Camping International

Heerlijk, de geur van gewassen kleding. Een geur die ik lang niet heb mogen ruiken. Nu wel. Ik zit op een camping in Ouren, een dorpje tussen Luxemburg en Duitsland, maar nog wel in Belgie.

Het was vanochtend toen ik wakker werd met de zon in mijn gezicht. Ik besloot te wachten totdat Mathieu naar buiten zou komen en ik mijn waterfles bij kon vullen en naar de wc kon. Maar Mathieu kwam niet naar buiten. Ik heb wel een uur ukulele zitten spelen, maar hij kwam maar niet. En toen zag ik dat zijn auto er helemaal niet meer stond; hij was al lang weg. En inderdaad, hij was dakdekker, en die mensen moeten altijd om zes uur al op hun werk zijn. Arme Mathieu, dakdekken met dit weer.

Ik heb mijn spullen gepakt en ben zonder water vertrokken. Ik liep langs de grote weg en wist niet wat ik moest doen, had geen water, een kapotte tent, geen puf om te wandelen, geen eten en het was een graad of dertig, toen al. Ik besloot mijn duim op te steken voor een lift, maar mensen wilden niet happen. Ik heb wel bijna een uur geprobeerd, en net toen ik het op wilde geven en een laatste keer mijn duim op stak, stopte er iemand. Hij zwaaide met zijn arm van: kom maar mee. Hij draaide fantastische muziek; Oasis – Supersonic.

‘Where you heading?’ vroeg hij.

‘I need to go to Luxemburg the city.’

‘Well, I can bring you a little to the south, but I’m going to a small village. It’s between Luxembourg and Germany. We stay on a campside there.’

‘Okay cool. I need to buy a new tent and that’s the only thing.’

Hij reed vast weg. ‘So I can bring you to another liftpoint on a highway.’

Ik vond het prima. Het was fijn om de huizen en de weg zo snel voorbij te zien gaan, niet wat ik gewend was.

‘In Ouren there is a little fishshop and a campside where you might find a tent. I can drive you to Ouren, tho there is nothing more than that. The world is about five kilometers away. Oh, grab a beer if you want.’

Ik hoefde geen bier; het was elf uur ‘s ochtends. ‘Yeah, that’s fine for me.’ Zei ik. Ik reed gewoon mee naar zijn bestemming. Hij was met allemaal Nederlanders op die camping want het was een Nederlandse camping, lekker belangrijk.

Ik moet opschieten want ik moet nog douchen en scheren en vanalles om me te verzorgen want zometeen begint mijn dienst. Ik heb namelijk een trekkershutje gekregen in ruil voor een avondje werken in de keuken. Ik moet zometeen patat bakken en apperatiefjes maken. Echt fantastisch dat het allemaal kan. 

               De campingeigenaar heeft in Ijhorst gewoont en is een collega geweest van Arjan Hekman, (voor de mensen in Balkbrug;)). Zo kom je nog eens iemand tegen in Ouren. Ik heb de middag gespendeerd op het terrasje met mijn ukulele. Ik heb kinderen ukulele les gegeven en heb liedjes voor groepjes campinggangers gespeeld. Ik heb een duik genomen in de Our, een boekje gelezen en lekker relaxed gedaan. Rome kan wel wachten. En wie weet lift ik het hele stuk wel, of ga ik naar de alpen om daar te wandelen en loop ik door naar Rome en doe ik dan dit stuk wel achteraf. Het is allemaal mogelijk, opties! Ik heb zin om zometeen te werken! Hoppaa, whoop whoop alles, krrratzz.

Vanavond het tweede gedeelte van de blog.

Ik ben net klaar met werken en heb tijdens het naborrelen een tent gefixt. Niels rijdt morgen terug naar Nederland voor een feest van zijn oom en neemt dan een eenpersoons kilotentje voor me mee, wat een held! Hij had constant een lach op zijn gezicht; een lach die de hele groep aanstak. Als ik naar zijn gezicht keek, moest ik gewoon al lachen. Nu nog steeds als ik dit typ moet ik lachen als ik zijn gezicht weer zie. Hij had een brilletje en zo’n gezicht... Het is moeilijk uit te leggen. We hadden het over eikels en hij zei: ‘Ik heb ook een kleine eikel, maar daar is best mee te leven.’ Er zaten vrouwen en beelddenkers tussen en iedereen ging stuk van het lachen. Zelfs na een minuut, toen het weer over iets anders ging, schoot er ineens weer iemand in de lach. Niels kon super goed ukulele spelen; met zijn spel bracht hij sfeer in de kantine, tussen de ritmes door maakte hij zijn eigen ritme. Het was knap. ‘Ik kan jouw gewoon niet serieus nemen.’ Zei Lotte wanneer hij een serieus liefdesliedje probeerde te spelen. Na een paar seconden kwam er weer zo’n lach op zijn gezicht waardoor je niet anders kon dan lachen om hem. Morgen, wanneer hij rond elf uur ‘s avonds terug komt met een paar spullen van thuis en mijn tent, neemt hij Chinees voor ons mee. Ik mag deze guy.

Lotte ook. Lotte is een super lieve meid. Ze heeft een schattige stem en een lief gezicht. Ik moet oppassen met wat ik zeg over haar want ze gaat deze blog waarschijnlijk lezen. En... fuck it, het zijn geen negatieve dingen over haar. Over niemand hier is iets negatiefs te zeggen. Het voelt alsof ik iedereen hier al jaren ken. Ook na werk werd ik direct opgepikt door een groep stamgasten die er al de hele avond zat. We hebben yatzee gespeeld en bier gedronken, liederen gezongen en ons glas geheven. ‘T was erg gezellig met die lui. Ik kreeg alles gratis op kosten van de baas.

Ik ben moe. Het is kwart over twee ‘s nachts.

Ik heb van Ben nog twintig euro gekregen, zomaar. Hij gaf me zomaar twintig euro. Ben is visser en komt al tien jaar op deze camping, dat zegt genoeg over de camping. Hij is daarnaast politieagent en was bezorgd om mij. Hij zag dat de deur van mijn blokhut een hele poos open stond zonder dat ik er was. Hij dacht zelfs dat ik ergens in het bos zou liggen of in de Our lag te drijven. Eigenlijk was ik gewoon aan het afwassen. Oja, het werk. Ik heb gewoon afgewassen de hele avond. Ik vond het wel lief van hem dat hij bezorgd was en dat hij me gewoon een twintigje heeft gegeven. Maarja, het werk; de borden gingen de vaatwasser in en kwamen er schoon weer uit. Ja, dat was mijn werk. In het begin probeerde ik nog een beetje uit te sloven door mooie kunstwerkjes op de borden neer te leggen, maar Harry, de chefkok zei dat het niet nodig was. Hij zei dat ik uberhaupt niet nodig was in de keuken en dat ik beter kon gaan afwassen. Wel kreeg ik complimenten van hem. Lotte en Nelly kwamen af en toe langs om me wat drinken te geven en borden vol eten weg te gooien. Eten dat ik ook best graag op had willen eten. Stiekem heb ik ook halve schnitzels verstopt in mijn buidel en later opgegeten waar niemand me kon zien. Maar goed, dat was mijn dag. Ik ben te moe om fatsoenlijk door te typen, maar wil het wel proberen. Ik weet niet of er nog veel nuttigs te zeggen is. Ik heb brandnetelthee en er staat muziek aan. Mijn ukulele wil bespeeld worden en ligt voor me, maar dit mag nu niet meer. Morgen om negen uur krijg ik gratis ontbij van Harry, bedankt Harry. Ik ga zo heerlijk pitten vannacht, gewoon een bed. Weliswaar zonder dekens en kussen, maar een bed. Mijn ogen vallen dicht. Ik ga pitten, jooow.

Het is volgende dag op de camping. Het is bloedheet en iedereen ligt hier voor pampus. Er hangt een super relaxte sfeer en mensen zitten en liggen op tuinstoelen, er wordt gebarbecued en gezwommen. Een paar die-hard wielrenners komen nu het terrein op fietsen en nemen een duik in de Our.

Ik wilde de dag nuttig spenderen door wat dingetjes uit te zoeken en een petitie aan te maken, maar het is te heet om iets te doen. Daarentegen heb ik met Juul en Madelon met mijn voeten in een zwembadje gelegen. We hebben wat gedronken, gepraat, relaxed en muziek gemaakt. Juul heeft prachtige blauw-groene ogen, een bloemetjesrok en een wit hemd die strak om haar taille heen zit. Ze zit op taitjitsu, of hoe je dat ook schrijft. ‘Ik kan met een paar bewegingen iemand knock-out krijgen,’ zei ze. Ze keek me aan en kneep haar ogen dicht tegen de zon. ‘Als ik wil kan ik jouw zo tegen de grond krijgen en je laten stikken.’

Ik slikte.

Ze keek naar Madelon en deed haar hand voor haar mond zodat alleen Madelon het kon horen. ‘In bed is het ook heel handig om deze skills te kunnen.’

Ik hoorde dit en lachte. Ik zei niets en nam een slok van mijn bier.

Ze keken me aan. ‘Maar ik kan je zo klem zetten en met je benen vastzetten als ik wil. Dan lig jij onderop en kun je geen kant meer op, muurvast zit je dan.’

‘Oh cool zeg,’ zei ik. Ik kreeg allemaal fantasieen in mijn hoofd en begon door te denken terwijl Juul doorpraatte over taitjitsu. Ik luisterde al lang niet meer en toen ze klaar was met vertellen zei ik: ‘Dus jij doet het werk eigenlijk?’

Ze legte haar handen voor haar mond en stond op uit haar stoel. ‘Hahahaha, ik heb het daar al lang niet meer over.. waar denk jij aan?’

‘Haha, je begon zelf over seks te praten en ik ben een beelddenker.’

‘Ik kan je wel een demonstratie geven van hoe ik iemand verstik.’

‘Oh doe maar bij Madelon.’ Zei ik. Achteraf denk ik van: je had het ook wel bij mij mogen doen. Maar ze stond op en demonstreerde haar grepen bij Madelon. Ze deed haar arm om haar keel en pakte haar elleboog met haar andere arm vast en trok er aan waardoor Madelon geen lucht meer kreeg. Ik keek toe, een pittige.

Madelon pakte een boekje. ‘Als je vanavond in een bed wilt slapen, wil ik je wel wat beter leren kennen.’ Het boekje had allemaal vragen die je mensen kon stellen waardoor je elkaar beter leert kennen. Vragen als: ‘Wat zou je doen met een miljoen?’ en ‘Waar denk je aan als je alleen ben.’

Ik dacht: Je wilt niet weten waar ik aan denk als ik alleen ben. Ik zei haar dat ik dan wel eens aan patat dacht.

‘Dus als je alleen ben denk je aan patat?!’

‘Soms ja, maar ik denk aan zoveel dingen als ik alleen ben en één van die dingen is patat.’

Het was mijn beurt. ‘Juul, welke eigenschap zou je afkeuren in je partner?’ Ik vond het eigenlijk helemaal geen leuke vragen. Ik wilde zelf een vraag bedenken waar ik er nu tientallen van heb, maar die toen niet in me op kwamen.

Ze zei: ‘Jaloesie denk ik. Nee grapje, ik bedoel...’

Ik begon ukulele te spelen en ze begon mee te bewegen op de muziek. ‘Maar jaloesie?’

‘Nah ‘tis niet dat ik een jaloers type ben, maar soms denk ik wel eens van: ja, zij is echt super mooi weetjewel.’

‘Snap ik. Volgende vraag: Wat is het eerste waarvan je denkt dat mensen aan je zien?’

‘Mijn ogen denk ik. Ik hoor vaak dat mensen beginnen over mijn ogen en zeggen dat ik mooie ogen heb.’

Even daarvoor wilde ze me een spelletje uitleggen, maar ik zat totaal niet op te letten. Ik keek alleen maar naar haar ogen.

Ze kneep haar ogen samen.

‘Sorry,’ zei ik. ‘Ik kijk vooral naar je ogen.’

‘Oh haha, dankje.’ Ze was zelfverzekerd over haarzelf. En dat mocht ook wel. Ze heeft een zus die momenteel niet in de buurt is en die heeft een waterbed op haar kamer, ongebruikt. Ik heb de stille hoop om vanavond in dat waterbed te belanden. Whatever, eerst werken vanavond en de tent in ontvangst nemen. Ik ga even wat eten en drinken in de kantine.

Ik kan hier wel voor eeuwig op het terras zitten. Ik heb een ukulele, een toetsenbord waar ik op kan typen en een brandnetelthee. Mensen fietsen voorbij en er zijn dingen gaande hier. Het is fantastisch om te observeren en af  en toe speel ik ‘Sitting on the dock of the bay.’ Van Otis Redding. ‘Sitting in the morning sun, I’ll be sitting when the evening comes. Watching the ships roll in, and than I watch them roll away again. So I just sit on the dock of the bay, watching that tiiihihide roll away. Sit at the dock of the bay, wasting tiihihihihime.’ Dit is de vibe van de dag, en het is prima, het is perfect. Ik wil nog dagen of weken op ‘The dock of the bay’ zitten.

              Ik ben even verhuisd naar the dock of the pingpongtafel om er languit overheen te liggen. Ik hoop dat ik straks mijn werk goed kan doen en dat ik scherp ben en ik hoop dat ik ergens een lekker bed kan krijgen, het liefst met...

              Ik ben ook zo'n hitsige hector of weet ik veel. Het zweet breekt me nog eens uit en ik voel de druppels langs mijn slaap naar beneden rollen. In mijn ooghoeken zie ik vrouwen voorbij komen. Er zijn veel vrouwen hier. Ik ga maar eens naar binnen om mijn bord warm eten op te halen om vervolgens aan mijn werk te beginnen. Whuaaaa.

Er ligt een bord warm eten voor me; patat met een schnitzel en een champignonroomsausje. Haat me. Het leven is goed hierzo. 

Het is weer een dag later en ik ben nog steeds op de camping International in Ouren. Ik zweet me de pleuris hier en het is half drie ‘s middags. Mijn plan was om te vertrekken, maar ik weet niet of me dat gaat lukken. Ik ga het gewoon doen, maar of het gaat lukken...

Mijn zusje en Robbert zijn langsgekomen, echt geweldig. Zo leuk dat ze langs zijn gekomen. Ik heb ze voorgesteld aan de mensen hier, die voelen als familie en we hebben gepraat over hoe het met elkaar ging en lekker bijgeklets.

Ik ga kmijn spullen pakken en dan vertrekken.