Back in Nederland

Er staat een heerlijke kop thee naast me en ik zit op de schrijfstoel. Want, ik ga gewoon lekker verder met blogjes schrijven want it's all part of the trip.

   Drie dagen geleden had ik mijn eerste baantje alweer; ik kon een dagje bij de Spar in Deventer aan de slag via de geweldige app Young Ones. Ik was de avond ervoor bij Edgar, gewoon ontzettend leuk om hem weer te zien en Woody. We hebben geluld en gegeten op zijn Frans. Hij inspireerde me om direct door te gaan met de baantjes voor en dat heb ik diezelfde avond nog gedaan, terug in de auto. Mijn gedachten gaan echt alle kanten op op dit moment, want toen ik in de auto zat, dacht ik ineens van: hey, ik kan zo naar Spanje rijden als ik zou willen. Anyway, dat deed ik niet; ik reageerde op allemaal baantjes en de volgende ochtend werd ik wakker gebeld door de Spar dus.

   'Hey,' zei hij, 'we vragen ons af waar je bent.'

   Ik keek op de klok en het was half elf. Toen keek ik op de Young Ones app en zag dat ik om tien uur bij de Spar had moeten zijn. Ik legde hem de situatie uit. 'Over anderhalf uur kan ik aanwezig zijn.'

   'Goed, zien we je dan.'

   Ik trok mijn kleren aan, ging aan mijn ontbijt en reed rustig die kant op. Oh, en ik nam Harm en Joekoe mee.

   'Kom je uit de apres ski of zo?' vroeg de manager van de Spar. Hij bekeek me van top tot teen. 'Zo kun je echt niet aan het werk hier.'

   Ik had volgens hem niet de juiste kleren aan om in een supermarkt te werken. 'Leer hier van.' zei hij.

   'Prima.'

   Ik leerde er van en belde Markie en Simon op; vrienden van me uit Deventer, of zij toevallig nog een goeie broek voor me hadden. Beiden waren ze niet in de stad. 'Hey, maar we kunnen vanavond wel chillen!' zei Simon.

   Markie was in Apeldoorn en had wellicht werk voor me bij een sushitent. 'Kom naar Apeldoorn en meet me daar.'

   Ik reed naar Apeldoorn en meette met Markie. Het was goed om hem weer te zien. Markie heb ik tijdens mijn reis ontmoet, ook in Deventer, en we hebben sindsdien erg veel contact gehouden. 'Jojo pik! Kom we moeten naar Deventer. Werk bij Shabu in Deventer. Als we daar heen gaan kun je papiertje invullen en beetje eerste indruk krijgen van de impressie en zo. Oh, kun je me daarna naar Zuthpen brengen? Moet om zes uur in Zuthpen zijn.'

   Dat kon ik niet want had om zes uur met Simon afgesproken op station Zwolle en om zeven uur met Joris bij zijn flat. Super coronaproof allemaal. Ssst, niet NSB'en graag als je dit leest.

   Ik bracht Markie eerder naar Zuthpen en ben direct naar Zwolle geraced om met Simon af te spreken. Ondtussen een tikki van twintig euro ontvangen van Markie.

   Simon zat bij de stationspiano. 'Joooo ouwe!' we gaven elkaar een knuffel. 'Goed je weer te zien man! Je hebt vast een heleboel te vertellen!'

   Ik had ontzettend veel te vertellen, maar weinig tijd, want het was half zeven en om zeven uur stond Joris alweer te wachten op de parkeerplaats. 

   'Laten we anders morgen chillen.'

   'Ja, kan morgen wel naar Deventer komen.'

   Ik ging verder naar Joris en we kwamen tegelijk aan op de afgesproken parkeerplaats. Het was erg fijn om hem weer te zien. Ik had Joris al gezien de eerste dag dat ik terug was. Hij was langs gekomen samen met Aaron en we hebben afgesproken om een voetbalwedstrijd te kijken samen; Nederland - Spanje. Ik was voor Spanje. Nee ik was voor Nederland natuurlijk.

   Joris heeft me nog een spel uitgelegd met kaarten en piraten en mana's en andere magische krachten. Het was een spel wat al meer dan twintig jaar fanatiek gespeeld wordt en waar tournooien mee gehouden worden. Het was een nieuwe passie van Joris wat hij heeft ondervonden terwijl ik aan het reizen was. Hij liet me zijn kaartendek zien en er zaten allemaal planeswalkers tussen en goeie piraten die veel damage deden en goed konden blocken. Het was de bedoeling om elkaar te verslaan, twintig levens. Bijna had ik Joris verslagen, maar hij speelde niet op zijn best. Uiteindelijk deed hij wel zijn best en had hij me in drie beurten klem.

   Later keken we een aflevering van South-Park over dit spel; Cock-magic. Geniaal, echt een aanrader om eens te kijken. 'Is mijn favoriete south-park.' zei Joris.

   Mijne tegenwoordig ook; geweldig in elkaar gezet.

   De volgende dag was rustig wakker worden; gamen, douchen en gamen. Joris liet me nog een film zien van een les die hij heeft gegeven. 'Normaalgesproken is dit echt een terrorklas, maar ik had ze onder controle.' Hij had ze inderdaad onder controle want op de video was te zien dat hij, zonder naar de schobbejak te kijken, maar in zijn vingers hoefde te knippen om hem weer op zijn stoel te laten zitten. Overmeestering heet dat. Ik vond het leuk om Joris aan het werk te zien en het gaf me een nostalgisch gevoel naar de brugklas. Hij deed het leuk als leraar.

   Het was vijf uur en ik ging naar Deventer om met Simon te chillen. Er was Daniel en hij moest vrijwel direct naar het station. We hebben overheerlijke burgers gegeten en later kwamen Markie, Raymond en Bas. Het duurde niet lang of Simon kreeg een belletje van de huisbaas dat we stil moesten zijn. Een sneu figuur in het huis heeft de huisbaas gebeld zonder eerst bij ons aan te kloppen, zonder Simon uberhaupt te kennen.

   Enfin, we zijn naar Raymonds huis gegaan en er was handhaving die moeilijk ging doen en Markie een boete heeft gegeven voor een tweede waarschuwing. We zouden met zijn drieen over straat lopen en dat was wettelijk verboden. De handhaving dus.

   Bij Raymond werd het een avond met ontzettend veel discussie en ontzettend veel bier en dat soort dingen. Een keer ging de bel en belde de buurvrouw aan. 'Waarom hebben jullie het over mijn vibrator?'

   Wij hebben het nooit over een vibrator gehad en laat staan die van haar. Misschien wilde ze ons subtiel vertellen dat ze een nieuwe vibrator had, want dat heeft ze in principe wel gedaan. Anders zou ik niet weten hoe ze daarbij gekomen was. Anyway, ze kwam er niet bij zitten en de avond ging door. Het werd van een uur ineens drie uur en van drie uur ineens vijf uur. Er was een discussie over homo's tussen Bas en Raymond die tegenover elkaar zaten. Simon en ik zaten ook tegenover elkaar en luisterden aandachtig. Af en toe veranderde de sfeer in irritatie en ruzie en werd er steeds harder gesproken. 'Ey maar Bassie, lekkere pik in je reet toch!' Simon zat achterover op zijn stoel en duwde Bas tegen zijn schouder.

   'Simon tyf op!'

   'Aaah Bassie jonge, ey ik weet dat je t lekker vindt.'

   Simon zat gewoon te ouwehoeren en Bas irriteerde zich.

   'Wanneer ben je jezelf?' vroeg Raymond nadat we 'Niet of nooit geweest.' van Acda en de Munnik luisterden.

   'Ik ben mezelf wanneer ik in mijn eentje op mijn kamer zit.' zei Bas. 'Dan kan ik gewoon mijn gedachten laten lopen en alles denken wat ik wil. Wanneer ik met anderen ben dan pas ik me meer aan.'

   'Interessant.' zei Raymond. 'Ik ben juist mezelf wanneer ik met mijn vrienden ben. Dan kan ik gewoon helemaal los gaan en alle remmen los gooien. Met mijn ouders heb dat toch wat minder en kan ik me niet echt gedragen zoals ik altijd zou willen.' Hij keek naar mij. 'Wanneer ben jij jezelf?'

   'Wanneer ik mezelf niet ben.'

   'Hoe bedoel je?'

   'Wanneer ik mezelf ben zit ik rustig in mijn comfortzone maar wanneer ik mezelf niet ben doe of zeg ik dingen die ik eigenlijk niet zo goed durf wanneer ik met anderen ben.'

   'Ja goeie, want voor de buitenwereld lijkt het dan alsof je jezelf bent terwijl je eigenlijk juist niet jezelf bent! interessant...'

   'Ik ben mezelf niet of al die jaren nooit geweest!' zongen we in koor met onze handen in de lucht.

   Er zijn zoveel mooie dingen gezegd of gebeurd en ik kan me nog een heleboel herinneren, alles, maar dat ga ik niet doen want privacy. Simon heeft me veel geleerd die avond zonder dat hij dat waarschijnlijk door had. 'Met een been sta ik in de zakenwereld en met mijn andere been zwerf ik rond op straat.'

   'Er was laatst een foto van je gemaakt dat je op straat lag met een zwerver.' zei Bas.

   'Veel zwervers hebben geen keuze, die zijn zwerver, maar ik kan altijd terugstappen in de zakenwereld wanneer het iets te ver gaat. Ik wil zegmaar een brug creeren tussen de onderwereld en de rijke wereld.'

   Simon was ondertussen behoorlijk dronken en het was een uur of zes. Hij had een projectpresentatie op zijn werk die ochtend, om elf uur in Rijssen. Ik heb ontzettend veel bewondering voor hem want ik was eventjes gaan liggen op de bank terwijl ik aandachtig meeluisterde met de volgende discussie tussen Raymond en Bas, toen Simon om half acht naast me stond met bier in zijn hand. 'Freek, kun jij me zo even naar huis brengen met de auto?'

   Dit wilde ik wel, want zelf moest ik ook om half tien in Lunteren zijn om huisjes schoon te maken.

   We liepen in het licht terug richting de auto toen Simon zijn biertje liet vallen en twee agenten naar ons riepen. 'Simon, opruimen dat biertje.'

   Onschuldige Simon raapte het glas op en gooide het, uit het zicht van de politie tegen de kerk aan en haalde een nieuw biertje uit zijn jas. Hij had wel een mooie jas aan.

   Bij zijn huis kwam hij er achter dat hij zijn sleutels niet bij zich had. Hij liep terug naar de auto. 'Kut man, ik wilde nog een douche nemen en wat schone kleren aantrekken. Jo Freekie, wil je me anders naar het station brengen?'

   In de auto trok hij een nieuw biertje open waarvan ik zei dat hij die leeg moest gooien. Dit deed hij gelukkig, wel bijna over een stel fietsers, maar dat maakt niet uit; het is Simon. 'Kut man, ik stink nu helemaal naar bier en moet zo die presentatie houden.'

   Ik had er vertrouwen in want ik wist van binnen dat hij die presentatie keihard ging winnen. Dit zei ik hem ook.

   'Ik heb mijn verslag ingeleverd op school; alles formeel, zakelijk, doelmatisch, praktisch, functioneel en objectief ingevuld, en daar naast: "Hallo, ik ben Simon, alcoholist en coffeeshop sponsor." ingevuld. Toen ben ik opgebeld door de directeur van de school met de vraag of ik dat gedeelte wilde veranderen. Maar dat ga ik lekker niet doen. Ik denk dat ze bang zijn om een flater te slaan als ik de verkiezingen win.' We kwamen ondertussen bij het station. 'Achja, t leven... je kunt maar beter op het randje staan.'

   Met deze woorden namen we afscheid.

   Ik heb voor Simon geduimd tijdens mijn werk en later kreeg ik bericht dat zijn presentatie heel goed was gegaan. Die Simon... ik krijg een lach op mijn gezicht als ik terug denk.

   Mijn eigen werk daarentegen was behoorlijk zwaar en ik voel de slapheid in mijn knieen nog toen ik de trap op liep om bedden op te maken. Er was nog Pascal, een jongen die meedeed en in de finale stond van werknemer van het jaar bij Young Ones. Hij moest een vlog maken van zijn werk en die later uploaden. Ik heb Joekoe en Harm gespeeld op de achtergrond van zijn vlog en het is eerlijkgezegd best leuk geworden.

   Na werk heb ik piano gespeeld in de Chinees bij de receptie van het hoofdgebouw op werk en een lied geschreven over de avond. Het refrein ging over Simon.

   Op de terugweg van werk vielen mijn ogen telkens bijna dicht en kwam ik langs wilp. Ik bedacht me dat ik wel even bij oma langs kon gaan om wellicht even te slapen en om me te laten zien.

   'Wie is dat?' vroeg ze toen ik binnen stond. Ik had mijn muts op en een mondkapje voor en er kwam een ontzettend brede lach op haar gezicht toen ik het allemaal af deed. 'Heeeeey, wat een verrassing! Ik wist helemaal niet dat je er alweer was!' Oma was zooo blij. Zo fijn ook om oma weer te zien. We gaven elkaar een elleboog en ik werd in de watten gelegd met stroopwafels, honing, thee, een uitsmeiter en de inhoud van haar portemonnee. We hebben foto's en video's gekeken en ik heb haar verhalen verteld over de reis. Snel kom ik weer eens bij haar langs wanneer ik minder moe ben, dan gaan we even goed bijkletsen.

   Ik ging verder want kon nog solliciteren bij de wok met Markie. Dit deed ik maar het was niet echt rendabel voor mij om daar aant werk te gaan.

   Ik heb even met Markie gechilled en ben uiteindelijk in mijn bed in Balkbrug beland en heb de klok rond geslapen. Nu komt Tom zometeen langs en gaan we een roadtripje maken. Yeeeah, en door!