Eerste werkdag

 Right, ik zit bij de Leclerc shopping mall in Colmar en besloot hier om als muziekant met de pet te gaan zitten, naast een döner kebabzaak. Maar na het spelen van een liedje kwamen er twee bewakers naar me toe, staand met hun armen over elkaar heen en hun shirts in hun hoog opgehezen broeken waardoor je hun grote borstkas zag. Eerst stond er eentje, een schele met een bril die besloeg onder zijn mondkapje. 'Ne pas play the guitarre.' zei hij. Ik dacht hem wel aan te kunnen, maar toen kwam er een tweede naar me toe plus de twee eigenaren van de kebabzaak die er ook ineens bijj kwamen staan. 'No play' zei hij. 'No ringedingeding and no fuutuutuututuu.' zei hij. Hij maakte het gebaar van een luchtmondharmonica en een luchtgitaar. Het was hilarisch. Zelfs de bewakers konden een vlugge lach niet inhouden. Hij zette zichzelf echt voor schut. Maar feit bleef dat er vier man om me heen stonden die niet wilden dat ik gitaar ging spelen in het winkelcentrum. Ik zei: 'I play for making people happy. Music should be made everywhere.' ze keken me wat glazig aan, waarschijnlijk konden ze geen Engels. Het waren dezelfde twee bewakers die me al een paar keer verdachten van diefstal toen ik met een plastic tasje de Leclerc in wilde lopen. Het zijn echt van die lui waardoor je juist van zo'n winkel weg blijft. Aan de andere kant vind ik het ook wel weer leuk om de confrontatie op te zoeken. 'You play there!' zei de schele met de bril, en wees dringend met zijn duim over zijn schouder naar buiten. 

Ik zei niets en deed niets.

'You play outside!' zei de donkere bewaker, en maakte hetzelfde gebaar met zijn duim.

'Oui!' zei de kebabzaakeigenaar, en maakte hetzelfde gebaar met zijn duim.

Ik moest wederom mijn lach proberen in te houden en deed wederom niets en zei niet. Echter legde ik mijn gitaar neer en pakte mijn toetsenbord om eens lekker aan deze tafel te gaan schrijven zonder iets te bestellen. Een slokje water er bij, heerlijk. Overigens heb ik, zonder iets te spelen, al twee twintig verdiend. 'Oooh ukulele!' zei een mevrouw, en trok haar portemonnee en gaf me haar kleingeld. Mijn doel om in iedergeval vijftig cent op te halen is gelukt zonder ook maar iets te spelen.

Goed, mijn dag. Vanochtend was het behoorlijk vroeg. Het was nog donker toen ik op de racefiets over het zandpad 20 procent naar beneden ging. Mijn licht deed het gelukkig, maar het was niet heel relaxed met een tas vol spul op mijn rug en een ukulele in mijn hand en allemaal grote stenen waar dat fietsje met die dunne banden nauwelijks tegen kon. Met mijn rechterhand hield ik de rem ingedrukt, waar een oorverdovende piep vanaf kwam, continu, terwijl de fiets over de keien ringkinkelde. Het was nog een uur fietsen op de weg en ik was al bijna te laat. Maar gelukkig had ik een racefiets, dus ging het allemaal sneller en kwam zelfs twintig minuten voor tijd aan. De baas, Jean-Mathieu zag me al aankomen met die ukulele en een mondharmonica. Hij veegde zijn hand door zijn gezicht, bolde zijn wangen en tilde zijn pet op om door zijn haar te wrijven. 'What is in back?' Vroeg hij en wees naar m'n ukulele tas.

'De l'eau.'

Hij lachte en keek op zij.

We moesten een papier tekenen, een contract of iets dergelijks en konden met een busje mee naar de druivenplantage. Het was stil in het busje want niemand kende elkaar. Heel zacht probeerde ik ukulele te spelen en een goeie vibe te creeren, maar het lukte niet echt en het was vroeg en zo. De bestuurder van de bus was een vrolijke man. Hij had altijd een lach op zijn gezicht en deed zijn werk met plezier.

Bij de plantage aangekomen, konden we direct beginnen met knippen. Het werk was oke, prima te doen, mooie druiventrossen en leuke mensen om mee te werken. Overal hoorde je: 'So!' mensen die 'So!' riepen. Het betekende: emmer. 'Emmer!' Wat het eigenlijk betekende was: 'Mijn emmer is vol, ik wil dat je hem leeg gooit en me een nieuwe emmer geeft.' - 'So!' dan had je nog: 'Vide' en dat betekend: lege emmer, voor wanneer iemand niet begreep dat 'So' ook betekende dat je een nieuwe wilde; 'Vide.'

In de ochtend pauze kregen we bier en baguette met worst.

Na de pauze stond ik tegenover een jongen die het tempo er goed in had zitten. Hij naaide mij de heletijd op op een manier dat ik ook sneller ging werken. Ik moest wel omdat hij zo snel ging; ik werd meegenomen. Op een gegeven moment dacht ik zelfs dat hij er een wedstrijdje van wilde maken. We zeiden niets tegen elkaar, ik aan de ene kant en hij aan de andere kant van de plant en toen we elkaar in de ogen aan konden kijken, toen de rij voorbij was, stak hij zijn duim in de lucht en maakte een rondje met zijn duim en wijsvinger. Vond ik wel een grappig moment en een mooi gebaar. Tijdens het knippen wilde ik een druiventros knippen, maar die zat niet lekker op de stok en het duurde even voordat ik er met mijn schaar goed bij kon. En toen ik eindelijk mijn schaar dichtsloeg, kwam hij er met zijn wijsvinger langs en knipte ik hem in zijn vinger. Gelukkig was het goed afgelopen, maar ook druiven plukken is dus levensgevaarlijk blijkt.

In de middag pauze kregen we wijn en bier met een stuk vlees en warme kartoffelen. Na de middag pauze bleek dat de trekker kapot was omdat het olievat lek was; overal op straat lag een plas van olie, dus konden we weer naar huis. Op de terugweg was het minder stil dan de heenweg. Er was Arthur, de enige die goed Engels sprak. Hij heeft zelf door heel Frankrijk gelift en gebruikt deze manier als echt vervoersmiddel voor wanneer hij ergens naartoe moet. Echt super efficient; en je hebt contact met iemand en je hoeft er zelf geen motor voor te laten draaien. Ik wil een oproep doen: mensen ga meer liften, want het is leuk, duurzaam, gratis en soms ook gewoon inspirerend. Na werktijd ben ik met twee jongens mee gefietst en nu zit ik hier en ga zometeen nog even Colmar in of blijf hier. Ik hoop dat ik wifi kan krijgen in ruil voor de aankoop van een patatje.

Zo heb ik met mijn gesprokkelde centen even een patatje gehaald. Hij smaakt heerlijk. Na het patatje ga ik gewoon lekker achter de schuifdeuren staan, daar waar de bewakers me niet kunnen pakken. Oi dit patatje is echt lekker.

Arthur en Celie waren echt hele chille mensen. Ook de anderen, maar met hen was het heel lastig communiceren. Ik zie er nu al tegenop om over een week weer te stoppen met werken. Ik zie nu net op het contract dat het 35 uur werk is met een bruto loon van 10,15. 'T is iets