Avonturen van Fred

 Ik zit in een overvolle trein. We staan in Apeldoorn met z'n twaalven in de tussencoupé. Het is een zonnige zondagochtend, eind februari. Ik ben onderweg naar de neven en nichten lunch bij Tante Wies in Utrecht. We gaan met z'n allen lunchen! Heb er echt heel veel zin in. Ik hoop dat de piano er nog staat zodat ik lekker kan spelen terwijl anderen de lunch bereiden. Ik heb zin om heel veel liedjes te spelen waaronder eigen liedjes zonder druk.    Een meisje eet haar boterham. Ze heeft een grote rugtas bij haar. Misschien is ze onderweg naar Schiphol. Er staat muziek aan van de Beatles. De conducteur is net langsgeweest. Ik heb hem weten te ontlopen door bij het station de trein uit te gaan om er in een andere coupé weer in te stappen. Zo heeft hij me niet gecontroleerd.    De laptop zit op m'n schoot. Ik ben één van de weinige geluksvogels die een zitplaats heeft weten te scoren.    Update: over twee weken heb ik een intake op een nieuwe locatie, een boerderij vlakbij Dren

 Ik zit in de trein en voel me eindelijk weer eens springlevend! Ik wandel dan niet naar Rome deze keer maar ben me wel bewust van de liefde en de mensen om me heen. Iemand naast me pakt bijvoorbeeld ook zijn laptop en werpt dan een vlotte blik naar mij, een fractie van een seconde. Hij bolt zijn wangen. Maar wat het is, is de liefde. En ik ben dankbaar voor de mensen die me nog steeds volgen op m'n blogs. Momenteel woon ik in Almelo en werk in Geesbrug. Ik woon in een kliniek waar ik word opgeleid tot zelfstandigo-wonen. Maar het gaat me allemaal te langzaam. Ik wil nu zelfstandig wonen. Maar ze denken dat ik dat nog niet kan. En vier keer per week reis ik met de trein naar Dalen om te werken als hovenier. Frans, mijn baas, haalt me iedere dag op van het station met zijn hondje Dina naast hem. Samen begroeten ze me en gaan we naar het werk. We doen veel bomen zagen op het park waar Frans en ik het onderhoud doen. Vaak krijgen we koffie bij leuke mensen met een koekje. Het zijn voo