Zal pakjesavond doorgaan?

Ik wilde het hebben over het prachtige weekend met prachtige momenten en een heleboel hectiek. Dit begon al de avond er voor, toen de pietenpakken nog steeds niet bezorgd waren. Het was vier december en pakjesavond stond op het punt om afgeblazen te worden; wat is Sinterklaas zonder zijn Pieten?

Gestresst zat ik bij Robin thuis te wachten op het bevreidende bericht van mijn ouders dat de pietenpakken eindelijk bezorgd waren, maar dit bericht bleef erg lang op zich wachten, en bovendien had ik die avond van tevoren al met Simon afgesproken om bij hem te blijven slapen om de dag er na fris te beginnen en er een prachtige Sinterklaasdag van te maken; we zouden namelijk als Strooipiet en Cadeautjes piet in Deventer rond gaan lopen om te strooien en cadeautjes uit te delen aan kinderen. Alles was geregeld; strooigoed, cadeautjes, juten zakken, schmink, pruiken, pietenpakken, behalve de pietenpakken, want die waren nog steeds niet binnen toen ik al in de auto zat richting Deventer. Gelukkig was er altijd nog een plan B, en dat was naar de feestwinkel gaan om alsnog pietenpakken te halen, dus geen stress.
   Bij Simon kwamen we echter in een huis terecht waar het behoorlijk gezellig was; ik kende slechts de helft en Simon was op dreef. 'Hey Freek, we gaan even brainstormen! Ik heb zojuist een toekomstplan bedacht die we gaan uitvoeren wanneer geen van mijn andere toekomstplannen werken. Ik ga professioneel pooier worden en hier kijk.' hij liet een papiertje zien met allemaal steekwoorden erop en een model waarop zichtbaar was waar men behoefte aan heeft en wat voor soort hoer daar dan bij paste. 'Kijk, hier staat “lust” en hier staat “liefde” en als die twee bij elkaar in de buurt gaan komen, dan krijg je dus de perfecte match tussen hoer en klant. Hier staat ook “ongewilde aanraking” en dat wil je dus niet hebben, dus we moeten zorgen dat we linksbovenin het model komen.'
   'Maar het moeilijkste is om hoertjes te vinden. Waar vind je die?' vroeg Mauro.
   'Ja Freek, waar vind je die?'
   En net op dat moment ging de bel.
   'Jooo ze zijn er!' riep Markie en met de telefoon aan zijn oor rende hij naar beneden. 'Rik, kom mee!'
Alleen Rik was foktop en wankelde op zijn benen, draaide door de kamer en had zijn ogen niet helemaal goed meer staan. 'Ikkom!' brulde hij en denderde richting het trappenhuis.
   Het duurde even voordat er gegil van beneden kwam en het geluid van een dichtgesmeten deur. Door het raam werd zichtbaar dat er twee vrouwen wegrenden zo hard ze konden, uit het zicht.
   Sipjes kwam Rik weer terug de kamer in.
   'Gozer,' zei Mark, 'hoe heb je het voor elkaar gekregen dat ze wegrenden? Ze renden fucking weg! Je hebt net driehonderd euro voor ze betaald.'

   'Niks.' zei Rik.

   'Oké maakt niet uit,' zei Simon en leunde achterover op  zijn stoel met zijn benen over elkaar heen. 'We gaan er gewoon een mooie avond van maken, is gebeurd, boeie, doorgaan. Ik weet een leuk spel wat we gaan doen. We gaan elkaar allemaal bullshit vertellen en dan mogen we raden of het waar of niet waar is. Ik begin: laatst zat ik achterop de motor en kwam bij een gast uit die gooide stenen borden richting ons en rende toen terug zijn antiekwinkel in om meer antieke spullen te halen en zilveren schalen enzo om allemaal richting ons...'
   'Bullshit.' zei Mauro.
   'Laat me uitpraten. Die shit gooide hij allemaal richting ons en er was nog een vogel bij die ineens op zijn broek kakte en joh, wij raceten weg op die motor terwijl er nog politie achter ons aankwam en ik vroeg me af waarom maar die gast was drugs aan het vervoeren of zo...'
   'Ah je lult man.'
   'Ja, onzin.'
   'Gelul.'
   'Ja klopt, is bullshit.' zei Simon. 'Rik, jouw beurt.'
   'Ik doe niet mee.' Rik zat voorovergebogen met zijn hoofd in zijn handen naar zijn voeten te staren.
   'Aah Rik jongeeeee. Tis allemaal oké.'
   Anyway, er werd nog veel meer bullshit verteld gepaard met gekke waargebeurde verhalen en ineens was er een rapbattle tussen Markie en Simon. Markie was lekker bezig en Simon vernietigde die shit. Wat hij zei deed er toe, het rijmde, het was herkenbaar in het moment en hij maakte Markie helemaal kapot en eindigde met: 'Maar het is allemaal goed.'
   Iedereen in de kamer werd gek.
   'Shit, ik wou dat het opgenomen was.' zei Simon.
   Maar ik wilde het niet te laat maken want ik wilde fit zijn als roetveegpiet. Gelukkig kon ik in een logeerbed van Rik even liggen terwijl de avond verder ging. In dit bed lagen een aantal gebruikte condooms en in dit bed lag ineens Markie. Ik bleef liggen.
   Even later kwam Simon de kamer in. 'Ey Freek, ik zal niet teveel nemen, maar als ik morgen ochtend nog sta te kaakschaatsen dan blazen we het af man.'
   'Zorg er dan voor dat je niet staat te kaakschaatsen morgen.'
   'Ik ga mijn best doen!'
   Even later moesten we Rik zijn huis uit en zijn naar Simon zijn kamer gegaan. Dit was een kamer van twee bij vier meter met een bank en een hoogslaper. Het was gezellig met zijn allen en rond half zeven ging de laatste weg. Simon was op de bank in slaap gevallen en ik vroeg me af hoe pakjesavond in godsnaam nog door kon gaan; we wilden om negen uur 's ochtends beginnen. Op mijn telefoon keek ik hoe laat de feestwinkel open ging om nog twee pietenpakken te halen, maar de feestwinkel bleef die dag gesloten. Mijn ouders hadden ook nog niets vernomen van een aangekomen pakketje en ik stond op het punt om de Nederlandse kindjes in te lichten dat pakjesavond niet door kon gaan, toen er een melding kwam van een feestwinkel in Apeldoorn. Deze winkel had nog precies twee pietenpakken en was geopend de volgende dag! Ik zette mijn wekker en wilde nog even een uurtje slaap mee pakken in de hoogslaper en om negen uur gaan.
   De volgende ochtend was het elf uur. Verdomme!! Ik was boos op mezelf en sprong de hoogslaper uit.
   Simon lag nog te tukken op de bank en ik twijfelde of ik dit wilde. 'Verdommeeeeeeeeee!' schreeuwde ik. 'Wakkerwordeeeeeeeeeeee!' Ik schreeuwde zo hard dat al zijn huisgenoten het gehoord moesten hebben.
   Simon wreef in zijn ogen en keek de kamer rond.
   'Wakkerworden! Het is elf uur en we gaan nu naar Apeldoorn!' Mijn telefoon was ineens stuk en Simon zijn telefoon was zoek, maar gelukkig werkte de auto en konden we die kant op. 'Hebben we er zin in? Hebben we er zin in? Hebben we er zin in?!'
   'We hebben er zin in! We hebben er fucking zin in! We hebben er zin iiiiiin!'
   We naaiden elkaar in de auto zo hard op dat onze energie echt enorm werd.
   'Toeteren, toeteren!' zei Simon. Hij draaide het raampje open. 'Mooie vrouwen, toeteren!' riep hij uit het raam.
   De vrouwen lachten. We toeterden en zwaaiden naar iedereen en waren helemaal ready om kinderen en hun ouders te vermaken als roetveegpiet.
   Alleen moesten we die winkel zien te vinden zonder enige vorm van navigatie en telefoon. Kon pakjesavond dan toch niet doorgaan?
   Natuurlijk wel! Apeldoorn zat vol met fijne mensen die de weg wisten. Op een fietspad stopten we naast twee mannen die zeiden: 'rechts, rechts, na het park links, bij de kerk links en daar ergens weer rechts. En anders vraag je de weg nog een keer daar.'
We scheurden over het fietspad weer de weg op en vonden de feestwinkel. We pakten de twee pietenpakken en scheurden terug naar Deventer. Onderweg kleedde Simon zich vast om tot Piet. We zongen liederen en Simon zwaaide naar mensen. 'Hebben we er zin in?! Hebben we er zin in?!' We sprongen op onze stoelen en de hele auto schudde heen en weer voor het stoplicht. Met het raampje open riepen we Deventer een lach toe.
   Bij Simon thuis deed het volgende probleem zich voor. Tussen alle zooi was naast onze telefoons, ook de schmink zoek geraakt. Simon heeft wel tien minuten lopen zoeken terwijl ik mezelf van mijn snor ontdeed en me omkleedde. Moest pakjesavond dan toch nog gestaakt worden?
'Oké dan maar zo.' zei hij.

   Ik draaide me om en zag dat Simon zijn vingers door zijn asbak haalde om het as op zijn gezicht te smeren.

   Briljant, dacht ik.
   'Zo wordt de beleving van het vegen van roet nog groter.'
   Ik deed hem na en na een paar minuten stonden er twee roetveegpieten klaar om Deventer te vermaken, Strooipiet Simon met een zak vol pepernoten en Cadeautjespiet, ik met een zak vol cadeautjes. 'Let's go!'
   We stonden de straat nog niet op, of mensen begonnen al naar ons te toeteren en hun duimen op te steken. Strooigoed vloog door de lucht en door brievenbussen van mensen. We zaten helemaal in onze rollen en ik moest oppassen dat ik niet te baldadig werd.
   'Dank jullie wel pieten.' – 'En wat zeggen we dan?' – 'Dankjewel.' – 'Wat leuk dat jullie dit doen, veel positieve reacties zeker.'
   'Maar het is de drukste dag van het jaar,' zei Simon, 'we moeten snel door!' Als twee pieten renden we door Deventer en verstopten we ons voor kinderen en huppelden over hekjes. We gooiden pepernoten door de lucht, stopten cadeautjes in kinderen hun capuchon en renden door naar het volgende kind terwijl de lach op mensen hun gezichten tevoorschijn kwam. 'Zo leuk heh,' zei Simon, 'die kindjes geloven nu echt allemaal dat Sinterklaas bestaat en zullen dit voor de rest van hun leven herinneren.'
   Sommige kindjes kregen zelfs twee handen met pepernoten en sommige mensen werden boos op ons en vonden dat we zwart moesten zijn. 'Wen er maar aan.' zei Simon.
   Er was een moment dat we onze collega's tegenkwamen en dit vind ik even noemenswaardig. Onze pepernoten waren op en besloten bij hen te vragen om extra. Het was een grote groep pieten en de hoofdpiet zei: 'Alleen als jullie je zwart schminken.'
Ik kon hier moeilijk bij en Simon ook niet. 'Grow up.' zei hij en we liepen naar de Dirk toe. Simon was echt een beetje van slag door dit.
   ''T is oké man, ons team is veel leuker. Heb je ze zien staan? Levenloze bende. Onze energie is veel fijner.'
   De Dirk had geen pepernoten meer en de Hema ook niet, dus gingen we naar de Spar. Hier hebben we wel vijftien zakken gehaald voor drie vijftig, en werd ons ook nog vijf cent gesponsord. De Spar gunde ons deze pepernoten. En niet alleen de Spar gunde ons dingen, ook een klein winkeltje in het centrum waar ze speelgoed verkochten. We hebben alles voor de helft van de prijs gekregen en die lieve mevrouw heeft het ook nog voor ons ingepakt allemaal. De wereld zit vol goeie harten. In ruil hiervoor kreeg ze een volle hand pepernoten van ons.
   Simon hurkte op de grond en gaf vaak extra pepernoten. 'Kom maar met twee handen.' het kindje glunderde van blijdschap en Simon gaf hem en aai over zijn bol. 'We lopen nog even de straat uit en gaan dan terug.' zei hij. De dag zat er al bijna op want hij moest door naar zijn vriendin om pakjesaovond te vieren. Ook voor haar en haar ouders had hij een volle zak met cadeautjes gehaald en heeft tussendoor even een dromenvanger gekocht omdat zijn vriendin veel last heeft van enge dromen.
   Op de terugweg liepen we naast elkaar. 'Wat fijn om zelf ook weer eventjes kind te zijn.'
   'Ja inderdaad. Wat een heerlijk dagje! Met pasen gaan we als konijnen verkleed met een buidel vol paaseieren om te verstoppen;).'
   'Jaa, en met sint-maarten gaan we langs de deur om sint-maarten liedjes te zingen in mineur voor snoep. Haha, gaan we ons handje ophouden. “Ja ik wil snoep.”'
   'Haha. Hoeveel geld hebben we eigenlijk uitgegeven?'
   'Weet niet,' zei Simon. 'Negentig euro per persoon of zo. Maar weet je wat het is. Spullen worden minder waard na een tijdje, maar herinneringen worden alleen maar meer waard dus kun je je geld beter uitgeven aan een goeie herinnering dan aan een dure telefoon.'
   'Touché.'
   We proostten erop en beloofden dit volgend jaar weer te doen. Gelukkig kon pakjesavond toch nog doorgaan.