Een dagje op werk

 Ik zit op m'n kamer en heb zojuist even de eerste blog terug gelezen, de blog die veertienhonderd keer gelezen is. Vandaag was een beetje een vreemde dag. Die begon toen de wekker al een paar keer was afgegaan en toen Nyle op de deur klopte. Hij zei dat ik naar werk moest. En dat deed ik, tussen het slapen door stapte ik op de fiets, stapte over en stapte weer op de fiets. In het huis keken alle gezichten naar me, Sendy, Jaap en Henny, allemaal nieuwe werknemers. Ik ging er tussen zitten en nam de koffie aan. Het was wel fijn om even een koppie koffie te drinken en een praatje te maken. We gingen naar Jaap z'n dochter in 'Coevede' zoals Jaap dat zo mooi zegt. Waar het huis stond. Daar moesten we schuren en verven. Nou, ik heb me er wat afgeschuurd. 'T ging me goed af en ik werkte van beneden naar boven, het ging om plinten. Maar als je begrijpt wat ik bedoel zit er ook een trap in een huis, dus eerst de benedenplinten. Er zaten spijkers in met de punt naar boven. Ze werden platgeslagen door mijn hamer, want anders zou ik me bezeren. Jaap zei me dat ik het beste de middelgrote hamer kon gebruiken, die werkte inderdaad het beste. En het was Jaap die daar de kennis van heeft. Boven was Henny aan het amoniateren. Op de ladder met zijn neus boven de rode lampolie-achtige fles snoof hij de urinedamp op als een cocaïnegebruiker in optima forma. 'Henny heb je zitten pissen hier?'
   'Heh?' hij keek me aan. 'Ik ruik dat niet meer...'
   'Nee?'
   Jaap zegt: 'Ja, dat ruik je wel. Gadverdamme!'
   Dus ik zeg ook maar iets heh. Maar Sendy heeft zitten pissen volgens mij.
   'Jaap?...'
   'Nee ik was het niet!'
   Het deed er ook niet toe, maar Henny zat daar binnenmonds te lachen en schilderde stilletjes door met de ammoniak.
   Tijdens de lunch kregen we broodje frikandel. Jaap zat te praten: 'Ja die pislucht, bah, wat een schijtlucht en daar zit je dan de hele ochtend in. Of dat formaline, gadverdamme,' hij blikte een ooghoek mijn kant op. 'Die geur is ook wel zo ranzig. Formaline moet je echt niet in je bek krijgen, dan ben je opslag dood of word je vergast door de stank en ga je van je stokkie.'
   Ik voelde dat al die praat mijn kant op kwam en dat ik iets moest zeggen om deze woordenwals te blokkeren voordat ie over m'n eigenwaarde zou gaan.
   'Iedere ochtend, voordat 'ie begint met werken neemt 'ie een grote slok en begint z'n dag.' zei ik.
   'Ja dat zal wel.' zei hij. Hij lachte een beetje en voorzichtig kwam er een glimlach op z'n gezicht. Later kwam hij m'n kant op: 'Nou Freek? Lukt het een beetje?' op een hele lieve toon. 'Moet je al bijna naar de bus?' vroeg hij? 'Oh nee, je kan zo op station Coevede.' Ondertussen stonden Henny en Sendy de boel al te schilderen. Ik ook ergens wel. Ergens was ik aan het schilderen. En dat bleek niet de goede plek te zijn. Het was wel een opgave om te schilderen met zo'n roller en niet over de fucking plinten heen te kliederen. 'Je lekt Fred...' zei Henny die me aankeek alsof ik een monster was. De verf zat helemaal over m'n handen heen... ik begon te praten, een soort verhaal over m'n auto die Gimon en ik ooit geverfd hadden, rood, groen, geel, goud, alles, één grote knoeiboel en Gimon zo dronken als een toeter. Het deed er niet echt toe. We hadden het over familierelaties, Henny en ik en dat het bij mij niet zo lekker liep. Ik wilde het niet zeggen... maar ik zei het toch: 'M'n tante waar ik een goeie connectie mee had, heeft iedereen in de familie uitgenodigd voor haar verjaardag behalve mij...'
   Henny gaf een voorbeeld van zijn familie en een situatie die voor hem pijn deed. En ik begreep hem, en toen dacht ik ineens dat ik in het moment ben. Hier is de plek om te zijn. En Henny deed dat ook. Hij ging als een schildpad. Met een kwast in zijn hand. En ik deed de deur open en Jaap stond tegen de dochter van de dochter te praten: 'De verf komt zo.' En Henny komt er ook bij. En we stonden met z'n vieren in een klein kamertje en hadden het over verven en kwasten. 'Straks pakt Henny een kwast tevoorschijn.' zei ik.
   'Ssst.' Jaap kwam voor me staan. 'Da horen ...' 
   'Ah joh, die begrijpt toch niet waar we t over hebben.' zei Henny. Dat meisje was drie of zo.
   De verf was droog en nu zorgde ik voor de duistere kleur op de juiste plek. Het ging goed, de afplaktapejes nog even verwijderen en klaar is Klok. Maar het was echt waar, de dingen werden niet helemaal goed verwijderd. En plots scheurde er een stuk van het al natgeschilderde behang mee. Het blauw was nu weer wit. Maar dat was niet erg. Ik kon er zo weer overheen. Gelukkig maar. Het was in ieder geval een positieve dag. Want ik heb weer kunnen leren en ben weer even verder gekomen door dingen niet persoonlijk op te vatten en door naar Henny te gaan en te vragen wat er was en of hij boos op me was. Ik heb hem gevraagd of ik genoeg antwoord gaf. Henny zijn gezicht, wanneer hij aan het schilderen is en dan voorbeelden geeft van zijn problemen en dat hij echt heel erg bezorgd is. Dat is zo leuk! We hebben frikandellen gekregen. En ik ben bang... Maar weet nog niet waarvoor. Nee ik ben niet bang want ik heb vanochtend die hele plinten snel afgewerkt, de hele kamer, rondom, en de bovenkamers. Ik heb m'n werk goed gedaan. Overal ben ik langs geweest en ik was echt heel erg snel. Jaap kwam met de koffie aan vanochtend. Hij zette het voor me neer. Er zijn vandaag veel momenten geweest met veel mogelijkheden. Even dacht ik: ik word gewoon bouwvakker. Maar toen dacht ik nee, ik word gewoon geldverdiener en zorg dat ik ergens kom te wonen met een leuk vriendinnetje. Ik heb een beetje zonlicht nodig.