Hemelvaartsdag Almelo met een gitaar

 Hemelvaartsdag, en ik voel het aan m'n vingertoppen, ik heb twee uur gitaar gespeeld in de stad op de boekenmarkt. Ik zat op een bankje om een boom met overal voor me kraampjes en mensen die boeken uitzochten.

Ik liep er heen, heel rustig en ging gewoon zitten. Ik wist dat ik gitaar kon spelen en wilde dat graag doorgeven, ik heb gewoon zin om een middagje te spelen. En in het begin ging het niet super goed, ik had zelf wat geld in het bakje gedaan, maar naarmate ik me comfortabeler begon te voelen ging het beter. Er zitten mensen op het terras met een biertje of een bordje voor hun en er zit af en toe iemand naast me. Er komt een donkerbruine mevrouw naast me staan die zegt: 'Zit je hier nog lang? Dan ga ik even pinnen.'
   'Ik zit hier nog wel even.' en ze is vertrokken. Er zijn ondertussen kinderen die geld van hun ouders krijgen en het in m'n bakje gooien. Er zijn mensen om me heen, overal en ik zing: 'Shallow' van Lady Gaga. Het is een liedje die veel mensen kennen, maar er komt geen geld in het potje. Maar er is wel een jongen die zegt: 'Nice!' en een meneer in een blauwe regenjas en een lange nek die ik zag lachen naar me van een afstandje. Een andere meneer met een zonnebril verteld me een verhaal dat hij een tachtigjaar oude gitaar heeft en dat hij zelf ook muziek maakt. We maakten een praatje met elkaar. En toen speelde ik 'Creep' van Radiohead en zag ik een paar gezichten van kinderen die vies keken. Ze gaven me een naar gevoel, een gevoel van vervelendheid. Maar er was ook een jongen met lang rockhaar die zei: 'Nice!' met een grote glimlach. Dus ik vond het ook wel heel erg nice! En bedankte hem. Dus daarom ging ik snel door en speelde 'Hey daar!' Het was leuk om te doen omdat ik de heletijd alleen maar 'Hey Daar!' zing en dat mensen opkijken van: 'Huh?' Ik zag een paar mensen met een glimlach voorbij lopen en iemand stak zijn duim op. 'Goedzo jongen.'
   'Dankjewel jongen.' zei ik terug. Ik zong gewoon vrolijk en deed dat puur uit eigen initiatief. 
   Dus dat wilde ik meer en zong de heletijd 'Hey Daar' en meer 'Hey Daar' en Groter 'Hey Daar' en Heeeey! Daaaaar! Hey... Dus even later speelde ik 'My way' van Frank Sinatra en had schijt. Ik zong gewoon zo vals als het was maar het boeide me niet. En toen liep er een jongen voorbij die me bedankte en iets zei.

   De donkerbruine mevrouw kwam terug en ze deed wat geld in de pot en ging naast me zitten. Ik hoorde haar bellen: 'Ik zit even bij de muzikant.' Ik speelde een improvisatie met 'A' en kwam tot een nieuw stukje, een deuntje, en herhaalde dat telkens. En ik hoorde dat het lekker zat, ik kwam er helemaal in en werd één met de muziek en met de wereld om me heen, en het was omhoog naar beneden, omhoog, naar beneden en weer omhoog met een akkoord van: 'F-maj7' met de pink erbij. En toen kwam er een prachtige vrouw van mijn leeftijd langs die zei: 'Wat ben jij goed!' en ze deed wat geld in de pot, en liep met haar vriendin verder. Ik zag niet hoeveel geld, maar er klonk gerinkel. Maar ik zat er veel te lekker in dus speelde door en ging naar 'C-maj7' en ging iets rustiger. Toen, uit het niets hoorde ik een meneer zeggen: 'Ik zit hier al een tijdje en geniet van het weer en de muziek. Hier, ook wat geld.' En we maken een praatje. Maar eerst met de Molukse mevrouw links van me. Ze heeft haar zonnebril op met kleuren en een haarband om. Ze ziet er zonnig uit en we beginnen een gesprek. Ze heeft het over wat er allemaal gebeurde en dat ze een activiste is en dat ze zich afvraagt of ik van Paco Plumtrek ben omdat hij ook allemaal artiesten heeft gehaald maar dat hij weinig steun krijgt van de gemeente. Nu bleek dat ik gewoon zomaar naar de stad was gegaan en voor mezelf speelde. We hebben het over een band en dat er andere muziek aangezet wordt terwijl er ook live muziek is en ze dacht de hele tijd dat ik in het repetoire van Almelo zat. Pas aan het eind zei ik dat ik gewoon uit mezelf ben gekomen. Ze was heel geïnteresseerd naar me en die kinderen ook. Maar ik wilde meer geld verdienen en speelde nog wat muziek: 'I'm on Fire' van Bruce Springsteen, en die ging wel heel erg lekker moet ik zeggen. Ik zong het te zacht maar later wel harder. Maar het aanhoudende ritme gaf een opbouwend effect in het lied en aan het eind zong ik het heel hard: 'Whooow hooo hooo I'm on Fire.' En het is mijn geluk, het is een gevoel. En ik kom in het moment om nog wat extra's te geven, om een hogere toon aan te slaan, om een paar snaren te geven, om geluid en vrolijkheid over te brengen. Om de toon sneller en met meer energie te spelen, om alles te geven. Om de D met de pink erbij hoger en lager te maken en ik weet zeker dat ik ineens 'Herman op het terras' speelde. Meiden met zonnebrillen op het terras keken naar me. Ik keek ze recht in de ogen aan, zonder twijfelen. Ik was in Almelo. En ik praatte nog met die mevrouw met de band. We hadden het over wat dingetjes en ik sloeg een chocolaatje af. Want ik wilde gewoon muziek maken. Eigenlijk nog steeds. Ik wil nu ook weer muziek maken, dus toedeloe. Ik telde m'n geld, 16 euro, prima. En stak m'n adamsappel uit om een nieuw stukje Almelo op m'n tijdlijn te schrijven. En dat pakt niemand me meer af, deze geweldige ervaring, om zo mezelf te kunnen zijn in het openbaar, op het niveau met andere mensen. En ik wil meer! Ik wil alles! En ik wil het Nu!