Winkelwagenmannetje

 

Zeg, het was me weer een dagje. Vandaag moest ik bij de Lidl in Dieren staan om winkelwagentjes 'schoon' te maken.
    'S ochtends werd ik om zeven uur wakker gebeld met de vraag of ik al wakker was.
    'Ja.' zei ik.
    'Oké, omdat je niet reageerde in de aanmeldingsapp.'
    Shit, het viel me op dat het al zeven uur was. Ik had al in de auto moeten zitten. Zo snel ik kon sprong ik mijn bed uit en racete weg. Ontbijtgranen werden achter het stuur vermalen en achter het stuur werd er ook nog een medeweggebruiker boos om een bepaalde reden. Ik werd boos terug en ging er vol gas achteraan. 'Putain man!'
    Op werk zag ik al iemand bij de ingang staan om winkelwagentjes te ontsmetten. Hij had een dikke jas aan en stond rechtop, stijf als een hark met zijn spuitbus en zijn papieren doek naast de prullenbak. Stakker, dacht ik.
    'Dus, Freek toch?' zei de manager. 'Jij mag vandaag buiten gaan staan om winkelwagentjes schoon te maken.'
    En daar stond ik dan, rechtop, stijf als een hark met mijn spuitbus en papieren doek naast de prullenbak. Vaak hoorde ik: 'Aaah stakker, moet jij hier de hele dag staan?' of 'Mag jij met dat pokkenweer buiten staan.' of, 'Ik hoorde dat het de hele dag gaat regenen.' Ik wilde nog afkloppen, maar voordat dat mogelijk was, werden de regendruppels al dikker en meer. Het was koud en vies en nat en gelukkig had ik Joekoe meegenomen om op te spelen wanneer er eventjes niets te doen was. Ik speelde: 'It's raining again' van Supertramp en speelde 'Like a rolling stone' van Bob Dylan; 'How does it feel? How does it feel.' Iemand aan de overkant deed een regendans. Dat kon ik dan wel weer waarderen. 'Bob Dylan!' zei hij, 'Goed nummer is dat.' Hij kwam naar me toe en gaf me vijftig cent! Daar kon ik mooi een ham-kaas croissantje van halen. Wat een aardige meneer! Vandaag zat sowieso vol met aardige mensen want ik kreeg nog uit het niets een grote chocoladereep van een mevrouw. 'Hier voor jouw. Succes met werken vandaag!'
    'Aaahw wat ontzettend aardig!' Ik bewaarde hem voor een later moment.

Wat niet voor een later moment was, was de regen, want dat ging wel door en de karretjes die schoongemaakt moesten worden ook. Aan de overkant was de Jumbo, waar ze de winkelwagentjes binnen neer hadden gezet en waar iemand binnen stond te poetsen. Vaak keek die jongen uit het raam en had een grijns op zijn gezicht. Ohh, als ik hem in mijn klauwen kreeg. 'Hey jongen, mag jij lekker buiten staan.' zei een man. Ook hij had een grijns op zijn gezicht en lachte 'Ha ha ha.'
    'Ja, en jij mag nu lekker de winkel in.'
    Hij liep de winkel in en ineens kwam er iemand de winkel uit. Het was de filiaalmanager. 'Hey, ik hoorde van mijn collega's dat je muziek aan het maken bent. Dat is niet de bedoeling bij de Lidl heh.'
    'Oh, sorry dat wist ik niet.'
    'Leg hem maar even boven neer in een kluisje, mag je direct even pauze nemen.'
Dit deed ik, en na de pauze bedacht ik me: ik kan Joekoe nu hier laten, niets leren, koukleunen en vervelen, of ik kan hem nu gewoon meenemen en wellicht nog wat vingertrainingen doen. Ik overwoog wat mij over tien minuten gelukkiger ging maken. Ja, ik denk wanneer hij mee is want dan kan ik spelen. Ik overwoog wat mij over tien dagen gelukkiger ging maken; wanneer hij mee is, want dan heb ik misschien nog wat geleerd. Ik overwoog wat mij over tien jaar gelukkiger ging maken; ja, fock it, ik neem hem mee!
    'Ga je sinterklaasliederen spelen?' vroeg een mevrouw.
    Dat leek me wel leuk, dus begon sinterklaasliederen te spelen in de regen.
    'Hey, ik speel ook een instrument.' zei een meneer met vriendelijke ogen als de Dalai Lama. Hij liep naar binnen en kwam even later weer terug.
    'Wat speelt u dan?' vroeg ik.
    'Cello en viool, vooral strijkinstrumenten. Veel muziek.' Hij had een boerenpetje op en kwam uit Afghanistan en woonde in Dieren. Zijn naam was Najib. 'Niet Najib Amhali heh.' knipoogte hij. 'Gewoon Najib.' Ik heb een heel gesprek met hem gevoerd en uiteindelijk hebben we nummers uitgewisseld en gaan we binnenkort een keertje jammen. 'Ja, ik woon hier op de hoek.' zei hij. We zwaaiden naar elkaar en hij fietste weg. Wat een vriendelijke meneer, dacht ik, en... goed overwogen keuze om Joekoe mee te nemen.
    Minder goed overwogen bleek toen het moment kwam dat de filiaalmanager weer naar buiten liep. 'Kom je even mee naar het kantoor?' vroeg hij.
    Ik herkende de situatie en heb door de jaren geleerd hier mee om te gaan. Ik stond op het punt om naar huis gestuurd te worden. 'Hey!' zei ik verbaasd. 'Kijk al die tevreden klanten!' Ik liep achter hem aan. 'Ik speel dit instrument om mijn vingers een beetje warm te houden en ook vooral om een warm gevoel naar de klant toe te brengen, ze eventjes te verwelkomen met een muziekje, een sinterklaasliedje of iets dergelijks. Een kerstliedje om ze in de stemming te brengen, zodat ze wellicht wel één van deze prachtige kerstbomen kopen die hier staan.'
    'Ja, dat begrijpen we wel, maar eh, ja, dat begrijp ik, maar we hebben nu vaker tegen je gezegd en... hier op dit kantoortje kun je je instrument even neerleggen en na werktijd weer ophalen.'
    Ik kneep in mijn vuistje. Punt was wel dat ik nu zonder Joekoe verder moest en dat het zelfs al een beetje donker werd en de regen werd harder en het werd kouder. Maar de winkelwagentjes moesten schoon, hoe dan ook! Het was alles of niets tegen corona, oorlog voor de supermarkt, opoffering voor het volk; ik, zou, buiten staan, om de klant coronavrij te houden! 'Oh, ik geloof er niet in.' zei een man die een winkelwagentje vast pakte.
    'Ik wel.' en spoot de spray over zijn handen heen. 'Meneer, even loslaten alstublieft.' Ik ontsmette het wagentje met mijn leven en al lachend kwam de meneer de winkel weer uit. 'Alsjeblieft.' zei hij en liet zijn winkelwagentje staan.
    Alsjeblieft?! Dacht ik, moet ik nu ook nog 'Dankjewel' zeggen om je winkelwagentje terug te zetten bij de andere wagentjes en schoon te maken?
    'Dankuwel.' zei ik.

Dankuwel ook voor het lezen van de blog. Ik hoop dat u door hebt dat het leven van een winkelwagenmannetje voor de supermarkt niet altijd even prettig is. Geef zo iemand bijvoorbeeld eens een chocoladereep;). Wat een warme mevrouw op een koude dag, en Najib.

Na werk tijd kreeg ik een appje van de baas of ik morgen weer in Dieren kon werken. 'Oh, dat hangt er vanaf. Gaat het regenen?'