Avonturen van Fred

Vanochtend werd ik wakker met hoofdpijn en een odol; het was half negen 's ochtends en ik merkte dat mijn laptop half opengeklapt op mijn buik lag en dat er een bittere smaak in mijn mond zat. Ik besloot mijn tanden maar eens te gaan poetsen en terug in bed te klimmen om te internetten op mijn telefoon. Al snel kwam ik uit bij porno waarna ik gebeld werd door een mevrouw van een Lidl filiaal in Nunspeet. 'Kun jij om half elf bij ons winkelwagentjes schoonmaken?'    Ik kon wel wat geld gebruiken, dus: 'Ja.'    'Fijn, zien we je dan.'    Ondertussen was het kwart over tien toen het laatste filmpje me een hoogtepunt bracht en ik mijn bed uit rolde. Ik nam een bakje sla mee van gisteren en reed richting Nunspeet. Onderweg kneep ik mezelf in mijn ballen om niet geheel als een zak aardappelen daar aan te komen.    Gelukkig viel dit reuze mee. Wat niet mee viel was het niveau in Nunspeet. Mensen begrepen niet dat het nodig was winkelwagentjes te ontsmetten. Geregel

  Ik ga nu verdomme deze blog schrijven en die gaat ook verdomme gewoon online ook gewoon. Het is kwart over twee 's nachts en ik lig in bed met een glas wijn naast me. Ik begin hier een gewoonte van te maken, wijn drinken en in bed liggen en dan schrijven. Ik voel mezelf een slapjanus die aan de ene kant volledig wil gaan voor dit leven van schrijven en zuipen, en aan de andere kant bang is om de hele zooi te vergooien. Tja, wat is de weg en waar liggen de antwoorden? Morgen wil ik de hele dag bezig met het organiseren en bedrijven opbellen die spullen gaan hebben die we nodig hebben voor het dakdiner zodat ik een begroting kan maken en die door kan sturen naar Skylar en Charlotte. Damn, daar heb ik eigenlijk fucking veel zin in haha, om daar mee bezig te zijn. Ik ben tering moe en de wijn schiet door mijn hersens heen, mijn serveaux.      Weet je wat het is, waarom zou ik de hele bliksemse boel niet gewoon naar de klote zuipen? Wat heb ik te verliezen en wat is het leven nou echt

Ik wilde het hebben over het prachtige weekend met prachtige momenten en een heleboel hectiek. Dit begon al de avond er voor, toen de pietenpakken nog steeds niet bezorgd waren. Het was vier december en pakjesavond stond op het punt om afgeblazen te worden; wat is Sinterklaas zonder zijn Pieten? Gestresst zat ik bij Robin thuis te wachten op het bevreidende bericht van mijn ouders dat de pietenpakken eindelijk bezorgd waren, maar dit bericht bleef erg lang op zich wachten, en bovendien had ik die avond van tevoren al met Simon afgesproken om bij hem te blijven slapen om de dag er na fris te beginnen en er een prachtige Sinterklaasdag van te maken; we zouden namelijk als Strooipiet en Cadeautjes piet in Deventer rond gaan lopen om te strooien en cadeautjes uit te delen aan kinderen. Alles was geregeld; strooigoed, cadeautjes, juten zakken, schmink, pruiken, pietenpakken, behalve de pietenpakken, want die waren nog steeds niet binnen toen ik al in de auto zat richting Devente

  Zeg, het was me weer een dagje. Vandaag moest ik bij de Lidl in Dieren staan om winkelwagentjes 'schoon' te maken.      'S ochtends werd ik om zeven uur wakker gebeld met de vraag of ik al wakker was.      'Ja.' zei ik.      'Oké, omdat je niet reageerde in de aanmeldingsapp.'      Shit, het viel me op dat het al zeven uur was. Ik had al in de auto moeten zitten. Zo snel ik kon sprong ik mijn bed uit en racete weg. Ontbijtgranen werden achter het stuur vermalen en achter het stuur werd er ook nog een medeweggebruiker boos om een bepaalde reden. Ik werd boos terug en ging er vol gas achteraan. 'Putain man!'      Op werk zag ik al iemand bij de ingang staan om winkelwagentjes te ontsmetten. Hij had een dikke jas aan en stond rechtop, stijf als een hark met zijn spuitbus en zijn papieren doek naast de prullenbak. Stakker, dacht ik.      'Dus, Freek toch?' zei de manager. 'Jij mag vandaag buiten gaan staan om winkelwagentjes schoo