Avonturen van Fred

 En ik zit op de stoel om een verhaaltje te schrijven. Er ligt een snoeischaar naast me. En er staat muziek aan 'Carolina on my mind.' en er staat een ukelele in m'n kamer. Bertje heeft een mooie jurk aan vanavond. Ze laat haar haren vallen en heel stiekem eet ze haar stukjes shoarma stukje voor stukje op. En dat doet ze op een tempo van een bescheiden kat die zijn brokjes opeet, en het liefst met een pauze van één minuut voordat er een nieuw stukje richting haar mond gaat. In m'n ooghoek zag ik haar rond de tafel kijken naar mensen en luisteren naar de gesprekken. En niet alleen luisteren; observeren en het ritme van het gesprek bepalen. Ze was, zonder iets te zeggen de dirigent van het gesprek door haar ogen te focussen op Sjon en vervolgens op Kevin en weer terug. En wanneer het even stil was, prikte ze een nieuw stukje op haar vork en bracht het naar haar mond. Ze wist precies dat het gesprek op zou houden wanneer zij klaar was met eten en iedereen wist ook dat zij

 Ik zit op de stoel. En ik praat met Karn, ze heeft zich al twee keer aan me voorgesteld maar ik heb haar naam niet onthouden. Fuck man, ze ging naar de wc zodat ik kon nadenken over wat ik tegen haar wilde zeggen... maar ik besloot te gaan praten tegen een of andere casual Italiaan met een half grijs half zwart kapsel. Hij had een colbert pak aan over z'n spierwitte blouse. Kut ik moet zo conditietraining doen. Maar... ik heb nog niet gegeten. Anyway, Karn stond te wachten op haar telefoon naast de bar zodat ze weer tegen me kon praten en ze ging op haar tenen staan om me aan te kijken, of om me te zoenen. Ze had een mooi figuur in een sportschooloutfit met een strak broekje die uitrekbaar was. Ik heb het gevoeld. Niet of het uittrekbaar was helaas. Ze woonde dicht bij, bij de Pathé in de buurt. Ze ging ieder weekend naar deze kroeg, van donderdag tot zondag. Ze vroeg: 'Zie ik je een andere keer hier?'    'Waarschijnlijk wel.'    Haar gezicht was strak, haar huid b

 Ik zit op m'n kamer en heb zojuist even de eerste blog terug gelezen, de blog die veertienhonderd keer gelezen is. Vandaag was een beetje een vreemde dag. Die begon toen de wekker al een paar keer was afgegaan en toen Nyle op de deur klopte. Hij zei dat ik naar werk moest. En dat deed ik, tussen het slapen door stapte ik op de fiets, stapte over en stapte weer op de fiets. In het huis keken alle gezichten naar me, Sendy, Jaap en Henny, allemaal nieuwe werknemers. Ik ging er tussen zitten en nam de koffie aan. Het was wel fijn om even een koppie koffie te drinken en een praatje te maken. We gingen naar Jaap z'n dochter in 'Coevede' zoals Jaap dat zo mooi zegt. Waar het huis stond. Daar moesten we schuren en verven. Nou, ik heb me er wat afgeschuurd. 'T ging me goed af en ik werkte van beneden naar boven, het ging om plinten. Maar als je begrijpt wat ik bedoel zit er ook een trap in een huis, dus eerst de benedenplinten. Er zaten spijkers in met de punt naar boven. Z

 Het kan allemaal, maar ik ben aan het vallen. Dus ik ga slapen. Ik zit achter de schrijflaptop. Niet dat er veel te schrijven is, maar ik ben wel even bezig. Het is af en toe zwaar om in het moment te blijven. Maar ik weet zeker dat er wel weer ergens eens wat van komt. Ik zit hier te chillen en ik weet zeker dat er meer van deze avondjes komen. Ik ben wakker en in het moment, ontspannen. En wat wou ik graag dat ik een filmpje kon kijken met Hetty. Ze heeft me afgeraden om nog de stad in te gaan met m'n ukelele en geld te gaan verdienen op straat. Zoals ik al heel veel vaker deed in Colmar bijvoorbeeld, met dezelfde vrijheid en de instelling om helemaal naar de tyfus te gaan. Maar dan word ik hier weggestuurd voor zelfvernietiging. Maar ik denk aan hoe leuk het had kunnen worden vanavond, in drukke uitgaansstegen tussen de mensen en met een ukelele en m'n muziek. Wat wou ik graag daar zijn. Maar hier is t ook niet verkeerd. Ik denk dat Hetty gelijk had. Ik denk dat ik moet gaa

EeGisteren in de auto zat ik in tussen Lei en Jaap, letterlijk. En eerst moest ik van Jaap het gezeik aanhoren over zijn vrouw en toen Jaap even naar binnen was gegaan om iets te pakken moest ik van Lei het gezeik aanhoren over Jaap. Ik werd er helemaal gek van. Ik wist niet meer wat ik moest... 'Gaan jullie toch scheiden...' dacht ik. Maar ik kon het niet zeggen terwijl we aan het rijden waren door de landschappen van Drenthe en de beekjes en trekkers overal. 'Is dat niet wat voor jouw?' Sneerde Jaap me na toen hij een gemeentewagentje zag. De grootte van Lei haar dijen zat me in de weg, ik werd tegen de handrem aan geduwd. En Jaap stuurde de auto een drempel over. Bam, daar gingen we. Als gekken knalden we bijna tegen het dak aan. Er lag een hoopje botten in de wij met de huid van een koe eromheen. En even later rook ik de cadaverkar, een lucht van gestoken tandvlees waar bloed vanuit komt, een warme zwelm uit een vuilniscontainer gepaard met rottende eieren opkomend

Ik ben echt een mongool. Ik heb net een blikje redbull naar binnen gewerkt om vervolgens een lorazepam te nemen voor het slapen... En nu zou ik eigenlijk moeten gaan liggen om te gaan slapen maar besluit ik om m'n laptop te pakken en te gaan schrijven. Het was zo'n dag. De zon schijnt! Maar deze dag is er één waarover ik tevreden terug kijken. Ik heb zeker een goede dag gehad met wat sport, twaalf kilometer om wel te zijn, veel schrijven en een boel vallen en opstaan. Eigenlijk was het een moeilijke dag waarin ik goed bij was. Ik heb m'n hoofd gebruikt en m'n hart gebruikt, ik heb een verhaaltje geschreven over iets wat belangrijker was dan ik achteraf dacht, maar nog steeds weet ik eigenlijk geen idee. Ik weet geen idee. Het gaat als volgt, onspanning: 'Hier in deze kamer heb ik een probleem. Ik heb eigenlijk best wel wat problemen want ik moet morgen werken en het is m'n leven. Ik zit hier maar een beetje op de laptop niets te doen terwijl ik eigenlijk naar be

 Het is een appeldagje! Bedankt Gimon. Vandaag deel ik appels uit in Zwolle en het is geweldig hoe er een groepje mensen zoiets hebben van: 'Neeuh.' en dan doorlopen met een zuur gezicht. En dat er een volgend groepje komt die zegt: 'Oh heerlijk!' terwijl het zure groepje dat nog hoort. Dat geeft me zo'n heerlijk gevoel. Een gevoel van dat de liefde overwint. Ik zeg tegen iemand op een terrasje die alleen zit: 'Eet smakelijk.' en hij zegt: 'Super bedankt!' en steekt z'n duim op. Terwijl ik doorloop naar een meisje met mooie krullen en een Surinaams gezicht. Ze eet de appel op met een vitale energie waarvan ik helemaal opleef en zegt: 'Jij moet echt niet veranderen, blijf vooral zoals je bent.' En daarmee geeft ze me een stukje van haar energie mee. Ze komt uit Almere maar is een dagje in Zwolle. Ze eet de appel op en zegt: 'Heerlijk!' Ik loop door en er komt iemand van Antilliaanse afkomst en die zegt: 'Lekker man! Dankjewel.&