Dit was het weekend

Ik weet het niet meer. Iedereen zit aan me te sleuren vandaag en iedereen wil iets van me. Met Brian zou ik vanavond uiteten gaan, en ik weet het niet. Ik ben brak en heb een hangover en vind het moeilijk de energie te vinden om vanavond uit te gaan met Brian. Dit heb ik hem in een appje gestuurd waarna hij me opgebeld heeft dat hij al gereserveerd had. 'You want to let me know at 5pm if you come?' vroeg hij.

   Dat vond ik een goeie. Van binnen had ik eigenlijk al besloten om uiteten te gaan, maar liet het nog even open. En ineens kreeg ik een appje van hem: 'I think you don't want my friendship, its ok I understand everything, I'm not a kid. Take care of you.'

   Ik begreep hem niet waarom hij dit zei en ik vroeg hem waarom hij dat zei.

   'Because we are surpose to spend Saturday night together you can stay at my place tonight if you want. You are welcome.'

   'Aah thank you a lot. I got this airbnb for tonight, but let's see for the night! I come to have dinner with you!' Dit zei ik.

   'If you are a true friend you stay at my place tonight... No answers?'

   Ik begrijp het gewoon niet. Het voelt alsof ik altijd iemand teleur moet stellen. Als ik vanavond naar Colmar ga met Brian, dan ben ik niet bij de oude boer in Turckheim; hij klonk teleurgesteld aan de telefoon en als ik niet naar Brian ga, wordt Brian boos en zegt hij dat we geen vrienden zijn. En net op dit moment belt hij me op en zegt: 'Hi.. hi.. hi... Hey... Hi! Have you got the adres?' 

   'Oui, you just send me.'

   En hij hing op. 'People are strange, when your a stranger.'

   Maar goed, mijn band met de oude boer uit Turckheim is beter en die wil ik ook niet breken door vanavond naar Brian te gaan en dan om vijf uur 's nachts hier terug te komen. Ik wil de oude boer uit Turckheim ook wat geven want ik mag wel zomaar in zijn airbnb slapen, wat ik ontzettend respecteer, gratis. En het voelt een beetje als hem mijn rug toe draaien als ik vanavond naar Brian ga. Ik weet het niet. Wat heb ik er van geleerd? 

   - De volgende keer zeg ik dat ik het allemaal open houdt en me nergens aan vast bind. Ik zeg niet meer zomaar tegen iemand: 'We gonna drink tonight.' zoals ik vanmiddag tegen de oude boer heb gezegd.

   Nu ga ik naar Strasbourg met Brian. Grappig hoe dit allemaal zo gaat. Aan de andere kant een avondje met de oude boer is ook niet verkeerd. Nah, ik weet het zelf ook allemaal niet.

   Wat ik wel weet is dat gisteravond een prachtige avond was. Het begon toen ik na het schrijven van mijn blog eens bedacht wat ik zou gaan doen. Ik wist het allemaal niet zeker en dacht: 'Hmm, de oude boer.' Laat ik hem eens bellen om een leuke avond mee te hebben.

   Het was even aftasten, maar uiteindelijk zei hij: 'Okay, you come here at zeven o'clock? Maybe you want to come at six-thirty.'

   Ik besloot om six-thirty langs te komen. Hij was bezig met compost maken; stokken die verbreizeld werden en planten verpulverd. Het was erg bevredigend om te zien hoe het tuinafval door een ronddraaiende schroef heen werd geperst.

   Ik wilde hem helpen. 

   'No no no, it's my job. You must learn and see how I do it.' Hij verknergde nog een stuk hout en gooide de boel over zijn tuintje heen. 'Oooh, you got a beer?' Zei hij.

   'Yes!' ik had een grote fles bier gekocht met een van mijn laatste centen en schonk het aan de oude boer. Na het werk hebben we deze met zijn tweeen opgedronken. 

   'Aaah, not too much nucleair.' zei hij en drukte de lichten van de badkamer uit. 

   Hij had gelijk, maar... 'Nucleair? What you mean?'

   'You don't know nucleair?' 

   'No? Yeah.. no. What you mean, the light?'

   'Yeah the light gives nucleair radiation. We have a big nucleair town nearby where a lot of elektricity came from. Not anymore.' Hij pakte zijn telefoon en liet zien waar dat dorpje lag. Dat lag verdomd dichtbij. You know Tsjernobyl?'

   'Yes, sure.'

   'Yeah, you know the big.. what is in English? Woelk?' Hij wees naar boven.

   'Cloud.'

   'Yeah, the big cloud from Tsjernobyl, it came to France. It reached France, but the politician did not do anything. They said that everything is okay.' Hij liet me een filmpje zien van de wolk. Het kwam precies over Alsace heen.

   'So the nucleair is in the wine?'

   'Yes, the nucleair is inside everything we eat. Everything is nucleair. This nucleair, that nucleair, everywhere nucleair.' Hij pakte een steen. 'Nucleair.' terwijl er een lach op zijn gezicht kwam. 'Man, everything nucleair. When you go to mountain and eat mushroom, nucleair!'

   'Poow, beaucoup nucleair!'

   'Yeah, it's no good thing.' Zijn lach verdween. 'But man, keep the lights down because it's nucleair.' Hij knipoogte. 'Come, we go eat. Mange. Miam miam.'

   We liepen naar boven en daar lag een prachtige hele kip met een glimmend bruin sausje in een glazen ovenblik te wachten. De oude boerin stond er naast met een sigaret en er was iets. Ik heb geen idee wat er aan de hand was, maar de stemming was niet al te best. Er werd gepraat in het Frans en de oude boerin ging naar haar slaapkamer en de oude boer ging er achter aan en zei van alles. Toen hij terug kwam zei hij niets en begon van de kip te snijden. 'You want this?' Hij ademde zwaar en kwam geirriteerd over.

   Ik wilde dat stuk kip wel dus zei: 'Oui.'

   We begonnen te eten en drinken en eten en drinken. Na het eten liet hij me allemaal foto's zien van zijn familie, zijn vader, zijn kinderen, zijn kleinkinderen, zijn opa. Veel van deze foto's waren in de wijngaard; zwart-wit foto's met een kleine oude boer... jonge boer. Er zat een prachtige foto tussen die hij zelf heeft gemaakt in India. Een jochie die op straat lag te slapen op een stuk karton met daarachter het duistere zwart van een ingang van een verlaten bouwval. 'My friend is standing behind there in the black.' zei hij. Je kon het een klein beetje zien.

   'It's a beautiful picture, but it's sad.'

   'Yeah, it's a good picture.'

   'You want to smoke some grass?' vroeg ik.

   'You have grass?' hij kreeg een lach op zijn gezicht.

   'Yeah, just down at the airbnb!'

   'Haha, maybe tomorrow.'

   Hij draaide een sjekkie en gaf hem na een paar hijsen aan mij.

   Ik wilde niet roken. 'No thank you.'

   'It's grass' zei hij. Hij had het gedraaid in een normaal vloeitje.

   Ik pakte het sjekkie aan. Het was inderdaad grass.

   Na deze sigaret zijn we naar de airbnb gegaan en kwam hij met een gitaar aan zetten. 'You play ukulele, I play this.'

   We speelden en na een minuut haalde hij zijn handen van de snaren. 'Aaaah.' hij zwaaide zijn hand uit.. 'I haven't played for twenty years.'

   Hij kon behoorlijk spelen.

   Om twaalf uur is hij naar bed gegaan en heb ik bedacht wat ik wilde doen. Het meest voor de hand liggende was gaan slapen, maar ik wilde niet slapen. Ik wilde mensen ontmoeten en muziek maken, dus ben midden in de nacht de fiets op gestapt en ben om een uur 's nachts aangekomen bij een bar in Colmar.

   Na het eerste biertje van mijn allerlaatste geld begon ik me af te vragen wat ik hier eigenlijk deed, want er waren geen vrouwen en de kroeg was bijna leeg. Ik pakte m'n ukulele en wilde net de fiets op stappen toen er iemand naar me keek. Ik vroeg hem om een sigaret want waarom ook niet?

   'Yeah sure!' Hij en zijn vriend kwamen naar me toe en hij gaf me wat tabak en een paar vloeitjes.

   Hij zette muziek op en vroeg of ik muziek maakte. 'You know this lady? She is really good I think.'

   'Yeah, I like it. And I make music.'

   'Oh nice, do you please want to play a folk song for us? Or something you would like to play?'

   Ik dacht aan Bob Dylan en begon 'Don't think twice it's allright' te spelen. Ze kwamen met hun oren naar me toe gedraaid bij me staan terwijl ik meende wat ik zong.

   Na afloop gaf ik hem mijn facebook en ben ik uitgenodigd om eens bij hem te chillen om goeie muziek te delen. Toffe guy!

   Er waren ondertussen meerdere mensen bij komen staan en een iemand bleef staan. Hij zei niets maar stond daar gewoon.

   'You want to smoke a joint?' vroeg ik.

   'Yeah sure. I was just looking what was going on here. Where do you want to smoke? Like here or we can sit in my room. It's just a couple of houses further this street. I have a balcony and stuff where we could sit, drink a beer or two.'

   Hij kwam erg relaxed op me over en ik ben met hem meegegaan naar zijn kamer. Hij heette Alex, had blonde haren in een studentenlook naar achteren gekamd, een wit bloesje waar zijn buik goed in paste, een strakke broek om zijn benen, een klein rechthoekig brilletje en een rode neus. 'So we can sit-te outside on the balcony or we can sit-te inside at this table. Whatever you wish.'

   Ik voelde me direct thuis en had respect dat hij me zomaar meenam naar zijn appartement. Ik vond het allemaal geweldig.

   'You connect your phone to the speaker if you want-te.' zei hij. 'My phone is in my care down in the garage. I forgot it.'

   We gooiden beats, rookten jointjes, dronken sterke speciaalbiertjes en zaten keihard te viben. Na een tijdje waren we zo high dat we maar gewoon zaten te lullen en dat het er allemaal niet meer toe deed wat we zeiden. Hij zat te praten over motoren en ik probeerde op te letten, maar mijn gedachten dwaalden af en opeens zei hij: 'Acupunture.' en lulde weer verder over motoren. 'Oh, did I say acupuncture?'

   'Yeah man.'

   'Oh haha, yeah I'm a little stoned I think.'

   'Yeah, I'm a little messed up too.'

   'So you know when you have the engine and you... a putain. I show you my care.'

   Via de lift gingen we naar beneden. In de lift zeiden we niets. In de garage begon hij verder te praten over zijn motoren. En wat een prachtige wagen, glimmend zwart, oldtimer, open dak, sportieve poque en een kleine rechthoekige voorruit. Er zat een kap om de wielen heen en die wielen waren blond in de vorm van de wielen van een brommer.

   'This is my care, and this is the engine.' Hij haalde de motorkap er af en begon te wijzen. 'You have here the cylinder and there the air meets-e with the gas and it explodes-e. This is a little elektricity and that will put on the fire.' Als een leraar vol passie raakte hij de onderdelen aan en legde uit wat het was.

   Daarna liepen we weer naar boven want mijn telefoon lag daar nog. En we waren toch boven, dus vulden we onze glazen weer. We lulden en zaten en ik zag hem zitten met dronken ogen. Hij had iets ontzettend grappigs over zich heen, zoals hij zijn lippen likte en zijn overtollige speeksel wegslikte, iets slooms ook, maar op een grappige manier. 'You want to make some music?' vroeg ik en gaf hem mijn harmonica.

   'I don't play harmonica.'

   'Nevermind, just breath in and out. So just start playing.'

   We gingen heerlijk op de vibe en we begrepen elkaar in de muziek. Er was een moment dat hij aanhoudend dezelfde toon speelde, maar steeds iets harder en harder en harder, echt alsof hij de tonen naar me toe blies, zittend op zijn stoel met zijn hoofd naar de zeikant hangend, ogen gesloten. Hij had een geweldige vibe en na een tijdje hield ik het niet meer want hij bleef diezelfde toon maar spelen, maar in volledige overgave. Ik probeerde alles om niet keihard te gaan lachen, maar dat lukte niet. Maar het boeide hem ook niet, hij bleef gewoon doorspelen in diezelfde toon en ineens kreeg ik een energieboost en schoot ik uit mijn lach om door te spelen op de ukulele. Alex gaf wat extra's en andere tonen en ineens was alles mogelijk en speelden we met overgangen die ik nog nooit gemaakt heb en Alex begreep het. Wat een jam.

   Na de jam zei hij: 'Wooow, I felt that! That was amazing!'

   'Yes, for me the same. Damn. I want to give you a hug.'

   Hij stond op en ik gaf hem een knuffel waarna hij naar de keuken liep en een literfles bier ophaalden die we konden delen. We bleven maar hangen en viben en het was ineens vijf uur 's nachts. Ik vroeg hem om zijn facebook maar we waren te incapabel om onze namen correct te spellen, dus lieten we het er maar bij. Deze man is een held; gewoon zomaar een avond met een vreemde en we vertrouwden elkaar en respecteerden elkaar en gingen keihard.

   Om zes uur kwam ik terug in de airbnb van de oude boer en ben gaan slapen.

   De volgende ochtend was het zwaar en hoofdpijn en sloom. Ik heb een boekje gelezen op de bank, de laatste drie pagina's van on the road, en heb verder niets gedaan dan wandelen en schrijven.       Die avond zou ik naar Brian gaan maar was er een heleboel gedoe om niets. Ik was gewoon van plan te komen maar hij wilde perse dat ik bij hem bleef slapen en shit.

   Ik ben er gewoon heen gegaan en hij deed gewoon de deur open en begroette me. Hij had een witte kamer met veel gordijnen in het centrum van Colmar en er stonden pizza's klaar om gegeten te worden, een fles rum en een fles whiskey met citroenschijfjes er naast en hapjes op een bord. We gingen er een top avond van maken!

   'What do you want to drink?' vroeg hij.

   'Let's start of with a whiskey!'

   Hij lachte. 'Good.' en schonk mijn glas behoorlijk vol. 'Coke?' vroeg hij.

   'What?! You have coke?'

   'Coca-cola.'

   'Oh.. no thank you, i'll drink it pure.'

   'Don't do coke my friend! I have a friend, he lives in Paris and he actually died of coke. He had a good job, was director of the French train company. I met him in the hospital because of his addiction, but he could not stop anymore. It was too late for him. So please don't do cocaine!' Hij stak een sigaret aan. 'And also no weed. Please don't smoke weed. You are young and have a life. Weed is so bad for you.'

   Ik was het met hem eens. 'But sometimes it's really helpful for making a big decision. Like when you smoke once a month and have to decide anything important.' Het was een wijsheid wat laatst tot me doorgedrongen is en wat ik graag deel.

   'Hmm, I agree with you.' We hieven ons glas dronken hem in een teug op en schonken een nieuwe in. 'What do you want?' 

   'Let's go for a rhum this time.'

   We aten pizza en dronken sterke drank en de kamer was behoorlijk licht. Op de tv stond een zender op waarop alleen maar bikini's, strakke buiken en strand te zien was. 'You think we could invite some girls?' vroeg ik.

   'Hmm, Colmar..' Hij streek over zijn kin. 'I don't think there will be so many girls.'

   'Hmm, maybe we could go in the streets after and look for ourselves.'

   Hij stond op. 'Maybe. But first, I have something for you!' Hij sprong letterlijk op en liep achter me langs. Er stond Ierse muziek op. Hij pakte een flesje sterk ruikende olie en zei: 'Relax your face. This is going to be super nice!'

   Ik twijfelde. 'Well yeah, why not.' Een hoofdmassage van een dokter, niet verkeerd.

   'Ralax.' zei hij en ging met zijn vingers over mijn voorhoofd en wenkbrauwen en over mijn schedel en nek. 'You still a kid, aren't you?' zei hij na een tijdje.

   'Why?'

   'You act like it's strange, I feel you tension a lot. Just relax.'

   Ik relaxte en zat met mijn hoofd achterover in een soort halve slaaphouding op de bank.

   'Wait, I can do your back as well.'

   'Hmm, I don't know.' Ik voelde me niet heel comfortabel bij dit idee en merkte dat ik aardig dronken was, maar bewust. 'Allright than.'

   Hij wreef zijn handen. 'Go lay on the bed and make it comfortable for yourself.'

   Hmaaamama, ik wist het niet maar ging toch maar op bed liggen en hij kwam naast me zitten en kwam met zijn enorme buik tegen mijn rug en ik moest achterover leunen tegen zijn buik aan en na een tijdje merkte ik dat ik bijna in slaap aan het vallen was toen hij een laatste, ietwat aggressieve veeg over mijn rug maakte. In één beweging stond ik op en trekte mijn shirt weer aan en stond naast hem. 'Thank you a lot Brian, that was really really nice, thank you. You want to go to the club dans Colmar with me?'

   Hij fronsde zijn gezicht. 'Yeah, we can go for a little walk.'

   We hadden geen haast dus pakte ik mijn ukulele en speelde muziek voor hem terwijl hij voor zich uit zat te staren op de bank. Ik speelde voor hem en gaf hem het beste wat ik in me had. Hij kreeg een lach op zijn gezicht en zijn energie steeg weer en toen ik klaar was liep hij langs me en gaf me vijftien euro. Waar ik dat aan verdiend had weet ik niet, maar wat een fantastisch gebaar. Ik speelde door voor hem en at en dronk en we proostten en aten en dronken. We hadden nog een gesprek over onze beroepen. 'I think you don't make the right decisions.' zei hij.

   'Why? I think I do.'

   'You don't want to go to school? I would be doing school at your age, studying to become doctor. Why do you do what you're doing?'

   'I don't know, just living the life I guess.'

   Hij vertelde me dat hij niet gelukkig was als arts. 'I actually wanted to become a pilot but It's too late. For me it's too late.'

   'Don't say that, why?'

   'Just because, it's too late. I've studied nine years to become a doctor and I cannot change anymore. This is my life.'

   'Why did you not study for pilot?'

   'Because I did it for my father. I became doctor for my father and I think that it's good.' Hij keek naar beneden.

   'So let's go to the bar!' riep ik.

   Hij stond op en hief zijn vuist in de lucht. 'Yes!'

   In de bar ging de muziek net uit en de lichten aan, maar we konden nog snel een deperados scoren. 'Let's go to Novabar.' zei ik.

   'No I don't want to go there!' Hij wilde niet, maar ik wilde wel. 'Why don't you want to go back to my place, you can sleep here?'

   'No I told the old farmer that I sleep at his place.'

   'Okay.' hij draaide zich om en liep weg. Toen draaide hij weer om. 'You come and take your bike so you go to Novabar.' 

   Dit deden we en ik ging naar Novabar en hij bleef thuis. Ik voelde me er niet helemaal goed bij, maar dit was mijn keuze. Ik wilde naar de novabar.

   Bij de Novabar was het druk en warm van de alcoholdamp. Er heerste schijt aan corona en een fijne sfeer. Gilles was er ook en we waren vooral buiten, voor de bar om te roken en te praten en ukulele te spelen. Af en toe kwam de enorme Ghanese bewaker naar ons toe en nam even de ukulele over en begon er Afrikaanse deuntjes op te spelen.

   'But Fred,' zei Gilles. 'I read your blog and there was a little part about me. You said that Brian said that I did not have a job and drink too much alcohol and... Hmm, that made me think - why would he say that about me? I don't get it. Is that how he thinks about me?'

   En precies op dat moment hoorde ik mijn naam en draaide me om. Daar kwam Brian aan. 'You forgot your harmonica!' lachte hij.

   'Ah, thank you so much!' zei ik. 'You're coming on perfectly the right time because I think you and Gilles have to talk.' Ik liet ze alleen en ging de bar in. Hier kwam een vrouw naar me toe en ik zag haar tussen de mensen staan. Ze had donkere stijle haren, een strakke jurk om haar volle figuur, lippenstift en nagellak. Ze raakte me aan en we zeiden wat tegen elkaar. 'You want to drink something?' vroeg ze.

   Ik wist het direct. Ze was zangeres of zo en volgens mij hadden we nog even muziek gemaakt. Het maakte allemaal niet uit; ik kon met haar mee naar huis. Maar zij was met de auto en ik met de fiets dus hebben we de fiets achterin gepropt. 'I'm so fucking drunk.' zei ze. 'I cannot drive anymore.'

   Fuck, dacht ik. Er gaat nu een soort spanning door mijn buik als ik er aan terug denk.

   'Do you want to drive?'

   Verdomme, ik heb die auto om weet ik veel hoe laat in de nacht naar haar huis toe gereden. Het was gekkenwerk. Ik weet weinig meer van wat er allemaal gebeurde, maar er zitten enorme schrammen op mijn borstkas. 

   'I'm a cat.' zei ze de volgende ochtend, 'and you are a mouse.'

   Ik werd een soort van wakker en keek om me heen. Overal hingen theepotten aan de muur en arabische dingen, gekke onbekende instrumenten en een vrouw naast me. 'What is your name?' vroeg ze.

   'Freek, and yours?' 

   'Fatima.'

   Ik stapte het bed uit en opende de gordijnen.

   Ze is naar de bakker geweest en heeft een broodje voor me gehaald, een kopje thee gezet en begon te praten. 'So I'm a relatively old woman, and you are young and free. And that I want to keep like this. I don't have a man and I don't have kids, and I'm going to take a pill. You can use it seventy-two hours after.'

   Ik weet het niet. Ik zei niets.

   'You look worried.' zei ze. 'Why are you worried? You know, if I get a baby, it's mine and you can just go on with your life.'

   Ik zat daar maar en probeerde mezelf bij elkaar te houden. Ik heb gewoon geen woorden. Ze heeft me wel terug gebracht naar de oude boer uit Turckheim. Wel best een lieve vrouw, en hartstikke lief dat ze zei dat ik door kon gaan met mijn leven en... hmm... best een compliment ook wel in some way.

   In de auto vertelde ik haar mijn plannen over een wijngaard over twintig jaar.

   'So maybe I come back to you when you are rich.' lachte ze. 'To get money for my baby.'

   Ik slikte hem door.

   We gaven elkaar een knuffel en namen afscheid.

Vanmiddag heb ik een preek van de oude boer gekregen toen ik hem het verhaal vertelde.

   Ik heb er gelukkig van geleerd.

Oh een vraagje: iemand nog een aanrader voor een goed nieuw boek?