De getintte man

 Bonsoir, ik zit op het station in Lunéville. Het is tien uur 's avonds en mijn trein naar la Die de Vogses gaat zo. Ik heb geen kaartje gekocht en ben ook niet heel bang voor een boete. Ik wilde deze trein eigenlijk eerder al nemen want het was echt gewoon een klote dag. Ik was moe, heb niet lekker in mijn tentje geslapen en heb de hele godse middag in 35 graden brandende zon langs een N-weg gelopen. Maar eindelijk in Ludéville aangekomen, een stadje met een station richting de Vogezen, zat er iemand op het bankje op het spoor. Ik zocht de wc en hij had dat door of zo, en toen wees hij me de weg. Hij had een kort goed geschoren kapsel, een donkere huidsleur en grote ogen die verstopt zaten achter zijn mondmasker. Hij zei: 'there is the toilet,' en wees de deur aan. Ik zei: 'oké, en stapte de toilet in, wat achteraf inderdaad een toilet bleek.

    Even later wachtte ik op mijn trein en zocht ergens een stopcontact. Hij zat bij een stopcontact die ik ook wilde gebruiken, het enige stopcontact op het station en ik hoor geluid van een piepende trein. Eens checken.. het was inderdaad mijn trein en ik heb hem op het nippertje gehaald. Ik zit in de trein, eerste of tweede klas. Geen flauw idee, maar het is typisch zo'n trein waarin gecontroleerd wordt.

Waar was ik? Het was het enige stopcontact op het station en die wilde ik ook gebruiken, dus stelde ik voor om mijn stekker er in te stoppen, ik had namelijk een waar twee kabels in konden. Haha gefopt.

Ik ben even de draad kwijt vanwege het rennen naar de trein en probeer hem weer op te pakken.
    Ik zit op de wc van deze trein want ik wil geen boete. Hier probeer ik de draad weer op te pikken en wil ik schrijven over die man.

Het was oke voor hem om de stroom te delen. 'What you do here?' Vroeg hij.

Ik vroeg: 'What do you do here?'

    'Im charging my phone, sitting around.' Man wat typt dit kut zeg op die wc.

    'Yeah for me the same, sitting and walking around.'

    'I lived on the streets,' zei hij, 'for three years I lived on the streets here in this shit town. This is not goode place here. I'm sorry, but no goode. You know I.. where do you come from?'

    'Holland.'

    'Oh I lived in Holland for a couple of monthes, but everything was shit, I could not get a stamp. Everytime I go somewhere I dont get a stam.' Ik kon hem moeilijk verstaan maar dingen werden na een boel opnieuw vragen duidelijker. Hij haf hier wel of niet een huis en hij had een vrouw en hij heette... en op een of andere manier draaide het gesprek naar joints. Ik had nog wel een beetje wiet want hij wilde wat wiet hebben. Ik wist niet of ik hem wilde geven maar besloot dat hij wel heel vriendelijk was. Een keer ging een luikje open en dicht en hield ik het tegen en nu zit ik in een trein zonder een kaartje te kopen en hij had het steeds over goeie karma, dat hij heel veel over had voor goeie karma. Ik reflecteerde het aan mezelf maar heb er niets mee gedaan. Ik hield dat luik tegen omdat ik nog een wc ter beschikking wilde, maar hij zei: 'Thats bad karma bro.' Hij had gelijk achteraf. Hij zei hetzelfde over het niet kopen van een kaartje.

    Maar het gesprek ging over wiet en ik had hem wat gegeven omdat hij zo aardig was en ik stelde voor om samen met hem te smoken, en dit is wel geinig, want we liepen richting zijn huis, al helemaal niet meer denkend aan de trein, en hij zei bij een willekeurige plek: 'Wait here, I'll be back in three minutes.' Het was een plek op een gaas naast wat begroeiing en omgevallen hekken op een betonnen ondergrond. Ik was er allemaal niet meer zo zeker van toen ik hem om het hoekje zag verdwijnen. In mijn hoofd herhaalde ik de woorden van een vriend: 'zorg dat wakker bent in zulke situaties en dat je je voorbereidt op het ergste, er hoeft maar 1 rotte appel tussen te zitten.' En de speaker gaat nu om, de trein is er bijna. Dus keek ik om me heen of er ergens een stok lag en deed ik mijn zakmes opengeklapt in mijn broekzak. Hij zou maar ineens met 3 anderen terug komen en mij beroven, dan had ik een stok nodig en vond ergens een harde ijzeren stang. Ik wachtte en wachtte en het duurde uren, maar toen kwam hij het hoekje om met een fles water voor mij en een glimlach op zijn gezicht. 'I saw your empty bottle and thought you would need some water.' Zo lief van hem: hij gaf me gewoon een fles kraakhelder water, dus klapte ik mijn zakmes voorzichtig maar weer in en hoopte dat hij die buis niet zou zien.

    We rookten een jointje en hij was plotseling de wiet kwijt en ging weer verder met vertellen hoe kut het hier was en 'I'm sorry' zeggen, maar ik vergaf het hem en draaide een nieuwe, het zal me ook wat die wiet. 'You are a winner.' Zei hij. 'I'm a loser. I dont have stamp in my pasport. Everybody who is winner have stamp in his passport.' Hij liet me zijn paspoort zien, helemaal leeg van stempels.

    'Sorry.' Zei ik. 'I cant help you with it. You might wanna find a job or do something.'

Zelf had ik ook geen lekkere dag en ik heb nog niet eens een slaapplek nu ik om elf uur 's avonds op het station in een stad zit, wel in de Vogezen tho. Ik maak me ook geen zorgen over een slaapplek want ik ben in de Vogezen! Beter dan nog 1 stap verder zetten langs de snelweg, bah.

    'Yeah I'm sorry, I don't have place to sleep for you. I live with my wife there and have a house you know. I don't have you know.' Hij zette nerveus een paar stapjes.

    'It's allright' zei ik. Ik had ook helemaal niet verwacht bij hem te kunnen slapen en had er nog niet eens over nagedacht. Hij leek er wel om te geven, ook toen hij zei dat hij geen jointje in het zicht wilde roken. 'I don't want to see you in jail you know.' Hij was een relaxte guy en ik wilde in deze blog eigenlijk iets duidelijker neerzetten dat mensen vaak anders zijn dan ze er uit zien, dat was een beetje de gedachte er achter. Nu ga ik me toch iets doelgerichter bezighouden met het vinden van een slaapplek. Het is vier over elf 's avonds.

Nog een geinig dingetje: die treinen hier hebben het geluid van een lied van David Gilmour. Voordat je de stem van die vrouw hoort, komt er eerst zo'n muziekje. Gilmour heeft daar een lied van gemaakt en dat liet ik die guy horen. Hij heette Hrber trouwens. Hij heeft wel vier minuten lachend met zijn oor bij de speaker gezeten. Hij leek heel erg op Ziyech, een voetbalspeler. Ik kon hem wel waarderen om hoe hij was. Hij liet me nog hele gekke albanische muziek horen met een apart instrument waarvan ik de naam kwijt ben, vier mannen in een cirkel op een tapijt die gekke tonen maakten en hoge noten kraaiden. Ik vond het eigenlijk niks, maar het was wel leuk om van zijn cultuur te genieten. Lekker hypocriet. Nu ga ik een slaapplek vinden.

     

Update: Help, ik ben echt een fucking downie. Dit kan echt niet, dit is genant. Na het colaatje in de bar ben ik op zoek gegaan naar een hotel; eerst het F1 hotel en daarna het budget hotel en ondertussen belde ik met Markie. Maar het lukte niet; bij beide hotels kon ik niet met een maestro kaart betalen, de enige soort kaart die ik bij me heb. Ik zit in het centrum van een stad en dacht dat het te ver was om mijn tent buiten de stad op te zetten. Achteraf denk ik er anders over; misschien had ik toch mijn tent buiten de stad ergens op moeten zetten, terugkomend op het verhaal: karma. Tijdens het bellen liep ik langs een stadsparkje met een fontijn en een hek voor de ingang en ik dacht: wat als ik nou mijn tent in dit park op zet, dan ben ik ook direct veilig met dat hek er omheen. En ik dacht, wat als dit nou helemaal geen park is.. Ik besloot een rondje te lopen om een makkelijke opening te vinden maar die was nergens, dus klom ik in een hoekje van het park het hek over. Maar wat zag ik? Overal stonden scheppen, harken, kruiwagens en een zak potgrond. Ik stond tussen een paar struiken op een klein stukje geharkt zwartgrond in de hoek van iemand zijn tuin. Tussen de struiken door kun je het terras zien met het huis er achter en vlakbij staat een klein tuinhuisje. Het was ondertussen al kwart voor twee en ik... ik.... slik... ik besloot mijn tent hier op te zetten; er is niemand die het kan zien en ook Markie was enthousiast over het idee. Maar nu, nu ik hier lig, krijg ik een ongemakkelijk gevoel over me heen. Ik voel me een egoïstische klootzak; hoe zullen die mensen zich voelen als ze zien dat er een tent in hun tuin staat of gesnurk horen? En wat als ze ineens een duo bloeddorstige honden los hebben lopen? Dit is krankzinnig, madness, helemaal gestoord, middenin het centrum van een stad in iemand zijn achtertuin om twee uur 's nachts.

     Nog steeds kan ik mijn tent inpakken en buiten de stad een plekje vinden, dacht ik toen die net op was gezet en ik mijn spullen er in wilde leggen. Maar het was al zo laat en kon het gewoon niet aan om de hele boel weer in te pakken. Hij begint in te zinken en het voelt slecht; wie denk ik wel niet wie ik ben? Ik zweet en stink en heb echt een douche nodig en een klerenwasbeurt. En morgen ben ik hier rond 7 uur weg. Ik hoop dat ze het me kunnen vergeven, maar ik ben te moe. Goddomme man. Les voor de volgende keer is toch wel: begin eerder met het vinden van een slaapplaats!.

Update: het is zeven uur 's ochtends. Ik ben chagrijnig en pak mijn spullen bij elkaar terwijl ik mezelf verschuil in mijn tent. Ik mis Nina, was ik maar met haar mee naar Spanje gegaan. Ze heeft me foto's gestuurd met hoe ze er bij zat gisteren en ik wens haar een hele fijne tijd en hoop dat ze zich niet teveel met mij bezig houdt en lekker haar ding blijft doen.

Update: ik zit in een koffiebar en het is negen uur. Ik heb mijn tweede koffie gehad en de eigenaar is een aardige man; hij kijkt graag naar voetbal maar vindt het niets aan als Parijs tegen een kleine club speelt omdat het dan 8-0 zou worden. Ik heb even uit 'On the road' van Jack Kerouac gelezen en ik blijf die man bewonderen, zijn manier van schrijven en hoe hij het personage Dean Moriarty neerzet, dat hij op één avond vijf auto's steelt en er een paar in de prak rijdt, dronken als hij is. Ik vind het geweldig, net als de omgeving hier. Vanuit de straten hier kon ik de ongerepte bossen op de bergen zien, de echte vogezen. Ik heb super veel zin om te wandelen maar ik heb ook super veel zin in een douche en een beetje luxe. I'll just fucking see where I and up. Wat een leven. Misschien 'encore un café' hier en dan wandelen. Ik ga een boek schrijven in het Frans. Ja, goed idee. 

     Er kwam zonet een vrouw binnen, een vriendin van de eigenaar en ik hoor ze Frans met elkaar praten, wat een prachtige taal. Hij heeft haar aan me voorgesteld en ze hebben zelfs nog even Engels voor me gepraat. Ik wil iets terug doen voor ze door een liedje te spelen. Een zacht liedje dan, niet te opvallend, op de achtergrond.

     Lekker een zacht liedje gespeeld en de mensen lichtelijk stil gekregen, niet m'n bedoeling. Iemand liep naar buiten en iedereen doet lekker zijn dingetje. Ik legde dat instrumentje maar weer aan de kant en ben verder gaan typen. Wat is het toch fijn om de mogelijkheid te hebben om te kunnen schrijven. Ik heb eten nodig en een douche en een wc en een nieuwe kabel voor mijn oplader. Eerst dat fixen en dan wandelen, whoooop!

      En over Fransen die geen Engels kunnen; dat valt reuze mee. De meeste Fransen spreken best goed Engels, jonge Fransen dan.

Pfff, mijn hele tas heeft een grondige wasbeurt nodig, hij stinkt naar vissenvoer of hondenbrokken, bah. T wordt tijd om de hele boel te wassen en weer fris te beginnen, baardje scheren, kappertje meepakken, maar eerst ergens een douche fixen. Hij heeft mn haar ook nog gewassen, nieuwe looks, fresh!

    Het is kwart over twaalf, maaltijdsalade gegeten en ik kwam er achter dat ik schimmel op mijn lies had en dat het erg vochtig aanvoelde. Ik besloot om naar de pharmacy te gaan en een zalfje te halen. Op google translate keek ik hoe je dat in het frans moet vragen. 'Creme de champignon' stond er. Hahaha ik moet er nog steeds om lachen, paddenstoelen tussen mn lies, ik zie het plaatje voor me. 

     'C'est champignon?' Vroeg ik.

    'Oui!'

     Ik maakte de vorm van een paddenstoel met mn handen. 'Une champignon?'

     'Hahaha' ze liep naar achteren en haalde de creme. Ondertussen liep er een bewaker met zijn armen over elkaar heen geslagen en een langzame pas door de ruimte, bewakend of de boel wel goed zou gaan in de apotheek, dat er geen overval werd gepleegd of weet ik veel wat er allemaal mis kan gaan daar. 

     Het zalfje heb ik op de wc gesmeerd en ik voel me helemaal topfresh om een goeie wandeling door de prachtige vogezen te maken. Fucking excited! Ik heb zin om te springen en in het rond te schreeuwen met mijn armen in de lucht. Au revoir, ajuus!