De trein uit Eindhoven

 Ik zit weer achter de laptop en voel dat ik wat energie heb in m'n buik. Meestal is dat een teken dat er vrouwen in de buurt zijn. Just... hoe kan ik ooit eens langzaam gaan in relaties. Ik weet van mezelf hoe het bedoeld was dus dan is het goed. Het ging over Gigi zijn afro krulletjes. Het ging voorbij, we zaten in de trein. En ik zat aan z'n haar, ik wilde een slok cola nemen. En ik liet het er bij. Gigi zijn kapsel was belangrijker en als een aapje zaten we aan elkaars haar te zitten, want het krulde op en ging als een springveer weer terug in zijn originele houding. Daar hoefde hij weinig aan te doen. En we hadden het over een trein uit Eindhoven waarop we moesten wachten, en mensen die heel graag met deze trein mee wilden. En Gigi bedacht een Even Apeldoorn Bellen Sketch met worstenbroodjes die tegen de ramen werden gesmeten en groepen met PSV vlaggetjes en mensen met hun blote reten, unne vetpoemel. Ik wilde weer een slok cola nemen. En vond dat ik moet wachten, want ik ben niet wakker genoeg voor een slok cola op het moment dat er geen inkakker is. Pas wanneer het weer allemaal omhoog gaat in de stijgende lijn, dan ben ik ready for een kop cola, wanneer er bewustwording wordt opgebouwd zonder dat er spanning heerst. Dus we zaten nog steeds in die trein en er kwam inderdaad een groep Brabanders de trein in en inderdaad werd er met worstenbroodjes gesmeten. Een duo dronken dames had een half afgekloven kroketbroodje mee de trein in genomen en draaiden zich vanaf hun stoelen onze kant op. 'Mogen we jullie wat vragen? Het is geen rare vraag, want zij is nu eigenlijk jarig maar wij hebben hier een best lekkere van Dobben oaver. Maar we zitten vol, jullie willen hem vast hebben.' en toen draaiden ze zich weer terug hun kant op want ze merkten dat we dat broodje niet wilden. We keken elkaar zo aan van... het kan toch niet waar zijn.
   Er kwam een ontzettend grote ronde zwetende Japanner met een enorme koffer naast Rolf zitten, zwaar ademend veegde hij het zweet van zijn voorhoofd en ook deze man, 't is echt waar, had een worstenbroodje bij hem en begon die luidruchtig te eten. Rolf keek vooruit met op schoot zijn handtasje, die hij keurig vasthield door zijn handen erop te leggen. Af en toe knipperde hij zijn ogen, maar hij bleef vooruit kijken tot het moment dat de Japanner opstond en zijn koffer ergens neerzette. Ik moest me inhouden om niet hard te gaan lachen en Apeldoorn te bellen. En in plaats daarvan wilde ik een slok van m'n cola nemen, maar vond het niet het moment om dat te doen. We zaten en de ramen van de trein waren vettig, we begonnen te rijden en hadden het even nergens over, knikkers of zo.
   Bij de volgende halte ging de Japanner er uit en kwam er iemand anders voor hem in de plaats. Hij had een shirt met Dino's aan en kwam met de opmerkelijke vraag of wij iemand kenden die we wilden vierendelen. Gigi gaf zoals gewoonlijk een humaan antwoord door te zeggen dat hij vierendelen niet echt menselijk vond. Gigi is zo principieel en lief. Net als sommige dingen, wat hij vrouwonvriendelijk vindt, vond hij vierendelen geheel mensonterend. Dat was niet iets wat we deden, maar ook had hij door dat het niet een serieuze vraag was. Het was een grap met een heel vreemd randje, geen opener om mee thuis te komen. Het zat in de cirkel en er kwam een soort spanning tussen ons vieren in te hangen waardoor de jongen terug ging op z'n telefoon en af en toe een blik wierp naar ons en ons gesprek. Hij werd afgeleid door de dino op Gigi's telefoon en had het over een pachisephalosaurus, waarna hij weer verlegen op z'n telefoon keek.
   Er was er ook één jarig. Dus we zongen dat er één jarig was. De hele coupé deed mee. En Gigi ook want hij zorgde er voor dat het begon en dat er iets gebeurde in de coupé en dat de rest mee deed door ons te laten weten dat er één jarig was, maar dat liet de andere meisje weten. En zo werd het toch nog leuk in onze coupé vol met Brabanders en worstenbroodjes.