Pinot Gris

Er hangen lakens aan de muur, het bed is van santijnen lakens met Chinese draken er op en de bank heeft houten wanden van goud, die het doek met grote knopen strak afknijpt. Het huis heeft ramen. En er staat een pan met een dikke rood geworden kreeft op het vuur te koken. 'Aaah. Heerlijk, pinot gris uit het jaar vijfhonderd.' Zegt hij, 'Potverjandikkeme wat heerlijk.' hij spoelt de wijn door z'n mond en tussen z'n tanden door. 'Mondgevoel is..' Hij slikt het door. 'Ik wil niet zeggen bijtend, maar een licht aangename prikkeling. Verfrissend. Koud, maar lief in de afdronk. Na een stukje gerookte zalm zou deze pinot perfect begeleiden richting het hoofdgerecht.' Hij kijkt naar het etiket. 'Oh? Een echte Alsace? Ja, deze streek heet eigenlijk Elsace, althans, zo spreek je het uit.' Hij kijkt vanaf de overkant van de tafel naar mij. 'Ben je er wel eens geweest?'
   'Nee, nooit geweest. Is het mooi?'
   'Ingersheim, Ribeauvillé, Turckheim, allemaal plaatsjes waar je de perfectie van wijn kunt komen ervaren. Hier wordt gedronken, niet vanuit de fles maar vanuit het eikenhouten rijpingsvat.'
   'Echt waar?'
   'Ja, overal zie je ze lo... oh, het begint al.' zegt hij. Stotterend begint hij door te praten terwijl zijn neus rood wordt. 'Dwergen. Kleine mannetjes die wijn drinken... Daar zijn ze uiteraard veel te dom voor. HAHAHA.' bulderend begint hij te lachen. 'Kom eens hier.' zegt hij. 'De druiven van de pinot gris worden, en daarom zijn ze ook zo lekker, iedere dag klassiek bemoedigd met muziek van Mozart, gespeelt door dwergen.'
   'Je steekt de draak met me?' Zei ik 'Dwergen?' 
   'In het heuvelachtige gebied zijn talloze bossen. En die bossen zitten vol met dwergen.'
   'Is niet waar.'
   'De bossen zitten er vol mee, als muggen boven een meer. Of, om het beter te zeggen, als beren in een badplaats vol zalm.'
   'Ik zie het.' zei ik.
   'Over zalm gesproken, deze pinot gris is perfect bij Zalm, of heb ik dat al gezegd? Ik ga hem nu direct uit de oven halen. Takje rosemarijn er bij en hij zal nog beter smaken.' Hij haalt z'n neus op en kijkt even om. 'Hij is een beetje toverig vind je niet?'
   'Toverig?' zeg ik, 'Ik vind het meer prikkelig.'
   'Ja precies dat bedoel ik. Ik vind hem wat tongverdovend. Maar toch ook wel een klein beetje nat. Maar wat ik zeg, met een stukje gerookte zalm uit de oven zou hij zijn werk perfect doen.' En daar komt een butler met zachte witte handschoentjes aan die de ovenschaal met zalm, gepekeld in grote stukken zeezout met mosterd en rozemarijn op tafel zet. Het doek haalt hij er af terwijl hij rechtop, op zijn plaats gaat staan naast de deuropening. We scheppen op en beginnen met eten.
   'Wat ik zeg.' zegt hij, 'Deze pinot is perfect bij het voorgerecht.'
   'Helemaal mee eens.' zeg ik smakkend. De olie druipt uit de zalm en ik moet me inhouden om m'n bord niet te gaan likken. Ik hoor de krantenkop al zeggen: 'Jongen likt bord af in bijzijn van koning.' Gelukkig houd ik het redelijk vol om het niet te doen. 'Zure afronk ook.' zegt hij.

   'Ja, 't is een zure.'

   'Maar ja, het wijnjaar vijfhonderd, zoiets kun je wel verwachten...'
   'Ja, hebben die dwergen hun werk niet goed gedaan.'

   'Jawel, ik vind hem echt heerlijk, die zuurheid in het begin trekt nét niet naar de kaakspier. Hij pakt je tong flink aan, maar daarna vind ik hem als honing door de keel gaan. Sappig als mandarijn is hij, wanneer je hem tussen de tong houdt.' Hij is duidelijk enthousiast want de sterretjes staan hem in zijn ogen. 'Laat de kreeft komen.' buldert hij. En daar komt de kreeft, ons hoofdgerecht. Met z'n tweeën, want we zijn we met z'n tweeën, snijden we het door z'n middenrif en trekken het open naar twee kanten zodat we het vlees kunnen uitlepelen. 'Wist je.' zegt hij. 'ik denk dat ik niet eens een moment wil. Ik denk dat ik genoeg heb.'
   'En anders ík wel.' z'n pinot gris staat nog voor z'n neus. Hij neemt een slok.
   'Hoe smaakt die deze keer?' vraag ik.
   'Als pis.' zegt hij. 'Hij smaakt als een makreel die zo ineens door je keel gaat. Alsof hij zo ineens doorgeslikt wordt zonder te kauwen. Zoutig, zo smaakt hij deze keer. Met een afdronk van wodka.'
   'Echt?' vraag ik.
   'Ja, nee, ik vind het een zelfverzekerde wijn, altijd al gevonden, een wijn die je niet op z'n plek wilt zetten. Want dit is een nummer één.'
   'Ik ben vereerd uwe hoogwaardige excellentie, dat ik ben uitgenodigd voor dit diner. Dank u wel.'

   'En het toetje dan? Je mist straks het toetje.'
   'Wat is het toetje?'
   'Perfect' zegt hij. 'Het toetje is perfect.'
   En daar komt de butler weer aandraven met een reusachtige taart. Het is een dame blanche met geel en mangohout. Het staat in de brand.
   'Vuur!' Brult de koning. Ondertussen drinken we een nieuwe wijn. Dit keer een Merlot. De smaak is geheel anders. 'Perfect bij het toetje' zei hij, 'een nieuwe betekenis van het woord wijn.' - 'zou je zeggen, toch?'

   'Ja mijnheer. Bedankt mijnheer den koning von oranjen, deze spijsen, amen.' Ik buig me diep tot vlak voor zijn voeten. 'Nogmaals, danku wel voor deze hoogwaardige ontmoeting.'

   'Niet iedereen loopt zomaar naar Rome en maakt muziek voor de Paus. Dat is een etentje waard.' hij gaf me een hand en ik verliet het paleis.