Fijne mensen

Eindelijk heb ik weer tijd om even te schrijven. Ik heb voor mezelf vanavond een slaapplek gevonden bij een oude dame in Venlo. Het was acht uur 'savonds en ik had net een oproep op facebook geplaatst over een pekje, toen ik in de buurt van de jongerenkerk een man aansprak. Ik vroeg hem of hij een plek wist om te overnachten. 'Ja, als je daar die straat uit loopt en dan...'
    'Zijn jullie op de trein aan het wachten of zo?' hoorden we naast ons. We draaiden ons om en daar stond een mevrouw van een jaar of tachtig met een wandelstok. Er was helemaal geen treinspoor in de buurt.
    'Haha, nee ik zoek een plek om te overnachten.' 
    'Oh,' zei ze, 'je kunt wel bij mij slapen, geen probleem hoor. Ik heb wel een logeerkamer waar je kunt liggen. Kom maar mee.' gebaarde ze met haar handen.
    Ik besefde me nog niet hoe ontzettend veel geluk ik had.
    'Hihi.' ze had een ondeugend lachje. 'ik houd wel van die spontane dingen.' We liepen naar binnen. 'Wil je iets te drinken? Ik heb thee, wijn, fris. Oh, en als je wilt bak ik ook een omelet voor je.'
    Ik zei op alles 'ja, ja, ja.'
    'Waar ben je naar onderweg?'
    'Naar Rome,' zei ik. 
    Ze keek me aan. Wat een tocht joh. Ik ben zelf wel eens in Israel geweest..' vertelde ze.     Ik heb, nu ik in bed lig, de fotoalbums meegenomen; ik mag de foto's doorkijken. 'En ik had echt een soort band met het Jodendom. Ik vond het ook zo zielig van de tweede wereldoorlog en zo, dus zijn we met een hele groep naar Israel gewees. Maar die mensen zijn eigenlijk helemaal niet leuk! We zijn daarna naar Jordanie geweest en de mensen in Jordanie zijn eigenlijk veel leuker, opener en vriendelijker.'
    Ze had gelijk. Ik ben ook eens van Israel naar Jordanie geweest en het is inderdaad een wereld van verschil. Maar we hadden dus nog een heel gesprek met elkaar en toen ik mijn naam op een krant wilde schrijven om te laten lezen hoe ik heette, schoof ik de krant iets op zei en donderde het wijnglas van tafel kapot. 'Ah joh, scherven brengen geluk' zei ze. Maar ik schaamde me kapot. Ik wist niet hoe snel ik naar de keuken moest rennen om een doekje te pakken en schoon te maken. 

    Ik ben zo dankbaar dat ik hier mag overnachten en ga zo heerlijk slapen. Ik blijf hier voor eeuwig liggen.
    Nee, gekheid, morgen ga ik gewoon acht uur er uit en haal ik warme broodjes bij de bakker en gaan we even samen ontbijten.
    Goed, wat is er hiervoor gebeurd? Ik wilde dus door de Maas van de camping in Geysteren naar Swallum zwemmen. Dat was zo'n 5 a 6 kilometer. Ik moest alleen nog iemand zo gek zien te vinden en zo betrouwbaar die me even mijn spullen naar de Jumbo in Swallum kon brengen. En die man was Geert, een degelijke man die helemaal niet achter dit idee stond en ook rond had gevraagd wat anderen er van zouden vinden. Iedereen zei dat ik het niet moest doen. Maar fuck it, hij wilde wel mijn spullen brengen, dus ik begon vast met zwemmen. Ik heb gewoon alles uit handen gegeven, ;m mijn paspoort, portemonnee, telefoon, rugzak, alles. En hij leek me te vertrouwen, en gelukkig was hij dat ook. Echt waar, er zijn zoveel behulpzame mensen in de wereld. 
    Na een paarhonderd meter zwemmen keek ik eens achterom en zag ik dat de camping veel dichterbij was dan ik had gehoopt. Ik zwom naar de kant, trok mijnshirt uit en knoop hem om mijn hoofd heen. Dit zwom toch een stuk fijner. Ik voelde gewoon dat al mijn spieren in mijn lichaam hun werk prima deden en dat ze allemaal gebruikt werden. HEt was echt fijn om te doen zo tegen de storming in. Wel moest ik eens uitrusten en ben een boom in gejklommen  die ver over de kade heen hing. Als een aap slingepakte ik dei tak vast en trok mezelf uit het water en slingerde naar de bast toe. Hier rustte ik even uit en zwom weer verder. 
    Het zwemmen was lekker,  en af en toe werden mijn voeten en buik gestreeld door van die waterplanten. Ik kreeg er echt de rillingen van.
    Waar ik ook de rillingen van kreeg, was een speedboot die vlak langs me voer met een waterskieer er achter. Deze waterskieer zag me net op tijd en wist los te laten. Hij racte recth op  mijn hoofd af en als hij niet had losgelaten was hij tegen  mijn  hoofd geknald. Dit was echt een schrik. Ik schrok me echt kapot en die jongen ook. Het was echt kantjeboordof...  
    Gelukkig ging het goed en zwom ik door. Ik zwom door en door en het leek een eeuwigheid te duren, totdat ik ineens in de haven uit kwam. Hier voeren enorme vrachtschepen vlak langs me heen en werden er dingen ingeladen.Dit was erg griezelig dus ben maar naar de kant gezwommen en ben over de haven naarnaar de Jumbo gelopen. Ondertussen  maakte ik nog even een bommetje van vijf meter hoog de haven in en klom er via een trappetje weer uit. I felt alive.
    In de winkel stond mijn tas daar met al mijn spullen daar keurig te wachten en kon ik me omkleden en verder lopen. Ik liep door de koeienvelden en door de bossen en kwam weinig mensen tegen. Ik wilde iemand hebben waar ik het leven mee kon delen. Iemand als... Hey, daar kwam ineens een leuke meid voorbij. Ze droeg een bandana en had ook een grote rugtas om. Ze had leek zelfs net zo oud als ik.. Ik was op dat moment aan het bellen met Nina en keek vlug even waar ze naartoe ging. Het was op dat moment al avond en ik zag haar nog net het hoekje omlopen naar het restaurant waar ik die avond een soepje heb gegeten. Ik kwam er net vandaan.
        'Nina, wat moet ik doen? Ik zag net een leuke vrouw lopen en wil er eigenlijk wel achteraan.' Ik voelde een spanning in mijn buik opkomen en nu nog steeds als ik aan dat moment terug denk. 
        'Wat heb je te verliezen? Ga er heen en spreek haar aan.'
    Ik durfde het niet zo goed, maar ben er toch heen gegaan en stond daar ineens aan haar tafel. 'Hey, ik zag je daarnet lopen en ik dacht: hey!' Hey hey, hey hey baby hey!

   Ze keek me aan met een blik van whuat? Grote ogen en ook lieve ogen, lachende ogen, prachtige ogen, ogen. 

   We praatten over wat we aan het doen waren en hadden het over de herkenbare dingetjes waar je als wandelaar mee te maken kreeg. Maar het was geen standaard gesprek, het was gezellig en we lachten om dezelfde dingen. Ze heet Lobke.

   'Ga je er bij zitten of wat doe je?' Vroeg de gastheer.

   'Ja, kom er lekker bij zitten!' Zei ze.

   We waren echt aan het vreten daarzo van die hapjes en ik mocht met haar mee eten. En toen alles op was zei ik: 'zullen we t schaaltje even met chips bijvullen? Ik heb nog een zak chips mee.'

   Hier lachte ze super hard om en ik dacht aan iemand anders waar ik ook zo mee kon lachen op die manier. Ze had veel van haar weg.

   'Waar slaap jij vannacht?' Vroeg ze.

   'Ik heb nog niets, helmaal open.'

   'Ga anders gezellig met mij mee! Ik slaap vanavond op een natuurcamping in Swolgen,' waar we waren.

   Dit aanbod kon ik niet afslaan en ik liep met haar mee. Ik liet me compleet meenemen en stond open voor alles.

   Op deze camping zaten allemaal relaxte mensen. 'Jo, ga maar even de tent opzetten en kom lekker bij ons chillen.' Zei de campingeigenaar. Ze had een bloemetjesjurk aan. Er waren instrumenten die bespeeld konden worden en allemaal open mensen. Een mevrouw, Renate, was die dag jarig en stond ook op die camping en liep ook het pieterpad. Geheel ongepland kwamen haar ouders die middag langs en had ze nog een heleboel bier ingeslagen dus kregen ook wij bier. Er werd gelachen om 'Camping California, de Okkernoot in Swolgen.' 'You can check out any time you like, but you can never leave!' Het waren gewoon hele leuke mensen allemaal en toen de eigenaren naar bed gingen, toverde Renate een joint tevoorschijn die ze had gehaald, speciaal voor een gelegenheid die volgens haar komen ging. Het was de perfecte gelegenheid, op de natuurcamping de Okkernoot. 'Ik heb buikpijn van het lachen.' Zei Lobke. Het ging over geitenkaas op broodjes en Renate maakte leuke grappen. Het was een heerlijke vibe die we daar met zijn drieeen hadden en ik had tranen van het lachen om... ik weet niet eens meer wat.

   De volgende ochtend hebben Lobke en ik afscheid genomen en zijn samen verder gaan wandelen, op naar Venlo. We zongen liederen, maakten foto's, hebben kaarsjes aangestoken, zijn op prachtige plekken geweest, hebben gegeten, en hebben het samen gedeeld. Wat een fijn mens was ze. In Venlo ben ik gebleven, zij had een bed & breakfast genomen in Tegelen en ik in zekere zin ook, maar dan in Venlo. Morgen loop ik verder naar het zuiden en zal in de buurt van Roermond zijn. Morgen komt Nina langs en loopt dan mee!

   Groetjes, fijne dag allen.