Het leven in Colmar

Wat doet het er allemaal toe wanneer je aan het eind toch alleen bent? Ik zit aan een tafeltje buiten met een pizza naast me en het is half negen en voel me alleen, Hoe dichter ik naar iemand toe kom, hoe meer afstand diegene neemt. Ik ben net begonnen aan mijn pizza en denk aan Jack Kerouac, zijn ziel. Ik denk dat zijn ziel nog ergens rondzweeft hier in de buurt. Hij heeft het gemaakt en hij is degene die zijn boek heeft verkocht aan miljoenen mensen, en nu nog steeds. Nu nog steeds gaan zijn boeken dagelijks over de toonbank. Het is een ziel.

   Ze maken hier pizza's en ik voel me een simpel figuur zonder ziel en dit schrijf ik. IK SCHRIJF HET in het groot. Er zit een andere man buiten, hij kijkt op zijn telefoon. Ik wilde vandaag heel veel gaan schrijven, maar het lukt allemaal niet meer. Gelukkig heb ik mijn eigenwaarde nog.

   'You don't find this pizza in Roma.' zegt de man. Daar heeft hij gelijk in.

   Ik lust nog wel iets, een kapsalon of zo iets. Laat me dat hele ding maar opvreten want ik ben lopend en ik heb honger en ik denk dat nog een kapsalon me hartstikke goed gaat laten voelen. Ik probeer mijn sarcasme en het duistere in mij er uit te schrijven. Het rare in mij er uit te schrijven. Mensen zijn hartstikke leuk wanneer je een gek bent. Wanneer ben je een gek? Ben je gek wanneer je bij iemand in de buurt komt die dan naar achteren stapt?

   Vandaag heb ik iemand ontmoet, Stefan. Hij fietste me tegemoet en had een gitaar op zijn rug. We keken elkaar aan en fietsten door. Toen keken we allebij tegelijk om en draaide hij zijn fiets en kwam naast me staan. 'Hey, I thought I saw you earlier, playing music in some bar or something.' zei hij.

   'Hmm, could be. I don't know.'

   'What's your name? You want to have a jam?'

   'Freek, and yes, sure.'

   'Okay, there is a bakery over there, we can sit there and make some music!'

   'Yes, of course, let's go.'

   We liepen richting de bakker. 'Where are you from?' vroeg hij.

   'The Netherlands.'

   'Aah, that's funny. I wanted to go to Amsterdam today, but there was something with corona, so I stayed in Colmar.'

   'Haha shite.'

   'Yeah, but it was nice. I closed my eyes and just imagined I was in Amsterdam today and it kinda worked for me, haha.'

   'Haha, that's funny. Have you been making music?'

   'Yes, I made music on the streets and stuff, but you actually need a licence to do that in Colmar, so it's not legal.'

   Ik keek hem aan. 'What? Music should be made everywhere.'

   Hij was het met me eens.

   Bij de bakker gingen we buiten aan een tafeltje zitten met een kop thee. Hij betaalde de thee. Ik was eerlijk gezegd best nerveus in het begin.

   Hij pakte zijn gitaar er bij en, een prachtige gitaar en begon liederen te spelen. We speelden Heart Shaped Box van Nirvana en we hebben lekker zitten jammen. Hij heeft m'n nummer en belt me wellicht op. Hij is een nice guy met een goeie jam, een goeie blues, een paar leuke liedjes, een Frans chanson, en hij heeft me een lied geleerd op de gitaar. We hebben gejammed met de harmonica en vibes naar elkaar gegooid. Dit was mijn ontmoeting met Stefan. Hij woont in een appartement in Colmar en gaan binnenkort jammen bij La Place.

   Verder was het best een chille dag, gewoon lekker wakker geworden, even op het bankje een ontbijtje genomen, gechilled bij Gael en Michael, pasta gegeten, boekje gelezen in de zon, klassiek muziekje er bij, praatje gemaakt met Mark, koelkast open getrokken, glaasje vodka gedronken, zalmpje gegeten, snaartje getrokken, even op mijn rug gelegen, scheet gelaten, afscheid genomen van Ann en Marie, wandelingetje gemaakt en nu hier met een leeg bord naast me en wellicht zo een kapsalon. Lekkerman. Morgenvroeg weer werken.

   Gisteravond was ook gezellig want we hebben super gebarbecued en we hebben nog een duivenorkest gemaakt met onze handen, dat je blaast op je handen en dat er dan een toon uit kwam, we hebben in een cirkel tonen gemaakt en van alle kanten kwamen duivengeluiden en het was echt een prachtig orkest. Het was een goeie avond met vlees, drank,... en salades. Marie heeft mijn broek gerepareerd en is heel vaak in Nederland geweest. Ze wil in Nederland langskomen wanneer ik terug ben want ze komt vaak in Zwolle, mijn woonplaats. Dat zeg ik dan.

   Oke, ik ben er klaar mee en ga mijn pizza betalen met nog 38 euro.

In Colmar rijden de auto's je voorbij en zien ze je niet staan. In colmar leef je op wanneer je door de straten loopt en mensen naar je lachen. In Colmar ben je een Nederlander, een buitenlander, een onbekende en zullen ze eerst kijken, afwachten en doorlopen voordat ze je aanraken. Ik ben diegene, de onaanraakbare in Colmar, de kasteloze, de man die zichzelf graag de grond in praat voor het verhaal, voor de lezer en voor zijn eigen zelf. In Colmar kan het allemaal. In Colmar is alles mogelijk en in Strasbourg zijn goedkope warme jassen te vinden. Ik ben in mijn eigen wereld, het sprookje waarin alles mooi zou moeten zijn maar waarin de werkelijkheid je tegen je neus aan slaat. De keiharde wereld Colmar en de vriendelijke mensen hier. Mensen hier zijn vriendelijk, warm, fijn en willen je graag hebben. Maar wanneer je te dicht in de buurt komt, zullen ze hun hoofden wegdraaien en met hun rug naar je toe gaan zitten. Dat is de werkelijkheid. En dan probeer ik positief te blijven en mijn liefde te blijven geven en dan zullen ze ook wel weer even naar je lachen. Ja, dat is het leven in Colmar, de lach. De lach is hier hetgene wat achter de mens verborgen zit maar wat er zo weinig uit komt. Ik probeer mensen die lach te geven, maar als dat even niet lukt, dan ben je de achterblijver. Colmar is een mooie stad, een fijne stad, een kebabstad en een stad met wisselingen, schommelingen, synoniemen en andere dingen. Colmar, enkele herrinneringen.

   Ook hier, ik ben binnen gaan zitten en hoor ze denken; wanneer gaat die man weg? Het is hartstikke mooi, het is leuk hier, het geluid van een mes op een snijplank. Maar ik ga die kant op.

Mijn vingers zitten op het toetsenbord. Vandaag is vandaag en gisteren was gisteren. Vandaag begon apart.

   Vandaag begon met allemaal mensen die allemaal hun neuzen snoten, hun kelen schraapten, hoestten en proesten terwijl ik voorbij fietste, paarden die smerige persscheten lieten terwijl ik wakker werd in mijn tent. Ik gaf ze een scheet terug en stond op, liep naar de koelkast en at mijn ochtendeten zoals iedere ochtend. Ik had geen zin in werk, maar ik besloot extra veel zin te maken. Ik riep en juichte naar de nieuwe dag en racete weg want ik was bijna te laat.

   Om precies half acht kwam ik aan op mijn werk en werd door iedereen begroet met een lach; wat een fijne groep, dacht ik. Ik was dankbaar weer te mogen werken met deze mensen. Robin gaf me mijn schaar met een lach en Eric zei met een lach dat hij deze schaar strakker had gedraaid waardoor hij beter knipte. Waar had ik al die goedheid aan verdient?

   'You have a little moustache I see?' zei Robin met een lach.

   'Yess, a little moustache. I thought let's do a moustache!'

   Hij schudde zijn hoofd van nee en lachte. 'I think it looks good on you.'

   'Thank you Robin,' lachte ik. Ik wist dat hij niet serieus was, terwijl hij toch zijn best deed. Het was komisch.

   In de auto zat ik naast Damian, die zeer goed te passen was op deze maandagochtend. Hij had iedere dag in het weekend gezopen en was gisteren om één uur naar bed gegaan en stond gewoon weer om zes uur op. Hij vroeg me om de speaker en die gaf ik hem; hij zette muziek op.

   Tijdens het werk heb ik weer lekker mediterend zitten knippen; ik zei weinig en hoorde de anderen Frans praten terwijl ik door mijn benen zakte, mijn rug recht hield en de energie van de druiven bij me naar binnen trok, de goeie energie alleen.

   Heerlijk om over mezelf te praten; even lekker over mezelf praten en goeie dingen zeggen.

   Het was Sonja die daar verandering in bracht. Ik kwam naast haar knippen en ze zei: 'Non!'

   Ik accepteerde deze 'non' en zei: 'Oui!' en knipte de druiven voor haar neus weg. Ze werkt graag met Daniele tegenover haar, maar ik bracht daar verandering in; vandaag niet, dacht ik. Had je maar geen 'non' moeten zeggen. Later liet ik ze weer lekker samen werken.

   De tijd ging ontzettend snel en we waren binnen een mum van tijd klaar. Er hing een boel liefde in de groep en ik hoorde mensen met elkaar praten met fijne stemmen en emmers die elkaar gegund werden, pure liefde. Ik heb geluk met deze groep. Nicola was weer bezig vandaag; hij praat ontzettend veel tijdens het knippen en ik heb geen flauw idee wat hij zegt, maar na iedere zin die hij eindigd schieten er mensen in de lach. En hij kijkt niet op of om, maar blijft gewoon door knippen en praten, als een soort comedian, alsof hij een grappig gesprek met zichzelf heeft. Het is vermakelijk om te ervaren. Bah, ik moet echt Frans leren.

   In de pauze was het heerlijk. Ik zat aan tafel met Damian, Sonja, Daniele, Linda en Daniele. Ja er was ineens een tweede Daniele. We aten geitenpoep.

   Dan denk je vast: waar slaat dat op? - ja dat denk ik eigenlijk ook... waar slaat dat op?

   We aten aardappelpurree met Linzen en een boel vlees, maar die linzen, dat leek net koffie. Ze praatten Frans naar elkaar en ik verstond er niet zo veel van, maar hoorde ze lachen en een paar keer 'mangent' zeggen. 

   'Cotte de chevre!' zei Sonja.

   'Oui, mangent.' zei ik.

   Sonja en Daniele schoten in de lach. 'Cotte de chevre!' 

   'Oui oui, mangent?'

   Ze hielden het niet meer en ik zag de tranen in hun ogen staan van het lachen. Ik hield het ook niet meer en begreep er niets meer van. Ik gaf haar mijn telefoon met google translate en er stond: 'Geitenpoep.' toen ze hem terug gaf. Ze bedoelde dat de linzen veel op geitenpoep leek. Ik vond het meer op konijnenpoep lijken, maar dat is mijn mening.

   Maandag is een goeie dag; na werk ben ik direct naar Colmar gegaan om een kop koffie te drinken met Brian, een man die ik in een bar heb ontmoet. Vlak voor onze meeting heb ik op het plein ukulele gespeeld en ben daarna even met mijn kleren aan onder de fontein gaan staan; het was behoorlijk warm. Maar ineens voelde ik mijn broekzak en zat daar mijn telefoon nog in. Hij doet het nog.

   Ik heb nog een euro gekregen van een mevrouw omdat ze met haar hond onder de fontein ging staan en ik daar een liedje over zong. Mensen zijn aardig in Colmar, net als Brian.

   We liepen naar een koffiebarretje en hij bestelde een kop koffie. Brian is een enorme ronde man uit Mauritius met een onderkin, een buik, donker van huidskleur, zonnebril op sterkte op, een dunne bos stekeltjes en een witte jas. Hij is dokter.

   Hij wilde even met me praten over wat ik allemaal deed en wat ik van plan was. 'When I talk with people I forget my worries and that makes me feel good.' zei hij.

   'Nice, than you might do the right job.'

   'Yeah, I meet a lot of people in the hospital. But what do you do?'

   'Vandange.' zei ik.

   Ik vind het moeilijk om het hele gesprek terug te halen, maar het was een goed gesprek, inspirerend ook.

   Hij stak een sigaret aan en ging achterover op zijn stoel zitten en ademde zwaar. 'You know that one time I saw a guy in a bar, a really friendly guy. It was two o'clock in the night and he did not have a place to sleep. I asked him: "where do you sleep tonight?" and he said that he would find a place somewhere in the park. He was actually crying and we drank a beer and we talked for the whole night, talk and talk.' Brian was makkelijk om mee te praten. 'I said: "you come with me, I have a place to sleep for you." I gave him a bed and a shower and he has now find a girlfriend and they thanked me so much for what I've done.'

   Ik herkende deze situaties en wist dat Brian een goeie man is.

   'You know, you have to watch out with some people. They go to the bar and you pay a lot of drinks for them and you talk with them. But I have another friend, he did the same, pay a lot of drinks and than he went to the toilet, and when he came back, everybody left. You know, I have the same problem somtimes, just because people know that I'm a doctor and that I have money. You have to watch out. Also you, I see that you are a nice man, but you can be too nice to people and they will profit from that.' 

   Ik bedankte hem. 'Yes, I'm aware of those people.'

   'Next weekend I might go to Strasbourg on Saturday. If you want, we can have dinner at a restaurant and you meet my mother over there. After that we can go out maybe and drink a lot of alcohol. Do you like whiskey? Or rum! I like rum so much.' 

   'Yeah, I like both!'

   Hij stond op. 'Let's go for a little walk.'

   'Good idea.'

   'Yeah, I'm sorry. Sometimes I don't want people to hear what we are talking about.' Achter hem zag ik dat mensen naar ons keken en luisterden.

   Hij stak een sigaret aan.

   'You know,' zei ik. 'I have a friend and he told me that doctors are often depressed and have not a lot of sleep and stuff.' 

   'Yeah, he is right. Thank you for saying that. That's why I talk so much to my clients. You know, I had a client who is now my best friend. He lives in Strasbourg and is in a wheelchair. It's so sad, but he is my best friend. I met him in the hospital and he wasn't in a wheelchair before. He is a really good guy. We have talked for hours and hours, the whole night I stayed at his bed, just talking and talking.' Hij keek naar beneden en nam een hijs van zijn sigaret.

   'What happened to him? Why is he in a wheelchair?'

   'Yeah, that's when I met him. He wanted to dive in unknown water in a mountain river and he dived and cracked his head against a rock.'

   Aaauw!

   We liepen door en namen even een pauze en liepen weer verder en praatten. 'So what are you doing? How long are you going to stay in Colmar and what's your plan? I can fix an appartement for you if you want? It's just threehundred euro's a month, not that expensive.'

   Ik vertelde hem mijn plan en dat ik eigenlijk door wilde lopen. 'But I will definately come back to Colmar, and maybe live here for a long or a short time.'

   Hij lachte. 'Yeah, Colmar is a really nice city, a lot of open-minded people living here. People will give you smiles and.. I think people here are more open than in other parts of France. Also Strasbourg, really open-minded people, but it's big. Strasbourg is a big city. In Colmar you have like a village kind of vibe; a lot of people know each other while you can always be yourself, a lot of artists as well. But next weekend, you can come with me to Strasbourg. Maybe we ask Gilles as well.'

   'Nice, Gilles is a good man.'

   'Yeah, but he drinks too much and have no job. Often I tell him to get a job and I offer him jobs, but he never wants it. He is always like: hmm, and than he don't do nothing.'

   'What does he do during the day?' vroeg ik.

   'I don't know. I don't want to ask him because I don't want him to feel bad about himself.'

   'Do you think he will feel bad if you ask him?'

   Hij stopte met lopen. 'Well, I think he don't really want to tell it that much.'

  'But if you ask him, you know and you can help him.'

   Hij knikte instemmend.

   'But you know Strasbourg well?'

   'Yeah, I've lived there for five years. It's a really nice city.'

   'But you came from Mauritius and than went to France?' Ik hoefde hem maar wat te vragen en hij lulde wel.

   'Yeah, I've lived in Paris, Strasbourg, Melbourne and I think in the future I want to live in England.'

   'Wauw, your a globetrotter. Have you got a girlfriend?'

   'Yes, I have a girlfriend. But she always let me do anything I want, haha. I can go to the pub whenever I want and I can do whatever I want. She's awesome.'

   'Haha nice!'

   'And you?'

   'Well, it's complicated,' zei ik. 'I have a friend somewhere, living in Spain and stuff. I don't know.'

   'Aah, tell me.'

   Haha, nu heb ik mezelf in deze situatie geschreven. Ik wil er niet te veel over kwijt. Dankjewel voor je begrip.

   Brian vertelde me dat hij een club kende in Strasbourg waar hij met me naartoe wilde gaan. Hij begon zachter te praten en kwam naar me toe. 'There are a lot of straight people who just want sex. Like girls wanting sex and you don't pay. They just want sex with guys.'

   Ik denk dat er vooral mannen te vinden zijn.

   'But watch out. There are a lot of men, dressed as a woman.' 

   Dat dacht ik al. Ik gaf er niet zoveel om. 'I have never tried it, but I would be open for it if there is a good feeling.'

   Hij lachte. 'I saw it on your face when I said. I have another friend and he had a girl and was crying when I met him. He was so open and we talked and talked and he was not happy and stuff.' Het was een lang verhaal. 'And now he lives in Bruxxelles and he just send me a message that he is really happy with his boyfriend right now. It's nice to see people change their ways. He wanted to change like dramatically in his life and he actually did it. I love to see such people who do that stuff.'

   Het voelde alsof ik Brian al jaren kende terwijl we elkaar vrijdag ontmoet hebben in de bar.

   'But, next saturday, you come with me to Strasbourg if you want. I have a meeting with a friend now. Thank you for talking.'

   'Thank you too Brian, you have a big heart. Thank you for inviting me and.. get enough sleep please.'

   Hij lachte. 'Nice to meet you.'

   Nu komt mijn Thaisde Tom Yum Pho Kha Kay Chi Wang Din-Don soup er aan en ga ik mangent. Bedankt voor het lezen.

   Mijn Tom Yum Pho Kha Kay Chi Wang Din-Don soup was lekker. Hij was behoorlijk heet, maar lekker. Heet als in peper.

   Er kwam een man naast me zitten die een bord zuurkool met rookworst bestelde en we hebben ons eten samen op gegeten, pratend over van alles.

   'What do you do for living?'

   'I'm a computer engineer.' zei hij. 'I'm here for a training for three days. It will start tomorrow.'

   'Okay, interesting.'

   'What do you do?'

   'Walking.'

   Hij nam een hap zuurkool, netjes met zijn bestek dat zacht tegen het bord aan tikte, de stukjes aardappel die hij op zijn vork schoof. Hij had zijn benen over elkaar heen in een pantalon. Ik nam tegelijkertijd een slok Tom Yum Pho Kha Kay Chi Wang Din-Don soup, maar verslikte me in de hete peper. Hoestend en proestend probeerde ik mijn excuses aan te bieden, maar ik kreeg helemaal geen lucht meer; ik kon niet meer inademen. Maar tegelijkertijd probeerde ik het netjes te houden en niet teveel geluid te maken. Dit werkte averechts. Het brandde in mijn keel en ik rende al hijgend en hoestend naar de wc om water te drinken. 'So, a computer engineer.' zei ik terug aan tafel. 'What is that training about?'

   Hij keek me aan terwijl hij met zijn mond dicht een stukje worst in zijn wang hield en kauwde. 'Ahum.' zei hij zacht. 'It's a training for teaching. I want to teach semesters in engineering and I got to keep on learning and training for that because it changes everyday. Every day there are new developments in computers.'

   Ik luisterde.

   'And what do you do?'

   Ik vertelde hem dat ik naar Rome aan het lopen was en het hele verhaal. Ik vond het grappig dat we zulke verschillende dingen deden maar zo ineens aan de praat raakten.

   'Woow, you are an adventurer. Not everybody would do that. I'm not made for something like that.'

   'Yeah, it's a lifestyle.'

   'I think so. Wouldn't be easy to find a girl who has the same interest as you.'

   Ik lachte. 'There are.'

   Hij nam een hapje zuurkool en een nipje rooie wijn en we aten ons bordje langzaam leeg, hij langzamer dan ik. Hij keek naar zijn bord, tikte eens met zijn bestek op het marmer, speelde met een stukje aardappel en nam een hap.

   Hij had een vrouw, een gezin, kwam uit Turkije, sprak tig talen en leerde nog steeds elke dag nieuwe dingen op zijn vijvenveertigste, om bij te blijven en zijn brein te trainen voor latere leeftijd. Een normale degelijke man met iets extra's.

   Hij at zijn bord op, ik bedoel leeg, en vertrok. Ik wilde ook vertrekken, maar had niet genoeg saldo op mijn kaart om mijn eten te betalen. Ik had ook net een nieuwe wijn besteld. Pfff, wat een gekut. Ik stelde voor om de afwas te doen of iets, maar die lieve Thaise mevrouw vond het oke dat ik slechts vijftien euro betaalde. Dus, dat was mijn laatste geld. Op naar mijn reservepotje. Ik hoop maar dat Jean-Mathieu me snel betaald, of Harbr, of Eric. Fijne avond!