Een goede dag

 Ik wil het hebben over gisteren, zaterdag. Een super lekkere zaterdag. Ik wilde mijn vrije dag niet aan me voorbij laten gaan door op m'n kamer te zitten met Youtube en Instagram, op tijd bedacht ik me: nu moet ik iets doen! Het was een mooie zonnige dag na een beste maartse sneeuwbui en het ijs was allemaal aan het smelten: 'The ice is slowly melting.' zong ik van George Harrison. Het was tijd om de stad in te gaan met een gitaar. Ik nam een pan mee en een gitaar en liep de stad in, richting de fontein bij het centrum. Hier ging ik zitten en speelde twee liedjes uit m'n eigen repertoire. Er stond een mevrouw met een handtasje en een grote witte jas tot over haar knieën een poosje te kijken, waarna ze een grote twee euro munt in de pan gooide en verder liep. Het was een mooi begin. Iemand anders met een muts op gooide een plastic zakje met kleingeldmuntjes in de pan. Hij liep in een groepje en er kwam iemand aan die vroeg of hij me mocht filmen. We speelden: 'Knocking on heaven's door.' Nee, ik speelde 'Knocking on heaven's door.' En toen stond daar Henk! Of wel Paco Plumtrek, de man die Almelo nog enigszins leven in spuit. Hij stond te ouwehoeren voor zijn winkeltje. Hij heeft een geel winkeltje met een een bord: 'Live muziek binnen.' Er kwam een gozer op een ontmoetingsfiets bij ons staan om flyers uit te delen. Hij kwam uit Zweden, had een ingevallen verfrommeld bleek gezicht met rood om zijn ogen, alsof hij in zijn jeugd zonlicht tekort is gekomen. Ik ben de flyers kwijtgeraakt. 'Wil je naar binnen komen? Dan leg ik je van alles uit over kunst.' zei Paco.
   'Ik ga nog wat muziek maken in de stad.' zei ik.
   'Oh, dan kun je het beste die kant op, daar is het wat drukker.' zei hij. en wees naar de linkerkant van de straat. 'Doei!'
   'Doei!' Ik liep verder en kwam bij iemand van D66 die wilde dat ik voor hem ging spelen. 'Hit The Road, Jack!' riep ik en begon de akkoorden te spelen. Pam, pam, pam, pam.
   'Iets beter je best doen.' zei hij daarna.
   Klojo, dacht ik, maar vond het wel leuk. Dus speelde met meer overtuiging. Ik vond het vooral heel leuk om te spelen. Hij danste met een euro in zijn hand. Het was de euro die over een paar seconden in m'n pan zou gaan. 'Dankjewel.' zei hij en daar ging de euro.
   'Dankjewel.' Voldaan draaide ik me om en liep de politieke markt op. Hier stond iemand van de SP die vroeg of ik een protestlied wilde spelen. 'Dan ga ik met je pannetje rond!' Dat vond ik een goed idee. 'Come gather round people, wherever you roam. And admit that the waters around you have grown!' Het was een liedje van Bob Dylan die ergens op sloeg want inderdaad, the waters around us have grown, admit it. Het is nog steeds even toepasselijk als toen het geschreven is. En ik hoopte dat mensen het door hadden. Er zat in ieder geval geen extra geld in de pan. Helaas, maar hij vond het wel leuk. Ik ook wel, en liep verder, door een poort waar muziek vandaan kwam. Het was een zweverig geluid en de poort was van glas. Hier zat iemand met grote rasta haren op een handpan te spelen. Hij was net klaar met zijn muziek en ik trommelde mee met een gitaar en ging naast hem staan. Hij ging het gesprek met me aan: 'Sta jij in de stad te spelen?'
   'Ja, ik loop een rondje met m'n gitaar, als troubadour.'
   'Vet man,' hij had een vriendelijke glimlach op zijn gezicht en vroeg of hij even gitaar mocht spelen.
   'Ja, natuurlijk!'
   En daar ging hij. Hij speelde een lied over balans en liefde. 'Great spirits in perfect harmony.' en ik zong met hem mee over harmony. En we hebben samen gespeeld op zijn handpan, die ik zelfs even uit mocht testen. Er kwamen kinderen om ons heen staan en we kregen geld met samen spelen maar het was vooral dat we op elkaar in begonnen te haken en tot een geheel kwamen, hij met de tonen van zijn pan en ik met de akkoorden gestemd in 'D' maar het klonk eigenlijk voor geen meter samen. Zijn handpan werkte niet met andere instrumenten en mijn gitaar was te zacht. Maar het was leuk om te doen. Hierna hebben we nog zitten lullen over wat we allemaal deden, zoals dat hij wel eens naar Monkeyjamsessies wilde gaan, maar nog nooit is geweest. En hij heeft me een plek gegeven waar hij wel eens heen ging. We gaan elkaar nog wel vaker ontmoeten in de stad, honderd procent zeker. Het klikte met elkaar. Maar ik moest gaan want had in de avond afgesproken met Aaron, Jonk en Gigs.

Ik was er om 18:00 en Jonk stond in de deuropening om me een knuffel te geven. 'Deur dicht voor poes!' We liepen de kamer binnen en hij heeft een nieuwe bank gekocht. Die stond er nog niet toen ik er woonde. Hij heeft zijn kamer weer geheel anders ingedeeld, leuker en anders, de tafel heeft hij overschilderd, de lichten waren rodig. En we hadden het over m'n eventuele toekomst en ook over Jonk zijn toekomst en dat hij meer uren krijgt op werk en beter betaald krijgt ook. Jonk gaat over twee weken naar Froukje. En hij is pas bij Wende geweest. En hij gaat samenwonen met Aaron! 'Ik denk dat jullie het goed met elkaar gaan vinden.' zeg ik.
   'Ja, wij kunnen een discussie met elkaar hebben en het niet met elkaar eens zijn en dan kan ik gewoon zeggen: "Luister, ik ben het niet met je eens" en dan is het ook goed.'
   'Ja, Aaron laat je altijd heel erg in je waarde.'
   'Dat ik zeker waar! Daarom denk ik ook dat het heel goed gaat klikken. Maar ik heb ook wel gewoon zin in dit nieuwe avontuurtje!'
   De deurbel ging. Dat moest Aaron zijn. En jawel, dat was hem. Hij kwam binnen lopen en we gaven elkaar een knuffel. En de spelletjesavond begon. We zaten tegenover elkaar en begonnen met een potje exploding kittens. Voor m'n neus explodeerden de katten me het apenzuur. Ik won het potje. Het volgende potje won Jonk. Het was keihard lachen en brullen met elkaar. Waarna we een potje speelden met allemaal kaartjes in de bak waarin we moesten omschrijven wat het ding of de persoon was die op het kaartje stond. En dat ging er een partij fanatiek aan toe hahaha. Jonk kwam met energieke verbeeldingen van vogels die tegen de muur aan liepen en op het 'dwaalspoor.' liepen. En Aaron kwam met allemaal raadsels aanzetten. Ik probeerde het woord: 'Ego' uit te beelden door vanalles te pakken en naar mezelf te wijzen en m'n arm in de lucht te houden naar m'n spierballen. En Jonk riep: 'Jatten, stelen, pakken! Sterk! Spierballen! Dwaalspoor!' Jonk riep de heletijd: 'Dwaalspoor!' als ik even moest nadenken over wat ik ging doen. Dan was hij alles al voor. Het was echt grappig en ik had de tranen in m'n ogen staan.
   Hierna speelden we nog een potje koehandel, na even op het balkon gezeten te hebben. Dit spel won ik. En er werd met geld gesmeten. 'The battle of the Horses.' zei Aaron.
   'The battle of the Chicken!'
   'Tien euro.' zei Aaron en legde vijf kaarten neer. Wat praktisch onmogelijk was, omdat tien het laagste bedrag was. Dus ik legde all in. Maar nog steeds was het bedrag wat Aaron bood hoger dan het bedrag dat ik bood en won hij de Horses. Ik won de Chickens en de Sheeps met de Pigs. Jonk won de Cows. Het was een goed potje met een boel geluid en geroep. Het werd echt een toffe avond met veel liefde, echt wat ik nodig had dit weekend. Want zo kunnen we er weer tegenaan komende week! Vrienden en mensen maken het leven een stuk spannender en leuker.