Kevin, Harbr, Antoine en nog veel meer.

Hallo, neem even de tijd voor deze blog want het zijn er meerdere in een.

ik zit in een kebabzaak, niet voor het eerst en vast niet voor het laatst en ga mezelf zometeen weer een kebab naar binnen werken, of wellicht een salade. Al dagen, bijna weken achter elkaar eet ik wel een keer kebab. Echt, daar moet verandering in komen. Ook slaap ik behoorlijk slecht in mijn tent en word ik vaak wakker middenin de nacht. Het is kwart voor tien en het wordt vast weer niet heel erg op tijd, aangezien ik morgen om zeven uur op werk moet zijn, zes uur er uit dus. Het wordt vast een goeie dag morgen. Vandaag was een goeie dag.

   De ochtend was koud, maar het was wit-blauw boven me en de zon zou een minuut of tien later boven komen drijven. Boven de wijnvelden en de Duitse bergen in de verte, kwam het ochtendgeel al op. Het was een mooie ochtend en ik had zin om leuk contact te maken met mensen.

   De ochtend begon met het contact met Antoine, de man met het grappige gezicht. Zijn gezicht was vandaag net zo als gisteren, met zijn mondhoeken naar beneden wanneer hij wat zei en een pet en snelle planga op. 'Hey man eh.'

   'Hey Antoine.'

   Hij keek naar zijn emmer. 'Full bucket eh. Do you want to bring my full bucket to the other side?'

   'Yes of course.' Ik bracht zijn emmer naar de andere kant. We stonden tegenover elkaar en hij lulde wel. Hij leerde me allemaal nieuwe Franse woorden. 'You see this eh?' Hij hield de schaar in zijn hand omhoog. 'La vandangette.'

   'Vandangette.' zei ik.

   'Yes, you cut the grape, coupe de raisin.'

   We schoten voor geen meter op want zaten de hele tijd te lullen en liepen echt wel vijf meter achter de rest aan.

   Hij schopte tegen zijn emmer die omviel. 'So econ.' zei hij. 'You see eh, when this happens? You say: "So econ."'

   Ik gooide mijn schaar op de grond. 'Vandangette econ?'

   Hij lachte zacht binnenmonds. 'Yes.'

   Ik kon hem echt niet serieus nemen met die zonnenbril en die mondhoeken en dat dunbebosde baardje. 'Tu ha une drole.' zei ik.

   'No no it's okay eh.' We plukten verder.

   'I can't really work when I'm talking so much.' zei ik.

   'No haha me neither.' We knipten verder en kwamen weer dichterbij de rest van de groep.

   Mijn emmer viel om.

   'Now you say: so...?'

   'Wait, let me think. So... econ.' zei ik.

   Van verschillende kanten kwam er gelach.

   Ik keek naar Antonie. 'You are taking me in the maling right?'

   Hij keek me aan. 'Whateh?'

   'You are joking.'

   'Econ means: stupide. You say stupide bucket.'

   Ik zei: domme emmer wanneer de emmer omviel en vond het zelf ook wel geinig.

   Verder ging de tijd echt ontzettend traag vanochtend, echt ontzettend traag. Een pijnlijk moment was toen het nog maar half elf was toen ik dacht dat het twaalf uur was en we pauze hadden. Loic had ook een pijnlijk gezicht en spande zijn kaken aan toen hij de tijd zag.

   'Miam miam.' zei Antoine.

   Ik keek hem aan.

   Hij stond rechtop en wreef over zijn buik. 'I need soup, miam miam.'

   'Haha, miam miam.'

   'Yeah, in France we like to say words double. Watch out!' riep hij. 'Vroem vroem behind you.' De trekker kwam er aan.

   'So you say also pi pi?'

   Hij lachte. 'Give me your snapchat. This is the last day I'm working and maybe we can keep contact after.'

   Ik gaf hem mijn snapchat.

   Uiteindelijk werd het toch nog pauze en konden we gaan eten. We aten pasta met een heerlijk sausje, een prachtig sausje, een overweldigend sausje, een mooi, lekker sausje. Gewoon een goed sausje. Echt zo'n sausje waarvan je denkt: ja, dat is nou een sausje. Het was een sausje met vlees wat prima combineerde met een pinot gris. Uiteraard kregen we alcohol in de pauze.

   Na de pauze werd het leuk en speelden we muziek in de bus en zat naast Carole. Ze is een wat oudere vrouw en heeft haar hond, Kaya altijd bij haar. 'Got to have Kaya now, Kaya, Kaya.' begon Richard ineens te zingen. Ik kende het lied en voor we het wisten speelden we hem in de auto.

   De tijd ging super snel, vooral toen ik besloot om naast Loesa te gaan knippen. We zeiden weinig maar haar aura was fijn om in te staan. Ze kwam steeds heel dicht bij me staan en ik ging ook steeds expres dichtbij haar staan. Ik vroeg wat ze 'apres travaille' deed.

   'I go home.' zei ze. 'You?' De woorden kwamen moeizaam uit haar mond, moeizaam van haar Engels.

   'Make music in Colmar.'

   'You mean the city?' 

   'Yes.'

   'Oh, that's cool.'

   'You can come with me if you want.'

   'My sister est 12 and I am home.'

   'Oh do you have to babysit?'

   Ze lachte van opluchting. 'Yes.'

   We plukten verder en na een tijdje vroeg ze: 'Freek?' Haar stem was zacht en de manier waarop ze mijn naam uit sprak was oprecht of zo, mooi.

   Ik dacht: jij bent van mij komend weekend. 'Yes?'

   'Where.. do.. you.. sleep?'

   'In Colmar, Ingersheim.'

   'Ah, Ingersheim. In hotel?'

   Shit, dacht ik, nu moet ik vertellen dat ik in mijn tent woon. 'Well, sometimes I stay in hotel or airbnb, but I think your place is better.'

   Ze lachte: 'D'accord.'

   Ineens was de druivenrij voorbij en waren we vrij. We konden gaan waar we wilden en ik keek naar Loesa, waar ze heen ging. Maar toen zag ik dat Loesa bij een mannelijke collega van mijn leeftijd in de auto stapte, Nicola. Ze reden met zijn tweeen weg. Ik was verbaasd, enigszins verbauwereerd. Ik had deze wending niet verwacht.

   Terug bij de verzamelplaats en het huis van Eric bleven we nog even nazitten met de groep en dronken we wijn uit het jaar 1979. Een prachtige donkerwitte wijn en zat ik nog even met Antoine en zijn vriendin Lea en Massimo na. Antoine zei: 'Freek eh, ask my friend Lea what is wesh wesh.'

   'Lea, what is wesh wesh?'

   Ze kwam naar me toe en stak haar wijs en middelvinger in de lucht en bewoog het voor haar gezicht langs. 'Wesh wesh. It's from Mulhouse.' Ze deed de pet van Antoine naar de zeikant en ook antoine deed 'Wesh wesh.' met zijn zonnebril en zijn vingers. 'Wesh wesh. It's like gangster. Wesh wesh.'

   Grappig is trouwens dat ze hier 'Kopfitommie' zeggen. Dat betekend 'Godverdomme.' of 'Kopfitikkie' - 'Godverdikkie', 'Potfitikkie' - 'Potverdikkie. It's all the same.' zei Antoine.

   Ik ga mijn salade eten en dan naar de tent en zoveel mogelijk en zo diep mogelijk slapen voor morgen.

We gaan handjes draaien want ik ben mijn ukulele aan het maken, aan het repareren en geven aan Jean-Paul binnenkort. Ik wil hem eigenijk niet weggeven want het is een aandenken voor me.

   Afijn, ik loop een paar dagen achter met schrijven van blogs dus die wil ik even inhalen. Ik kwam die avond aan bij het restaurant, El Sombrero uit Turkije en daar stond Harbr. 'My name is Harbaard.' zei hij en wreef door zijn baard. 

   'Good evening boss.' Ik voelde me die avond goed want had die ochtend gewerkt bij Eric op de wijngaard. Ik wilde de boel gaan organiseren bij Harbr in het restaurant. In iedergeval op schoonmaakgebied en zat daar de hele avond op te hameren.

   'Harbr,' zei hij, 'Oh, I mean Fred. Can you clean die fridge?'

   Ik maakte de koelkast schoon. Er was op gebied van koken weinig te doen die avond dus dan ga je maar schoonmaken. Even later moest ik de spullen van de Hanos inladen. Gisteravond is eigenlijk leuker om te beschrijven dus dat ga ik doen.

   Ik wilde eigenlijk eindelijk vroeg naar bed want ik moest vandaag weer vroeg op de wijngaard staan, maar toen kwam Victor langs op zijn motor en zei dat hij zijn caravan had verkocht en dat hij maandag naar Parijs ging verhuizen maar daarvoor nog even bij zijn oma in Colmar blijft. Hij verkocht zijn caravan per direct want direct kwam er een mannetje aan die hem op kwam halen, inladen, afbreken. Die gast brak zijn hele caravan af en het was pijnlijk om te zien, het kunstwerk wat Victor zelf in elkaar gezet heeft. Ik hoorde het hout knakken en het deed me pijn aan mijn oren. Die koper wilde alleen de onderkant om er scooters op te vervoeren. 

   Met een sad muziekje zaten we er naast toe te kijken en wijn te drinken. 'This was the best summer I've ever had.' zei Leo, zijn stiefbroertje. Leo en Victor hebben de hele zomer op de camping gestaan om te feesten en nu gaat het leven hier weer beginnen, het schoolleven en alles.

   'I'm going to Colmar to a friend of mine to have some beers, you want to join us?' vroeg Victor.

   'Yes, sure.' Ik wilde wel mee maar moest werken de volgende ochtend. Fuck. Uiteindelijk besloot ik om niet mee te gaan en vond het best wel heel kut, maarja, heb afgesproken om te werken. Het was vrijdagavond. Ik baalde er van en wilde werk eigenlijk afzeggen. Ik weet niet eens of ik het nummer van Eric heb. Nee, ik heb zijn nummer niet, maar goed. Het zal ook allemaal wel.

   Ik zat in mijn eentje aan tafel te balen dat ik niet mee was gegaan, maar toen kwam er iemand bij me zitten. Hij heette Kevin. Hij had een voorgedraaide joint bij zich en stak hem aan en begon tegen me aan te praten in het Frans. Ik snapte er geen kut van maar het was wel geinig.

   Hij begon tegen zijn telefoon te praten en die vertaalde alles voor hem. Zijn hond zat er ook bij. 

   'C'est Boulette. like weed. Prenom de chien.' Zijn hond heette wiet. 'Heh, Boulette? Yeah, you nice doggo.' Hij aaide haar achter zijn oren en ze kwam bij hem op schoot zitten. 'Est ma chien, ma madame. I don't have famme, ma famme c'est go go go. I'm alone now, travaille everywhere. Vroom vroom around le country.' Hij maakte een stuur imitatie alsof hij een stuur vast had.

   'You want some wine?' vroeg ik.

   'Aaahooui, yeah get me some wine.' We dronken onze wijn.

   'How do you get those jobs in France?' vroeg ik aan google translate.

   '... Ah! Yeah, je travaille for beaucoup companie who give me travaille ey, sleep ma caravan, drive around, sleep, drive, party.' Hij gebaarde druk met zijn handen, een slaapgebaar en een party gebaar. 'Ey boem boem eeeey!' Hij begon te lachen. 'Paye.' hij knipoogte en veegde de flappen denkbeeldige cash uit zijn hand.

   'Ah great man, good life. Liberte!'

   'Ouioui, c'est liberte.' Hij hief zijn glas. 'Sante.'

   'Sante.'

   'C'est un cue.' zei hij. en wees naar de staart van Boulette.

   Boulette liep lekker rond en kwam af en toe bij me kijken en haar poten op m'n schoot neerzetten en dan weer op zijn schoot. 'C'est un cue. You know cue?' hij wees naar zijn achterhoofd en deed alsof hij een paardenstaart had; 'C'est cue de chaval. But watch out.' hij maakte een slurf bij zijn kruis. 'C'est un Cue, un Cue de chaval. C'est un cue de chavel et un cue de chaval.' en wees toen weer naar de staart van Boulette, 'Cue. Cue cue cue. 'C'est tres cue, tres dimanche.' 

  Ik wist nu in ieder geval dat 'Cue' staart betekende of paardenstaart, cue de chaval, of paardenlul, cue de chaval. met verschillende betekenissen en vershillende manieren van schrijven. 

   Ik vroeg hem of hij me met een bedrijf in contact kon brengen om voor te werken.

   'Yes, but I need to know what you can do.' las google voor.

   'Je travaille de cuisine.' 

   'Aah, c'est bon. You know gastronomie, de gastronomie.' Hij begon vanalles te lullen met overdreven gebaren en ik deed gewoon met hem mee, alsof ik het allemaal snapte. Hij deed zijn onderlip naar buiten en pakte een kopje koffie van een schoteltje en nam een nipje. 'C'est gastronomie. You know people, je ne c'est pas, people say "ay, come here" and go to waiter, ask for some more fries. C'est restaurant. Ask for potate de friet, c'est le restaurant. Gastronomie est le waiteuur, gimi le pesce de sause et le apparative.' hij trok een vies gezicht en maakte allemaal gebaren van rijke Franse mensen in een duur restaurant. 'Le tourist et le muche money, le le le, and on and on and on.'

   'Ah oui, differance de restaurant et le gastronomie.'

   'Oui sure. C'est un ukulele?' vroeg hij en pakte de kapotte ukulele van tafel. Ik was bezig om hem te repareren en er vanalles in te snijden. 'Le painkiller.' zei ik.

   Hij begon er op te spelen want er zaten nog een paar snaren aan, enigszins gerepareerd. Er kwam geluid uit en we begonnen samen te jammen, hij op de kapotte maakte een deuntje en ik op de goeie de akkoorden. Hij nam de leiding en we jamden.

   'Here, roll a joint.' zei hij en gaf me al zijn draaispullen.

   Ik moest werken de volgende ochtend en het was al een uur of half 1, maar fuck it, ik draaide er een. Het was toch al een gekke avond.

   De vodka kwam er bij en we schonken ons glas vol vodka.

   'J'ai jus.' zei hij en pakte een fles aarbeiensap. 'You want to put in?'

   'Sure!'

   Binnen een mum van tijd zakte het pijl van de fles naar beneden en werd het later en later.

   'We can go to a party.' zei ik. 

   'Party, you know where?' 

   Ik had het adres van Victor gekregen voor eventueel. 'Yeah, let's call Victor.'

   We belden Victor en het feest was al over. 'You don't need to go travaille tomorrow?' vroeg hij.

   'Aah fuck that!'

   Hij lachte en hing de telefoon op. Een paar minuten later stond hij naast ons met Leo. We waren net bezig muziek te maken en lachend kwamen ze aanlopen. Het was ondertussen twee uur en het kon me wat.

   'What you have there?' vroeg Kevin en wees naar een kokertje.

   'Champignons.' zei ik en liet het zien.

   'Aahoui! Du champignon! Come, we put in, can I?'

   Het werd ondeugend. 'Yeah man, sure!' lachte ik.

   Hij pakte de champignons en deed het in de vodka, hij de ene helft en ik de andere helft. Hij dronk zijn glas in een teug op en vrat de champignons er bij. This guy was crazy, love it!

   'Tu drink!' hij wees naar mij en gebaarde dat ik mijn glas op moet drinken.

   'No, I calm down.'

   'Ah tu puta! Kurva!' hij maakte een wegwerpgebaar en zette speedcore op en draaide het volume van de speaker naar het maximale. Het was drie uur 'snachts op de camping. Met de speaker in zijn hand en ondertussen geen shirt meer aan begon hij als een rus te dansen. Puschka pas, puschka pas. Hij had tattoos op zijn borst en schopte zijn benen naar voren en achteren.

   Victor, Leo en ik konden onze lach moeilijk verbergen. 'Man, put the volume down.' zei ik.

   Hij keek me onbegreipelijk aan en maakte zijn ogen groter en schudde met zijn gezicht. 'Kurva, puta, kurva, puta.'

   'Dude,' lachte Victor. 'Keep the noise down.'

   Ik moest echt naar bed want de wekker ging alweer om zeven uur en dit keer ging ik echt naar bed. Wat een gekke avond was dat, geweldig!

   De volgende ochtend ben ik om zeven uur wakker geworden en ineens was het kwart voor negen. Shit.

   Ik moet gaan want de ukulele maker is speciaal voor mij naar de winkel gekomen om me een patroontje en een snaar te verkopen. Doedels, zometeen werken bij Harbaard.

Vandaag is zo'n dag dat... het is een dag die moeilijk te beschrijven is, een goeie dag wel, maar eigenlijk ook een kut dag, maar ook best een goeie dag. Vooral een dag van het hoofd met weinig hart, weinig focus, weinig contact en veel beloning.

   Ik moet nog een heleboel inhalen om te schrijven, maar weet niet of ik daar voor in de mood ben. Ik denk het wel en... niet zeiken, gewoon doen. Het is negen uur 's avonds op de camping en morgen is er weer werk op de wijngaard. Jean-Paul vertelde me dat er tot twee uur gewerkt wordt omdat het anders te heet wordt voor de druiven, 35 graden in de schaduw in september. Dat wordt top.

   Ik weet niet hoe het verder moet met mijn leven, wat ik ga doen na de druivenpluk. Na volgende week. In ieder geval moet ik maar eens een warme jas gaan kopen want warmer dan 35 graden in de schaduw gaat het niet meer worden dit jaar. Daarna vraag ik me af hoeveel ik bij elkaar opgeteld heb verdient en of dat genoeg gaat zijn om mee in Rome te komen en daarnaast vrees ik voor een winter in de Zwitserse Alpen. Ik zit er over te denken om een appartement in Colmar te huren en hier te overwinteren en een baan te zoeken in een gastronomie, een goed restaurant.

   Ik vind het moeilijk om tussen de mensen te komen hier en ik blame het allemaal op mezelf. In een cafe keken ze me laatst aan alsof ik ze kwam aanvallen, wegdraaiend met hun hoofden en ik irriteerde me er kapot aan. Maar van binnen weet ik hartstikke goed dat het mijn attitude is en dat het allemaal in mijn hoofd zit, maar weet er niet mee te handelen. Ik weet het niet. Vandaag belde ik Jean-Paul op want ik wilde langskomen met een cadeau maar het leek net alsof hij me niet bij hem thuis wilde hebben.

   Dan was er ook nog wel iets leuks vandaag. Vandaag ben ik lekker gaan wandelen en heb de hele dag met mezelf en Joekoe gespendeerd, even door het bos, even door de druivenplanten en toen kwam ik ineens bij een doodlopend weggetje uit waar een huis stond in de bergen. Mijn water was 'op' dus ik belde aan om mijn fles bij te vullen. De hond deed open. Nee, de hond deed niet open, die stond buiten en verwelkomde mij. Echt een super lieve hond, hij gaf me allemaal likjes en liep naar zijn waterbakje toe, heigend met de staart tussen zijn poten. Zijn waterbakje was ook leeg. Gelukkig zat er toch nog een laagje water in mijn fles en heb dat aan de hond gegeven. Hij bedankte me met een likje over mijn hand.

   Wel stond de achterdeur open en kon ik zo naar binnen lopen. Dit deed ik niet, maar ik besloot te roepen en te kloppen tegen het hout. Maar niemand was daar, geen reactie. En ineens, uit het niets hoorde ik een enorme snurk vlak bij me, ik denk twee meter, en zag een huidskleurig rondje in het donker; iemand deed even een siest.

   Ik wilde hem niet wakker maken voor water dus besloot zelf rond te kijken. Ook de hond had zijn water alweer op en ergens stond een flesje plat water. Ik deed het juiste en schonk het leeg in de bak van de hond. Er kwam zelfs een tweede hond bij die ook begon te drinken en binnen een mum van tijd was de bak weer leeg. Ik besloot buiten aan de picknicktafel te gaan zitten met de hond, en Joekoe te bespelen. Er waren nog een boel nummers die ingespeeld moesten worden vanwege de donaties. Ben druk bezig met oefenen.

   Maar de energie was er niet, de liefde die ik eerder deze reis altijd heb gehad, waarmee ik mensen blij kon maken zonder dat ik zelf blij was. Dat leek verdwenen; ik voelde me negatief en inspiratieloos, opgesloten in mijn hoofd. Ineens was de wereld ontzettend klein, zond... Ik zit te zeiken. Gewoon op tijd naar bed vandaag en morgen vuren op de druivenpluk. Klaar, welterusten.

   Ik ga toch nog even door want er kwam een andere meneer aan met zijn auto. Een meneer met rastahaar en zonder voortanden. Hij ging naast me zitten en trok een biertje open en liep naar zijn druiven om het suikerpijl te testen. Het suiker in zijn druif was 13,5; een prima suikerpijl voor een Alsace op de zuidhelling.

   Hij ging weer zitten en begon tegen me te praten, een super vriendelijke man. Hij was super vriendelijk en ik ga slapen.

Jiuene had knalrood gevervd haar in dreadlocks, babas had alleen een plukje haar op zijn achterhoofd, Axel had mooie blonde krullen, Kevin had een kuif en Ben had geen haar. Mijn haar was lang aan de bovenkant en kort aan de zeikant.

Ik zit bij een super leuk aangekleed restaurantje met allemaal vrolijke kleuren, lekkere banken, ouderwets duits van de binnen- en buitenkant en een ronde stenen poort naar de keuken. Er staat een kop koffie naast me om elf over zeven in de avond; hier voel ik me lekker om er weer eens een blog uit te hoesten. Bovendien staat er goeie muziek aan; 'Sweet home Chicago.' en loopt er een leuke vrouw in de bediening.

   Waar ga ik beginnen; ik denk bij gisteravond, toen ik met Kevin, Babas, Luisa, Ben en Axel mee ben geweest naar hun caravan in de bergen in Niedermorschwihr.

   Vlak daarvoor hebben we elkaar onmoet op de camping. Kevin kende ik al, en die anderen heb ik al eens gezien, maar nooit gesproken. Luisa had knalrood gevervd haar in dreadlocks, Babas had alleen een plukje haar op zijn achterhoofd, Axel had mooie blonde krullen, Kevin had een kuif en Ben had geen haar. Mijn haar was lang aan de bovenkant en kort aan de zeikant. Er werd druk Frans gepraat en ik zat er naast, maar het was leuk om te zien; er hing een goeie vibe. 'You need cut.' zei Kevin, en streek zijn hand door de zeikant van zijn korte hoofdhaar. 'Ben, tu razoratione de hare de Frede.' zei hij.

   Ben stond op en liep naar zijn camper om een scheerapparraat op te halen en voordat ik het wist stond hij achter me. 'How much?' vroeg hij.

   Er werd vanalles door elkaar heen geroepen. 'Sinq,' 'Sept,' 'Six' en ik wist het niet. Uiteindelijk koos ik voor vijf, stand van het scheerapparraat.

   De tijd ging snel voorbij en het werd al schemerig. 

   'Do you want to drink some beers at te caravan?' vroeg Luisa.

   'Ahoui.' zei ik.

   We reden naar de hypermarche en kochten genoeg alcohol en eten in voor de avond en reden door naar de caravan. Kevin reed als een malloot door de bebouwde kom. Zijn auto zat al vol deuken en we zaten met zijn vijven in die auto; op de achterbank trokken we halve liters bier open en een fles wijn en er werd gegeten terwijl Kevin door de bebouwde kom scheurde en bijna op twee wielen over de rotondes heen reed. 'Shit!' zei hij. Vlug, met wijd open ogen keek hij achterom. 'politzei!' riep Babas.

   Kevin trapte het gaspedaal nog wat harder in; ik weet zeker dat we de tachtig aantikten door het centrum van Ingersheim, compleet gestoord. Ondertussen lachte hij en beukte met zijn hoofd mee op het ritme van de muziek, een soort mix tussen speedcore en techno.

   'I think we lost them.' zei Luisa. Ze nam een slok bier. Luisa was de vriendin van Babas. Ze werkte zelf ook in de druivenpluk maar dan bij een andere boer. Babas was een oudere man zonder voortanden, grote ringen in zijn oren waar je je vinger doorheen kon steken. Hij zat voorin en had die ochtend LSD gebruikt. Axel zat naast me en was de vriendin van Ben. Ik heb haar spiegel mogen gebruiken om de zeikanten van mijn haar te checken. Er zaten allemaal witte vlekken op dit spiegeltje. Toen de campingeigenaar aankwam, klapte Babas ook snel dit spiegeltje dicht.

   De autorit duurde gelukkig niet zo lang omdat we er zo waren, ergens op een zandpad in de bergen, vlak naast een wijngaard op een stijle helling. Een paar dennenbomen verscholen de vrachtwagen van Babas en de camper van Ben. Erachter was een vuurplaats, een picknicktafel en een paar stoelen eromheen en vier blaffende honden die op me af kwamen rennen. Ik deed alsof alles oke was. 

   'C'est bon, c'est bon!' schreeuwde Luisa.

   'C'est bon.' zei ik en gaf een van de honden een voorzichtig aaitje over zijn bol.

   'Grrr.'

   We liepen naar binnen en het was echt geweldig. Babas had een hele vrachtwagentrailer omgebouwd tot huis. De muren waren rood, beschilderd met mooie schilderingen en allemaal stickers die radioactiviteit afbeeldden en hij had een ton aan onpgeslagen liters drinkwater, een bed, een kachel voor in de winter, een bank met een tv er voor, wifi, en binnenkort een douche. Hij pakte mijn kapotte gemaakte ukulele en hield hem tegen de muur aan. 'Luisa, what do you think?'

   'Oui, c'est bon, decoration!' zei ze.

   Ik wilde hem graag geven, maar kon het niet.

   'Tu want une biere?' vroeg Axel.

   'Oui, of course.' ik nam hem aan. Om acht uur zou ik even met mijn ouders skypen en dat was het ondertussen dus nam ik even afstand en ging met ze bellen. Het was fijn om ze even te zien en te horen. We hadden het over kringloopwinkels en warme jassen, Zaro en Kwinsie, de hondjes. Kwinsie is zwanger en krijgt binnenkort puppies!

   Ik stelde mijn ouders even voor aan de groep en Kevin begon de roepen als een malloot met zijn bier in de lucht. 'Bonjouuuuur! Tu prenom? What is tu prenom? Ey, tu prenom?' 

   Mijn ouders begrepen er weinig van.

   'Anne en Menno.' zei ik.

   'Bonsoiree Anne, bonsoiree Mennoooo! Tu ha une bonson!' 

   Ik lachte en mijn ouders ook.

   Ook Luisa was met haar ouders aan het skypen en we hebben nog even elkaars ouders aan elkaar voorgesteld. Dat was wel grappig want ze wisten niet echt iets te zeggen tegen elkaar.

   Enfin, na het gesprek ben ik er weer bij komen zitten. Babas zat binnen en Luisa en Kevin buiten naast het vuur. Ze zaten dichtbij elkaar en fluisterden. Af en toe streelde Kevin haar zacht over haar blote buik heen en kwam dichtbij haar oor.

   Ik ging naar binnen en begon te lullen met Babas. Ik vroeg hem waar hij na de druivenpluk heen ging.

   'Je ne c'est pas. Keine ahnung. For now It's good here and I think in two weeks I'm going to find some new job, maybe in Spain, maybe in Swiss, maybe Paris. I have all freedom to go wherever I want, together with Luisa.'

   Het deed me pijn dit te horen. 'That's awesome man! You have so much freedom, liberte!' Ik wilde hem vragen over Luisa. 'You want some vine?' vroeg ik. 

   'Oui!' hij gaf me een knipoog.

   Ik schonk zijn glas extra vol in en liep naar de plek waar hij de ukulele op wilde hangen. 'I really want to give you but it's a cadeau for somebody.'

   'Yes, yes, I understand. It's a fine place tho.'

   Kevin en Luisa kwamen binnen en er werd luid gepraat. Ik lulde met Luisa over haar onbijt voor de dag erna, en Kevin begon Babas zijn schouders te masseren en zijn rug te kraken.

   'I hate the mornings. I never can stand up in the morning.' zei Luisa.

   'Ah, you're not alone.' Ik heb daar ook wel eens moeite mee. 'You know a nice thing to do when you wake up?' Ik ging op de grond liggen en strekte mijn hele lichaam uit, maar toen kwam Kevin er aan en sprong van de verhoging met beide benen, zijn ene been links en zijn andere rechts naast me. 'A putain, kurva match!' Hij schonk mijn mond vol met bier en begon te dansen.

   Luisa begon te lachen. 'He is a crazy man.' ze beet op haar lippen.

   Ondertussen stond ik op en gaf de honden allemaal vis. Hier werd uitbundig van genoten.

   'I want to sleep. You go with Kevin to le camping?' zei Luisa.

   Maar ineens kwamen Ben en Axel er bij. Ben had zijn scheerapparaat bij zich en begon mijn hoofd nog wat bij te scheren. 'You're a good man.' zei hij. 'That's twenty euro.' Hij lachte en klopte op mijn schouder.

   'Please leave@!' riep Luisa. 'I have to stand up at six.'

   'Okay okay. Fred, we go!' zei Kevin. Hij gaf Luisa nog een tikje tegen haar buik.

   In de auto zette hij google translate aan en zei wat in het Frans: 'You know, I have some kind of relationship with Luisa but she's Babas girlfriend and he doesn't know about it. Well maybe he knows by now, but it's going to be a lot of trouble I think.'

   Ik zei wat terug. 'I saw you already touching her.'

   'Thank you. It's going to be a lot of trouble. I have to choose between a friend or a girl.'

   'It's your choise man. I hope it's not going to be as much trouble as you think.'

   'Thank you. You know, I think Luisa could be my wife for all time, and I know Babas only for one year now, but I really do think that she will be my wife for the rest of my life.'

   'Hmm, I think you have chosen than.'

   Hij begon te lachen. 'Yeah, I have chosen.' Hij trapte het gaspedaal in en scheurde terug naar de camping waar we afscheid namen.

   Op de camping was nog een bruiloft gaande en ik heb geen oog dichtgedaan die nacht. Het was een zware nacht, veel te warm en ben zeker vijf keer wakker geworden op dat dekselse slaapmatje.

   De volgende ochtend kwam ik dan ook bijna te laat. Goed, dit was dan zo'n beetje de blog. Er is echt nog een heleboel te schrijven, maar ik wil nu een pizza bestellen hierzo want het is vijf voor half negen. Ik ga Claire even vragen om een pizza. 'Claire, pizza!'

   Ik wil ondertussen nog even schrijven over Harbr, gewoon omdat het grappig is. Hij is een grappige man; iedere keer wanneer ik in El Sombrero aan kom, staat hij daar met zijn baard. 'Ich bin Harbrrr!' En dan gaat hij stevig op de grond staan en laat zijn spierballen zien. Maar in feite heeft hij een redelijk bolle buik en is hij super klein. 'Ich! Bin! Harbrrr! Harbaard!' Soms komt hij naar me toe lopen met een grijns op zijn gezicht en slaat zijn vuist om mijn elleboog en spant zijn spieren aan. 'Hey man! Du bist Viking man, keine brein aber spierballn!' Dan pompt hij zichzelf op en brult door de keuken. Ik heb plezier terwijl ik dit schrijf en zie hem voor me staan met zijn borst naar voren, gekke boksbewegingen te maken.

   'You want to have kebab? Fred, you want kebab?' 

   'Oui mann.'

   'Okay, go to my other shop and get two kebab for us. You take a big one.' 

   Kemal staat er dan naast en laat zijn schouders hangen en buigt iets voorover.

   Ik liep dan naar de kebabzaak toe en kreeg twee zilerfolierollen mee met vlees er in. Voor mij een grote en voor hemzelf een kleine.

   In de kebabzaak werkt Hassan. 'Meine bruder.' zegt Harbr. Hij noemt zijn vader ook zijn 'bruder.' Zijn pa komt af en toe langs en speelt dan Koerdische muziek. Laatst hadden we de hele avond Koerdische muziek aan, van die muziek die je aan doet en dat er dan een ratelslang uit een kist komt kruipen en gaat dansen. Ik voelde me net een ratelslang want ik kon niet stoppen met dansen terwijl de afwas wachtte om gedaan te worden. Het ging automatisch, de bewegingen met mijn schouders op de muziek.

   Ik wil samen met Harbr de kapsalon voor gaan stellen in Duitsland. In Duitsland kennen ze geen kapsalon en ik weet zeker dat het een hit gaat worden, samen met een Mexicaans paprikasausje ga ik binnenkort een kapsalon met hem maken. Dit weekend wil ik dat gaan doen. Dan ga ik allemaal papieren uitprinten van een mooie foto van een kapsalon en uitdelen aan mensen. 'Tingstag, de Harbr special mit gratis maissoup und paprikasaus!' Een echte knaller. Ik denk dat we de kapsalon groot gaan krijgen in Duitsland, de Harbr special, or Fred special.

   'Ich bin Harbrrr!' Laatst kwamen we... waar blijft mijn pizza? 'Claire!? Mijn pizza!'
   Mijn pizza is op en ik ben ook op. Het is zeven voor tien en ik ga terug fietsen en slapen. Helemaal kapot. Fijne dag allen. xxx