Avonturen van Fred

  C'est le matin, really early. It's half negen en ik zit op de bank bij Malika, koningin van Lay-Saint-Christophe. De bel van het kerkje in dit dorpje rinkelt, maar de tijd rinkelt nog niet voor mij. Gisteren hebben we elkaar ontmoet op straat. Ze had een Hawaiaanse jurk aan en zei: 'Ukulele!'    Ik had geen andere keus dan 'Somewhere over the rainbow' te spelen in deze situatie. Ze was aan het praten met haar moeder, die twee huizen verderop woont, links achter de achtertuin.    'Tu va ou?' zei ze. 'Waar ga je heen?'    'Je cherge un place pour dormier, slapen.'    'Aah d'accord. You can try here.' zei ze en liep een straatje in, een paar meter verder. Bij een normaal woonhuis drukte ze op de bel en deed iemand de lamellen open voor het raam. Een jongen keek naar beneden en een meisje stond naast hem. 'Pas de place ici.' zei hij en ze gaven elkaar een kus.    Ik wist precies waarom er geen plaats was in deze herberg

 'Sjongejonge' klinkt het in het cafe. Nederland staat achter en Berghuis heeft net een slechte bal gegeven. Het kan me wat. Die Tsjechen maakten twee mooie doelpunten. Ik zie ze al zo zitten in de kroeg in Balkbrug. We kunnen lekker klagen met z'n allen. Telkens wanneer de kroegbaas langsliep, bukte hij voor de tv om ons niet te storen. Wat een grappige man. Hij brengt nu de parasols naar binnen en zegt: 'C'est close.'    Dat komt mooi uit, want ik voel me behoorlijk smerig van het zweet. Ik heb ontzettend veel zin in een douche en een goeie maaltijd. Maar waar ik ook zin in heb, zijn kicks. Op deHijhhh camping zijn veel jongeren en ik heb net een Belgisch jong stel ontmoet die ook de GR 5 wandelen. Ze komen zometeen Belgie kijken. Maar het cafe gaat dicht dus dat zal wel ergens anders zijn. Ik ga afsluiten. Ik zit nu in een ander cafe, een kebabzaak eigenlijk met het Belgische jonge koppel naast me. Ze kijken Belgie - Portugal. Als Portugal maar niet wint.    

 Ik zit in Pont-a-Mousson op een terrasje. Het is kwart voor negen 's avonds en m'n hangmat hangt in een dorpje hier naast bij iemand in de achtertuin. Het is lekker om even geen tas bij me te hebben, enkel Joekoe, Harm, een toetsenbordje en mezelf. Oh, en een stuk brie. Het was het enige bruikbare wandelvoedsel wat ik kon vinden; de supermarkten waren net dicht. Ik rende nog helemaal naar de intermarche, maar die was tien minuten van tevoren al dicht gegaan; ze wilden niemand meer binnen hebben. Morgen is het zondag en is ook alles gesloten. Ik ben een budgetreiziger en zoek een oplossing. En, ik denk dat het vanavond een avontuurtje dumpsterdiven gaat worden. Want ik heb nu enkel een brie, mueslirepen, een paar rijstewafels en een koekje, drie dadels. Oke al dat suiker ga ik vast lekker van lopen. Maar ik merk dat ik behoefte heb aan vette vis, visolie en bladgroenten.    Anyway, ik vind het moeilijk om m'n blogs online te zetten want denk dat mensen het raar vinden. Maar

 Ik hoef niet grappig te zijn. Dit is een van die momenten om op te schrijven, van die momenten die je nu wilt hebben en die je ook later terug zou willen lezen. Daarom schrijf ik ze op en probeer zo beeldend mogelijk te zijn. We gaan alweer een paar dagen terug voor het begin. De wandeling begon na die nacht in de storm, toen er de volgende ochtend ineens een jochie naast me stond. Hij had rooie haren en leek behoorlijk Iers met z'n wenkbrauwen. 'Willst du einen cafe?' vroeg hij.    Ik was enigszins beduusd, ook omdat ik in m'n onderbroek stond en niet wilde dat daar kinderen bij kwamen. Anyway, hij stond er en kwam even later terug met een heerlijke grote kop koffie en een moeder. Tamara heette de moeder. 'Hast du eienen guten nacht gehad in die storm.'    Ik zei dat het beter kon.    'Komm mit nach die tuin?' vroeg ze.    Ik pakte m'n laatste spullen en kwam bij haar in de achtertuin zitten, een prachtige achtertuin, vol natuur en heuvels, net als

 Het openbaar vervoer in Luxemburg is gratis, is me verteld door Jasmin. Ze heeft me opgepikt naast een weiland waar ik stond, kijkend op m'n kompas. Ik kwam net uit het weiland wandelen. 'You are okay?' vroeg ze toen ze stopte.    'Yes sure!'    'You need a lift?'    'Yeah that's okay.'    'Where you go?'    'Take me wherever you go.'    'I can drop you off at the station. You are safe ay?'    'What you mean?'    'These days, there are a lot of hitchikers who rob you when you let them in the car.'    'Yeah I'm okay. I'm not that bad, maybe I'll steel some autodrop.'    We reden een stukje en ze kwam over als een super nice persoon. 'What's your name?' vroeg ik.    'Jasmin. Yours?'    'Freek.'    'Fake?'    'No Freek. I'm not fake!'    'I don't have any water, otherwise I would have given you some!'    'Aah thank you, that&#

 Ik zit op een terrasje en heb hier zojuist even op de piano gespeeld. Die lieve mevrouw was helemaal enthousiast en klapte voor me. Het was ontzettend leuk om te doen. Ze had de piano gekregen van iemand en kwam naar me toe om uit te leggen hoe het werkte. 'So you can play and open the doors.' ze schoof twee deurtjes van de piano open en je zag de binnenkant van de piano terwijl ik erop kon spelen. 'C'est automagique.'    Ik heb een heerlijk alcoholvrij biertje naast me staan en ben vandaag ontzettend blij. Waarom ben ik blij? Ik heb namelijk een wandeling gemaakt die ik in eerste instantie in twee dagen wilde gaan maken. Hij was drieendertig kilometer, bergachtig en rotsachtig.    Vanochtend twijfelde ik nog of ik hem wilde doen toen ik langs m'n auto liep. Ik kon immers ook gewoon direct naar Colmar rijden. Maar ik was disciplinair uit m'n hangmat gestapt om deze wandeling te maken, om om negen uur te vertrekken. En hoe graag ik ook terug wilde naar m'

 Ik zit hier nu bij oma op het terrasje met een goeie kop koffie en de laptop op een bankje. Er hangen bloemetjes voor de veranda aan hangpotten waar een eind van de middag-zonnetje op staat. De tafel is van prachtig hout met mooie curvende nerven. Anyway, ik wilde een stuk gaan schrijven over de afgelopen dagen. Dat wil ik nu eventjes gaan doen. Het was in Walhallab waar het leuk werd. Ik bleef die nacht bij oma slapen en kon zo op naar Walhallab. Het ontbijtje er in en gewoon gaan. Het was leuk en het houtbewerken was nog leuker. Ik heb een klemrek voor de ramen gemaakt voor Walhallab. En ook een bijzonder gesprek gehad met Inger. Het was in de middagpauze toen we naast elkaar kwamen zitten. Ze keek me aan met die grote open ogen van haar, door een zonnebril. Want de zon scheen. Het was de eerste dag met zon na een behoorlijke periode van regen. Ze had afgelopen dagen een date met een man die in een toren woonde. 'Hij woonde in een toren en dat vond ik wel interessant. Maar hij l