Avec Malika, la reine

  C'est le matin, really early. It's half negen en ik zit op de bank bij Malika, koningin van Lay-Saint-Christophe. De bel van het kerkje in dit dorpje rinkelt, maar de tijd rinkelt nog niet voor mij. Gisteren hebben we elkaar ontmoet op straat. Ze had een Hawaiaanse jurk aan en zei: 'Ukulele!'
   Ik had geen andere keus dan 'Somewhere over the rainbow' te spelen in deze situatie. Ze was aan het praten met haar moeder, die twee huizen verderop woont, links achter de achtertuin.
   'Tu va ou?' zei ze. 'Waar ga je heen?'
   'Je cherge un place pour dormier, slapen.'
   'Aah d'accord. You can try here.' zei ze en liep een straatje in, een paar meter verder. Bij een normaal woonhuis drukte ze op de bel en deed iemand de lamellen open voor het raam. Een jongen keek naar beneden en een meisje stond naast hem. 'Pas de place ici.' zei hij en ze gaven elkaar een kus.
   Ik wist precies waarom er geen plaats was in deze herberg en knipoogte naar ze.
   'Hmm.' zei Malika, 'c'est place ici peut-être, maybe.' Ze liep voor me uit richting een ander huis met de lamellen gesloten. Onderweg zei ze 'bonjour' tegen iedereen en groette en lachte vriendelijk, al zwaaiend naar de bewoners van dit dorpje in haar Hawai-jurk en slippers. Ze had een vierkante bril met een dik montuur en dikke zwarte wenkbrouwen die er bovenuit kwamen. Ze had lange zwarte krullen die haar uiterlijk een Arabische tint gaven en liep met korte passen op de straat. Mensen lachten en zwaaiden terug naar haar terwijl we bij een trio oude mannetjes aankwamen. Ze hingen met elkaar en ik weet niet wat ze zeiden, maar er was ook geen plaats in deze airbnb. 'Maybe I put my hamac ici.' zei ik en wees naar het afdakje van het huis, waar een paal stond en een paar containers.
   Ze lachte en liep gniffelend naar het huis er naast. 'Follow me.' zei ze, 'Nobody live here for a long time. Maybe you can go inside.' ze pakte het hek vast. 'Shit, it's locked. Hmm...' Ze streek haar hand over haar kin. 'You can come with me et boire un caffee.'
   Ik luste wel een koffie en ben met haar mee gegaan. Ze had een aanstekelijke lach en woonde naast een kebabzaak. 'Hey, nettoye ca! Ohhh bah.' zei ze met een hoge toon en wees naar m'n kuiten. 'C'est la, la-bas.' Ze wees naar een fontijn en bedoelde dat ik m'n kuiten schoon moest maken. Dit deed ik.
   Binnen zei ze bibberend dat ik m'n schoenen uit moest doen. Wat vond ze dat vies. 'Come put your bag ici and that do.' Ik deed wat ze vroeg en liep achter haar aan naar boven. Ze was thee aan het zetten, 'C'est mint, romarin, thim, lemon, laurier, koriander et un melange d'Algaria. Je suis Algarian, this is an special Algarian mix, je n'exactement pas know what's inside.' Ze gaf me een paar enorme stevige koeken waar ik wel twee dagen op kon wandelen en gaf me een hoge thee uit een klein zilveren schenkkannetje, hoog in een klein glaasje met een mintblaadje. 'Attention, c'est cho.' Ze gaf met het glas en pakte wat gras uit een ander schaaltje met een stenen pandekseltje erop, als een soort ovenschaaltje. Ze draaide er een enorme joint van. 'My name is Malika. Dans Algeria it means queen. So I'm the queen.' Lachte ze.
   We keken een soort programma, ex on the beach achtig met Franse stoere boys en lekkere wijven. 'Je suis faire la theatre.' zei ze. Ze zei een heleboel dingen in het Frans tegen me en ik zei vooral: 'Oui.' Ze maakte theater en ik vond haar typisch een theaterfiguur met veel energie en humor. Ze leek me één en al theater. Plots ging haar telefoon. 'Aaah non.' huilde ze. 'Oh j'oeblier eh ce n'est pas onze afspraak.' ze huilde op hoge toon in de microfoon van haar telefoon en praatte bijna huilend-zeurend. Ik vroeg me oprecht af wat er aan de hand was. Ze wreef haar vingers door haar ogen en begon nog harder te huilen. Maar na het telefoontje gaf ze me een knipoog en begon ze verder te gaan met het draaien van haar joint. Ze maakte een wegwerpgebaar en lachte op lage toon terwijl ze haar wangen bolde. 'C'est nothing.' zei ze. 'C'est la dentist. Je suis do something with him, but j'oeblier ca. I just say that it's very erg that I forgot, act like it. He believed me.' Ze stak de joint aan en we keken tv.
   Ik vroeg me af of ik m'n hangmat niet op haar balkon op kon hangen, maar voordat ik dat vragen kon, zei ze al. 'You can sleep dans la banchette.' ze wees naar de bank.
   Dit aanbod wees ik niet af.
   We hebben de rest van de avond samen zitten chillen en we hebben rosé gedronken, ze heeft ratatouille voor me gekookt en net op dat moment kwam de film: 'Ratatouille' op de tv. 'Aah, c'est ma favoriete movie!' ratatouille is echt m'n favoriete film. Als je me een film moest geven zou ik gaan voor intouchables of ratatouille.
   'J'aime la movie Francais.' Zei ze. 'C'est avec beaucoup love et parle, drama.'
   Ondertussen praatten we: 'Aah, je veux voyage avec une cheval!' zei ze, 'tous le monde avec un cheval et un charette.'
   'Quest-ce-qui une charette?'
   Ze liet me een filmpje zien van een paard met een kleine koets erachter, een karretje. Het ezelsbruggetje, een charretje, karretje, koets. Ze wilde op de koets de wereld rond. Ze was echt een queen. 'Pour dormier avec une petite roof above the car.' Het karretje zat achter het paard en ik zou het ontzettend bewonderen als ze echt met de koets op reis gaat. Ik keek door haar woonkamer en kon gebruik maken van de douche. Het was een puinhoop op sommige plekken van de kamer. Overal stonden pannen en potten, het aanrecht stond vol met kruiden en toen ze me de badkamer liet zien, was het bedekt met geurtjes, zeepjes, crèmepjes en alles wat er maar aan verzorging te krijgen was. Haar kraan was afgebroken en wiebelde alle kanten op. Het had geen kraandraaihandvat meer, maar een ijzeren staafje. Haar douche was ook afgebroken, daarom had ze een emmer met koud water gevuld en een schepbakje erin waarmee ik me kon wassen. 'Try ca.' zei ze en pakte een soort spons met haren eraan. Het zou perfect werken voor het schrobben van de huid. Ik heb het niet gebruikt. 'You know, I live in here, with this mess, beaucoup problème, but I'm still smiling everyday.' Ze lachte en liep de kamer in en wachtte totdat ik uit de douche was. We hebben ratatouille af gekeken en ik zat er helemaal in. 'Ooohohoh.' lachte ze toen de poetsdoek in het gezicht van de zogenaamde chefkok kwam terwijl de messen in zijn mouw werden gestoken. Hij kon ze er niet meer uit krijgen. En het ratje kookte een pan vol soep en strooide alles erin en sprenkelde alles. De hulpkok kreeg les van de andere kokkin en de korst van het brood werd beluisterd. 'Everytime I buy a bread, I listen de korst knapperen.' zei ik en we keken verder de film. 'Whoaah.' riep ze schrikkend toen het ratje perongeluk in de pot in het water gegooid werd, maar er gelukkig ook weer uitgehaald werd, drijfnat beiden.
   We speelden muziek onder minder spannende stukjes en ze leerde heel snel ukulele. Ondertussen speelde ik mondharmonica en keek ze een paar keer op: 'Wooow, that's so nice together!' Ze barstte in lachen uit en we probeerden het opnieuw. 'Tu veux come avec moi a Nancy a demain?' vroeg ze. Dat leek me super leuk! Maar ik heb ook tegen mezelf gezegd dat ik zaterdag in de vogezen wil zijn, wandelend. Ik moest er even over nadenken, maar zit hier nu te schrijven aan de tafel op haar bank. Het is ongeveer half tien en ze moet nog wakker worden. Ik denk dat ik zometeen lekker mee ga naar Nancy.
   Ze deed kunstjes met haar hondje, die ze met haar wijsvinger voor haar mond tot 'shhh' stilte trachtte. Ze had kleine chiwawua's met hoge fluffy staarten die super goed naar haar luisterden. Ze bleven met hun koppies op een gepaste afstand van haar 'shhh' gebaar en gingen zelfs een klein stukje achteruit, langzaam maar zeker. Ze wisten precies wat het betekende en voelden elkaar geweldig aan. Het was als een toneelstukje wat ze samen speelden. Wel hielden ze hun koppen dichtbij Malika's gezicht. Het was een ontzettend leuk gezicht. Deze hondjes hebben we om twee uur 's nachts nog uitgelaten op straat terwijl ik me bedacht hoe bijzonder het was dat ze me zomaar in haar huis liet en op haar bank liet slapen, terwijl we elkaar nauwelijks kenden.
   Ze liet me gisteren nog een brood proeven, een Algerijns brood, gemaakt van meel en groenten met tijm, rozemarijn en vijf andere kruiden. 'Make a wish!' zei ze, 'it's the first time you taste!' Ik deed een wens die ik niet op ga schrijven. Nooit heb ik geweten dat je dan mocht wensen als je iets nieuws at. Wat was de wereld goed geweest. Ook maakte ze een pot open door er een mes in te steken, in de zijkant van de deksel om het gemakkelijker open te maken,  en bakte pepers om ze op te eten samen met couscous. Het rook heerlijk.
   Ze stopte me in bed en ik heb heerlijk geslapen. Ik heb nu ook best wel honger.