Een positief moment

Ik heb even lekker een stukje hardgelopen. Even de zorgen van me af lopen en even terug komen in de realiteit. Ik voelde me een beetje kut doordat ik er alles aan doe om m'n ouders lief te hebben en probeer ze zelfs in m'n gedachten te begeleiden naar de liefde omdat ik dat nodig heb. Er is namelijk niet perse een andere keuze om het leven door te komen. Dus ik moet die momenten grijpen. Maar het is verrekte lastig wanneer de maag de hele dag wil luieren en eten, en wanneer mijn hoofd alleen maar wil vluchten en wil dromen. Daarom is het van levensbelang om alleen maar het hart te volgen. En dat deed ik door een hartje te sturen in de groepsapp van m'n familie. Ik kreeg niets terug, helaas, en dat deed pijn merkte ik op tijdens het rennen. Het was een naar gevoel van een soort moedeloosheid, maar ook wat irritatie. Dus ik besloot het anders te doen. Voor me zag ik een meisje van mijn leeftijd hardlopen met haar hond. Ze kwam eraan en ik wist wat ik ging doen, ik ging haar tijdens het passeren een high five geven! En dat deden we en ik hoorde haar lachen. En dat veranderde alles, mijn gevoel werd plots vrolijk en voldaan en fijn. Dit is hoe ik mijn dagen wil gaan vullen, met deze liefdadigheid richting mensen en om anderen hun dag een stukje geluk in te blazen. Op die manier wil ik verder want dat zijn toch de dingen die mijn leven een stukje beter maken.

Groeten Freek