Een fles

Ik had geen kurkentrekker dus moest iets verzinnen. Maar er waren attributen die me een gevoel gaven dat er wat mogelijk was. Een schroevendraaier bijvoorbeeld. Die moest gebruikt worden... een schroef! Een schroef kon er zo in! Ik kon zo een schroef erin stoppen. En aandraaien met de schroevendraaier, maar had geen schroef dus ben gaan zoeken. Ergens in de muur of in de klink van een deur moest wel een schroef zitten. En die zat er ook, waar het scharnier het binnenste van de deurklink, het klikklepje elkaar raakten, daar zat ie! Ik draaide het los en begon aan m'n fles; het was van dat oude kurk, dat echte kurk; van die kurk die brokkelde aan alle kanten af, telkens als je die schroef erin stopte gebeurde het dat er wat van die troep uit kwam maar niet de hele kurk zelf. Dus ik pakte nog een schroef uit de deurklink en draaide hem er bij in. Met een vork probeerde ik tussen de twee schroefkoppen te komen om hem omhoog te wippen. Maar toen brak er een stuk van de kop van de fles. Er was geen houden meer aan. De fles sprong kapot en de scherven lagen overal. De boel knalde uit elkaar als een splinterbom. In de lucht vlogen de scherven tegen de spiegel aan, door de fruitmand, in het afwaswater, de waterkoker ging eraan. De boel ging compleet naar de mallegeinen. Naar de Malle dieven. Het was een feest van glasscherven, gerinkel en glasbakgeluid. Op de gang moesten ze het gehoord hebben. Dat kon niet anders; ik hoorde de voetstappen van de strenge opzichters al en hoorde hen al zeggen: 'Dit is de laatste keer, je staat op straat!' Dus snel vluchtte ik naar de deurklink en draaide het slot erop. De paarse plas met wijn lag verspreid over de vloer met de glasscherven er tussen. Dit werd m'n laatste dag, dacht ik. Dit werd m'n afscheid in deze 'droogafdeling' zonder alcohol waar onder andere verslaafden zitten, ex-verslaafden, gekken, ex-zwervers en mensen die het allemaal waren. Als ze dit zagen stond ik op straat, dan was ik toedeloedoki. 'Klop klop.' ik hoorde de vuist tegen de deur bonken. 'Freek? Wat was dat voor geluid? Gaat alles goed?' Verstijfd was ik. Enigszins draaierig van de opeenvolging van de gebeurtenissen  zei ik: 'Jaa gaat goed.' Natuurlijk gaat het goed! Wat moet je dan zeggen? 'Nee nee, gaat niet goed, ik heb zojuist m'n hoofd tegen de spiegel gestoten.' Nee, je kon niet zoveel zeggen. Het enige wat ik kon was de scherven rapen en poetsen. 'Mogen wij anders even binnen komen?' Binnen komen? Wat? Waarom moet dat? 'Hey, wat klink je vrolijk vandaag!' Riep ik.
   'Dankje!' zei ze. 'Maar mag ik binnenkomen?'
   Kut dacht ik; in m'n hoofd schreeuwde ik om hulp. 'Ik ben naakt, je mag niet binnenkomen.' riep ik terug.
   'Oh dan wacht ik even tot je bent aangekleed.' zei ze kalm.
   Het ergste scenario, maar ik had een kans, en ongeveer een minuut de tijd om de boel op te ruimen. Snel greep ik ergens een handdoek vandaan en legde het over de boel heen. Ik kneep het uit in de wc en pakte een droge handdoek om de laatste druppels op te vegen. Maar het lag ook over het aanrecht en de scherven lagen er nog. 'Kun je nog even wachten?'
   'Nee eigenlijk niet.'
   'Oh.'
   'Wil je de deur even open doen?' vroeg ze weer.
   'Nee.' zei ik.
   'Oh, oké dan maak ik hem zelf wel open.' en ik hoorde de sleutel in het gat gestoken worden.
   Ik raakte in paniek. Zo snel ik kon trok ik m'n kleren uit en ging voor de deuropening staan wachten tot ze de deur tot op een kwart opende. En daar stonden we: ik poedelnaakt en zij in haar kleding, ze had een vachtje in haar nek. Ze keek me aan van m'n hoofd tot m'n tenen. Ik begon schaapachtig te lachen. 'Ik zei het toch.' zei ik.
   'Ik dacht dat je je ging aankleden. Maar goed ik geloof je. Ik zie je vanavond bij ons contactmoment.' en ze trok de deur dicht. Maar op dat moment schoot de deurklink er uit en stond ze met de deur in haar hand. 'Wat is dit dan?' vroeg ze.
   'Geen idee joh. Een soort deurontwikkelingsfout?' Die schroeven natuurlijk, dacht ik en zei:. 'Dat is vast niet goed gemonteerd of zo.'
   'Nee inderdaad.' Ze keek naar hoe ze de deurklink weer in het gat kon stoppen en boog voorover terwijl ze het ijzeren ding er weer in deed. 'Joh, het lijkt wel alsof 'ie helemaal los zit!'
   Ik ging een beetje voor de deur staan, zette m'n voet in de weg en leunde een beetje. 'Waarom ga jij je niet even aankleden?' vroeg ze.
   'Omdat-ee... ik nog wat moet doen.'
   Ze keek me aan. 'Nog wat moet doen?'
   'Ja,' zei ik. 'Ik had niet voor niets die deur op slot gedraaid.'
   'Ooooh ja, ik snap het al.' zei ze lachend.
   'Jaa, dat bedoel ik, ha ha ha.' ik lachte mee.
   'En nu zeggen wat er echt is.' Haar toon veranderde naar serieus.
   Ik keek naar achteren en begon te zweten. Hier kon ik niet onderuit komen. Maar toen bedacht ik iets wat even zo briljant was als gestoord. 'Oké, er ligt een prostitué in m'n bed en ik vind het ongemakkelijk om naakt te staan hier. Ik wil eigenlijk dat je weg gaat en mij wat privacy geeft.'
   Ze kreeg rode wangen. 'Oké, je hebt helemaal gelijk. Ik ga direct weg. Sorry.'
   Ik voelde me schuldig maar het was voor iedereens bestwil. 'Bedankt voor je begrip.' Nu moest ik verzinnen hoe die deurklink weer terug te krijgen en hoe die prostitué uit m'n huis te krijgen zonder dat iemand dat zou zien. Maar eerst de scherven opruimen en de wijn. En alles was schoon. Ik was veilig. De prostitué ook.