Avonturen van Fred

Dit verhaal is niet fictief!  Ik wil Robin bedanken voor het tientje die hij naar me over heeft gemaakt. Ik wil iedereen die dit leest bedanken dat je me nog volgt. Echt ontzettend bedankt voor het lezen❤ Ik zit hier in een barretje en er is een heleboel te schrijven, maar weinig energie om dat waar te maken. Ik ben vandaag, zo voelt het althans, helemaal leeg gesleurd door een vrouw. Hoe veel energie ik er ook in stopte, ik kreeg niets terug. Zij had haar hoofd totaal niet onder controle en dat bedenk ik me alleen maar. Ik weet niets, maar denk alles. Pfff, ik kan uren voor me uit staren en niets doen. Nooit meer Fatima.    Morgen ga ik naar Strasbourg om uit te waaien, lekker muziek maken op straat en wie weet wat er allemaal nog komt. Pff, ik moet echt even weg van die camping en.. hmm, miss ga ik wel even de natuur in. Alles is mogelijk morgen en de dag zit vol kansen. Ik zou nog iemand bellen vanavond maar daar is helemaal geen tijd meer voor en tering, wat is die vrouw intens. Ik

Ik weet het niet meer. Iedereen zit aan me te sleuren vandaag en iedereen wil iets van me. Met Brian zou ik vanavond uiteten gaan, en ik weet het niet. Ik ben brak en heb een hangover en vind het moeilijk de energie te vinden om vanavond uit te gaan met Brian. Dit heb ik hem in een appje gestuurd waarna hij me opgebeld heeft dat hij al gereserveerd had. 'You want to let me know at 5pm if you come?' vroeg hij.    Dat vond ik een goeie. Van binnen had ik eigenlijk al besloten om uiteten te gaan, maar liet het nog even open. En ineens kreeg ik een appje van hem: 'I think you don't want my friendship, its ok I understand everything, I'm not a kid. Take care of you.'    Ik begreep hem niet waarom hij dit zei en ik vroeg hem waarom hij dat zei.    'Because we are surpose to spend Saturday night together you can stay at my place tonight if you want. You are welcome.'    'Aah thank you a lot. I got this airbnb for tonight, but let's see for the night! I

Wat maakt het leven zinvol? Waarom werken we niet altijd? Heeft werk meer nut dan ik denk? Werk is slechts een bezigheid om tijd mee te doden wanneer je niet meer weet wat je moet doen. Teveel werk doodt teveel tijd. Ik ben nu klaar met werken en weet oprecht niet wat ik nu kan doen. Ik heb geen geld meer, net mijn laatste centen aan een warme jas uitgegeven. Ik heb zelfs een maandelijkse transactie van KPN terug moeten boeken om deze mee te kunnen betalen. Ik hoop dat het geld van mijn werk snel op mijn rekening komt te staan. Moet ik meer werken of niet? Ik moet zoveel en er is zoveel te doen. Ik moet filmpjes uploaden op mijn facebook en ik moet naar een internetcafe. Ik moet schrijven over mijn dag, mijn blog bijhouden. Ik moet naar Breisach vanavond om geld op te halen bij Harbr en misschien nog wel wat te werken. Ik moet naar Gael en Michael om een joint mee te roken en om gewoon gezellig te zitten. Ik moet zoveel dat ik niet meer weet wat ik moet. Ik moet mensen blij maken met m

Wat doet het er allemaal toe wanneer je aan het eind toch alleen bent? Ik zit aan een tafeltje buiten met een pizza naast me en het is half negen en voel me alleen, Hoe dichter ik naar iemand toe kom, hoe meer afstand diegene neemt. Ik ben net begonnen aan mijn pizza en denk aan Jack Kerouac, zijn ziel. Ik denk dat zijn ziel nog ergens rondzweeft hier in de buurt. Hij heeft het gemaakt en hij is degene die zijn boek heeft verkocht aan miljoenen mensen, en nu nog steeds. Nu nog steeds gaan zijn boeken dagelijks over de toonbank. Het is een ziel.    Ze maken hier pizza's en ik voel me een simpel figuur zonder ziel en dit schrijf ik. IK SCHRIJF HET in het groot. Er zit een andere man buiten, hij kijkt op zijn telefoon. Ik wilde vandaag heel veel gaan schrijven, maar het lukt allemaal niet meer. Gelukkig heb ik mijn eigenwaarde nog.    'You don't find this pizza in Roma.' zegt de man. Daar heeft hij gelijk in.    Ik lust nog wel iets, een kapsalon of zo iets. Laat me dat he

Ik zit in de kebabzaak van Delice time en voel me als een zak patat. Mijn maag zit vol patat en mayo en mijn hoofd zit vol gedachten en er zit een smaak in mijn mond en ik krijg net een spraakmemo van Edgar binnen en ben ontzettend blij voor hem met zijn tweede CCU deelnemer, voor de behandeling en oplapping na een chemotherapie.    Ik zit nog steeds in de Delice time in de Leclerc en heb zonet de naam van Ruzdu gekregen, hij die hier achter de balie staat en mij heerlijke patat met mayo heeft gegeven en zometeen een donerbox. Ik kan niet wachten totdat ik die op kan gaan smikkelen en me daarna waarschijnlijk stukken beter ga voelen. Waarom ik me vandaag minder voel is voor mij een raadsel; het is gewoon een doordeweekse dag hier in Frankrijk. Het was best een leuke dag vandaag eigenlijk.    Ik zit in de Delice time en ze hebben de deuren gesloten en de stoelen op de tafels neergezet; de deuren als in het gaas wat ze voor de zaak schuiven om te laten zien dat ze gesloten zijn.    Onder