Blogje van het weekeineind
Gisteren. Nu, nu zit ik in het DE CAFÉ en ik voel dat de spanning er uit gaat. Ik voel dat de mensen om me heen relaxed zijn, en dat er gewoon een ontspannen sfeertje hangt. Perfect om even te schrijven. Even een boel in te zetten voor de keer dat ik dit weer terug ga lezen. Gisteren was ik gaan zwerven, midden in de nacht. Ik had geen zin om in bed te liggen en had veel te veel energie, dus besloot m'n kleren aan te trekken, m'n ukulele te pakken en de stad in te gaan. Ik liep van de Hoofdstraat naar de Voorstraat en daar was een vol caféetje met allemaal mensen. Ik liep er naar binnen, want dat mocht en maakte direct aanspraak met m'n ukulele. Een meisje wees er naar. En uiteraard liep ik naar d'r toe. Het was m'n idee om wel even iets te scoren die avond. Dus ik begon te zwaaien en te dansen met m'n ukulele. En iemand zei dat 'zij' en hij wees naar haar, graag met me wilde dansen. Maar ik wist dus totaal niet hoe ik dit aan moest pakken. Ik liep naar d'r toe en zei dat ik wel wilde dansen, maar zij kon niet dansen. Ik kon dat ook niet. Nou, dat was dan dat. We konden beiden niet dansen dus deden we dat ook maar niet. Haar vriendin kon wel buikdansen. En dat liet ze me zien terwijl ze haar benen spreidde. Ze liet het niet echt zien want dat durfde ze niet. Ik vond het maar stom gedoe. En ik liep naar haar toe, liet m'n buik zien en begon er mee te dansen. Zoals ik altijd al kon en deed, wanneer ik er een dikke bruine uit moest drukken vooral. Nee grapje. Shit, ze liep naar buiten toe. Ik er achteraan: 'Sorry als ik je ongemakkelijk heb laten voelen.' zei ik. 'Nee, is niet erg, ik wilde even gaan roken.'
Ik liep weer naar binnen en begon te dansen met m'n ukulele in m'n arm en klapte er tegen. Dat meisje was ook weer binnen en begon te zitten naast haar tasje. Ze was behoorlijk knap met hele dichte blonde krullen, een bruin gezicht en een slank postuur. Haar ogen waren blauw en ze keek met een glinstering. Ik zei dat ik van plan was een een wandelende muziekgroep op te zetten met veel mensen die een instrument konden spelen. Zodat we door de bossen van Colmar gingen wandelen in de richting van Spanje, en onderweg door allemaal leuke dorpjes in kroegen gingen optreden voor brood en een slaapplek. Dat was m'n idee en ze gaf me haar Telefoonnummer: 0613456789. Ze deed gelukkig nog de moeite om er tien cijfers van te maken. Daar had ik dus niks aan. Maar goed, het kwam er op neer dat ze het een geweldig idee vond, omdat zij ook Akkoordeon speelde en leerde op een plek. Helaas gebeurde er verder weinig. Waar het wel gebeurde was buiten. Er was een groepje jongens die om me heen kwam staan omdat ik een instrument bij me had. Ik begon wat te spelen. Ik dacht aan die prachtige reis en aan m'n tijd in Colmar, waar ik echt iets op wilde bouwen. M'n levensreis, en op dat moment braken er twee mensen om me heen in huilen uit. Ze hadden het over hun overleden moeder en dat: 'Die gast opent shit jonge.' speel door! Ze zeiden steeds hoe goed ik was. Ik speelde door en ze wilden steeds dat ik meer speelde zodat ze weer konden huilen. Ik kreeg hun aan het janken en zag hun tranen in hun ogen staan. Voor mijn gevoel speelde ik niet zo heel goed. Maar we wisselden nummers uit omdat ze wilden dat ik op hun verjaardag kwam spelen. Die nacht ben ik nog even terug gegaan de club in en heb nog wat gedanst. Toen ik die avond thuis kwam, na een fijn liefdevol afscheid met de mensen die er zaten en een warme kring waarin ik onderdeel was, werd ik gebeld door een van die gasten. Ze vroegen of ze bij me langs konden komen met drank en dat ik nog wat liedjes speelde. We weten nooit hoe die avond afgelopen zou zijn. Ik keek een documentaire over beren en viel in slaap.
De volgende ochtend ben ik de straat weer op gegaan met m'n gitaar om een paar liedjes te spelen. Ik voelde hem wel. Ik had vooral zin om m'n liedjes te spelen. En wat mensen er van vonden, schijt aan. Dus ik speelde de liedjes die ik leuk vond. En een paar nieuwe liedjes. En er zat al snel wat geld in de pet. M'n intentie was eigenlijk was om de mensen blij te maken met een beetje muziek. Jongens op een terras vroegen of ik iets van Bob Marley speelde. Gelukkig kende ik een liedje van hem. Dus speelde: 'Redemption song' Ze juichten en klapten op afstand. Ik moest hard zingen van hen;) Goeie gasten waren het. Ik speelde een liedje van mezelf en probeerde mensen aan te kijken: 'Hey Daar' - 'Hey Daar' - 'Hey Daar' en ik keek een mevrouw aan die voorbij liep: 'And than you show up like good wine. And be my ray of sunshine.' Ze liep lachend door en zei: 'Dankjewel.' Er waren een paar kinderen die wat geld in m'n pet gooiden. Ze kregen het van hun ouders. Ik bedankte hen. Iemand deed er zelfs vijf euro in. Ik wist dat ik deze dag de kracht had om Zwolle een stukje leuker te maken. En ik keek zo om me heen en zag de zon over de gebouwen heen schijnen, zo recht m'n hart in. En ik nam het allemaal in me op, de prachtige mensen en de prachtige stad. Ik begon te zingen. En liedjes als ik hoop dat ik niet verliefd op oe word. van Tom waits. En plots was daar Nelis. Hij vroeg zich al af of ik er niet weer zou staan. En jawel, daar stonden we weer. We praatten wat en vroeg hoe het met z'n ouders was bij Humprey. En we liepen naar Backwerk om wat te eten te halen. Door naar de Hema voor een roodje Brookworst. Bah. Het was niet zo heel lekker. Maar goed. We liepen door en ik kocht een plaat voor mezelf, voor m'n verjaardag. Mac Demarco. Het was m'n favoriete artiest op het moment. Whut? Hahaha en nu ik dit schrijf komt Mac Demarco op in dit café. We praatten over zijn eventuele nieuwe baan en zwierven wat door de stad. Ik wilde naar het Engelse werk en ben daar toen maar heen gelopen. Nelis nam weer afscheid. En zo was de dag een beetje voorbij gegaan. Ik heb geld gekregen en dat was me de maandag wel weer. Nu in het caféetje heb ik geschreven. Er zit toekomst in. Ik ga even wat te drinken halen.
Ik liep weer naar binnen en begon te dansen met m'n ukulele in m'n arm en klapte er tegen. Dat meisje was ook weer binnen en begon te zitten naast haar tasje. Ze was behoorlijk knap met hele dichte blonde krullen, een bruin gezicht en een slank postuur. Haar ogen waren blauw en ze keek met een glinstering. Ik zei dat ik van plan was een een wandelende muziekgroep op te zetten met veel mensen die een instrument konden spelen. Zodat we door de bossen van Colmar gingen wandelen in de richting van Spanje, en onderweg door allemaal leuke dorpjes in kroegen gingen optreden voor brood en een slaapplek. Dat was m'n idee en ze gaf me haar Telefoonnummer: 0613456789. Ze deed gelukkig nog de moeite om er tien cijfers van te maken. Daar had ik dus niks aan. Maar goed, het kwam er op neer dat ze het een geweldig idee vond, omdat zij ook Akkoordeon speelde en leerde op een plek. Helaas gebeurde er verder weinig. Waar het wel gebeurde was buiten. Er was een groepje jongens die om me heen kwam staan omdat ik een instrument bij me had. Ik begon wat te spelen. Ik dacht aan die prachtige reis en aan m'n tijd in Colmar, waar ik echt iets op wilde bouwen. M'n levensreis, en op dat moment braken er twee mensen om me heen in huilen uit. Ze hadden het over hun overleden moeder en dat: 'Die gast opent shit jonge.' speel door! Ze zeiden steeds hoe goed ik was. Ik speelde door en ze wilden steeds dat ik meer speelde zodat ze weer konden huilen. Ik kreeg hun aan het janken en zag hun tranen in hun ogen staan. Voor mijn gevoel speelde ik niet zo heel goed. Maar we wisselden nummers uit omdat ze wilden dat ik op hun verjaardag kwam spelen. Die nacht ben ik nog even terug gegaan de club in en heb nog wat gedanst. Toen ik die avond thuis kwam, na een fijn liefdevol afscheid met de mensen die er zaten en een warme kring waarin ik onderdeel was, werd ik gebeld door een van die gasten. Ze vroegen of ze bij me langs konden komen met drank en dat ik nog wat liedjes speelde. We weten nooit hoe die avond afgelopen zou zijn. Ik keek een documentaire over beren en viel in slaap.
De volgende ochtend ben ik de straat weer op gegaan met m'n gitaar om een paar liedjes te spelen. Ik voelde hem wel. Ik had vooral zin om m'n liedjes te spelen. En wat mensen er van vonden, schijt aan. Dus ik speelde de liedjes die ik leuk vond. En een paar nieuwe liedjes. En er zat al snel wat geld in de pet. M'n intentie was eigenlijk was om de mensen blij te maken met een beetje muziek. Jongens op een terras vroegen of ik iets van Bob Marley speelde. Gelukkig kende ik een liedje van hem. Dus speelde: 'Redemption song' Ze juichten en klapten op afstand. Ik moest hard zingen van hen;) Goeie gasten waren het. Ik speelde een liedje van mezelf en probeerde mensen aan te kijken: 'Hey Daar' - 'Hey Daar' - 'Hey Daar' en ik keek een mevrouw aan die voorbij liep: 'And than you show up like good wine. And be my ray of sunshine.' Ze liep lachend door en zei: 'Dankjewel.' Er waren een paar kinderen die wat geld in m'n pet gooiden. Ze kregen het van hun ouders. Ik bedankte hen. Iemand deed er zelfs vijf euro in. Ik wist dat ik deze dag de kracht had om Zwolle een stukje leuker te maken. En ik keek zo om me heen en zag de zon over de gebouwen heen schijnen, zo recht m'n hart in. En ik nam het allemaal in me op, de prachtige mensen en de prachtige stad. Ik begon te zingen. En liedjes als ik hoop dat ik niet verliefd op oe word. van Tom waits. En plots was daar Nelis. Hij vroeg zich al af of ik er niet weer zou staan. En jawel, daar stonden we weer. We praatten wat en vroeg hoe het met z'n ouders was bij Humprey. En we liepen naar Backwerk om wat te eten te halen. Door naar de Hema voor een roodje Brookworst. Bah. Het was niet zo heel lekker. Maar goed. We liepen door en ik kocht een plaat voor mezelf, voor m'n verjaardag. Mac Demarco. Het was m'n favoriete artiest op het moment. Whut? Hahaha en nu ik dit schrijf komt Mac Demarco op in dit café. We praatten over zijn eventuele nieuwe baan en zwierven wat door de stad. Ik wilde naar het Engelse werk en ben daar toen maar heen gelopen. Nelis nam weer afscheid. En zo was de dag een beetje voorbij gegaan. Ik heb geld gekregen en dat was me de maandag wel weer. Nu in het caféetje heb ik geschreven. Er zit toekomst in. Ik ga even wat te drinken halen.
Ik heb gemediteerd vanmiddag. Ik heb het licht boven m'n hoofd, het licht van m'n doorzettingsvermogen vergroot en naar m'n hart gebracht. Het was gouden licht met een vastberaden blik om de stralen.
Reacties
Een reactie posten