Regen en terugblik op Ouren

Ook nu kan het snel gaan. Van de luxe op de slaapbank van Neeltje en Nelly naar een tentje in de stortregen. Het blisemt en raast en het geluid komt van alle kanten en druppetje voor druppeltje seipelt het water door het tentdoek heen. Het is nog redelijk droog, maar steeds vaker voel ik een koud druppeltje op mijn benen terecht komen. Ik sta op een camping in een duits dorpje tegen de grens van Luxemburg en ik denk dat ik zometeen ga verkassen naar de douchecabinr om daar te gaan liggen. Aan het voeteneind ligt een plasje water in de tent. Dit is helemaal verneukt.

     Het begon al toen ik aankwam. Het was al half elf en compleet donker en ik moest mijn tent nog gaan opzetten en zag de flitsen in de verte al deze kant op komen. Gelukkig was er een aardige mevrouw die met haar zaklamp bij wilde schijnen.

      De weg er naartoe was ontzettend mooi, en toen het donker was erg eng. Ik liep in het donker met een zaklampje door het bos heen en zag overal figuren in en ineens stond er een enorme verroeste machine op zes wielen naast me. Ik stelde me voor dat de lampen ineens aan zouden schieten en het achter me aan zou komen. Overal stonden hoge hekken met schrikdraad en daarachter stonden grote lelijke huizen waar lampen brandden. Ik begon grommende honden te fantaseren en nog veel meer. Ook liep ik een gedeelte vlak langs een afgrond wat ik in eerste instantie helemaal niet door had.

      Het houdt echt niet op met regenen; het lijkt wel zo'n tropische regenbui die eeuwen duurt.

       Het was vanmiddag lastig wegkomen bij de camping, omdat mijn zusje met haar vriend langskwamen, maar ook omdat de mensen daar gewoon te fijn waren. Ik vond het zo leuk dat Eefke en Robbert er even waren, lekker op het terrasje zitten, bijkletsen, patatje eten.

      Tijdens het wandelen waren er zoveel dingen die ik op wilde schrijven, maar ben het meeste vergeten.

       Ik heb vanavond bijna in een wals geslapen. Dat ding stond daar in een weiland tussen de bergen waar verder niets was en de deuren stonden open; ik klom naar binnen en er stonden twee stoelen in die bijna een bed vormden. In het midden was genoeg ruimte om een tas neer te zetten die het vlak maakte. In principe kon je prima liggen maar ik besloot toch om de camping op te gaan. Anders had ik nu droog gelegen in de cabine van een wals, maar ik moest perse naar de campjmg in mijn tentje

       Mijn ogen vallen soms dicht tijdens het schrijven. Dat betekend dat ik ga slapen

       Ik wilde nog heel wat schrijven over gisteravond in de keuken, maar dat doe ik een andere keer wel.

        Net wakker gebeld door Giari en even goed met hem gesproken. De stukjes krackebröd zitten nog in mijn mond en ik ga zo maar eens mijn tanden poetsen. En dan leg ik direct mijn matje en slaapzak daar neer; ik heb immers betaald voor deze camping.

      Ik wilde nog even zeggen over de vorige camping dat die mensen een plekje krijgen in mijn hart. Harry, de chefkok, heeft me voor de werkzaamheden een slaapplaats gegeven en ook nog eens honderd euro, terwijl het nog steeds regent in de tent en er een bliksem op honderd meter afstand inslaat. Maar ik kijk heel erg uit naar de reünie die al gepland is voor volgend jaar. Ik ben er zeker bij en ga absoluut terug komen naar deze camping.

       Ik had nog wat gezeur met een ouwe taart die ook in de keuken werkte. Telkens wanneer ik bij haar in de buurt kwam begon ze zwaar te ademen en haar neus minachtend op te halen. Ze had een stem van schuurpapier en een waggelend loopje en zei bijna nooit iets. Maar toen ik een plasje water opdwijlde met een theedoek, kwam alle frustratie er uit. ‘Dat doedde toch nie met zonnen doek man idioot. Ge gaat toch nie met eenen theedoek over de grond? Bende helemaal besonneneenmieeterd man.’ Ik moest mijn best doen om mijn lach in te houden. Even later hoorde ik haar nog eens vloeken op iets: ‘Allemaal verschillende gerechten zeker op dienen boonnen, de rotzakken.’ Ze zei nooit iets, maar als ze wat zei dan kwam er negatieve zooi uit. Toen ik pauze had, zat zij als enige buiten een sigaret te roken en zaten we met zijn tweeen buiten. We zeiden niets, staarden voor ons uit, en na een minuut snoot ze haar neus en stond abrupt op om weer terug naar de keuken te gaan. Ik denk dat ze de oorlog heeft meegemaakt.

Trouwens, ik stel me aan over de hoeveelheid water in het tentje. Hij is best waterdicht en vind het heerlijk om de regen te horen druppelen terwijl ik in een warme slaapzak lig. Trustu.