Avonturen van Fred

 Eens even een stukkie schrijven, een update voor het thuisfront. Ik ben inmiddels op een stoel aan het zitten in een strandbar waar ik vrienden heb gemaakt. Ze geven me gratis eten in ruil voor muziek in het restaurant. Ik ben hier al bijna een weekje en heb m'n hangmat opgehangen in de duinen hier vijftig meter vandaan. Vanochtend ben ik vroeg wakker geworden om de zonsopkomst te zien. Het was werkelijk prachtig hoe het rood achter de heuvel vandaan kwam en langzaam groter en geler werd, boven de zee uit, het mistige stof in de verte die de heuvel ietwat verduisterde. Dit is de plek waar ik nu ben; ik rust vooral uit op het strand, lees boekjes, speel muziek en solliciteer naar baantjes en een volgend onderkomen.    Virgia radio. De barman fluit mee en zingt mee met de muziek. Hij dijnst met z'n hoofd mee op de beat van de rock. 'I wanna rock & roll, everyday all night.'    De laatste weken voor Rome gingen op die manier voorbij, zo snel als ik er op terug...

 Ik zit hier buiten bij een cafeetje, een verlaten cafeetje in een verlaten stadje op de zondag avond in de buurt van Rome. Ik wil eigenlijk heel graag in Rome zijn, waar jongeren zijn en waar ik kan socializen. Maar ik mag niet zeuren. Hoe ik hier terecht ben gekomen, echt waar, is een wonder. Het plan was om vanavond in Rome aan te komen, m'n hostel al geboekt en betaald, maar ben hier gestrand wegens defectieve lichaamsdelen en voortbewegingstuigen.    Domme wat voel ik me lekker zeg. Ik heb een lekkere salade achter de kiezen met gezonde tomaten, panini's gezond met rucola en tomaat, druiven en een sinaasappel, pinda's. Ik negeer gewoon dat ik een halve pot chocopasta, patat, een kroket en een burger heb gegeten. Oh, en gegrilde groenten. Ik voel me gezond.     Ik ben heel blij dat ik nu niet meer op de fiets zit naar Rome. Het was gekkenwerk vanavond. In het donker heb ik langs een snelweg gefietst met een simpel achterlichtje en een knie die niet meer...

 Ik zit aan een tafeltje bij het buitenveldje in het Hostel en er zijn geluiden van filmpjes en zacht gepraat om me heen. Mensen zitten op hun telefoon en iemand ligt met z'n been over z'n knie op het steen.    Vandaag heb ik Kenta ontmoet, een Japanse jongen van zesentwintig. We hebben samen door Firenze gewandeld terwijl we naar het park op de heuvel liepen. We liepen vaak naast elkaar en alles was prachtig, zelfs de ramen van auto's waren prachtig. Hij begon de dag met een goed bord pasta en keek ontzettend observerend naar hoe de man z'n broodjes belegde en maakte foto's van al het eten. Na het ontbijt zijn we op de hoek van de straat naar de supermarkt gewandeld en stond hij daar met z'n witte shirt in de supermarkt en werd ontzettend enthousiast. Hij sprong bijna de lucht in bij het zien dat een stokbroodje vijvenzestig cent koste. We liepen langs de kaas. 'Hoooohoo, cost only three fifty. Whohohow.' Hij keek me aan met wijd open ogen. 'In Japa...