Avonturen van Fred

Ik had geen kurkentrekker dus moest iets verzinnen. Maar er waren attributen die me een gevoel gaven dat er wat mogelijk was. Een schroevendraaier bijvoorbeeld. Die moest gebruikt worden... een schroef! Een schroef kon er zo in! Ik kon zo een schroef erin stoppen. En aandraaien met de schroevendraaier, maar had geen schroef dus ben gaan zoeken. Ergens in de muur of in de klink van een deur moest wel een schroef zitten. En die zat er ook, waar het scharnier het binnenste van de deurklink, het klikklepje elkaar raakten, daar zat ie! Ik draaide het los en begon aan m'n fles; het was van dat oude kurk, dat echte kurk; van die kurk die brokkelde aan alle kanten af, telkens als je die schroef erin stopte gebeurde het dat er wat van die troep uit kwam maar niet de hele kurk zelf. Dus ik pakte nog een schroef uit de deurklink en draaide hem er bij in. Met een vork probeerde ik tussen de twee schroefkoppen te komen om hem omhoog te wippen. Maar toen brak er een stuk van de kop van de fles.

Er was een periode waarin het allemaal wat stroever liep, twee tot drie jaar geleden, toen ik plots naar Frankrijk toe reed. Het was al laat en het was in de vakantieperiode, wanneer iederéén naar Frankrijk reed. Overal op de weg waren campers en knipperlichten van inhalers. Ik vond een plek om te ovenachten, op de voorstoel van m'n auto bij een tankstation. Ik kon niet slapen. Het tankstation was nog wel open. Dus liep ik naar binnen kocht een paar energydrankjes en begon weer te rijden; geen idee nog waarheen. Ik reed gewoon richting het zuiden, misschien wel naar Nice, misschien naar Lyon, Toulouse, Spanje? Er woonde een vriendin van me in Spanje. Was ik écht zo vrij? Nee. Er was vooral een boel twijfel in wat ik deed. Ik reed wel maar had geen idee waarheen. Het ideale scenario zou zijn dat ik ergens in een stad uit zou komen en dan daar een hotel zou boeken. Had ik daar geld voor? Nee. Een dorpje aan het strand van Zuid-Frankrijk? Ja? Dat was een optie, een lange rit voor in e

In de Hema loop ik met m'n tas, zojuist volgestopt met een paar gingerbeerflesjes omdat het anders moeilijk te dragen is met ook nog een shampoofles en een kaars. Je zoekt alleen nog een kladblok, zo'n typische met dat dunne grijze papier waar je op de basisschool al mee te maken kreeg. Het is niets meer dan nostalgie. Het is van dat flinterdunne... 'kan ik u helpen?' vraagt een mevrouw met een enge glimlach. Nee ze heeft een vriendelijke glimlach. Wat enger is, was even daarvoor, vlakbij de roltrap, waar een twintigjarig meisje stond te glimlachen met glimmende wangen en grote weide ogen. Ze keek je recht in je gezicht aan, van twee meter dicht. Je keek weg en vluchtte de roltrap op, keek nog even om en zag haar weer. Ze was negentig graden gedraaid en keek je weer regelrecht aan, als een lachende paspop, stil en zonder een vinger te bewegen. Je dacht dat ze misschien aan het wachten was op haar begeleider. Vlug draaide je je weer om. Bovenaan de trap keek je nog één k

 Nu moet ik een onderwerp verzinnen, een stijl verzinnen, een vraag verzinnen en een leuk stukje ervan maken. Lief dagboek. Vanochtend, hard gewerkt, samen gewerkt en lekkere koffie gedronken. We hebben wel drie keer koffie gehad. De gekkigheid was godzijdank nauwelijks meer aanwezig en iedereen was weer fris en fruitig aanwezig. De omgeving was bedekt met bladeren en lange rechte cilinders van meters hoog en diameters van halve meters diep. Er waren mensen aanwezig en er werd gefilmd, er werd gezaagd en er werd gebrult. Een van deze mensen had een blauwe jas, een kromme rug en een stem uit z'n buik. Hij brulde telkens wanneer er een boom op vallen stond en wanneer hij zware klussen moest klaren. Hij had een motorzaag vast en zaagde als een mes door de boter. Hij kon tot vijf keer toe niet de juiste tak zagen, de tak die ik aanwees, aanraakte zelfs, die hij moest zagen. Hij zaagde wel, en goed ook wel, maar donders gevaarlijk. Hij zaagde een stam zo door en schoot dan direct naar e

Het was eerste kerstdag 1961. Nee grapje. Het was werken vandaag. Werken werken. Het begon in de bus, ik heb even lekker nog kunnen tukken en ja, dat dwing je ook af heh. Ik vond het lastig te zeggen of iedereen vandaag de clown speelde of dat ze oprecht bezig waren met hun werk. We waren met een groepje van vier en de taak was zagen en takken versnipperen. Het was erg moeilijk. We moesten de gezaagde takken tillen en opstapelen en de kleine gezaagde takken versnipperen. Dus we begonnen er maar gewoon mee en uiteindelijk ging dat wel. Maar het moeilijkste was tussen de middag toen we de zelfgemaakte snert van de vrouw van gingen eten. We probeerden het wel maar het ging gewoon niet. Het was wel gezellig enzo en we praatten over mensen, maar de hond kwam bij me zitten. Hij probeerde z'n snuit er bij te steken. Ik aaide hem en kwam er toen achter dat hij steeds hoger ging en dat hij toen op m'n schoot kroop. En hij stak toen zo z'n kop over de tafel en ging mensen aankijken.