Herrie

Goed, ik kan m'n verhaaltje niet afmaken want moet werken. Het is werk bij thuisbezorgd, lekker op de fiets eten bezorgen. Nu is dat niet meer. Nu zit ik in de luie stoel bij m'n oma, na een geslaagde werkdag met een valse start.
    Ik neem me nog zo aan gisternacht om half twee, vlak na het dieptepunt, dat ik om zes uur echt mijn bed uit moet om om acht uur in Deventer te zijn. Ik moet stoelen, tafels en banken inhuizen op een basisschool. Helaas hoor ik de wekker niet. Voordeel, het is geen tien uur maar kwart over zeven. Ik spring m'n bed uit, neem een koude douche van tien seconden, en race weg van huis. M'n tas en alles gepakt. Er staat me een mooi avontuur te wachten.
    Om half negen kom ik op werk aan, na een ruzie met google maps in Raalte. Ding stuurt me binnendoor terwijl ik prima weet hoe de weg naar Deventer loopt. En ik luister ook nog.
    Celchuck en een andere freelancer zijn al bezig met werken. Maar vandaag gaat het om Herrie, m'n maat. Herrie is een oudere man met een rond buikje en korte witte haren, vriendelijke ogen met zakjes die eronder hangen. Zijn stem is traag, luid keels, met een licht Rotterdams accent. Het is geen fictieve naam. Hij heet echt Herrie. Ik denk dan altijd: volgens mij maakte hij veel geluid als baby.
    Herrie loopt met zijn briefpapieren in zijn hand, traag onder een zonnetje op zijn glimmend tonsuur. Hij bekijkt hoeveel stoelen en tafels er moeten staan in welk lokaal. Ook monteert hij kasten. 'Godsdikkie zeg...' steunt hij wanneer de plastic banden om de tafels heen niet open gaan. Dan pakt hij langzaam zijn aardappelschilmesje uit zijn broekzak en snijdt het touwtje door. 'Breng jaj die even op dajt hondje naar binnen? Vier per stuk wiol ik er hebben. Je ken daar door die lift heen naar bove.' en wijst me de weg toe.
    Dit doen we.
    Herrie blijft ondertussen staan en bestudeerd zijn papier. In zijn broekzak heeft hij een leesbril die hij in alle rust pakt, open klapt en op zijn neus zet. Hij schudt het papier recht en houdt het op enige afstand van zijn ogen. Dan begint het te regenen. 'Al-lu-machtig zeg...' Hij kijkt omhoog. 'Nou... daar hebbe we geluk mee...'
    Ik ken Herrie al van een eerdere werkdag bij dit bedrijf. Zijn energie is iets lager dan toen en het steunen is toegenomen. Hij praat slomer. En ik denk, dat is mijn observatie, dat hij vroeger vaak het haasje was. Dat mensen hem graag de gek aan staken omdat hij het allemaal incasseerde. Nog steeds gebeurt dit wel eens. Dan zegt hij niets terug. Enkel lacht hij met zijn mond gesloten, knikkend. 'Ja ja... godsmikkie.'
    Het lijkt wel alsof er altijd drie punten “...” achter zijn zinnen staan, alsof hij nergens van onder de indruk is. Hij loopt sloom, zegt weinig, heeft lieve ogen, geeft je een mes op de juiste manier aan, en klinkt af en toe zelfs wat depressief. Die man heeft wat liefde nodig.
    Het Herrie-hoogtepunt komt tijdens de drie uur-koffiepauze. Met z'n allen zitten we in de kantine terwijl een collega alle kastdeuren in deze school open trekt.
    'Waar ben je naar op zoek?' vraagt Herrie.
    'Gebak.' zegt hij.
    'Ge-bak. Ha Ha Ha Ha Ha Ha.' lacht hij sloom terwijl bij iedere “Ha” zijn buik iets uit zet en een hupje op zijn stoel veroorzaakt. 'Ha Ha Ha, Ge-Bak.' De toon waar in hij praat gaat van hoog naar laag. 'Ge-bak.' een hoge “Ge” en een halve toon lager “Bak.”
    Ik kijk naar een collega met een grote afro en we lachen om hetzelfde.
    'Zeg Herrie.' zegt een andere collega. 'Moet je horen. Ik kocht laatst een nieuw rooster voor in m'n afzuigkap heh. En je gelooft het niet. Hoeveel denk je dat die kost?'
    'Driehonderd euro.' zegt Herrie droogjes, vastberaden van zijn antwoord.
    'Nou, eehm, ja dat klopt, hij was driehonderd euro. Maar dat is toch duur?!'
    Weer kijken m'n collega en ik elkaar aan en lachen om hetzelfde. Nu nog steeds moet ik lachen om dit. We praten er nog even over na werktijd.
    'Die man heel enthousiast vertellen over z'n nieuwe rooster. Ik dacht echt van: hoe duur zou dat ding zijn?' zegt m'n collega.
    'Ja ik ook. Gewoon in één keer goed geraden.'
    'Ja haha. Hij ontkracht in één keer het hele verhaal.'
    Herrie, een gouden man.