Moe

Ik lig op bed en heb mijn ogen gesloten. Ik lig op een tweepersoonsbed en ben echt te moe. Ik heb mijn ogen gesloten en typ op mijn toetsenbodje. Excuseer me als ik tijdens het schrijven van deze blog in slaap val. Ook dan post ik hem geoon. 
    Ik zie dat die blogs echt vaak gelezen worden en maak mezelf wat nerveus dat het wel goed moet zijn. 
    Na een ontzettend lange tocht ben ik in Valkenburg uitgekomen. Hier, wonen Linda en Rixt, een moeder en dochter die ik eerder heb leren kennen op een camping. Ze hadden me toen de tijd aangeboden dat ik bij hen mocht overnachten wanneer ik in Valkenburg was. Dit aanbod heb ik niet afgeslagen. 
    Echt, mijn ogen gaan zo dichtvallen, en dat terwijl ze al dicht zijn. Het voelt alsof ze nog dichter moeten. Nog nooit is een bed zo lekker geweest. Ik weet niet meer wat ik aan het typen ben en ik weet wel dat het de zwaarste tocht tot nu toe is geweest; mijn rugzak leek zwaarder dan de dagen ervoor en trok aan me en het was ontzettend heuvelachtig. WEl echt super mooi thoo. Zuid-Limburg is echt zo mooi. Ook Sittard.  Bijna de hele tocht was tusover zandpaden tussen de roggevelden. Het was een beetje alsof je door noord=Frankrijk liep. Echt prachtig. Mijn voeten daarentegen vonden het minder prachtig. Een aantal keren merkte ik gewoon dat er teveel bloed in mijn voeten zat. Mijn hart kon het gewoon niet meer aan om al het bloed uit mijn voeten te pompen. Dit gaf een ontzettend drukkend gevoel in mijn tenen en de onderkant van mijn zool, of weet ik wat hoe dat heet Maar ik moest nog een kilometer of twaalfvoordat ik er was. Ik begon liedjes van Pink Floyd te zingen; 'There is no pain, you are...'  en 'Deurdonderen'  van Normaal. 'Don't stop me now.'  Ook op mijn hakken waren enorme schuurplekken en blaren aan het ontstaan, dus mijn loopje werd er niet beter op. T klinkt allemaal heel negatief voor mijn gevoel. Er zijn ook leuke dingen gebeurd. Ik had mijn ukulele gepakt en begon liedjes te spelen over vliegruigen en een carnavalsliedje over Roermond. Dit lied zong ik nog voor de koks in een restaurant. Ze zaten de heletijd te fluiten en te zingen: 'Ik zie ze lings, ik zie ze recht...'  je weet wel, met die boggel. Het raampje naar het terras stond open dus iedereen die daar zat kon die koks horen zingen. Dat bracht mme op het idee om: 'In Rumunj luppe de hunj met de kunj over de grunj tis nie te gleuven, tis niet te gleuven.'  te zingen. Later kreeg ik nog een appje van die gozer en hij zei dat ik hun dag had gemaakt. Ze vonden het geweldig dat ik dat carnavalslied zong. Het is gefilmd ooverigens en ik ga het niet online zetten.
    Nou, ik val even stil met typen. Het is tijd om te slapen. Morgenochtend controleer i de blog even maar daarvoor plaats ik hem vast. Sjeumig wat een dag. Wat slopend dit zeg. Er moet eht weer gewicht uit mijn tas. Ik wou dat je kon zien hoe ik er nu bij lig, uitgeteld op een bed met zozwart voor mijn ogen en vingers die op het toetsenbord liggen en hun werk doen zonder dat ik na hoef te denken. Het is me ook allemaal wat, het leven. Wat een fijn leven zo. Morgen blijf ik een dagje in Valkenburg, doe ik lekker rustig aan, ga het stadje bekijken en kom dan weer terug. Ik moet morgen allemaal spelletjes spelen met de kinderen die in dit huis wonen. Thijs wil dat ik morgen monopoly met hem ga spelen. Ik hoop dat hij het gaat vergeten, maar ik denk het niet. En, ik wil best wel ven monopolly met hem spelen. Eigenlijk wel een leuk spelletje. Oh, en heb Linda uitgedaagd om te scrabbelen. Ik weet zeker dat ik ga winnen, maar er wordt gezegd dat Linda niet te verslaan is met scrabble, . 
    Ik kan niets meer bedenken om op te schrijven dus aju, slaapze en welterusten.