De Maas

Ik zit op een stoeltje onder een lampje van een camping aan de Maas. Ik wilde vandaag eigenlijk wild gaan camperen, maar ben toch weer op een camping beland. Zonet kwam de eigenaar langs die ik eerder aan de telefoon heb gesproken. Toen zei ze dat ik op plekje 1 moest gaan zitten. Ik zette mijn tent gewoon ergens op een mooi plekje op het grasveld neer want er was ruimte zat. Ik zette de tent vier meter van de Maas.

    'Dit is niet de bedoeling heh, dit heb ik niet gezegd.' Ze zwaaide met haar vingertje.

    'Oh, ik dacht dat hier plek 1 was.' zei ik.

    'Of dacht je vooral aan jezelf?'
    'Klopt,' zei ik. 'Ik dacht inderdaad aan mezelf.'

    'Fijn dat je in ieder geval eerlijk bent. Je mag hem van mij laten staan want het is ook zo lullig om hem nu nog te moeten verplaatsen.' Het was al half elf.

    Goed, wat is er vandaag gebeurd? Vanochtend stond ik op met een geweldige brakke kop en een veel te volle blaas. Ik strompelde naar de eerste de beste boom en piste mezelf helemaal leeg. Niemand had dit gezien. En al zag iemand het.
    Met moeite en een laag tempo pakte ik mijn tas in en kon gaan. Ik dacht aan Isabel, de barvrouw van de vorige avond waar ik een hele poos mee heb zitten praten. Ik had mijn naam en nummer aan de onderkant van een bierviltje geschreven en hoop dat ze me een bericht stuurt. Ook denk ik aan Nadine, die me wel een bericht heeft gestuurd. Ze heeft: 'Trust' op mijn wandelstok geschreven. Vanavond kreeg ik een berichtje van haar dat ik haar had geinspireerd om een grote wandeling te maken, over twee weken al. Misschien haalt ze me in vanaf Essen en kunnen we samen wandelen. Het zou fijn zijn om iemand om me heen te hebben met wie ik wat langer samen kon zijn en niet na een gesprekje van een half uur weer verder gaat.

    Vanochtend, nadat ik ineens in een koeienweiland beland was en er een enorme stier voor me stond die me aankeek en ik maar even snel het prikkeldraad over gesprongen ben en bij het pondje over de Maas aankwam, heb ik een gesprek gehad met hele leuke mensen. Hij, Jan, heeft Santiago de Compostella gelopen en is, net toen hij in Spanje aankwam, door zijn enkel gegaan en heeft weer een blessure. 'Ik heb altijd wel iets aan blessures.'  zei hij. 'Daarom heb ik nu Gehwol, dat kun je echt overal opsmeren, op je blarena, tussen je tenen, tegen het schuren van je benen; dan zou je het gewoon op je zak moeten smeren. Je mag wel wat proberen?' Hij reikte me de tube aan.
    'Nou, nu je het zegt heb ik best wel schuurplekken bij mijn benen.' Ik pakte het spul en begon het over mijn balzak te smeren en tussen mijn bovenbenen.
    Jan en zijn vrouwa lachten. 'Wil je een kopje koffie?' vroeg ze.
    Ik wou wel een kopje koffie en keek naar het pondje, die ondertussen al wel tien keer heen en weer geweest was. 'Toen ik naar Santiago liep, sliepen we altijd in van die herbergen. Ze hebben daar vaak gratis overnachtingen; ik had ook geen tentje bij me, want er was altijd wel wat onderweg. We planden ook nooit wat, Jan en ik, we gingen gewoon wandelen en zagen wel waar we terecht kwamen.'
    Dat vond ik wel een goeie. DIt wilde ik vandaag ook gaan doen. We dronken onze koffie op en ik stapte op het pondje en ze zwaaiden me uit. Ze reden met zijn tweeen het land door in een camper en zijn inFrankrijk geweest en gaan nu weer naar een andere plek in Belgie.
    Whatever, ik liep weer alleen en kwam een mannetje tegen die voor me uit liep. Ik kwam langzaam dichterbij hem en haalde hem in en toen liepen we samen verder. Ook met hem lulden we wat en Markie belde op. We hadden het over onze plannen naar Amerika, hoe we de driehoek LA, Frisco en Las Vegas zouden doen en welke auto en wat allemaal nog meer. Ik heb er super veel zin in.

    HEb ik al verteld over de ontmoeting met Nadine, daar boven op die heuvel in het heidense zand? 
    Het begint te waaien hier buiten en ik wil eigenlijjk in mijn tent liggen. 
   Onderweg kwam ik ineens langs een superleuk huisje met een rietendak en een watermolen boven een stromend beekje. Het had iets heel gemoedelijks en ik wilde in eerste instantie vragen of ik mijn tent bij hen op kon zetten,. Maar ze waren niet thuis, enkel een blaffende hond met zijn poojtes tegen de ramen.Ik liep verder en wilde een slaapplek vinden en eigenlijk gewoon gratis. Poging twee lukte ook niet, een huis met een heel voetbalveld er naast. Ik hoopte op het voetbalveld te kunnen slapen. Ik ziet er aan te denken om mijn tent weg te gooien en zonder tent verder te gaan, maar nu nog niet.
    Ik liep door naar het volgende huis waar mensen in de tuin zaten. Het was een huisje middenin het bos, gemaakt van snoep. Hier zat een oude dame thee te drinken. 
    'Ik heb een brutale vraag,' zei ik. 'Zou ik wellicht mijn flesje water bij kunnen vullen?' Erg brutaal. 'Oh, en als dat goed is, zou ik ook mijn tentje hier ergens neer kunnen zetten?'
    Ze stuurde me door naar een camping.
    Ik ben moe en wil nog even zeggen dat ik net naar de overkant van de Maas heb gezwommen en weer terug. Ook heb ik een stuk langs de kade gezwommen riching een fabriek en ben ik tijdens het zwemmen op een idee gekomen. Ik ga morgen naar Wanssum zwemmen, dat is een dorpje vijf kilometer hier vandaan. Ik zoek alleen nog iemand die mijn spullen daar heen wil brengen zodat ik vanaf daar verder kan lopen. Ik vroeg die vrouw van de camping nog.
    'Nee, dat soort gekke praktijken wil ik niet op mijn naam hebben hoor. Stel, er gebeurd wat, dan wil ik daar niet aan meewerken. Neehoor, nee.' Dit was haar antwoord. Iemand die dit leest en in de buurt van Geysteren woont of is? Let me know.
    Gisteren heb ik overigens nog even dikke toekomstplannen gemaakt, die ik lekker niet openbaar maak.

   Wel maak ik openbaar dat mijn handdoek zoek is en mijn keteltje kapot. Dus droog worden na een douche en warm eten zit er niet meer in voor mij. En ik overdrijf want kan gewoon een nieuwe kopen.

   Vanavond nog even fijn gebeld met Jazmin, Marco en Markie. Wat zijn er toch veel leuke mensen op de wereld!