Inspiratie van de fromagerie

Ik zit met m'n rug tegen een boom aan terwijl er een vuurtje voor me brand en twee Duitsers of Zwitsers naast me zitten voor hun caravan. Ze maken een vuurtje van kaarsjes en ik zit eigenlijk een klein beetje te wachten op een soort uitnodiging om er bij te kunnen zitten. Hier zit het niet zo comfortabel en denk dat ik zometeen even ga verkassen naar een zitplaats met stoel. Ik zou ook zelf naar ze toe kunnen gaan, maar dan voel ik me een beetje ongevraagd welkom of zo. 

   Ik hoor kinderen praten, ze spelen batminton. Juist, ik zit op een camping in Zwitserland, in Orbe. Ik ben zo blij dat ik even uit de bergen ben, het is heerlijk in het dal. Vanmiddag, tijdens de wandeling zag ik de donkergrijze, bijna zwarte wolken boven de bergen hangen met de mist eronder, het wazige zicht en was blij dat ik daar niet meer was. In het dal waar ik ondertussen liep, scheen de zon, de zon. M'n grote vriend die ik al bijna weken niet meer gezien had. Maar nog mooier, in de verte zag ik de Alpen, een muur van grijs, ondoordringbaar achter het meer van Geneve, Lac Léman. Het was prachtig. Ik stond overigens bovenop de berg aan de andere kant. Het was een prachtig uitzicht, werkelijk prachtig. Op de kaart leek het allemaal veel groter dan het was in werkelijkheid. Ik had het gevoel vandaag of morgen nog bij de Alpen te kunnen komen. Vandaag niet meer, maar ik zou maar zo morgen bij de Alpen kunnen komen, wandelend.

   Het was een fijne wandeling, vlakte, heerlijk, heuvelachtig en niet bergachtig. M'n benen sprongen de lucht in van blijdschap en opluchting, niet meer te hoeven struikelen over boomwortels, keien, koeienvlaaien, modderplassen en een glad bladerdek. Het was heerlijk, asfalt onder m'n voeten in een warme vallei. Het was hier zeker zes graden warmer dan bovenop de berg. Maar het zicht, het zicht was zo fantastisch, bijna om van te huilen toen ik in Bullet stond, het bergdorpje. Links van me stak het Lac de Neuchâtel als een soort reusachtig cruiseschip achter de heuvel vandaan, recht voor me het dal, daarachter Lac Léman, het meer van Geneve met daarachter de Alpen, de reuzen. Ik dacht dat de heuvels van vanochtend bergen waren, maar het puntige monster aan de overkant met sneeuw op de toppen, dat waren bergen. Het joeg me enigszins angst aan, gezien het lijden van de afgelopen dagen in deze bergen, hoe mooi ze ook waren. Als ik de Alpen over ga steken, dan ga ik kou lijden en dan ga ik op sommige plekken geen bomen vinden om m'n hangmat aan op te hangen en m'n zijltje te spannen. Ik ga een extra slaapzak kopen en wellicht neem ik een zak wol mee ofzo.

   Anyway, ik was vanochtend behoorlijk blij met hoe ik wakker werd, in een warme caravan met een radiator die volop draaide en had bijna zoiets van: ik ga vragen of ik in het restaurant naast de camping aan het werk kan. Ik bedoel, het zou me twintig euro per dag kosten, de caravan, en ik zou ongeveer twintig euro per uur verdienen als kok in Zwitserland. Ik zou nieuwe gerechten maken, ik zou leren hoe je een goeie raclette moest maken met allemaal kazen, ik zou extra Frans leren, ik zou me volop inzetten om de keuken goed te laten draaien, ik zou hen leren een lekkere boerenkool te maken, ik zou de Zwitserse keuken ontdekken en het geheim achter hun kazen. Dit geheim zou ik graag in de toekomst willen weten. Ik zou graag in de toekomst bij een Zwitserse kaasmakerij aan het werk gaan, of de druivenpluk doen in Frankrijk. Ik zou graag in een berghut in de Alpen werken, in de keuken of in de bediening. Maar het liefst bij een ambachtelijk bedrijf, een kaasmakerij of een bakker, een wijnmakerij, iets met eten ook vooral. Ik heb nog steeds het plan om over, inmiddels negentien jaar, een wijngaard te hebben, wanneer ik drieenveertig ben. Dan zou ik een wijngaard in Nederland willen beginnen, zuid-limburg of in de buurt van Deventer, bij Voorst of Wilp als de bodem het toelaat daar. Het klimaat waarschijnlijk wel, gezien Nederland steeds meer naar een subtropisch klimaat toe gaat. Anders zou ik graag naar Alsace toe gaan om een stuk grond te kopen. M'n druiven zouden biologisch zijn en de bodem van graniet. Ik zou m'n eigen machines hebben en ik zie het beeld voor me dat ik onder de druivenstruiken zit met een paar vrienden, dat we iedere zomeravond wijn drinken en heerlijk eten, wonend in een typisch Alsace-huisje met bergstenen en houten spalken tussen het geel van ons huis, m'n Italiaanse vrouw en ik. Haha.

   Tja, het is toekomstmuziek. Ik zou ook wel, heb ik vandaag gezien, een kaasmakerij willen beginnen en prachtige kazen maken. Ik was in een fromagerie vandaag en heb het apparatuur zien staan, de draaimachines, de melkgeur, de melkkan, de melkman, gekleed in een wit overal met witte laarzen en wit-grijze haren. Hij kwam binnen en keek me aan.

   'Puis-je acheter un fromage?' vroeg ik.

   'ahoui!' zei hij en liep naar de toonbank.

   Ik vroeg hem wat de lekkerste kaas was en hij wist direct dat het die ene was.

   'Doet u maar wat van die ene dan.' zei ik.

   Hij sneed een stukje af om me te laten proeven en het was echt heerlijk, zout, oud, wit van kleur, een prachtige kaas. Ik kocht hem en ik kocht er nog een kaasje bij.

   'Dix euro.' zei hij na het wegen.

   Ik denk eerlijk gezegd dat het meer was dan tien euro, maar goed, tien euro. Ik heb voor tien euro aan kaas gekocht. Maar het was het me waard, gezien de inspiratie die ik ervan. Ik zou echt wel kaasmaker willen worden, een prachtige ambacht. Of chocolademaker, banketbakker, prachtige beroepen, allemaal ambachten. Ook voor chocolade moet je in Zwitserland zijn. Maar ik moet een ding kiezen. Aan de andere kant zou ik ook wel het bedrijf van m'n vader over willen nemen, de shii-take kwekerij, en dan uitbreiden en de Wilpse molen ombouwen tot restaurant in de vorm van een paddenstoel. Ik zou dan chefkok willen zijn en alleen maar gerechten maken die gerelateerd zijn aan shii-take; shii-takesoep, shii-take-worteltaart, shii-take-spaghetti, shii-take-ravioli, shii-takethee, shii-takekrokketen met friet, shii-take met zalm, shii-take-spinazie, bospaddenstoelen melange, shii-take sushi. Er is zoveel mogelijk met shii-take; het is bijna puur umami en makkelijk te combineren door veel gerechten. Het restaurant zou dan 'De Shiitaak' heten.

   Het zijn allemaal mooie toekomstplannen om uit te voeren; een krokettenbedrijf zou ook nog kunnen, maar eerst wil ik Rome bereiken, wandelend. Ik ga de paus spreken, Citta del Vaticano, en dat ga ik doen in het Italiaans, zoals ik nu ook Frans aan het leren ben. Maar daarvoor moet ik eerst de Alpen over, en daarvoor moet ik eerst eerst in de buurt komen van. Daarvoor moet ik eerst in Geneve aankomen, of Lausanne. En daarvoor moet ik eerst een goeie nacht slapen, zoals vanacht. Daarvoor moet ik eerst deze blog aftypen. Eigenlijk wil ik Zwitserland uit, want het is peperduur. Het is 'normaal' in Zwitserland om 25 euro te vragen voor een campingplaats met een hangmat. Het is 'normaal' om hier 10 euro te betalen voor een broodje kebab. Ik wil hier gewoon werken, geld verdienen, en dat zo snel mogelijk naar Italie toe brengen, waar het waarschijnlijk goedkoper is.

   Ik kwam onderweg nog een vriendelijke visser tegen. Hij liep door de straat met z'n vishengel om 'Truitte' te vangen. Het was een bergvisje dat zwom in de enorme stroming van bergrivieren. De man had een smile op z'n gezicht en droeg een legervest. 'D'eau, c'est trop d'eau.' teveel water om te vissen.

   Wel had hij een visje gevangen, een vis van langer dan vijventwintig centimeter - alleen dezen mochten meegenomen worden. Hij grabbelde in z'n tas, op zoek naar iets, grabbelend, wel een minuut lang zat hij te grabbelen. Ik dacht, wat zal hij uit die tas gaan halen? Nieuwsgierig keek ik toe. En daar had hij een vis. Hij gaf de vis aan mij. 'J'ai atrapper six poissons hier.' zei hij. Hij had er gisteren al zes gevangen, dus deze gaf hij aan mij. Ik heb hem zojuist opgebakken, samen met een stukje kaas en een flinke bos wilde spinazie, die ik langs de weg gevonden had. Het was een heerlijke maaltijd. Nu ga ik me klaarmaken voor bed, en ik denk dat ik richting Lausanne ga wandelen morgen. Al wilde ik in eerste instantie naar Genève. Het is een lastige; Lausanne zou directer zijn, maar de route naar Geneve zou wellicht wat mooier zijn, al zou ik langer in Zwitserland zijn en dus duurder uit zijn. Ik moet het eigenlijk vandaag beslissen. Het is lastig. Ik denk dat ik het laat afhangen van het weer in de bergen en van de temperatuur. Ik vind het ook wel lekker om even door een vlakker gebied te wandelen zodat ik me kan opladen voor het echte werk.