twee helden en een gek

Dit verhaal is niet fictief! 

Ik wil Robin bedanken voor het tientje die hij naar me over heeft gemaakt. Ik wil iedereen die dit leest bedanken dat je me nog volgt. Echt ontzettend bedankt voor het lezen❤

Ik zit hier in een barretje en er is een heleboel te schrijven, maar weinig energie om dat waar te maken. Ik ben vandaag, zo voelt het althans, helemaal leeg gesleurd door een vrouw. Hoe veel energie ik er ook in stopte, ik kreeg niets terug. Zij had haar hoofd totaal niet onder controle en dat bedenk ik me alleen maar. Ik weet niets, maar denk alles. Pfff, ik kan uren voor me uit staren en niets doen. Nooit meer Fatima.

   Morgen ga ik naar Strasbourg om uit te waaien, lekker muziek maken op straat en wie weet wat er allemaal nog komt. Pff, ik moet echt even weg van die camping en.. hmm, miss ga ik wel even de natuur in. Alles is mogelijk morgen en de dag zit vol kansen. Ik zou nog iemand bellen vanavond maar daar is helemaal geen tijd meer voor en tering, wat is die vrouw intens. Ik ben letterlijk leeg. Dat gebeurd me nooit.

   Goed, gisteren begon bij de oude boer uit Turckheim. Hij had nog een paar klusjes die geklaard moesten worden; walnoten rapen, een wagen afbreken en een paar druiven plukken. Man, ik trek dit niet en ga naar mijn tent om morgen en goed verhaal te schrijven. Ik ben op en denk aan toen ik bij Nina in de airbnb lag met mijn zatte kop, te typen om zes uur in de ochtend. Wat een prachtig mens, Nina. Ik mis mijn vrienden.

   Ik denk dat het beter is om nu terug te gaan naar de camping en morgen een positieve frisse start te maken en naar Strasbourg te gaan. Dat ga ik doen en daar heb ik super veel zin in! Dan bel ik die gozer op en geef zijn vriendin ukuleleles. In ruil daarvoor geeft hij me een rondleiding door Strasbourg.

Goed dan, het is de volgende dag en ik probeer me lekker te voelen. Er is eigenlijk helemaal geen reden om me slecht te voelen want de hemel is helderblauw, het is... najah, redelijk kortebroekenweer en er is niets aan de hand. Er staat een kopje koffie naast me die ik eens even vol gooi met suiker en ik kan uitkijken over een plein in Colmar met een gebouw van stenen erachter.

   Ik wilde het hebben over meerdere dingen; Damian, mijn held en Fatima... liever niet over Fatima.

   Goed, het begon bij de oude boer uit Turckheim toen ik wakker werd. Ik wilde w voor hem terug doen, voor het gratis in zijn airbnb overnachten en besloot hem daarom te helpen met walnoten uit de boom slaan en oprapen. Ondertussen waren we lekker aan het praten en leerde hij me allemaal Franse woorden. Het leven was vredig bij hem in de achtertuin. Totdat ik een belletje kreeg van een van mijn meest trouwe volgers. Hij had de blog van de dag ervoor gelezen en was het er niet mee eens. Hij vond dat ik eens wat verantwoordelijkheid moest gaan tonen en dat ik dan ook wat meer respect zou verdienen. Het was een over en weer geroep door de telefoon want ik had mijn eigen idee er over en hij het zijne. Hier na hebben we opgehangen, boos en verdrietig. Gelukkig zal mijn familie altijd in mijn hart blijven zitten en zal dat ook wederzijds zijn. Anyway, gelukkig was ik samen met de oude boer en heeft hij me getroost. 'It's normal.' zei hij, 'It's normal. You're young, make mistake and your father don't know what to do with it. You know, I have a son and he was in Afrika, traveling and climbing rocks. And one day I got a phonecall that he married a woman and got a baby. I didn't know what to do with it. I wanted to kill my son and wanted to come over and give him a slap in his face.' Hij pakte een dunne stok en sloeg me tegen mijn benen. 'This one is from your father.' lachte hij. 'But I knew that I couldn't do anything with it because he was in Afrika. I was frustrated but I had to accept it and I did. Now my relationship with my son is better than ever. Hey man, go work!!' hij raapte een walnoot en deed een paar passen achteruit. 'Look.' Van een afstand gooide hij de walnoot naast de emmer.

   Ik deed hem na maar gooide de walnoot in de emmer.

   'Ah putain man!' hij deed het opnieuw en gooide twee walnoten raak. 'But that woman was crazy. One day she came to our house and had conversation with my wife. She say: "Your man really is the boss here, heh?" and my wife say: "Yes he is." with a face of steel. and than she looked away, looking like this.' hij fronsde zijn gezicht. 'Hahaaa, she just used my son for the money and to live a rich life in France. She had merried more French man and lives in Mulhouse now. She crazy. But I'm just happy for my son that he lives a good life now with his new wife and children. He is a happy man, just like me.' Hij raapte een walnoot en gooide raak. 'You go!' 

   Ik gooide ook raak. 'Thank you J-P!'

   We hebben de druivenwagen opgeruimd en zijn samen naar een wijngaard geweest. Later heeft hij een auberge opgebeld of ik daar kon verblijven en heeft hij me er heen gebracht. Alleen kostte het twintig euro per nacht en moest ik van drie uur 's middags tot tien uur 's avonds buiten zijn en mocht niet op mijn kamer zijn wegens doorgeslagen coronamaatregelen.

   Ik bedankte, dus heeft de oude boer uit Turckheim me terug gebracht naar de camping. Onderweg stopten we bij een pharmacy en heb ik gedaan wat me te doen stond. 'Protection de boemboem, sil vous plait.'

   Ze begreep het niet, dus legde ik het op een andere manier uit, geen idee.

   De oude boer moest lachen. 'You come over before you leave heh? Ma bicycle.' knipoogte hij.

   'Absolute old farmer!' we zwaaiden naar elkaar en man, ik heb geen woorden om mijn dankbaarheid in uit te drukken. En ook geen tijd want precies op dat moment kreeg ik een appje van Theo. 'You know it's payday today at Eric?'

   Dat wist ik niet. 'What time?'

   'Now!'

   Zo snel ik kon stapte ik de fiets op en racete naar Eric. Hier zaten ze met zijn allen om de tafel terwijl Eric een fles Cremant open plopte en iedereen inschonk. Ik ging naast Damian zitten en we proostten met zijn allen op een prachtige uitbetaling. We moesten onze handtekening zetten en de uren goedkeuren en kregen een cheque mee. Iedereen was er en ook Eric zijn vrouw en kinderen. Er werd Frans gesproken dus besloot ik een achtergrondmuziekje te maken voor de sfeer.

   'Boir une biere apres?' vroeg Damian en dronk een denkbeeldig biertje uit zijn duim.

   Ik lachte. 'Haha une?'

   Hij lachte. 'Oui oui, une. We go Colmar, sit at my place before.'

   Eric plopte nog een fles Cremant en het was gezellig, de laatste dag met deze fijne mensen van de druivenpluk. Ik ga iedereen ontzettend missen. 'Fred, hope you will play better for next year.' knipoogte Eric toen ik zat te stoeien met ukuleletonen.

   Bij de uitgang kregen we een hele doos met wijn mee als bedankje, zes flessen puur goud uit Alsace.

   Bij Damian begonnen we van deze flessen te drinken. Hij had ontzettend veel energie. In de auto al, rijdend zat hij op zijn stoel te springen met keiharde hardrock aan. 'It's my desire! My desire!' schreeuwde de speaker en Damian schreeuwde mee. We gingen 1 biertje drinken.

   Na een kwartier waren dat er al twee en de energie tussen ons was enorm. Hij kon geen Engels en ik kon geen Frans, maar we communiceerden op een bepaalde manier goed met elkaar, lichaamstaal en gezichtsuitdrukking. 'Very bon muzique very bon!' We besloten een filmpje te maken en naar Eric te sturen waarin we van zijn wijn dronken en helemaal gek werden. Het was een boel geschreeuw en na een tijdje zei Damian: 'Wait Fred, People habite ici.' Hij wees naar het plafond. 'We have to show some respect.'

   Hij had gelijk. We hielden het iets rustiger en hebben gevideobeld met vrienden en Damian heeft een act gedaan in het donker. Een act met rood licht waarin het leek alsof hij het licht uit zijn mond haalde en dan was het ineens in zijn andere hand en achter zijn oor. Het was bevredigend om hem aan het werk te zien en zijn skills te observeren. Plots haalde hij het licht achter mijn oor vandaan. Ik had het er helemaal niet zien of voelen zitten. Natuurlijk was dit part of the act, maar wel knap.

   'Let's go centre!' riep Damian.

   We zijn naar het centrum gelopen en zijn de eerste beste kroeg in gedoken. Hier hebben we allemaal mensen gesproken en ik zie Dam's zijn gezicht nog voor me. Helemaal crrrrazeeey met zijn ogen wijd open en zijn tong uit zijn mond en twee kurken in zijn oren. Hij dronk biertjes in één teug weg en ineens had iedereen in de bar een hoed op. Ik voelde aan mijn hoofd en had plots ook een hoed op.

   Het was een van die avonden... ook een van die avonden waarin ik iedereen kwijt was en mezelf terug vond bij een tankstation om een pizza te kopen. Ik zie het gezicht van die man nog helemaal voor me. Een hoofd met hele korte rooie haren en enorme ogen. Hij had een kleine onderkin maar was niet rond, een soort hangende mond. Zijn ogen staarden me aan toen ik vroeg om een pizza van zes euro. Hij knipperde wel twee keer per seconde en zei: 'That will take seven minutes.'

   Ik besloot erop te wachten. Er was niemand anders in het tankstation en er stond ook geen muziek op. Wel twintig minuten heb ik staan wachten terwijl we naast elkaar stonden en geen woord tegen elkaar zeiden. Beiden staarden we dezelfde kant op, wachtend op auto's die toevallig aan zouden komen of mensen die binnen liepen. Er kwam niemand binnen.

   Met een warme pizza liep ik verder en bij de tent kreeg ik een belletje van Damian. 'I'm so sorry. Ce n'est pas cool, ce n'est pas cool.' zei hij. 'I'm sorry for being a bad friend.'

   Met deze woorden ging ik naar bed en werd de volgende ochtend erg vroeg wakker. Mijn hele lichaam schreeuwde om water, maar daar moest ik mijn tent voor uit. Nooit heb ik zo'n droge mond gehad, dus ging mijn tent toch maar uit. Het regende en de camping was grijs. Met mijn hoofd in mijn hand ben ik de ochtend door gekomen onder het afdakje en heb liters water gedronken. Het was fris en er was niemand aanwezig op de camping, buiten een man die er altijd was maar de tijd vooral in zijn caravan doorbracht. Het enige wat we tegen elkaar zeiden was: 'Bonjour, c'est froid.' 

   Ik had geen flauw idee wat ik wilde die dag en een plan maken ging niet echt. Totdat Fatima me een bericht stuurde. 'You want to come over? I have a warm house where you can sleep tonight if you want and maybe you want to help me with a buying a bank and a bed.'

   Dit klonk behoorlijk aantrekkelijk en bijna niet te weigeren, als een geschenk uit de hemel op een grijze dag. Ik zei 'Ja' en even later kwam ze al aan in de auto. Ik nam een trosje druiven mee en stapte bij haar in de auto. Ik mocht rijden. 'You are the man,' zei ze, 'so you can drive. But that's great that you are here because we can buy a baaaank, and we can buy a beeed, and maybe we can drink a cup of coffee after and you can write something. Oh, and after that I can make some food for us and we are going to build the bed and you can sleep in the bed after that. You can stay for the whole week if you want?' Als een tornado blies ze me aan de kant.

   'Wait, maybe yeah. But I have to drive.' Ik had hoofdpijn en we reden richting één of andere enorme winkel waar ze alles hadden. Steeds net te laat zei ze welke kant ik op moest. 'A droit ici.' zei ze toen we midden op een kruispunt stonden.

   Nog net kon ik naar rechts sturen.

   'A gauche, tu droi, a droite, a gauche!'

   Na een boel a gouche kwamen we bij een enorme hal aan waar allemaal banken en bedden in stonden. Ik had de autosleutels en zij de macht. We moesten allemaal banken testen en allemaal bedden testen en ik had er helemaal geen zin meer in na een kwartier. 'Freeck, you can go if you want than I do everything alone. Please go if you don't like.'

   Ik had verdomme een kater en besloot te wachten op een bank totdat zij een keuze had gemaakt. Ik heb drie uur zitten wachten, letterlijk. En net toen ik even met Edgar aan het bellen en hij iets belangrijks zei, kwam ze naar me toe. 'Freeck!@ come here, please help me now, I need your help. Freeck! Freeck! What do you think of this one? I need my phone and I need your opinion.'

   Edgar vertelde me iets over vriendschappen en hoe moeilijk het was om die goed in stand te houden. Ik wilde weten wat hij zei. 'Sorry Edgar, ik was een beetje afgeleid.'

   'Oh ja.' lachte hij. 'Ik moet ook zo ophangen dus maakt niet uit.'

   Ik keek naar Fatima. 'What do you want?'

   'I want to know what you think of this couch!' Ze wees de bank aan.

   'It's a nice couch.'

   'Maar ik heb een belangrijk belletje zometeen.' zei Edgar, 'dus ik ga ophangen.'

   We zeiden elkaar gedag en ik stond weer op de parkeerplaats te wachten en stond daar maar. Ik wilde wat ukulele spelen en deed mijn uiterste best.

   Een uur later kwam ze terug. 'Sorry for all your waiting. I have to order a bus to bring the bed and the couch to my house and I need your driving licence and passport so you can drive the bus and bring the bed and the couch to my house. But wait for me, I have to do some paperwork and some more paying. Please Freeck, wait a couple of minutes.' 

   Ik wachtte.

   'So we can now drive the bus to our house. Wait, I have to get the key first.' ze liep weer naar binnen.

   Our house? dacht ik.

   We laadden de spullen in en reden naar haar huis. 'Every tuesday I have singing lessons. I sing Pink Floyd and I sing A lot of fucking boring stuff.' dat zei ze niet, maar dat dacht ik. 

   In haar huis laadden we de spullen weer uit. Ik sleurde het matras naar boven en ik sleurde de bank naar boven en ik sleurde het houtwerk naar boven wat het bed moest gaan worden. 

   Fatima gaf haar kat te eten.

   Ik had een kater en ben behoorlijk gefrustreerd aan het schrijven op dit moment.

   'So now we have to drive the car back to the place and after that we could go to Indian restaurant. I really want to eat Indian today, I pay. Is that okay for you? After that you can sleep in the bed we just bought. I won't bother you because I sleep in my own bed in my own room. I'm a crazy woman, but... hey watsupp, I won't herrass you or anything. I'm not...'

   'Wait, I might sleep in my tent tonight.' zei ik.

   Haar wenkbrauwen stonden verder uit elkaar en ze kreeg tranen in haar ogen. 'You know, I'm a high sensible woman. Are you stressed? I can feel you are stressed. Do you want to run away from me?'

   'Ehm, no but.. I don't know. I'll see where I want to sleep tonight.'

   We reden terug naar de beddenwinkel en leverden de auto af, stapten in een andere auto en reden richting een Indiaas restaurant wat ergens in Kaysersberg moest zijn. We reden nergens naartoe want we waren Kaysersberg al lang voorbij.

   'Do you know where the restaurant is?' vroeg ik.

   'Uhhm no but I know a little bit where it is but I have to see on google maps but my phone is empty.'

   Ik had geen internet dus kon niet kijken.

   'You can put my simcard in your phone so you have internet. Please Freeck, let me put my simcard in your phone.' Ze keek me aan met grote ogen en een strakke glimlach.

   'let's go to a restaurant you know.'

   'Noo Freeck! I want to eat Indian food today. Have you ever eat Indian food? Hey there is a house. Wait, Freeck, let me put my simcard in your phone so we could see on google maps where the Indian restaurant is.'

   'Just eat Chinese!' riep ik.

   Ze stopte de auto op een kleine parkeerplaats naast de grote weg. 'Freeck, if you don't want to be with me, than I can drop you off here if you want that.'

   'Hmm,' ik overwoog mijn opties. 'Let's go to Colmar and turn around.'

   'Wait, maybe I have a charger in there so I can charge my phone so we could see where the Indian restaurant is. Do you want to look, please Freeck?'

   Ik keek in het vakje en er lag geen oplader in. 'There is no charger. Let's go back and eat Chinese.'

   'But I really want to eat Indian.'

   'I don't know, do whatever you want.'

   Ze draaide de auto om en reed terug. Op dat moment zag ik een oplader liggen. Ik had nog een kabel in mijn tas en pakte die ook.

   'You had a charger?' zei ze. 'Why did you not say that? I told you I was looking for a charger and you had a charger all the time.'

   'I had only the cable and did not know... well anyway, just charge your phone.'

   We stonden ondertussen ergens anders langs de weg om een nieuwe poging te wagen om het Indiase restaurant te vinden maar mijn telefoon werkte niet mee en haar telefoon laadde niet snel genoeg op. Ik wil helemaal niet verder schrijven. Maar de avond ging wel verder en na een boel gedoe zijn we naar een Chinees restaurant gegaan, een all you can eat.

   We vraten onszelf vol met alles en hadden het vlak voordat we weggingen over energie. Ik zei dat ik er een boel positieve energie in stopte maar dat ik weinig terug kreeg.

   Ze begon te lachen. 'You give me energy? I don't receive any energie from you. Are you crazy? Do you think you are some kind of magician, giving me energie?' Ze lachte weer. 'I think you don't understand life. You think you give people energy?'

   'Yes, that's what I'm trying and what I like to do. Most of the time I get energy back, but... I don't know.'

   Ze nam een hap van haar krab. 'You give people energy... hahaha. You are a nice man, but you don't give me energy.'

   Ik was leeg. Ik kon niet meer.

   'Haha you really think that you are a magician ay?' ze kreeg een lach op haar gezicht. 'Hmm, I love eating all you can eat. I often go with my friends and than I eat untill dying. I can eat so much of this. Oh and sugar, I want to eat some more sugar. I think I'm addicted to sugar because it gives me energy.'

   Oh, suiker wel... dacht ik.

   'Do you have an addiction?' vroeg ze.

   'I don't know.'

   Het was ondertussen negen uur 's avonds.

   'So I want to go.' zei ze. 'I don't know what you want, but let's go to my house. You can sleep in the bed we just bought today and we can get your clothes from your tent and wash it at my place. I don't know how long you want to stay, four days, a week, maybe a month. I don't know how long you want to stay with crazy woman.'

   'Oh, I'll just go to my tent after.' zei ik. 'I have a hangover.'

   Weer keek ze me aan met die grote sippe ogen. 'You don't want to stay with me? You running away from me?'

   We stonden ondertussen al bij haar huis en ik had de fiets in mijn handen.

   'You want to see my turtle?'

   Ik bedankte en ben naar een barretje gefiets. Wel heb ik nog vijf euro van haar gekregen om een biertje van te kopen.

   Vandaag, the day after, heb ik achttien ongelezen berichten van haar gekregen met enkele spraakmemo's met allemaal uitnodigingen om mee te komen naar Mulhouse en andere plekken, haar huis bijvoorbeeld. Ik heb ze onbeantwoord gelaten.