weekendje!

Ik zit in het gras en kijk aandachtig naar hoe de vliegen een hondendrol opruimen. Mijn ukulele ligt naast me en de zon maakt een mooi licht op haar glanzende lak.

Ik zit hier nu, in het gras en er groeit een paardenbloem naast me. Iemand zwaait naar me terwijl ze aan het bellen is. Dit gras is lekker om in te liggen. Ik pluk een grasspriet en draai het eens tussen mijn duim en wijsvinger. Ik wil deze plek niet verlaten, ookal weet ik dat het beter is. Corona heeft wederom roet in het eten gegooid en ik heb eerlijkgezegd geen idee wat er nu allemaal komen gaat en welke kant ik op ga, naar het zuiden of naar het noorden. In Frankrijk mogen we niet meer over straat lopen zonder een ingevuld papiertje en gaan vanaf zondag de grenzen dicht met alle omringende landen. Ik wil geen overhaaste beslissing maken en laat me graag meenemen door wat de buitenwereld te bieden heeft. Ook weet ik dat ik juist snel een beslissing moet maken.

   Ik lig in het gras en zie allemaal kleine insectjes vliegen in het tegenlicht. Erachter lopen paarden die aan het grazen zijn.

   Ik moet eerlijk zeggen dat ik enigszins bang ben om naar huis te komen en dat de boel helemaal anders is. Ook lijkt het me super gaaf om al mijn vrienden en familie weer te zien; ik zou ze omhelzen en begroeten en een fijne tijd met ze hebben. Ik vind het lastig momenteel en dat is waarom ik nu in het gras lig.

Momenteel zit ik aan de keukentafel terwijl ik ontzettend veel houd van de mensen in the house of the rising sun. Er wordt hard geschreeuwd en de muziek staat keihard aan. Honden rennen in het rond en kerstmutsen gaan op. Er wordt whiskey gedronken en morgen vertrek ik. Ik ga dit een prachtige laatste avond maken.

   Het is avond en Gael is shirtless en Flow heeft een pet op met een masker er voor en Flo zit gewoon op de bank en lacht met een rood gezicht. Gael heeft een puntmuts op en lijkt enigszins op een kabouter met een fles whiskey in zijn hand.

   De sfeer is veranderd en er is ruzie ontstaan tussen Micha en de rest. Het ging over de hond heb ik meegekregen.

Het is twee dagen later en gisteren hebben we een geweldige avond gehad. Ik ben brak en weet niet of het de juiste tijd is om te gaan schrijven. Morgen is ook nog een dag. Het is zes uur.

   Er is een heleboel te doen maar ik ga tranquillo vandaag en schrijf die blog morgen lekker.

Ik zit lekker aan de ontbijttafel met een kopje thee en net een ontbijtje gehad. Ik wil het hebben over een avond.

   Het begon toen iedereen binnen druppelde. Het was zaterdag en niemand had iets aan zijn hoofd. Ik ben het kwijt. 

   De kamer was vol mensen, mannen en vrouwen en de muziek stond op volume maximaal. Ik heb niet de puf om te schrijven momenteel. 

   Ik wil het hebben over Gael. Ik heb Gael beter leren kennen die avond, vooral in positieve zin. Hij had een halloweenhoed op en had geen shirt aan. Zijn grote ogen spraken over hoe de avond zou gaan worden.

   Maar voordat de avond begon heeft hij een maaltijd voorbereid met giftige paddenstoelen. 'These champignon is really toxic. You have to clean them before you cook. Clean them in water.' Hij sneed het in kleine partjes en kookte het in water. Hij stond breed met zijn schouders bij het fornuis en draaide rustig door de pan heen. 'Very very carefull with this champi's! Hey, I'm the cuisine heh, don't touch my cooking.' Hij bereidde het met crême en allemaal kruiden en aardappels uit de oven met ook allemaal kruiden, terwijl het speeksel me in de mond loopt als ik er aan terug denk. Van eten was helemaal geen sprake, want iedereen kwam al binnen. Gael had zijn vrienden van werk uitgenodigd en een paar vriendinnen. Het kon beginnen.

   Flow draaide lekkere beats terwijl hij achter zijn draaitafel stond met zijn arm in de lucht. Marine en Chris stonden er bij en dansden en keken naar hoe hij met zijn handen op de toetsen drukte en op een soort touchscreen schermpje waarmee hij vanalles deed en de beat mee veranderde en stopzette en weer door liet spelen. Mensen dansden en iedereen praatte met elkaar. Micha zat op de bank met Eva en zei niet zoveel. Eva was zijn hond. 'You look nice together.' zei ik.

   'You want to see something?' vroeg hij.

   'Sure.' 

   'There is a different side of Eva.' Hij deed zijn rechter hand om Eva's nek heen en hield haar stevig vast. Met zijn linkerhand kwam hij van achter zijn schouder steeds dichterbij Eva's kop en hield zijn vingers in een grijphouding en deed alsof hij haar wilde pakken. Hij keek aandachtig naar hoe Eva naar zijn hand keek en haar lippen optrok en hard naar zijn hand begon te grommen en te blaffen. 'You see, she don't like it when I do this and also when I have something in my hand. She don't like when I come to her with something in my hand.' Eva blafte er naar en kwam steeds dichterbij Micha's hand terwijl hij steeds iets verder naar achteren ging. 'This is how I train her to protect me.' Eva had kaken zo breed als haar borst en ik zou wegrennen voor haar. Soms bijt ze speels in mijn hand en ik hoop dat haar andere kant niet ineens tevoorschijn komt.

   Er kwamen twee vrouwen naar me toe, Amelie en Charlotte. Ze praatten tegen me en ik speelde wat ukulele voor ze op de beat van Flow. 'I've been in Australia for one and a half year.' zei Charlotte. 'But I'm so sorry for my English because I'm drunk but normally I speak much better English.'

   'Your English is very good.'

   'Thank you! You speak really good English as well.' zei ze, 'And you look really Irish. I've been to Ireland as well for a long but I just forget so much.'

   Amélie kwam dichterbij me staan en had een liefdevolle blik in haar ogen en Charlotte ook. 'Hey.' zei Charlotte. 'Do you.. eeh.. want to... what is the English word for tete and cue?' Ze wees naar haar hoofd en toen naar haar geslachtsdeel.

   'Dickhead?'

   'Yeeah dickhead.' Ze stak haar hand in de lucht en gaf me een highfive. 'Thank you!'

   'You speak better French than the last time we speak.' zei Amélie. Haar vriend Chris kwam er ook bij staan.

   'Thank you.'

   De avond ging verder en de vibe werd steeds fijner. Mensen gaven elkaar knuffels en keken elkaar aan met liefde. Amelie had de hele avond een kitten in haar hand en Marine en Lititia lagen met zijn tweeën op de bank en knuffelden. Gael had geen shirt meer aan en had een hoge hoed op terwijl hij door de kamer liep. Ik kwam naar hem toe terwijl hij bezig was met een zilveren schaal. Hij draaide zich om en snoof de ambiance eens goed op. 'This is what I love.' zei hij en draaide zijn arm door de kamer. 'Look at this, this is big moment. Look at everybody having fun and loving.' Hij nam een slok van zijn whiskey. 'I love this evenings. I'm forty years old but I cannot stop doing this things. In my young I was more crazy than I am now.' Hij vertelde me vanalles over zijn verleden wat ik niet openbaar wil maken en wat ik ontzettend aan hem respecteer. Ik respecteer zijn manier van leven ontzettend en de energie die hij uitstraalt op zijn leeftijd. 'You know, I don't need much.' zei hij en keek naar het eten in de pan. 'But what I want is quality. I really want quality, more than much. You see these champi? C'est fivehundred euro de kilogram. But after le truffe, c'est the best champi's ever.' Hij maakte een verfijnd gebaar met zijn hand en rook aan de dampende pan. 'Fred, do you have a paper for rolling?'

   Dat had ik niet, maar wel had ik een enorme sigaar voor hem.

   'Aaaah thank you so much my friend.' hij haalde hem uit de koker en haalde er ook een houtje uit wat hij aanstak als een lucifer. Hij ging zitten en deed zijn benen over elkaar heen en leunde achterover. 'C'est la vie.'

   Er was een moment dat we samen bij de koelkast stonden en praatten over hoe mooi de avond was. 'I like how you stand here with ukulele, smiling to everybody and traveling. You are a free man.'

   'Thank you so much Gael! I like this evening a lot. You have a lot of charisma and I think you are like the motor of this group.' Ik heb ontzettend veel bewondering voor hem en wat hij allemaal heeft meegemaakt en hoe hij steeds veranderd is door de jaren. En ik denk dat hij nog veel meer te vertellen heeft dan hij heeft gedaan die avond.

   'I'm sorry for my English.' zei hij, 'but this is from the heart.' Hij legde zijn hand op zijn borstkas.

   Het was af en toe onduidelijk wat we tegen elkaar zeiden maar we begrepen elkaar en respecteerden elkaar. Er was een moment dat we elkaar aankeken en een knuffel gaven. Een goeie lange knuffel. 'From the heart my friend, from the heart.' Het was een mooi moment.

   Later die avond zaten de dames in een kringetje in kleermakerszit op de grond en aaiden een katje en lachten naar elkaar, en na een tijdje zaten we met zijn allen op de grond in een kringetje. Er heerste een prachtige groepssfeer.

   'Hey Fred!' zei Charlotte. 'Let's start a band and go to Swiss to make music and money on the streets!' Ze had mijn ukulele in haar hand en begon te spelen. 'Please, teach me some ukulele.' zei ze terwijl er een ovenschotel met kip de oven in ging.

   Ik leerde haar de C, de Am en de F en ze had het direct onder de knie en ook in het ritme. Ik kon er zo met de harmonica overheen. Misschien moeten we echt een band beginnen en naar Zwitserland gaan.

   De avond ging verder en verder en na een tijdje werd ik wakker op de bank naast Gael, Marine, Chris en Amelie. Flow zat tegenover me en lachte en zei: 'Une casquette.' en wees naar zijn hoed. Ik keek op de klok op de oven en de kip was er uit. Het was acht uur 's ochtends en er heerste nog steeds een hoge energie, mede dankzij Gael. 'You were smiling and sleeping and hugging your ukulele.' lachte hij.

   'Haha cool! Time for me to go to bed.' zei ik. Ik ging terug naar de caravan en sliep heerlijk.

   Om twaalf uur 's middags klopten Flow en Gael op de deur en vroegen of ik wiet had en of ik een kop koffie met ze wilde drinken. Ze waren nog steeds wakker. Ik had geen wiet maar wel vijf euro om ergens een joint te kopen. 

   Die dag was ultiem relaxen en op de bank liggen en films kijken. Vandaag is vandaag en morgen wil ik aanstalten gaan maken om mijn reis voor een onbepaalde tijd te staken wegens coronamaatregelen in Frankrijk. Alle grenzen zijn dicht en we mogen niet meer over straat zonder ingevuld papier. Ik heb na gesprekken met Markie, Robin, Nadine, Micha en Edgar de voor en nadelen tegenover elkaar gezet en denk dat het het beste is om langzaam richting Nederland te komen en daar te wachten tot het weer wat rustiger is en mijn reis later te vervolgen vanaf dit punt of een ander punt. Ik zie wel hoe het gaat lopen. Nu ga ik eventjes naar Tommy toe.

Het is tien uur 's avonds en bijna iedereen is naar bed. Lititia en Mateo zijn nog beneden en maken eten en hangen de was op. Vanmiddag heb ik eventjes met Tommy gechilled en een biertje gedronken. Tommy liet me zijn zolder zien met allemaal kassen waarin hij lampen kon hangen en potgrond en bloempotten en zaadjes. We aten een appel en ook liet hij me zijn survivalmes zien; een enorm mes met allemaal accesoires er op en er aan. Hij demonstreerde waar je het mes kon hangen en hield het holster bij zijn dijbeen en zijn enkel. Hierna zijn we naar Alexi gegaan. Alexi was een andere collega van me met enorme oorbellen in en allemaal ringen om zijn vingers. Hij was gastheer bij het restaurant en was vandaag 22 geworden. Ik keek naar één van die ringen; een doodskop met twee enorme horens op zijn voorhoofd en een neushoornhoorn op zijn kin. Hij liet hem me zien. 'I made myself.' Lachte hij. 'Une semene, every day every hour.' Het was een prachtige ring met allemaal kleine details eraan, putjes in de oogkassen en vormpjes.

   We zijn het bos in gewandeld en hebben een shotje gedaan op zijn verjaardag. Hij had die rum zelf gemaakt met kaneel, citroen en kruidnagel. Tommy stond op een afgezaagde boomstronk en poseerde als het vrijheidsbeeld. Hij had niet door dat ik een filmpje aan het maken was en bleef zij pose steeds veranderen. Ik lachte geniepig. Zijn honden kluifden een kluif en we hebben even lekker gewandeld. We hebben een huis gezien met wel twaalf katten in de tuin die bij de deur aan het wachten waren op hun eten. 'C'est un armée de chats.' Lachte Alexi.

   Het was een rustig dagje. Morgen ga ik een olijventapanade maken in el Novita en later die dag wil ik een lift nemen richting het noorden. Hopenlijk kan ik ergens bij Belfort uitkomen of wellicht Nancy, of Colmar. Probleem is alleen dat we niet meer over straat mogen lopen zomaar. Maar dat probleem is te omzijlen.