Avonturen van Fred

Ik moest werken bij Picnic, m'n eerste werkdag en ik trok m'n kleren aan, verzorgde mezelf tot in de puntjes met luchtjes en deotjes en gekamde haren, in de vereiste outfit. De werkdag kon beginnen, maar ik moest eerst ingewerkt worden, en dat gebeurde met een trainer van een jaar of twintig. Hij zou de hele dag bij me in de auto zitten en me beoordelen op m'n rijgedrag en klantvriendelijkheid. Hij zat naast me in het wagentje van Picnic, waarvan ik niet wist dat er meer dan één persoon in paste.    Ik moest twee shifts voltooien. Eén zou onder begeleiding van hem gaan en de volgende moest in m'n eentje terwijl hij toekeek. Het was makkelijk werk, je reed gewoon naar het huis via de tomtom, parkeerde de auto op de straat, bezorgde de boodschappen en reed weer door naar de volgende klant. Het ging goed, totdat het niet meer goed ging. Het begon al toen we eindelijk aan de praat raakten: 'En waar woon je?' vroeg hij.    'Zwolle.' zei ik. 'maar kom uit ...

Er hangen lakens aan de muur, het bed is van santijnen lakens met Chinese draken er op en de bank heeft houten wanden van goud, die het doek met grote knopen strak afknijpt. Het huis heeft ramen. En er staat een pan met een dikke rood geworden kreeft op het vuur te koken. 'Aaah. Heerlijk, pinot gris uit het jaar vijfhonderd.' Zegt hij, 'Potverjandikkeme wat heerlijk.' hij spoelt de wijn door z'n mond en tussen z'n tanden door. 'Mondgevoel is..' Hij slikt het door. 'Ik wil niet zeggen bijtend, maar een licht aangename prikkeling. Verfrissend. Koud, maar lief in de afdronk. Na een stukje gerookte zalm zou deze pinot perfect begeleiden richting het hoofdgerecht.' Hij kijkt naar het etiket. 'Oh? Een echte Alsace? Ja, deze streek heet eigenlijk Elsace, althans, zo spreek je het uit.' Hij kijkt vanaf de overkant van de tafel naar mij. 'Ben je er wel eens geweest?'    'Nee, nooit geweest. Is het mooi?'    'Ingersheim, Ribeauv...