Straatmuzikant Freekkip

 Zondag ben ik gaan musiceren in de stad. Ik keek mensen aan die langs liepen. Ik probeerde zoveel mogelijk contact te maken met mensen omdat ze. Schijtzooi allemaal. Ik liep er van vol. Alles liep vol. Het liep over van liefde. Er waren veel mensen die iets terug gaven. Een mevrouw die voorbij liep die zei: 'We hebben maar 10 cent hoor, maar je bent veel meer waard.' en ik kreeg later gewoon een tientje in m'n hoed geworpen. Ik dacht lekker geld. Nee ik dacht ook wel van: een beetje een overkill. Nee ik dacht een tientje is lekker, niet zeiken. Ik ging even door en speelde 'Rennen' of iets en diegene, een jongen die voorbij liep met z'n moeder die keek echt zo alsof die in een magische wereld liep terwijl die stond te eten. Ik speelde expres extra goed voor hem, in zijn richting en hij liep gewoon door alsof hij door iets vertrouwens was gelopen, alsof hij door de leukheid was behekst. Het leven iets viezer werd. Het was alsof hij inderdaad mensen was tegen gekomen dat hij wat stond te eten en het werd slechter. Ik was goed voor hem. En zo was het. Dus dat was waar het om ging. Hij had blonde haren en iets van een speen in z'n mond of zo. Ik bleef maar gewoon staan. Ik speelde een volgend lied. Rennen. Er zat nog niks in m'n pet en dat boeide me niet want ik wilde gewoon spelen voor mezelf, ongeacht wat mensen ervan vonden of wilden geven. Ik speelde maar gewoon een ander lied, iets van Rocking in the free world. Ik speelde het lied, wat echt best wel leuk was, want ik kon zoveel doen wat ik wilde, ik kon zo leuk zijn als ik wilde. Ik kon mensen liefde geven, zoveel ik wilde. Ik deed het namelijk en bij elk goed gevoel dat ik had wilde ik iets doen, ik probeerde het gewoon door te geven totdat het leuk was. Ik speelde het lied door, Rocking in the free world. Keep on rocking in the free world, totdat de tekst waarheid werd, alsof anderen dat leuk vonden. Ik denk het wel. Want ik keek naar m'n geld en daar zat uiteindelijk een euro of twintig in. Dus het was ook gewoon dat er dingen te doen waren. Ik daagde mezelf uit door 'dankjewel voor de zon' te spelen van Daniel Lohues.