Een blog over de monkeyjam

Eerder, twee dagen eerder lag ik hier op deze vloer op de grond van de pijn in m'n hart. Ik heb al m'n liefde aan m'n vader gegeven en heb niets terug gekregen. Daar heb ik die avond, na een belletje en drie biertjes een lied over geschreven. Ik kon de komende weken beter met mezelf bezig gaan. Die avond ben ik naar de kroeg gegaan met een jarige vriend! We hebben dit allemaal even goed gevierd want er was een jamsessie aan de gang. Iedereen kon gewoon het podium op stappen en samen muziek gaan maken voor hen die wilden. Er was goede muziek aan de gang en de bass had een lekkere groove, die een stukje omhoog ging en nog een klein beetje. De rest ging mee en die kwamen al snel door naar de volgende break beat. Er waren mensen om ons heen die dansten. De jarige job kwam aanzetten met colaatjes. Want het was beter om niet te veel te drinken. Maar het ging ook even om de pijn weg te krijgen. Dus ik liep naar voren toe, na een kort gesprekje met de stiefbroer van de jarige. We liepen vooruit, en er stonden twee knappe vrouwen wild te dansen, helemaal met hun billen tegen me aan. Ik ging express iets meer haar kant op staan zodat er meer billen tegen me aan kwamen. De volgende stap zou zijn m'n arm iets in die richting te plaatsen zodat er iets beter gevoeld kon worden. Nee Freek, dat gaan we niet. De jam was afgelopen en ik vroeg of ik even op de piano mocht spelen. Dus ik ging achter de piano staan en de drum kickte in met even aftellen. Al snel kon ik gewoon wat tonen spelen en een paar akkoorden zodat de zangeressen konden zingen. Het werd een andere jam en ik besloot het podium te pakken en een synthesizer solo te gooien. Alle kwaadheid naar m'n vader, gepaard met liefde erin te gooien. Ik speelde door en ging over de stem van de zangeres heen, die leek alsof ze met een synthesizer stem zong. Dat klonk best goed samen met elkaar. We maakten elkaars zinnen af. En de zang bleef doorgaan en ik zag de zangeressen naar me lachen toen ik besloot door te gaan met spelen en de solo. Er werd gejuicht en gedanst en er was liefde. Het was fijn om eindelijk die liefde en waardering te voelen. En ik beantwoordde het met m'n hart en ziel. Het was echt even dat ik niet meer wist waar ik heen moest of kon. Ik speelde maar gewoon door maar zo ontstond er een nieuwe situatie. De drummer ging over op een ander ritme, het werd rustiger, de gitarist en bassist gingen langzamer, ik begon weer akkoorden te spelen. En we bouwden langzaam op. Het was een moment van de flow voelen die langzaam iets hoger kwam, weer een stukje, iets meer geven en nog wat meer. Langzaam speelden we de groove en zongen de zangeressen hun teksten. Ik gaf vuur en ramde weer op die piano en dat werd beantwoord met gejuich. Dit voelde verdomme goed, de energie van het publiek. De liefde van het publiek en de dansende mensen. En ik deed het goed. Was m'n gevoel. Het was warm in de zaal en de warmte van de mensen voelde ook goed. Het was echt een volwassen mannelijke sfeer. Ik ging nog een liedje mee en er kwam iemand naar me toe. 'Ga weer zo'n solo doen op die synth.' Dat probeerde ik wel maar deze keer werd het zoeken omdat we elkaar eerst op het podium moesten vinden. Het was leuk om te doen en iemand anders pakte de piano weer over. Het was een goeie gast met een brilletje en een gezicht die naar de toetsen keek. Het was gezellig om met Nelis en Steven te lullen. Het was een hele mooie avond en we hadden het over onderwerpen. Hij liet een filmpje zien waarin hij ging zwemmen in 11 graden zwembadwater. Hij had een aardig gezicht en je kon prima een pilsje met hem drinken. Dus daarom kon ik even tot rust komen. Een colaatje van de zaak.