Achterstallige teksten

Excuus voor de spelfouten.

Ik zit hier nu op eentuinstoeltje te tikken met mijn gloednieuwe toetsenbordeje. Mijn laptop heb ik regelrecht  naar hhuis gestuurd, zware bende. Boekenb en alles. en ben gewoon op pad gegaan vanochtebd. 
    Ik zit hier nu; zes uur ' s avonds, tentje opgezet op de camping in Zelhem. Kopje thee naast me, alles, zometeen even koken. Man wat ben ik blij dat mijn oom me heeft geholpen en mijn spullen heeft terug gebracht. Ik heb ook, met pijn in mijn hart, mijn gitaar achtergelaten en heb er geen spijt van. Zelfs de tablet kan ik nog terug sturen nu. 
    Maar goed, ik wilde het hebben over de tocht vanaf Zwolle naar Zuthpen. Ik werd door Rinald en vriendin opgehaald in wolle. Ze ilden me helpen en gaven me een lift naar hun huis in Raalte. Hier hebben we een kop thee gedronken, een maaltijdsalade gegeten en een eventuele babykamer bezocht. Of ze samen een baby krijgen is tot dusverre onduidelijk. Ik zou het ze gunnen tho. 
    ' Let's go!'  zeiden we, en vertrokken vlangs het kanaal naar Deventer. We haalden oude verhalen naar boven over hoe het was en dat er schapen naast ons huis stonden, en we klaagden over anderen. En ineens stond daar een partytent in de verte in een weiland. Het stond aan een bosraND EN LACHTE NAAR ONS. eR SOTND 'E'EN FIETS, DUS WIJ DACHTEN, LATEN WE EENS EVEN GAAN KIJKEN WAT DAAR IS1. gEWOON KIJKEN, VERDER NIKS. Excuus voor de hoofdletters; dit toetsenbord is even wennen. Maar we liepen er heen en er was niemand, alleen modder, uitgetrapte peuken, lege bierflesjes en een enorme pyramide van kratten. achter het tentje stond een grotere tent. Hier lagen allemaal bedden die gebruikt waren en stroomdraden en allemaal tassen van mensen. Maar er was nieand. Ik trok de koelkast open en vond geen bier. Wel zaten er in de kratten nog precies twee biertjes die louw aren, maar wat me niet uit maakte. Rinald en ik proostten op een goeie wandeling. 
    We liepen verder en kwamen een man tegen die mij sokken van een bepaald merk aan wilde smeren. ' Als je deze sokken koopt, zul je nooit blaren krijgen. Ze zijn veertig procent wol, veertig procent katoen en veertig procent van een andere stof, ik weet even niet wat.' 
    Ga dat eerst maar uitzoeken voordat je mij die sokken wil t verkopen, dacht ik. En ik dacht: bedankt dat je mij tips geeft over goeie sokken waar je geen blaren van krijgt. 
    ' Kom, we gaan.'  zei Rinald. En we gingen.verder.
    In Deventer namen we afscheid van elkaar en liep ik verder naar Simon; ik had met hem afgesproken enkon bij hem pitten. IHij zat al op het balkon op mij te wachten en had goed veel bier en wiet ingeslagen om deze avond te vieren. 
    ' Freekie!' riep hij toen we aankwamen, en hield zijn biertje de lucht inb. 
    Ik hief mijn gitaartas de lucht in; maar net op dat moment kreeg ik kramp in mijn ellboog. en liet de tas los. Hij pleurde op de grond en gelukkig was er nietys kapot. 
    Voordat ik bij Simon aankwam heeft er nog iemand gitaar gespeed voor me; een mevrouw heeft in het Italiaans een liedje voor me gezongen en me een fijne reis gewenst. Zo lief dat ze dat deed, echt waar.Ze heeft me haar nummer gegeven en ik bel haar zometeen denk ik even op.
    Bij Simon was het klokbier wegtikken en joints roken op het balkonnetje. Prima plek om te zitten in de zon. en dat vonden anderen ook; er kwamen steeds meer mensen bijj ons zitten; mensen die Simon vaag kende en die mensen trokken weer andere mensen en zo zaten we ineens met een hele groep aan zijn balkon. "een van hen was Markie; een donkere jonge man met enorme ogen, mooie ogen wel; ik heb met hem gevoetbald en we zijn aan de praat geraakt. Hij heeft bij allemaal clubs gespeeld en met Zutphen in de teede divisie.
    ' Zutphen?'  vroeg ik.
    ' Jaman, ik kom uit Zutphen.' 
    ' Oh, want ik wil moorgen eigenlijk naar Zutphen wandelen en zoek nog een slaapplek.' 
    'Haha, hoezo ga je wandelen?'
    'Ik ben onderweg naar ItaliE"
    Hij keek me aan meytt enorme ogen en er kwam een lach oop zijn gezicht.: 'G, je bent knetter gek.'
    'Klopt zei ik. en passte de bal naar hem.
    ' IK weet misschien nog wel iemand.  zei hij.'Moet je me morgen maar even berichten op facebook.
    De avond ging door en het bier vloeide en bij de Spar zijn we een maffe vent tegengekomen die met ons meeliep naar Simon zijn huis. Hij lulde alleen maar onverstaanbare dingen wat niemand begreep. Hij was aardig, maar totaal onbegrepen met onbegrepen gebaren, zijn armen in de lucht en een capuchon. We snapten er allemaal helemaal niets van toen hij naast ons stond en wij aan het koken waren. Ineens wer d hij boos of zo. ZijHet enige wat we begrepen waren zijn emoties, een lach en een boos gezicht. We probeerden hem op een of andere manier te verleiden om te vertrekken maar hij begreep ook niet wat wij allemaal zeiden, totdat hij sip voorovergeboven aan tafel zat en oopstond. Hij liep rustig de deur uit. Sorry maat. Ik vind het altijd zo sneu om dat soport ddingen te zien. Maarja, het was niet heel chill in zijn buurt omdat hij zo luid was en alleen maar onverstaanbare dingen riep. 
    Er kwam nog iemand binnen die super goed muziek kon maken en we hebben met hem zitten jammen en improviseren. Improvisatiekoning Simon is nog even losgegaan en Markie gooide er teksten uit.
   Om half vijf 's nachts kwam er nog een getinte man met een chique hoedje langs. Hij had net een schilderij verkocht en wilde nog chillen. Ik was kapot van de reis en de dag en wilde eigenlijk gaan slapen en ineens werd ik wakker oomdat Nelis voor de deur stond. Ik lag op de bank en en stonk Het was half tien en hij sotnd binnen, klaar voor vertrek richting Zutphen. 
    Ik wreef de slaap uit mijn ogen en stond op, maar viel weer terug op de bank. Ik moest mijn tas inpakken en wandelen. Simon zou ook meelopen, maar was te brak. Wat was ik jaloers op hem, dat hij kon blijven liggen. Gelukkig was Nelis fris en fruitig en werd ik meegenomen door zijn energie. Thanks Nelis. We konden gaan.
    Bij het station stond Aaron al te wachten; hij zou ook meelopen.
    In een treintje liepen we achter elkaar aan. 'Links twee, drie,  vier, links, twee, drie, vier.'  zei Aaron als een echte marcherende officier. OP naar Italie!
    We liepen langs de weg en wilden eigenlijk een mooie roete hebben, dus zijn gewoon een bos ingelopen, ookal lag er geen voetpad. UIteindelijk hebben we die gevonden. Onderweg vonden we wandelstokken en zijn verder en verder gaan lopen. Gelukkig liepen we achter elkaar aan in een treintje, zo kon de voorste de wind vangen want het tempo zat er flink in. 
    Bij een chique restaurantje hebben we even wat gegeten en kon ik eindelijjk water drinken. Ik had helemaal geen water bij me maar mijn keel en de kater schreeuwden om vocht. Op de wc heb ik me helemaal volgegoten.
    Door naar Zutphen. De reis duurde en de voeten zeurden. Maar goed, pijn bestaat niet, de enige optie is door!
    Vlak bij Zutphen, toen het einde in zicht was, de brug over de Ijssel, moest Nelis afhaken. 'Ik pak straks de trein terug naar Zwolle!' Hij liep steeds een eind achter ons en zijn gezicht vertrok van de pijn in zijn voeten.
    ' Je hebt geen pijn, Nelis. Je kunt het en moet door. Komaan!' Ik probeerde hem op te naaien.

    Ergens naast een vuilnisbelt hebben we pauze genomen en zijn bijnas op de stoeptegels in slaap gevallen.
    We liepen verder en vlak voor het station hoorden we een stem. 'Do you like smoking?' vroeg een meisje.
    We keken om. 'what?'
    'oh,zijn jullie Nederlands?' vroeg ze en gaf ons een joint. Ze was net achttien geworden en ging er vol voor. Naast haar zaten twee jochies van maximaal vijftien. Ze zaten daar naast elkaar met rooie ogen. We krewwgen een jointje van die lui, super chill.!
    Nelis hebben we bij het station uitgezwaaid en Aaron en ik zijn verder gegaan naar een cafeetje. We hadden nog geen slaaplek en het was al een uur of acht. Maar ineens bedacht ik me daty Markie nog iemand kende. Ik berichtte hem en hij had al voor ons rondgevraagd.
    ' Ga naar achterstraat 55.' zei hij.
    ONwetend over wat ons te wachten stond, zijn we daar heen tgelopen. Het was een grote groene deur en op de vbovenkant stond in kleurrijke letters 'naam' geschreven.. Het had verdacht veel weg van een school of iets dergelijhks. We belden aan en hoorden gerommel aan de andere kant. 'Ahum.' hij schraapte zijn keel en deed de deur open. Er stond een klein kaal mannetje met enormekuiten en zijn hoofd in zijn schouders gedrukt. Hij scande ons van top tot teen en liet een kleine stilte vallen. 'Dat zijn toch geen stokken om mee naar Italie te

lopen?!' lachtee hij. ' Daar kan de rot in zitten. Kom maar even mee naar binnen, dan kunen jullie vannacht hier wel slapen.' WE liepen achter hem aan en overal hingen schilderijen en wandelstokken die prachtig bewerkt waren. Miniatuurvrachtwagentjes van tin en enorme maoribeelden. ' Ja, die zijn allemaal gemaakt door mijn studenten. Ik ben hier een school begonnen omdat ik vind dat het schoolsysteem compleet verneukt is. Dan zeggen ze bijvoorbeeld; wij hebben oog voor talent en danb denk ik.. ja fuck jullie gewoon. Jullie kijken alleen maar naar het geld wat jullie krijgen. Ik probeer echt de student er bij te betrekken. Ik stel ze ook vragen over de dingen die zij willen doen en maken. Ik beodl, jij wilt het, verdiep je er maar in dan. Die van de mMaporibeeldwas altijd heel geinteresseerd in de Maori's, kreeg op school geen aandachht omdat hij autistissch was, en kijjk wat hij bij mij gemaakt heeft.' Het was echt een prachtig beeld, gesneden uit echt Nieuw-Zeelands hout en zeker twee meter groot en een metyer breed. Een soort draak was het met een enorme tong in een knoop of zo. Hij liep verder en liet onsnog meer zien van wat hij allemaal heeft bereikt; er lag een boek met zeker vijftig verschillende krantenartiekelen waar hij in stond. 'Reizende houtsnijder maakt maffe dingen.' zei een kop.
    'Hier leg je spullen maar even in deze kamer neer, dan gaan we zometeen even een komeet bekijken. Oja, als je wilt douchen, hebben we hier een aantaltonnen gezuiverd regenwater waar we waar je gebruik van kunt maken.
    Het was een heel zuiveringssysteem 'We verspillen niets heh,' knipoogde hij. 
    Voordat we naar de komeet gingen hebben we ons gedouched met het regenwater en zag ik hem lachen en zijn duim opsteken achter het raam. Dit was wel de ultieme beleving. We waren helemaal verbauwereerd van wat we nu otch meemaakten. Die man was een isnpiratie en voor hetzelfde geld hadden we die nacht onder de brug geslapen als Markie niets voor ons geregeld had.
    Bij de komeetaan de Ijssel hebben we uren met hem gepraat over zijn leven en wat hij had meegemaakt en wat hij nodig had om te bereiken wat hij heefft bereikt. Hij is zelfs door Afghanistan gefietst en heeft nog samen met de Taliban gefietst omdat ze hem anders iets zouden doen. Met een hoofddoekje om en een kalasnikov op zijn rug is hij met die lui opgetrokken om te vechten tegen andere terreurgroepen. Wij stonden helemaal verstld. Die komeet boeie dons niet zoveel meer; wij hengen aan zijn lippen. Zijn hele leven was een reis. 'Als je een idee hebt om te doen, moet je niet wachten en je kans grijpen. Als je wacht, dan komt het er nooit van. Gewoon je ideeen waarmaken.'
    Met deze woorden ben ik naar bed gegaan. en de volgende dag staat in de vorige blog beschreven. 

Dan. Vandaag. Vandaag ben ik gaan lopen en lopen en lopen. Het waren mooie stukken en ik besloot het pieterpad weer op te gaan. 'Het pietterpad zijn de mooiste stukken in deze omgeving, dus dat is echt een aanrader.' zei miijn oom.
    En hij had gelijjk; door het hoge riet en het gras en de bloemen en de koeienvlaaien liep ik verder. De rkrekels kraakten me om de oren en de bijen en vlinders bestuifden plantjes. Het was een heerlijke roete. 
    Bij een golfclub heb ik een heerlijk broodje gegeten en naar de golvers in de rooie spijkerbroeken en polo's gekeken. Ze waren aan het sporten terwijl ze in hun golfkarretje achter hun balletje aanreden.
    Ik ben wel een beetje klaar met schrijven want heb honger. Ik moet nog eten en heb eigenlijk met de buren afgesproken, andere pieterpad wandelaars. 
    Wat ik nog even wilde zeggen is dat je de Pieteraars herkent vanwege hun houterige loopje. Al die lui die lange afstanden lopen hebben zo'n bepaald moeilijk loopje. Ik deed rustig met ze mee vandaag.

Ojja, sorry voor de spelfouten, die haal ik er nog wel eens uit.