De wandelende zwerver

Ik zit in een cafeetje in Colmar met een grote bier naast me. Het is half twee 's middags en ik had eigenlijk helemaal niet zo'n zin in een groot biertje. Ik wil hem eigenlijk ruilen voor een kop thee en af en toe komt er een enorme hoeveelheid druk op mijn maag. Mijn maag is niet helemaal goed volgens mij, zo acteert hij in ieder geval niet.
Vanmiddag word ik om half zes opgehaald door Jean-Paul en dan gaan we naar het festival. Ik ben redelijk zenuwachtig en heb geen repetoir om te spelen, een paar halve liederen, maar niet echt een nummer om af te spelen. Ik denk dat ik maar gewoon ga improviseren want om nu nog allemaal teksten in te gaan studeren, word m'n hoofd vast niet beter van naarmate het begint. Toch geniet ik wel redelijk van mijn biertje.
Ik ben naar Colmar gegaan om een mondharmonica te kopen of een kazoo, of allebei, maar de winkel is dicht.

Gisteren was ik ook in Colmar, en het was best wel gek, want ik wilde net naar de supermarkt gaan toen er een grote man met een backpack voor me kwam staan. Hij zag er uit als een zwerver maar had ook een wandelaar kunnen zijn, zoals ik een beetje. De man had maar een voortand, dus ik ging er vanuit dat hij een zwerver was. 'Are you a hiker?' vroeg ik.
'Non, I am homeless.' aan zijn tas hing een kartonnetje met een Franse tekst er op, iets van homeless & hungry. Ik hoefde hem helemaal niets te vragen, hij begon gewoon te praten. 'I come from Strasbourg, been hiking from there to Colmar, but I come from Bavaria, but they cheated on me. I did not want to live there in Strasbourg anymore because the food they gave to homeless people was not clean. They put stuff in the food and I don't know what or why but they do. The food is poison and it's from the mafia. The food is made by the mafia and I don't want that anymore. I don't want food from the mafia, the suckers. They robbed a bank and said that I was the one who did it, and they were not the ones who should be working in France but I should be the one. I always try to find work but after all I don't want to do it anymore because they tell me wat I need to do and I don't like that.'
'Hmm.' Hij was een vriendelijke man en ik wilde hem wat geven. Hij had een vriendelijk gezicht en bleef gewoon op deze manier door lullen.
'You know you always see people drinking and smoking weed everywhere but I never do. I always responsible for my health and eat good things.' Hij had allemaal witte draden aan zijn tand hangen.
'Come with me, I buy you some food.'
Hij begon te glunderen. 'You serious?'
'Yeah, come with me.' we liepen naar de supermarkt en ik kocht een avocado voor hem, een zak spinazie, een mango, een beetje kip en een tomaat. Hij was helemaal blij en kwam vlak naast me staan bij de kassa. Hij had een dikke buik en rook niet heel fris, maar het kon me wat. Hij kwam steeds wel heel erg dichtbij staan en ik nam steeds weer iets meer afstand. 'You know.' zei hij buiten. 'I have to find a place to camp but I don't know where.' En hij bleef maar door lullen. Ik zei hem dat ik een camping had waarvoor je zes euro per nacht betaalde, maar dat geld had hij niet.
'You know, you can only place your tent somewhere for like two days and after that the rats come.'
Het maakte mij bewust. Ik moet nog steeds mijn tas en alle spullen die ik bij me heb in de wasmachine gooien, want anders komen de ratten ook naar mijn tent. Dit kan ik vandaag nog wel even doen, geen slecht idee wellicht.
Hij zat al wel een uur tegen me aan te lullen en ik wilde eigenlijk terug naar de camping om te eten en mijn blog te schrijven, en hij kwam steeds dichterbij en ik dacht: Ik wil bij hem weg. En nu komt het gekke, want toen ik mijn fiets gepakt had en net vijftig meter onderweg was, kwam mijn tas tussen de spaak en ging mijn waterfles kapot tussen alle elektronische apparaten. Het toetsenbord was krom getrokken op een hoek en mijn tas was kapot. Ik vond het verdacht, dit stonk naar karma of iets in de lucht wat niet helemaal pluis was. Gelukkig was er verder niets kapot en het toetsenbord ook niet, dus daar had ik dan ook wel weer geluk mee, maar het stonk, het stonk...
Nu is de muziekwinkel open en ga ik even wat muziekstukken halen om mee te nemen voor vanavond. Gezonde spanning komt weer op. Ik heb er echt zo super veel zin in, omg. Mijn eerste optreden zonder repetoire, whaaaaaaa. Fuck, I'm fucked maar fuck it, ik fuck em gewoon keihard op het podium. Fuck. Ik bedoel: rock.

Mijn eerste lied wordt: 'San Francisco Bay Blues' mijn tweede lied wordt: 'The Headache blues' mijn derde lied wordt: 'Rocking in the Free world,' mijn vierde lied wordt: 'Sitting on the dock of the bay.' mijn vijfde lied wordt: 'Ice cold beer.' dan: 'Shelter from the storm.' 'I hope that I don't fall in love with you.' 'Old man.' 'Ol 55' en vanaf daar ga ik improviseren. Jean-Paul zei dat ik twee uur vol moest maken. Help. Nee, dat gaat gewoon lukken. Geen stress, wel stress. Ah fuck it, gewoon lekker daar staan en m'n ding doen, dan komt het goed.