Avonturen van Fred

Een kopje verse brandnetelthee bij de hand, zittend op een omgevallen boom, schrijf ik nu deze blog. Er is weer vanalles te vertellen en ik weet niet echt waar ik moet beginnen.      Gisteren en vandaag was Giari naar me toe gekomen. Hij is helemaal vanuit Amsterdam naar Nijmegen naar Maastricht met de trein naar Vise gekomen, een klein Belgisch stadje waar ik die avond was. We hadden een hotel geboekt met een kamer voor 1 persoon. Het was de enige kamer die vrij was. Er stond dan ook 1 bed in en die vrouw was er content mee dat we met twee personen waren. Ik had toch nog een matje bij me dus dat ging wel goed komen.      Toen Giari langs kwam, hebben we eerst even wat dingen besproken. Dingen tussen ons die ik niet openbaar wil zetten. Eigenlijk wil ik maar heel weinig details van de avond en ochtend openbaar zetten. Wel weet ik dat we op zoek waren naar de kers op de taart en die ook vonden bij een groepje Frans sprekende jongeren.     Voordat we Vise in gingen hebben we tegenover el

Een tijdje geleden voor mijn laatste blog maar ik heb nu eventjes tijd. Het is zes uur 's avonds en ik zit bij een cafeetje midden tussen de heuvels naast een visvijver. Het is echt in the middle of nowhere naast een enorme fabriek. Ik denk dat het een zandsteenfabriek is, gezien de afgesneden gele rotsen voor me.     Ik heb me de afgelopen dagen niet heel lekker gevoelt om eerlijk te zijn. Ik voelde me wat opgesloten in Maastricht, opgesloten tussen de menigte op straat. Ik vond het gewoon iet heel fijn in de stad, ondanks de mensen die er waren. Ik ben op plekken geweest waarvan je denkt: hoe kom je daar?     Toen ik vanaf Valkenburg Maastricht in gelopen kwam, heb ik contact met Simon gehad over wanneer hij hier aan zou komen. Alleen waren zijn plannen veranderd omdat hij eerder op vakantie ging. Zijn broer moest zo snel mogelijk Antwerpen uit omdat België in lockdown zou gaan. Hij ging samen met zijn broer op vakantie dus dat is eerder geworden. Wel had hij een slaapadresje voo

Ik lig in hetzelfde bed in dezelfde houding als gisteren. Ik heb een fijn chilldagje gehad, weinig gedaan. Ik heb even mijn enkel behandeld. Blijkbaar was ik gisteren door mijn enkel gegaan want hij werd dikker en dikker naarmate de dag vorderde. De ronding van de buitenkant van mijn enkel was niet eens meer zichtbaar. Gelukkig was er altijd nog dokter Linda die wel van behandelen wist. 'Oh, even een sodabadje en daarna wat ijs er op.'    Er ligt nu ijs op.    Vandaag was, ondanks enkele regenbuien in het zuiden, de dag van het ijs. Ik heb namelijk het op ena beste ijs van Nederland gegeten. Dit was ijs uit Valkenburg.    Trouwens, wat een geweeeeeeldig stadje is dat zeg, al die oude ruïnes, leuke caféetjes in een straat, zo druk als het centrum van Amsterdam, grotten, kabelbanen, kastelen op heuvels en omringd door bebossing. Wanneer je over het stadje uit keek, zag je alleen maar bos en heuvels aan de zijkanten. Erg knus en pitoresk stadje; gekleurde huizen ook, van roze naar

Ik lig op bed en heb mijn ogen gesloten. Ik lig op een tweepersoonsbed en ben echt te moe. Ik heb mijn ogen gesloten en typ op mijn toetsenbodje. Excuseer me als ik tijdens het schrijven van deze blog in slaap val. Ook dan post ik hem geoon.      Ik zie dat die blogs echt vaak gelezen worden en maak mezelf wat nerveus dat het wel goed moet zijn.      Na een ontzettend lange tocht ben ik in Valkenburg uitgekomen. Hier, wonen Linda en Rixt, een moeder en dochter die ik eerder heb leren kennen op een camping. Ze hadden me toen de tijd aangeboden dat ik bij hen mocht overnachten wanneer ik in Valkenburg was. Dit aanbod heb ik niet afgeslagen.      Echt, mijn ogen gaan zo dichtvallen, en dat terwijl ze al dicht zijn. Het voelt alsof ze nog dichter moeten. Nog nooit is een bed zo lekker geweest. Ik weet niet meer wat ik aan het typen ben en ik weet wel dat het de zwaarste tocht tot nu toe is geweest; mijn rugzak leek zwaarder dan de dagen ervoor en trok aan me en het was ontzettend heuvelach

nou zeg. Wat een luxe. Ik heb mijn tentje opgezet in de tuin van Martin, een vriendelijke Duitse man die zijn zaakjes wel voor elkaar heeft. Hij werkt bij de Duitse bundesbank, heeft een paleis als huis en een perfect gazonnetje.     Ik lig in een tuinstoel, het is ongeveer half elf, schemerend en een lekker muziekje op de achtergrond. De ukulele die naar me lacht en een opengetrokken zak chips. Ik heb zelfs een stroomkabel naar de tent toe, ongekend. Op een camping krijg je het nog niet zo goed.     Ik heb gewoon bij deze mensen aangebeld en vroeg of mijn tentje in hun tuin mocht staan.     Eventjes hier voor, ongeveer twee uur geleden leek het nog of ik in een jachthut zou gaan slapen. Ik liep er langs en in de verte, tussen de bomen en de weilanden, stond een hoge houten jachthut. Het was een prachtige plek vol ongerepte natuur, riet, koeien, bos en zon. Ik dacht, hier ga ik in slapen vanacht. De hut had een deur en vier ramen die open en dicht konden en een bureaustoel. Zelfs een v

Ik ben echt te moe om een blog te schrijven maar ga het toch proberen.     Vanavond slaap ik in het Pelgrimshuis en heb ik samen met mijn moeder gelopen. Ze heeft speciaal vrij genomen en is speciaal voor mij Riching Swalmen gekomen om met me mee te wandelen.     Gisteren ben ik van Venlo naar Swalmen gegaan; het was 1 lange rechte weg over de Duitse grens. Weliswaar door de bossen, en zeker twintig kilometer lang rechtdoor. In een jagershut heb ik even pauze genomen. Alleen maar rechtdoor en twintig kilometer lang niemand tegen gekomen.     Uiteindelijk, bijna bij het eind, kwam ik ma tegen. Ze keek boos om zich heen, had geen flauw idee waar ze was en ineens was ze blij en gaven we elkaar een knuffel. We hebben even gegeten, bijgepraat, cadeautjes uitgewisseld, en zijn naar de camping gelopen, waar we doodmoe rond tien uur 's avonds aankwamen. Ik viel op het gras neer en kon daar de hele nacht wel blijven liggen, maar ik moest mijn tent nog opzetten, en bovendien die van mijn moe

Ik zit op een stoeltje onder een lampje van een camping aan de Maas. Ik wilde vandaag eigenlijk wild gaan camperen, maar ben toch weer op een camping beland. Zonet kwam de eigenaar langs die ik eerder aan de telefoon heb gesproken. Toen zei ze dat ik op plekje 1 moest gaan zitten. Ik zette mijn tent gewoon ergens op een mooi plekje op het grasveld neer want er was ruimte zat. Ik zette de tent vier meter van de Maas.     'Dit is niet de bedoeling heh, dit heb ik niet gezegd.' Ze zwaaide met haar vingertje.     'Oh, ik dacht dat hier plek 1 was.' zei ik.     'Of dacht je vooral aan jezelf?'     'Klopt,' zei ik. 'Ik dacht inderdaad aan mezelf.'     'Fijn dat je in ieder geval eerlijk bent. Je mag hem van mij laten staan want het is ook zo lullig om hem nu nog te moeten verplaatsen.' Het was al half elf.     Goed, wat is er vandaag gebeurd? Vanochtend stond ik op met een geweldige brakke kop en een veel te volle blaas. Ik strompelde naar de e

Ik hang nu boven de wasbak in de douchecabine van een camping met allemaal mensen die naar Gerard Joling luisteren en veel patat in hun buiken hebben. Ik ga het kort houden. Dit is de enige plek met stroom en ik wil nu eigenlijk douchen. Er staat dikke techno aan in de badkamer en ik deins met mijn hoofd mee op de muziek terwijl ik dit typ. Af en toe geeft iemand een ruk aan de deur, maar die zit op slot. Ik houd me stil.    Ik denk aan Nadine. Ik denk veel aan Nadine, hoe ze daar tegen die boom aan zat bovenop een heideheuvel in een prachtig uitgestrekt natuurgebied. Ze keek uit over de plassen voor haar met een enkele dennenboom er tussen en schapen die rond renden. Ze had een zonnebril op en haar mountainbike lag naast haar; ik zag haar genieten. 'Genieten daar heh?' Zei ik toen ze mijn kant op keek.    'Oh, I don't speak Dutch. I'm from Germany.'    Ik liep naar haar toe. 'Enjoying the moment?'    Fuck dit, ik ga douchen en hoop zometeen een wijntje

Dus, ik lig in het hoge gras tussen bloemen en krekels die een herkenbaar zuid europees geluid maken. Naast me staat mijn tent en een rustig liedje van Douwe Bob staat op en ik heb een bietje. En dit alles klinkt een stuk beter dan het in werkelijkheid is. Namelijk, op ongeveer twee meter achter me, gescheiden door een heg, ligt een weg en ik hoor een trekker in de verte. Mijn tent staat tussen de open weilanden en boerderijen en de muggen komen nu op. Het schemert en morgenvroeg zal mijn tent gezien worden, maar voor nu is dit de enige optie. Bovendien, als je goed kijkt, kun je đe tent vanaf de weg zien.     Goed, waarom lig ik hier? Dat ga je lezen; het was alleen maar ellende; de hele dag was ik al aan het twijfelen en dat heeft niet meegeholpen.    In de ochtend liep ik van Ruben weg, hadden we het over de Paus, lees hiervoor een andere blog. In Nijmegen twijfelde ik of ik een boek wilde kopen over het christendom en dat is me niet gelukt. Ook twijfelde ik of ik een ukulele wilde

Ik zit op een berg in Nijmegen op een terrasje bij een oud kasteel waar nog kanonnen voor staan. 'Tis allemaal goed gegaan gisteren; ik ben gewoon naar Ruben gelopen en heb bij hem geslapen. Het was de beste beslissing. Niet alleen heb ik bij hem geslapen, ook hebben we goeie gesprekken gehad samen. Ik denk aan dingen waaraan ik toen dacht die ik wilde onthouden, die heb ik niet onthouden. Wel heeft hij me geinspireerd om een groter doel na te streven. Sowieso heb ik besloten om naar Rome te gaan in plaats van Brindisi.      'Heb je nog behoefte aan een pelgrim te overnachten?' vroeg ik hem gistermiddag.     Hij vroeg me waar ik dit voor deed en dat vertelde ik.     'Dus je gaat de Paus vertellen om Jezus van het kruis te halen?'     Dit vond ik zo mooi dat hij dat zei, dat ik dacht: dat ga ik echt doen. Ik wist nog niet helemaal wat het betekende en de volgende ochtend ontbeten we samen met Lara en Martin die in de gezamelijke woonkamer zaten. 'Freek gaat de Pa

Schijt aan alles. 'Hey mister, I wanna know. Are you a hipster, or a hobo?' Dit lied spookt door mijn hoofd. Ik zit op een bankje in Nijmegen en weet waar ik naartoe ga zometeen, naar Ruben, een vriend van Aaron, maar ik zie het even niet zitten. Ik slaap net zo lief onder een brug vanavond, wat kan het mij schelen? Ik voel mijn ogen vochtig worden en denk aan het gesprek met mijn vader vanochtend. We hadden weer een compleet andere mening over iets. Ik vroeg hem wat hij vroeger wilde doen wat hij nog niet gedaan had.    'Geen idee.' Zei hij. We liepen samen door de regen richting een theetuin. Maar ik vond het een slap antwoord, een planloos antwoord. Toen vroeg ik wat hij er van vond wat ik deed en toen zei hij: 'Ik denk dat je er voor kiest om zwerver te worden en dat doet me wel wat. Dat raakt me.'    Ik word verdrietig van deze gedachte en nu zit ik hier naast een fontijn in Nijmegen en denk ik: misschien had hij gelijk. Misschien ben ik een zwerver die gee

Hey! Als eerst wil ik iedereen even bedanken voor de leuke positieve reacties op mijn blog. Bedankt, het doet me goed, ook de steun die iedereen me biedt om het vol te houden. Ik vind het fantastisch dat mensen zo meeleven!      Dus, ik zit in een luxe hotel met een cabernet Sauvignon naast me. 'En een broodje kaviaar graag, extra oestersaus en een kreeft achteraf.' Ik voel me echt de koning hier; mooie gastvrouwen in chique rokjes en haren in een knotje lopen langs en gastheren in pantalons en nette witte bloesjes. Ik ga nu vertellen hoe ik hier beland ben.     Vanochtend hadden we een heerlijk ontbijtje gekregen bij de B&B van Yvonne en Willem; Willem die alles gaf om het lekkerste eten te koken en ons een goed ontbi jt verzorgde. Ik liep de woonkamer in en Erik, Inge, het Belgische echtpaar, en mijn pa zaten al aan het ontbijt. Direct kreeg ik de lofzang over me heen. 'Wat kun jij goed schrijven zeg.' zei Erik. 'We hebben gisteravond je blog doorgelezen en zi

Hallo! Ik zit onder het afdakje van een stacaravan op een super fijne camping. Er zijn hier gasfornuizen, waterkokers, warm water en broodroosters, heerlijk. Regen druppelt zachtjes op het dak en het is tien voor elf 's ochtends. Ik wacht totdat ik zometeen bij de huisarts terecht kan; gisteren heb ik tijdens het breken van een stok een splinger in mijn oog gekregen. Ik brak hem tegen mijn knie en toen schoot'ie er in. Vannacht heeft het zitten irriteren en vanochtend zat er allemaal prut in mijn wimpers. Ik hoop dat de dokter zometeen iets weet.     Gister hele leuke mensen ontmoet; Linda en Rext uit Valkenburg. Ze lopen ook het pieterpad en zijn ook in Vorden begonnen.    'Wanneer je in zuid-Limburg bent aangekomen, mag je wel bij ons in de boomhut slapen,' zei Linda. Ze gaf me haar nummer en ze zijn zojuist vertrokken naar Braamt. Ik volg hen wanneer ik bij dokter bibber ben geweest. Ik hoop niet dat ze gaan snijden. Whaaa, krijg de rillingen over mijn lichaam als ik

Excuus voor de spelfouten. Ik zit hier nu op eentuinstoeltje te tikken met mijn gloednieuwe toetsenbordeje. Mijn laptop heb ik regelrecht  naar hhuis gestuurd, zware bende. Boekenb en alles. en ben gewoon op pad gegaan vanochtebd.      Ik zit hier nu; zes uur ' s avonds, tentje opgezet op de camping in Zelhem. Kopje thee naast me, alles, zometeen even koken. Man wat ben ik blij dat mijn oom me heeft geholpen en mijn spullen heeft terug gebracht. Ik heb ook, met pijn in mijn hart, mijn gitaar achtergelaten en heb er geen spijt van. Zelfs de tablet kan ik nog terug sturen nu.      Maar goed, ik wilde het hebben over de tocht vanaf Zwolle naar Zuthpen. Ik werd door Rinald en vriendin opgehaald in wolle. Ze ilden me helpen en gaven me een lift naar hun huis in Raalte. Hier hebben we een kop thee gedronken, een maaltijdsalade gegeten en een eventuele babykamer bezocht. Of ze samen een baby krijgen is tot dusverre onduidelijk. Ik zou het ze gunnen tho.      ' Let's go!'  zeid