Poëzie voor beginners

Hey, ik ga een liedje schrijven. We gaan een liedje doen. Een plas doen. Ik denk aan... Een veelbesproken feit. We spannen onszelf aan. Zo hier in de buik, een beetje rond onze navel. En dan gaan we naar een plekje net eronder, en die halen we onderuit. We schudden even met de armen. We luisteren goed. We nemen het ervan. En worden één met de muziek. En we vegen onze voeten. We krommen onze tenen. En dan laten we alles gaan, met één beweging.

Hey! Er gaan dingen gebeuren, en die zitten hoog in deze bol. We houden je, dit blijft zo lang je bestaat, deze mensen heb je nodig. De goede mensen blijven diep in m'n hart. Ik houd van je. Je moet weten dat je voor mij altijd een zonnetje blijft, altijd! Als jij binnenkomt dan wordt de boel eindelijk vrolijk en komt er leven. En ik krijg altijd een goed gevoel van je. Mensen hangen aan je en dat is vervelend, je bent te goed voor deze wereld om ze van je af te schudden omdat je altijd weer 'ja' zegt. Je hoeft maar eens in je leven 'nee' te zeggen. Dan wordt je nooit meer naar beneden gehaald.

Hey! Het is zo zwaar. En dat komt doordat de liefde niet bepaald vloeit.

Wie weet er een grap? 

Heb je daar alles weggegooid? 

Komt het door het puntje op m'n haar dat je daar nog niet komt. 

Weet je nog dat je het weet? 

Zocht je nog wat je vond? 

Blies je nog voor de zon? 

Wierp je al voor je wilde? 

Waande je je woord? 

Kreeg je al voor je klaagde? 

Dronk je al je dorst? 

Vond je al voor je zocht? 

Droomde je je doorzetterij? 

Dacht je je daad? 

Werd je kwaad? 

Kwam je zaad?

Werd het laat?