Avonturen van Fred

Ik heb hier een stukje geschreven over diepere lagen in mezelf. Hoop dat je er wat aan hebt. En ik heb een gesprek met mezelf soms. Ik denk soms dat ik echt briljant ben. En soms ben ik er van overtuigd dat een stem in m'n hoofd zegt: 'Ja, dat was een goede zin.' Terwijl die stem geen enkele sense maakt. Het is een soort bevestiging die ik mezelf geef, en gebruik de stem van iemand anders die mij ooit die bevestiging heeft gegeven omdat ik nog te onzeker ben over mezelf. Ik kan beter zelf bedenken of ik het goed genoeg vind... Een stem die zegt: 'Je bent snel tevreden.' is een afwijzende stem die ooit eens iemand tegen me zei: Ik gebruik hem soms om mezelf af te wijzen zodat ik meer ga doen. Is dat dan positief? Of is dat dan een soort bezetenheid? Er zijn meerdere stemmen van anderen die mij tot actie brengen of die mij tot stoppen brengen. Is dit een normaal iets? Moet ik al die stemmen er eens uit schrijven en observeren zoals ik zonet even gedaan heb?

Anyway, het stijgt op en ik voel me wakker. Ik wil wel even een slokje bier. En ik ben aan het genieten hier in m'n kamer, compleet wakker. En ik zit hier in het moment. Dus dit is goed. Vandaag moest ik met zo'n joch werken. Hij had blonde haren en zat op voetbal. Hij zat in Hoogeveen op school en was trots dat hij Havo deed en zichzelf een toekomst achtte, nooit zou hij hovenier worden. Ik wist zeker dat hij dit als een vakantiebaantje zag. En meer ook niet. Hij was veertien. Daar stond hij, met de hark in zijn handen, wachtend totdat ik hem instructies zou geven. Ik stapte de trekker uit en gaf hem instructies: 'Dat blad moet op de kar.'    En daar ging hij, als Speedy Gonzales, met de hark, rennend naar het blad met de hark in zijn hand en het blad dat daar lag, het stapeltje.    'Ja, dat moet dus op de kar.' zei ik.    En dat deed hij.    Ik ging weer in de trekker zitten en liet hem het werk doen waar ik geen zin in had. Ik zat op de trekker en gedroeg me

 Hemelvaartsdag, en ik voel het aan m'n vingertoppen, ik heb twee uur gitaar gespeeld in de stad op de boekenmarkt. Ik zat op een bankje om een boom met overal voor me kraampjes en mensen die boeken uitzochten. Ik liep er heen, heel rustig en ging gewoon zitten. Ik wist dat ik gitaar kon spelen en wilde dat graag doorgeven, ik heb gewoon zin om een middagje te spelen. En in het begin ging het niet super goed, ik had zelf wat geld in het bakje gedaan, maar naarmate ik me comfortabeler begon te voelen ging het beter. Er zitten mensen op het terras met een biertje of een bordje voor hun en er zit af en toe iemand naast me. Er komt een donkerbruine mevrouw naast me staan die zegt: 'Zit je hier nog lang? Dan ga ik even pinnen.'    'Ik zit hier nog wel even.' en ze is vertrokken. Er zijn ondertussen kinderen die geld van hun ouders krijgen en het in m'n bakje gooien. Er zijn mensen om me heen, overal en ik zing: 'Shallow' van Lady Gaga. Het is een liedje die v

We liepen naar voren en ruimden samen het blad. Het blad lag er al en hoefde helemaal niet gesnoeid te worden. Dit was ongesnoeid blad. We hoefden het alleen maar op de kar te leggen. En dan was het goed. Dat vond het blad ook. Ze zeiden: 'Hey leg jij ons even op de kar?'    'Ja,' zei een ander blaadje, 'Wij zijn ongesnoeid.'    'Oh?' zei ik. 'en hoe komt dat dan?'    'Ja, dat komt doordat we een beetje verwaterd zijn. We liggen hier wel en kunnen nog wel een tijdje overleven door alle regenval maar we kunnen niet meer bewegen en waaien met de wind. Wij willen weer waaien met de wind, dus doe ons even op de kar.'    'Maar hoe komt het nou dat jullie daar zo ongesnoeid liggen?'     Het blaadje zei: 'Omdat er nog niemand was die ons gesnoeid heeft. Wij liggen hier alvast.'    'Oh dat is handig.' Ik pakte het blad op en legde het op de kruiwagen en begon er mee te lopen. Er kwam gejuich vanuit de kruiwagen. En toen kw

Eindelijk heb ik weer tijd om even te schrijven. Ik heb voor mezelf vanavond een slaapplek gevonden bij een oude dame in Venlo. Het was acht uur 'savonds en ik had net een oproep op facebook geplaatst over een pekje, toen ik in de buurt van de jongerenkerk een man aansprak. Ik vroeg hem of hij een plek wist om te overnachten. 'Ja, als je daar die straat uit loopt en dan...'     'Zijn jullie op de trein aan het wachten of zo?' hoorden we naast ons. We draaiden ons om en daar stond een mevrouw van een jaar of tachtig met een wandelstok. Er was helemaal geen treinspoor in de buurt.     'Haha, nee ik zoek een plek om te overnachten.'      'Oh,' zei ze, 'je kunt wel bij mij slapen, geen probleem hoor. Ik heb wel een logeerkamer waar je kunt liggen. Kom maar mee.' gebaarde ze met haar handen.     Ik besefde me nog niet hoe ontzettend veel geluk ik had.     'Hihi.' ze had een ondeugend lachje. 'ik houd wel van die spontane dingen.' W

 Ik zit weer achter de laptop en voel dat ik wat energie heb in m'n buik. Meestal is dat een teken dat er vrouwen in de buurt zijn. Just... hoe kan ik ooit eens langzaam gaan in relaties. Ik weet van mezelf hoe het bedoeld was dus dan is het goed. Het ging over Gigi zijn afro krulletjes. Het ging voorbij, we zaten in de trein. En ik zat aan z'n haar, ik wilde een slok cola nemen. En ik liet het er bij. Gigi zijn kapsel was belangrijker en als een aapje zaten we aan elkaars haar te zitten, want het krulde op en ging als een springveer weer terug in zijn originele houding. Daar hoefde hij weinig aan te doen. En we hadden het over een trein uit Eindhoven waarop we moesten wachten, en mensen die heel graag met deze trein mee wilden. En Gigi bedacht een Even Apeldoorn Bellen Sketch met worstenbroodjes die tegen de ramen werden gesmeten en groepen met PSV vlaggetjes en mensen met hun blote reten, unne vetpoemel. Ik wilde weer een slok cola nemen. En vond dat ik moet wachten, want ik

   Het was muisstil in de kantine, op 1 man na die door de microfoon stond te tetteren. 'Trente trois, drieëndertig. Sept tant sept, zevenenzeventig.'    Nog niemand had bingo. De spanning was om te snijden.    'Vent nouff. senk tand quattre, vierenvijftig. Dix sept, zeventien.'    'Lequin pour les gonais, le quin pour gonais!' riep iemand. Ik dacht dat ze bingo had. Maar ondertussen werd er gewoon doorgespeeld.    Plots kwam er iemand naar voren toe. Ze noemde de nummers op. Zou ze bingo hebben? Oh, ze mocht grabbelen in een zak. En… Bingo!    Ik haalde nieuw bier en kreeg er gratis worst met mosterd bij. Bingo!    De prijzen zaten in een grote doos. Eigenlijk wilde ik meedoen. Achter de man die de bingo voorlas stond een tv met voetbal er op. Er werd een heel lelijk doelpunt gescoort. Voetbal, wat was er te zeggen over voetbal? 'Wie houdt er van voetbal?' vroeg de bingomeister.   Het hele publiek wierp hun handen in de lucht en riep in koor: 'Bing