Avonturen van Fred

Voetbal is zo'n andere wereld dan schrijven. Voetbal is vermaak. Spelers die heel erg hard rennen voor ons vermaak, en hun eigen kas. Voetbal is een scheidsrechter die verrot gescholden wordt, omdat zo'n man het leuk vind. Of zou hij het doen in het belang van de sport? gezien niemand uitgescholden wil worden. Je moet een motivatie hebben om op het veld te stappen met een fluit in je mond terwijl je weet dat je uitgescholden gaat worden. Dan komt er een speler naar je toe met een woeste blik en wenkbrauwen zo krom en z'n neus helemaal stomend om je te vertellen dat je dat godverdomme had moeten zien. 'Hey scheids verdomme man!'    Ik denk dat het mensen zijn die iets te bewijzen hebben. Misschien hebben ze jeugdtrauma's te doorbreken en proberen ze dat te doen door zich staande te houden in een vernederend klimaat. Als scheidsrechter kun je altijd iemand een gele of een rode kaart geven als je dat zou willen; je hebt een soort macht want je kunt een speler van h

Er was een vent in de trein die aan het trippen was. Ik zag hem, he trippin balls. Hij was met een politieagent in bezig, meerdere conducteurs om hem heen. Echt NS hoor, 3 conducteurs in één van de twee treinstellen maar wel een tekort aan personeel. Vier man sterk stonden om iemand heen. Hij was vloekend onverstaanbaar. Er werd gebeld: 'ja we hebben hier een man.' sprak de agent. 'Hij wil niet meewerken, ik heb versterking nodig.' Ondertussen bleven ze met z'n vieren om hem heen staan en werd er versterkt bij station Meppel. Drie extra agenten kwamen de trein in. Ze gingen ook om de man heen staan, die op stond uit zijn stoel. Hij was nu zichtbaar, Arabische uitstraling, gefronste blik, had een huisvader kunnen zijn. Er werd gewacht met het uitvoeren van actie; zeven bevoegden nu om één man in bedwang te houden die, naar mijn weten, niets anders dan een ongeldig treinkaartje had laten zien en boos was over de samenloop van omstandigheden rondom zijn persoon. Totdat

Ik heb een baan nodig om in Zwolle te kunnen blijven wonen! Dus ik ben op pad gegaan, er was een traditioneel Turks restaurant op de hoek van de straat die pas net geopend was. Een paar keer heb ik bij hem eten besteld en daar behoorde een schapenhersensoep ook tot. Ik was de enige Nederlander die hij kende die dat wilde proberen; in Turkije is het een delicatesse en iedere Turkse Nederlander in Zwolle en omstreken is al bij hem langs gekomen voor die soep, zelfs uit andere delen van Nederland. En die soep was echt heerlijk, ondanks het idee er achter. Dit lijkt me een restaurant waar ik wil gaan werken, dacht ik. Hier kan ik leren. Dus ik bedacht om een Hollandsche stoofpot te gaan maken met gehakt en kruiden en Shii-Take. Ik bedacht niet zoveel maar de smaak kwam er goed uit, en dat vonden ze hier ook. Dus ik ben met een potje stoof naar de eigenaar van het restaurant gegaan en heb hem dit gegeven. Hij rook er aan. 'Oh that smells fantastic.' zei hij, maar at er nog niet van.