terugkijken op een reis die nog niet af is.

Ik zit aan de tafel, thuis bij mijn ouders in het huis. Ik kijk om me heen en naar buiten en alles is precies zoals het was. Het lijkt wel alsof ik helemaal niet weg ben geweest. Maar voor mij voelt het zo anders om hier te zijn; ik ben veranderd als mens merk ik. Ik heb op mijn reis zo ontzettend veel mensen ontmoet en verhalen gehoord van anderen. Ik heb me, mede dankzij een gesprek met mijn tante, 'ik gun het je zo.' bezig gehouden met de verhalen van anderen en heb heel goed geluisterd en voor mezelf er uit gehaald wat ik wel zou willen en wat ik niet zou willen. Ik heb voor mezelf veel duidelijker gekregen wat ik wel zou willen in de toekomst en wat ik niet zou willen in de toekomst. Wat ik niet zou willen is bijvoorbeeld het eeuwig onderweg zijn in een caravan, zoals Gael en Micha. Na de ruzie met Flow, zijn ze maar gewoon ergens heen gereden, doelloos, richting een camping of een bos. Ze hebben geen plan en zijn enkel bezig met hier en daar geld sprokkelen om weer een andere plek op te zoeken, waar ze uiteindelijk misschien wel weer weggestuurd worden. Aan de andere kant kan ik hun levensstijl wel erg waarderen; ze zien het leven als een feest en lijken weinig zorgen te hebben over de toekomst of het verleden.

   Wat ik bijvoorbeeld wel zou willen, en die man is echt een voorbeeld voor me voor hoe de levenslijn van een man kan zijn, is de oude boer uit Turckheim. Hij is met pensioen gegaan en heeft nog steeds iedere dag de energy van een veertig jarige. Wanneer het herfst is, wandeld hij de bergen in om wilde paddenstoelen te plukken en vindt stenen waar hij kunstwerken mee maakt. Hij heeft vrienden van vijvendertig, luisterd echte muziek en geen fabrieksmuziek, heeft een leuke vrouw waar hij nog steeds mee kan lachen en die elkaar nog steeds plagen alsof ze elkaar net kennen. Hij woont in een prachtig dorpje waar iedereen hem kent en respecteert voor zijn fijne persoonlijkheid. Vroeger heeft hij door Amerika gereisd op de motor en op de fiets en heeft hij zijn wilde jaren geleefd. Hij heeft in een later tijdstip in zijn leven de wijngaard van zijn vader over genomen en heeft er redelijk mee kunnen verdienen. Hij heeft spiritualiteit opgepakt, een goede relatie met zijn kinderen. De oude boer uit Turckheim weet wat het leven is en ik heb veel van hem kunnen leren. Een ding wat ik van hem geleerd heb, en het klinkt wat gek misschien, maar ik heb van hem leren eten. 'When you eat, you eat and you don't put anything else on the table. When I eat, I cannot sit on my phone and talk to others or read the newspaper.' En ik moet eerlijk zeggen, het werkt. Wanneer ik eet, houd ik me bezig met eten en kauwen en het geeft daadwerkelijk rust in mijn hoofd. De oude boer uit Turckheim is een voorbeeld voor me en ik ga absoluut nog eens bij hem langs.

   Wat me erg is bijgebleven is de ontmoeting met Jaques en Mateo, hoe die twee broers van elkaar zijn, maar zo ontzettend verschillen en toch zo van elkaar houden. Jaques is de rijke man met de sigaar en de whiskey, drinkend en feestend iedere avond en Mateo is de goeroe die een wordt met de natuur en op de energie van de bomen, planten en wind in een maand naar Santhiago de Compostella is gewandeld met honderd euro en slaapt in telefoonhokjes en onder putdeksels. Een ontzettende inspiratie is hij voor me geweest deze reis. Voor mij wellicht wel de meest belangrijke ontmoeting omdat ik in een later tijdstip heb ingezien dat je inderdaad een kunt worden met de natuur wanneer je alles toelaat en gewoon doorwandeld en je voeten het werk laat doen. Op sommige momenten wandelde ik vanzelf zonder dat het me energie kostte. Het bracht me juist energie. Op die momenten heb ik veel terug gedacht aan Mateo en wat hij allemaal tegen me heeft gezegd, het brede loopje dat hij me voor heeft gedaan. Ik heb dat loopje ook wel eens van hem overgenomen.

   Een andere inspiratie voor me was Marco Mout, de man van Walhallab in Zutphen. Wat hij allemaal bereikt heeft in zijn leven en wat hij allemaal doet met houtsnijden, reizen, kinderen opleiden tot kunstenaars. Hij kan anderen laten opleven door gewoon zijn eigen ding te doen. Marco is zelf wereldreiziger en Aaron en ik hebben uren lang aan zijn lippen gehangen, hoe hij de meest prachtige verhalen vertelde. Ik kan me nog goed herinneren dat hij het had over fietsen door Afghanistan en Tibet en dat hij met de taliban te maken kreeg en op een gegeven moment met een kalaschnikov op zijn rug fietste. Pure kicks en puur avontuur wat je alleen meemaakt wanneer je ook daadwerkelijk zo gek bent om door Afghanistan te gaan fietsen. Marco vertelde ook dat hij liever alleen reisde omdat hij dan zijn eigen weg kon kiezen en dat heeft me erg geholpen wanneer ik me wat eenzaam voelde. Het gaf me energie om te weten dat ik nog steeds alles kon doen wat ik zelf wilde. Wat hij allemaal bereikt heeft met zijn eigen visie en de wegen die hij in is geslagen, schijt hebbend aan wat anderen van hem vonden. Daar heb ik respect voor.

   Een van de leukste periodes van de reis vond ik het moment vanaf het slapen in de tuinstoel, waar die avond mijn tent kapot is gegaan, tot aan dat ik met Nina bij Mikey in Nancy ben belandt. Tijdens die periode leek alles vanzelf te gaan en kon ik me compleet laten meenemen door de buitenwereld.

   Ik wilde die dag een lift nemen richting Luxemburg, maar in plaats daarvan ben ik met die jongen op een camping in Ouren belandt. Hier heb ik drie dagen gezeten, gewerkt in een keuken waar iedereen uit Ijhorst kwam en een verblijf in een blokhut en honderd euro heb verdient. Zelfs heeft Niels voor mij een nieuwe tent opgehaald. Ik ben een dagje verder gelopen en bij een camping aangekomen waar iemand me naar een tankstation in Luxemburg heeft gebracht. Hier heb ik de hele dag gezeten op een bankje en al ukulelespelend het leven overdacht. In de avond ben ik opgepikt door Andrea en mocht in haar caravan slapen. Ik heb vier dagen bij deze prachtige mensen gezeten, Andrea, Achim en Chillina en een fantastische tijd gehad. Nina kwam langs en we hebben in de cabrio rondgereden met Achim, liederen geschreven en gespeeld in de zon en steden bezocht. Ik voelde me echt een paar dagen onderdeel van het gezin. Daarna ben ik met Nina meegereden naar Nancy en hebben een fantastische tijd gehad on the road. We zijn dichterbij elkaar gekomen als vrienden. Mikey had ik eerder al leren kennen en hij had me toen gezegd dat wanneer ik bij Nancy zou komen, hij een slaapadresje voor me had. Hier hebben we gebruik van gemaakt en we hebben een heerlijke avond gehad samen. Hierna zijn al onze wegen gescheiden en ben ik verder gaan wandelen richting de vogezen en Colmar.

   Ik ben nu thuis, maar het voelt alsof de reis nog lang niet afgelopen is. Er zijn nog zoveel kansen die voorbij gaan komen en... ik ben het leven anders gaan bekijken. Het kwakkeld nu niet meer voort zoals eerder, maar ik heb een toekomstplaatje voor me waar ik me de komende jaren mee bezig ga houden, en dat is voor mij net zoveel reis als deze reis. Ik heb een maand in Colmar gezeten en drie weken bij een gezin in Frankrijk, en dat heeft me laten inzien dat je ook stil kunt staan tijdens een reis en dat je je ook voor onbepaalde tijd even kunt settelen op een bepaalde plek tijdens een reis. Nu ben ik voor onbepaalde tijd even thuis gesetteld, maar de reis gaat verder. En wellicht gaat de reis naar een appartementje in Nederland, wellicht gaat de reis door naar Rome, wellicht gaat de reis wel naar Spanje, wellicht gaat de reis naar de Canarische Eilanden, wellicht blijft de reis wel hier bij mijn ouders en wellicht gaat de reis wel naar een ecodorpje in Frankrijk. Een ecodorpje die ik van Liselle heb gekregen. Wellicht ga ik wel met Liselle mee op reis en wellicht komt er wel iemand mee naar Rome. Wat ik wel wil is Rome toch nog bereiken wanneer het weer wat rustiger is rond corona. Voor nu vind ik het fijn om met mijn vrienden en familie in Nederland te zijn en even rustig aan te doen. Het boek is nog lang niet geschreven.