Avonturen van Fred

 Ik wandel naar de stad en denk: 'Het is mooi weer voor een frisse appel.' En deze appels zou ik inkopen op de markt. En daar stonden twee dezelfde mannen achter de kraam. Ze hadden het zelfde gezicht, hetzelfde kale plekje op hun kruin, dezelfde bril, dezelfde ronde buik, dezelfde broek, dezelfde snor en zelfs dezelfde riem. Alleen riep de één: 'Verse bananen' en de ander 'Verse appels.' Ik koos voor verse appels. '10 kilo kleine elstars graag.' en de bananendoos werd volgestopt. Ik begon m'n ronde en de eerste meneer was heel blij met zijn appel, er waren mensen en kinderen met ijsjes die appels lustten. En een boel mensen pakten een appeltje uit de doos. Er was iemand die terug kwam rennen om 'Toch' een appeltje te pakken. Het was de liefde die het hem deed toen ik een winkeltje binnen kwam. Er stonden vijf deftige dames van een jaar of veertig die graag een appeltje pakten: 'Voor de dorst?' 'Voor moederdag?' Ik zei: 'D

Ik heb even lekker een stukje hardgelopen. Even de zorgen van me af lopen en even terug komen in de realiteit. Ik voelde me een beetje kut doordat ik er alles aan doe om m'n ouders lief te hebben en probeer ze zelfs in m'n gedachten te begeleiden naar de liefde omdat ik dat nodig heb. Er is namelijk niet perse een andere keuze om het leven door te komen. Dus ik moet die momenten grijpen. Maar het is verrekte lastig wanneer de maag de hele dag wil luieren en eten, en wanneer mijn hoofd alleen maar wil vluchten en wil dromen. Daarom is het van levensbelang om alleen maar het hart te volgen. En dat deed ik door een hartje te sturen in de groepsapp van m'n familie. Ik kreeg niets terug, helaas, en dat deed pijn merkte ik op tijdens het rennen. Het was een naar gevoel van een soort moedeloosheid, maar ook wat irritatie. Dus ik besloot het anders te doen. Voor me zag ik een meisje van mijn leeftijd hardlopen met haar hond. Ze kwam eraan en ik wist wat ik ging doen, ik ging haar t