Een prachtig rondje!

 Bonjour, ik zit in de bakker. En de bakkeres is nu iemand aan het bellen waar ik wellicht kan overnachten. Ik vroeg haar of ik hier mijn matras neer kon leggen vanavond. 

   'C'est un boulangerie, pas un auberge.' zei ze.

   Ze had daar gelijk in, dit is een bakker en geen hostel. Pff, ik moet echt een oplossing vinden om goedkoop en warm te overnachten in de toekomst. Iemand die me een warme slaapzak langs wil brengen of een warme deken?

   Dit kopje koffie bij de bakker is heerlijk samen met de petit-pain, wat ik beiden gratis gekregen heb. Ze heeft haar man opgebeld of ik bij hen kon overnachten, maar die wilde dat niet. Misschien probeer ik vannacht wel een vrachtwagenchauffeur te vinden die me een stuk naar het zuiden wil brengen en misschien kan ik wel in zijn vrachtwagen blijven pitten.

   De bakkeres kan me vanavond naar Delle brengen, daar waar ik vandaag vertrokken ben. Een mooi rondje dacht ik zo.

   Mensen zijn zo behulpzaam, echt fijn. Nu krijg ik een zak vol met broodjes en koeken van haar mee. Wauuuw! 'Otherwise, I throw it away.'

Geweldig, ik heb een slaapplek voor vanavond. Het heeft even wat tijd en een beetje moeite gekost, maar ik heb een bed, en het is nog warm ook. Ik lig in een vrachtwagen.

  Ik ben door de bakkeres, Autrey naar Delle gebracht, de plek waar ik vandaag ook uit vertrokken ben. In de auto luisterden we heavy metal en Yves Jemait, Franse folk. Oh en Manu Ciau. Ze wilde me maar wat graag helpen maar wist niet hoe. Ik mocht van haar man niet met haar mee naar huis, dus heeft ze me bij een kermis afgezet. 'C'est beaucoup personne ici, so maybe you can find something here. Try the kebab.' 

   Dus ik liep de kebab binnen en vroeg of ik mijn matje daar neer mocht leggen, maar dat mocht helaas niet. Wel heb ik een liedje gespeeld voor een gratis drankje. Ik koos voor water met bubbels.

   Later ben ik maar gewoon de kermis opgelopen, want wie weet wat een kermis kon brengen. Het was allemaal net afgelopen en trucks werden ingeladen en kraampjes afgebroken. Ik begon maar wat rond te vragen en het was allemaal tranquillo en ik heb van een aardige mevrouw een hele zak vol crepes gekregen om te eten. Zij heeft me doorgestuurd naar Vincent. Ik vroeg of ik hem kon helpen met afbreken en vroeg hem waar hij zijn vrachtwagen naartoe reed. 

   'Strasbourg.' zei hij. 'But I go tomorrow..' hij sprak geen Engels, maar dat doe ik nu even voor hem.  Hij was een vlugge man met een snel pasje en zei: 'Tu dormier dans ma truck?' ik lig nu in zijn vrachtwagen met dekens en kussens en slaapzakken. Ik lig heerlijk hier en hij vertrouwd me want zelf slaapt hij in Mulhouse. De deur heeft hij open gelaten zodat ik kan plassen wanneer ik wil. Hij heeft me allemaal Franse woordden geleerd zoals: Armand - geld, bah - bodem, darmant - naar beneden, mont - omhoog, ho - boven, poes - duwen, pout-etre - misschien en nog een paar woorden. Ik heb hem geholpen met het inladen van de truck en afbreken van zijn kermisattractie, ronddraaiende autootjes en vliegruitgjes waar je in kunt zitten. Hij heeft me aan het eind een vrijkaartje gegeven voor een ronde. Ik kon hier wel om lachen. Ook heeft hij me twintig euro gegeven  en een cadeautje; een soort spelletje waar een munt in het bakje zit en dat muntje kun je er op een of andere manier wel uithalen, maar is eigenlijk onmogelijk omdat er geen opties meer over zijn om uberhaupt een handeling uit te voeren met dat bakje. Alle mogelijkheden om het bakje te openen heb ik geprobeerd, maar hij kan niet open. Er is eigenlijk maar een mogelijkheid en dat is draaien, of trekken.

   Maar daar gaat het niet om. Het gaat er om hoe een fijne man Vincent is. Wat een ontzettend vriendelijke man dat hij me zomaar in zijn vraachtwagen laat slapen. Morgen komt hij rond elf uur terug, dus kan ik nog lekker uitslapen ook. Oh, hij heeft zelfs stroom voor me aangelegd!

Goed, de dag. Vanochtend had ik nog steeds niet helemaal besloten wat ik zou gaan doen, en ook Gael reageerde niet meer. Ik heb even met wat vrienden gebeld en die wisten het ook niet wat ik moet doen. Ze zeiden kies je hart met volle overtuiging. Eerst probeerde ik een lift te vinden naar Besancon, maar niemand stopte, behalve iemand die niet naar Besancon ging.

   Oh, een super grappig dingetje vanochtend. Ik krijg een lach op mijn gezicht als ik er aan denk. Ik wilde een besluit nemen en besloot  er een soort meditatieoefening op te doen. Het was koud en bewolkt, grijs weer. Ik deed deze meditatieoefening met mijn handen in een kommetje en mijn ogen gesloten, kijkend door mijn oogleden naar mijn handen in het kommetje. Maar ineens voelde ik iets in mijn handen en dacht: wat is dit nou? Ik keek en er naar en er lag twee euro in en een meneer knipoogte naar me. Hij dacht waarschijnlijk dat ik aan het bedelen was. Ik moet hardop lachen momenteel. Dit zijn echt van die momenten dat je denkt: ja, de wereld is goed. Op dat moment had ik mijn keuze ook gemaakt om te gaan liften naar Besancon, gewoon door deze twee euro. Maar Gael reageerde niet en niemand stopte, dus ben ik maar gaan wandelen. Ik wandelde richting het zuid-westen en kwam bij een weg uit waar ik weer een lift probeerde. De eerste de beste auto stopte en ook de tweede en derde auto stopte. Ik koos voor de derde auto. Dit was een luxe fort met een man er in. Hij stelde zichzelf voor en zei dat hij naar Belfort ging, dat was richting het noorden. Hier kon ik een lift nemen richting Besancon. Uiteindelijk zijn we naar een boel gepraat in zijn woonkamer uitgekomen waar we een bord salade, patat en vlees hebben gegeten. Na het eten hebben we met zijn alleen een stuk gewandeld door een natuurgebied, zijn vrouw en zijn twee dochtertjes. Zelf was hij dertig en heette Jordan. We hebben een signe - gans gespot en hebben hertjes mais gevoerd. de boer liet ons binnen en we konden gaan strooien. Jordans dochter strooide met mais en ik strooide met ukulelenoten. Volgens Edgar ben ik een ukulelelist. We liepen door langs de duurste huizen, villa's en kastelen. Bijna iedereen in dat dorpje werkte volgens Jordan in Zwitserland. Hijzelf ook. Hij was buschauffeur maar reed in een dikke fort en had een enorme tuin om zijn huis. Zijn vrouw leek geen werk te hebben.

   toen we terug kwamen bij zijn huis hebben we appels geplukt en mocht ik wat appels meenemen voor onderweg. Het was ondertussen vijf uur 's middags en ik wandelde verder. Ik was ondertussen boven Delle en liep gewoon weer zuidelijk en kwam bij een dorpje uit waar een bakker was. Ik had geen flauw idee waar ik uit zou komen, dus vroeg maar gewoon of ik mijn matras bij de bakker neer kon leggen. Dit kon niet. Maar dit verhaal staat hier boven al beschreven. Zo heb ik een prachtig rondje mogen maken en veel mensen mogen ontmoeten om weer in precies hetzelfde stadje uit te komen. Echt een heerlijk dagje zo, vooral als je dan ook nog in Vincent zijn vrachtwagen mag slapen. En al helemaal als je dan net nog een bericht van Gael krijgt dat hij nog niet in Besancon aangekomen is. Ik ben ook nog niet in Besancon aangekomen, maar morgen weer een kans om het te proberen. Misschien dat we morgen eindelijk meeten, want dan kan ik met hem en Michael meerijden naar Geneve!

   De inkomsten en uitgaven van de dag zitten op vijftien euro positief.