Een veel te langdradige blog

Vandaag wil ik een blogje schrijven. Ik ben wakker geworden in de caravan van Gael en wilde een stukje hardlopen toen ik er achter kwam dat er geen stroom meer was. Dat was logisch want ze halen dat er wel vaker uit zodat ze de deur fatsoenlijk kunnen sluiten. Maar deze keer was de deur niet alleen gesloten, maar ook op slot gedraaid. En er was niemand meer thuis; iedereen was aan het werk of ergens anders.

   Ik had honger maar besloot eerst een rondje te gaan hardlopen; lekker over de straat met de groene grasheuvels tussen de koeien, het dorpje binnen, langs Tommies huis, langs het kerkje en omhoog, het bos in. Via het harde zandpad ben ik langs de snelweg gekomen en via daar terug naar de caravan. Het huis was nog steeds op slot, maar deze keer was ik bezweet en wilde eigenlijk, naast mijn honger, ook graag een douche nemen. Gelukkig had ik nog een paar walnootjes in mijn jas van de oude boer uit Turckheim en groeide er een laatste tomaat, weliswaar groengeel, in de tuin van Flow.

   Ukulele spelen dan maar. Ik heb over the rainbow gespeeld, maar het was behoorlijk koud en mijn vingers beweegden trager dan normaal. Ik besloot in de caravan te gaan zitten op de stoel voorin en mijn toetsenbord te pakken. Maar ook voor het typen waren mijn vingers iets te koud. Nu lig ik in de caravan onder mijn dekens met het toetsenbord op mijn buik te typen. Het is half vier 's middags en ik hoor nu net een brommer aankomen. Ik ga eens even kijken wie dat is.

Ik moet vandaag even mijn sd-kaart back-uppen, aangezien er gisteren tijdens het uploaden van een filmpje op facebook vanalles kapot is gegaan aan mijn sd-kaart of mijn telefoon. Ik weet het niet, maar allle bestanden, 55gb, zijn verdwenen, of in ieder geval niet meer zichtbaar op mijn telefoon. En daar baal ik van, kut facebook! Het is altijd facebook die dwars moet liggen. Echt waar, als ik die Marc Suckerberg in mijn klauwen krijg, dan wurg ik hem totdat zijn gezicht rood wordt van al het opgepropte bloed in zijn hersens. Daarna epileer ik zijn baard met een pincet, haartje voor haartje, en ik doe het extra langzaam. Als ik Mark Suckerberg tegenkom hang ik hem aan zijn onderbroek boven een vijver hongerige haaien, aan een paal daarboven met een enorm stuk vlees vastgebonden aan een touw, bungelend aan zijn enkel. Ik wens hem de pijn van het perongeluk staan op een legoblokje, dat de tranen hem in de ogen staan. Mark Suckerberg, je bent voor mij als de Thierry Baudet onder de social media. Jij bent zo iemand die ik vijftig euro zou betalen voor een opgerookte sigaret, gewoon omdat ik je zo'n zak vind.

   Goed, genoeg gemarksuckerbergt, ik wil het niet meer hebben over het kapotgaan van mijn sd-kaart en de crash van mijn telefoon, veroorzaakt door facebook. Ik wil het hebben over de spelende kittens hier in de woonkamer. Er is Coco, ook wel Corona, een lief wit katje met een lichtgrijze staart, zwarte oortjes en pootjes en een lichtgrijs koppie. Coco speelt samen met een andere jonge kat, zwart-wit en ze krabben elkaar en bijten en dit zou dan spelen zijn. Er is Jimi, een zwarte kat. Ik noem hem zelf Jimi omdat hij zwart is en met zijn tanden vaak op mijn ukulele zit te spelen, verwijzend naar Jimi Hendrix. Ik hoop Jimi mee naar huis te mogen nemen. Flow heeft hem mij al eens aangeboden of ik Jimi wil hebben. Ja, ik wil Jimi hebben! Wel lastig met reizen, maar er moet een oplossing te vinden zijn. Wellicht in het zeivakje van mijn tas, of een soort kattenkooitje, bungelend aan mijn tas, of in mijn jaszak. Ik ga hem ukulele leren spelen!

   Dan, de dag van gisteren. Ik ben uiteindelijk om vijf uur, toen het schemer begon te worden, naar binnen gekomen omdat Micha en Gael terug kwamen van werk. Ik heb buiten met blauwe handen een boekje zitten lezen en even een belletje gepleegd met een mooie vrouw en zag toen plots dat de tv aan stond en er iemand binnen was. De deur ging op een kier en Micha deed open. 'Yeah?'

   'Can I come in?'

   Hij trok zijn wenkbrauw op. 'Yes? Why you ask?'

   'I don't know.' Mijn knieen waren als verroeste scharnieren en mijn voeten waren koud. Ik overdrijf. Het viel wel mee allemaal. Gelukkig mocht ik binnen komen. Direct liep ik naar de kast en ging aan mijn ontbijt, scheerde mezelf tot een snor en nam een heerlijke warme dankbare douche. Damn, dat was een fijne douche. Ik douchte mezelf helemaal rood.

   Die avond hebben we lekker op de bank gechilled en heb ik een pan eten gemaakt. Het was best prima te doen, dat zei iedereen ook, maar het was ontzettend zwaar op de maag. Letitia lachte nog: 'C'est pas bon pour petit French stomach.' Het was pompoen met boter, gebakken in een pan samen met broccolipurree, een boel creme fraish, bonen, bloem, pompoenpitmeel, water en spek. Het werd een soort groen-bruin cement. Dat zei Flow ook. 'C'est pour construire une maison.' Hij pakte een luchtsteen en smeerde er wat cement op.

   'Ça va.' zei hij.

   Ik kreeg nog complimenten van Gael over de tapanade die ik heb gemaakt. Hij wilde dat ik een foto maakte voor hem van de ingredienten die er in zaten. 'I get the smile on my face when i taste that.' Ik kreeg bijna kippenvel van hoe mooi ik dat compliment vond. 'Ce n'est pas tapanade. C'est kaviaar d'olive noir. Tapanade est avec de anchovis et un autre chose.' 

   Daarna hebben we de hangover gekeken en zijn naar bed gegaan.

   Nu zit ik hier en vraag ik me af wat te doen. Ik denk dat ik eventjes wat ga lezen zo, of even naar de buurtsuper om wat eten voor ons allen te halen. Wellicht ga ik even wat oefenen op joekoe of nog even door met schrijven.

   Ik wilde eigenlijk vandaag vertrekken, maar ze vroegen of ik nog eventjes wilde blijven omdat ze morgen uitbetaald krijgen en dan kunnen Gael, Micha en Flow me terugbetalen. Ook wil ik Flow nog betalen voor dat ik hier zo lang heb mogen zijn. Prima, dan blijf ik nog eventjes en probeer ik de tijd nuttig te besteden terwijl iedereen aan het werk is. Ook wacht ik nog op een pakketje van mijn ouders. Ze hebben me niet verteld wat er in zit, en ik ben ontzettend benieuwd. Ik vind het zo leuk dat ze me iets opsturen! Ik wil het hier in ieder geval goed afsluiten!

Het is een dag later en er wordt hard geschreeuwd hier, er wordt gewezen, er wordt op een harde toon gepraat en het gaat tussen Flow en Leti, en Gael. Er begint een hond te blaffen en mijn ukulele valt om. Ik zit er middenin. Gael was al boos en ik voelde dit al enigszins aankomen. Hij was boos op Flow en Leti over geld, iets met geld. Ik weet waarover, maar ga het niet vertellen. Ik hoop alleen niet dat het uit de klauwen gaat lopen, want nu gaan ze allemaal naar boven en blijven Flow, Laura en de kinderen hier beneden. Gael, strak in zijn t-shirt, komt weer beneden en lijkt redelijk kalm te zijn.

   Ik wilde schrijven omdat ik nog weinig gedaan heb vandaag op een dag dat ik eigenlijk wilde vertrekken. Maar ik krijg ook nog geld van Gael en Micha dus wilde daar nog even op wachten. Dat geld is er nu blijkbaar nog niet, althans, dat denk ik en ook heb ik mijn pakketje nog niet in ontvangst mogen nemen omdat er niemand thuis was op de dag van de levering. Nu zweeft het ergens in Frankrijk rond moet ik een nieuwe datum en een nieuwe plek vinden om dit pakket te laten leveren. De eerstvolgende dag dat ie hier kan zijn is dinsdag, en daar wil ik niet op wachten. Dus heb ik bedacht hem ergens op de terugweg te laten leveren op een adres van iemand waar ik even langs wil gaan. De oude boer uit Turckheim, Christelle en Herve of Achim, Andrea en Celina en Layla. Wellicht Mikey of het huis van Damian maybe. Er zijn genoeg plekken waar ik nog eventjes langs wil gaan.

   Ik heb nog redelijk veel contact met Liselle, een dame van werk. Ze was serveerster bij het restaurant waar ik werkte. Ze heeft me een facebookgroep doorgestuurt met alleen maar 'Gentille' mensen. Alleen maar leuke mensen. Dit is een besloten groep, een soort vriendengroep van duizend. Liselle heeft me ook voorgesteld of ik mee wilde op roadtrip met haar vriend en een vriendin. Ze weet nog niet wanneer, maar als de kans er is en ik ben op de juiste plek, dan ga ik met hen mee! Ze is ook van harte welkom om met mij mee naar Rome te wandelen als ze dat leuk vindt.

   Gael en Micha pakken nu op dit moment hun spullen in en gaan in de caravan slapen. Ik moet vanavond in het bed slapen. Pff, ik wil gewoon een goede sfeer hier. Verdomme!

   Ik ben wel een beetje klaar met dit gezever allemaal. En... ik wil niet in een ruziesfeer vertrekken en... het is allemaal niet mijn probleem en wil het niet op mijn schouders dragen en... het is wel degelijk mijn probleem want het gaat over geld en ik krijg nog honderdtwintig euro in totaal dus... ik verwacht hier nog wel een extra dagje te blijven, of twee. 

   Ik heb eventjes 'the house of the rising sun' gespeeld. Erg toepasselijk voor het moment en er kwam zelfs even een lach op het gezicht van Flow en Leti. 'He just makes music all day.' zei Leti.

   'Slowly my friend.' zei Flow. 'Slowly my friend.' is toch wel het zinnetje van de afgelopen drie weken geweest voor mij. Of 'Truc du machin.' Ik denk 'truc du machin.' Het betekend: 'Ding van het ding.' het was een insight joke tussen Micha, Gael en ik en ik hoor nu overal mensen 'Truc du machin' zeggen. Het staat zelfs in mijn ukulele gekerft. Ook zit er bloed aan mijn ukulele en staat er 'Allways.' op geschreven. of: 'All ways.' hoe je het maar wilt noemen. Erachter staat een hart. Ook heeft iemand, geen idee wie, er 'Punk is not dead.' in gekerft en Flow: 'A-C-A-B (all cops are bastards).' Ikzelf ben van mening dat de politie je beste vriend is, maar mijn ukulele denkt anders. Ik mis mijn oude ukulele die ik aan de oude boer uit Turckheim heb gegeven als souvenir. Ik vind hem eigenlijk veel mooier, kapotgerepareerd als ie is met gaten er in en heel groot 'Painkiller' erop.

   Vanmiddag in de supermarkt was ik samen met Gael en hebben we 'Right about now, the funk soul brother' gezongen. Gael zijn oog viel telkens op allemaal mooie vrouwen die voorbij liepen of naast ons stonden bij de kassa. 'Pooow!' zei hij met starende ogen terwijl zijn mond open viel. De vrouw in de panterrok bukte op dat moment net voorover om haar boodschappen op de toonbank te leggen. 'I really need seks.' zei Gael en kneep in zijn ballen. Hij kwam dichterbij en fluisterde iets in mijn oor waarvan ik dacht: oei, dat is weinig. 

   Na een heleboel gezeik vanavond slaap ik nu in het bed van Gael en ligt Gael in de caravan. Ik was net eventjes bij hem om hem wat water te brengen, want de deuren zaten op slot omdat hij niet meer welkom is binnen en ik van binnenuit wel naar buien kon. 'I think we leave very very soon to Geneve.' zei hij. Hij klonk totaal niet boos, maar meer overdonderd van de reactie van Leti. Zijn stem was zacht en zijn wenkbrauwen stonden als schuine dakjes boven zijn ogen. 'There is something in the head.' zei hij. 'Anyway, thanks pour d'eau.' En toen ik terug liep, was de deur ook voor mij op slot gedraaid en zag ik in de kamer boven het licht aan gaan. Leti is me naar beneden gevolgd en heeft de deur zo snel moglijk op slot gedraaid toen ik buiten was. Gelukkig lag Flow beneden op de bank te slapen en tikte ik op het raam en heeft hij de deur voor me open gemaakt.

   Ik lig nu op bed en heb gelukkig ook nog fijn contact gehad, met Lisette. Ze heeft me ontzettend geholpen en allemaal extra opties gegeven voor in de toekomst. Wat een schat van een mens is ze. Ze heeft een tekst in het Frans voor me geschreven waarmee ik kan solliciteren op wooferadresjes. Daar kun je werken tegen kosten en inwoning. Het schijnt veel gedaan te worden in Frankrijk, vooral op zelfvoorzienende ecodorpjes. Dat zijn echt dorpjes waar ik nog wel eens van droom om in te wonen op een verder tijdstip in mijn leven. Dankjewel Liselle, we houden contact!