Eagles Deventer!

 Ik zit op m'n kamer met een paar kaarsjes aan en een wierrookje. Het is tien voor half elf. Ik zit hier met een muziekje op m'n koptelefoon. En ik was gisteren naar de Eagles geweest. Ze hebben de finale gewonnen! We stonden daar achterin de kroeg met Simon, op een tafel zodat we over de mensen heen naar het scherm konden kijken. Iedere keer wanneer de Eagles over de helft van de tegenstander was veerde het publiek op en begonnen we van 'Ja!' en was er spanning. Er was een meisje die de heletijd zat te trommelen en we hoefden maar iets te roepen en de rest begon mee te doen. 'Jalalalaaaaa' Riep ik en iedereen in de zaal begon van 'Jalalalaaaaa' Het voelde een beetje uit m'n comfortzone om te blèren maar iedereen deed mee. Het was zo leuk om gewoon te joelen. We waren allemaal voor dezelfde club en daarom was het zo leuk! Iedereen was vrolijk en opgeleefd en ik stond met Simon op die wankele tafel. We sprongen en hielden elkaar in balans. Het was zo gezellig en we zongen liederen: 'In Deventer zingen we zo, Zwolle moet dood en De Graafschap kapot. En AZ die rollen we zo even op.' Iedereen deed mee! Totdat AZ scoorde. Er werd gepraat en de wedstrijd duurde voort. Niemand verwachtte nog iets, omdat we geen kansen kregen. Totdat er in de allerlaatste minuut een penalty werd gegeven aan Eagles. De 99e minuut. We schreeuwden het uit met z'n allen en iedereen ging door de dolle heen en handen in de lucht. De spanning. Maak de penalty!! De concentratie op zijn gezicht, de stress die hij moet hebben gehad op dat moment. Iedereen keek mee. En hij scoorde hem! Hij schoot hem hard in de hoek! Hij rende rond als een dolle gans en iedereen in de bar sprong op en Simon en ik vlogen elkaar in de armen en het kabaal was inmens. We sprongen op de tafel en plots raakten we uit balans en vloog de tafel onder onze voeten weg. Met z'n tweeën flikkerden we tegen de stoelen en op de grond, ik liet het gebeuren. En direct waren er allemaal mensen die ons weer overeind hielpen. Er was een fantastische sfeer. En nu was het pauze en moesten we door de verlenging heen komen en naar de penalty's. Iedereen had goede hoop. Iedereen wist dat we gingen winnen. Het was zo ontzettend spannend en de eerste vier penalty's waren raak. Het was leuk omdat we veel konden juichen bij ieder doelpunt. En toen kwam AZ met de volgende penalty. Hij raakte hem niet vol en de keeper stopte hem! De armen gingen weer de lucht in. De fans en de stad. Eagles scoorde. De volgende penal van AZ ging weer mis, die geweldige keeper pakte hem weer. Dit kon niet meer mis gaan. Je voelde het al dat deze gewonnen was. Ik voelde me fantastisch. Ze waren allemaal gekleed in prachtige kleuren rood en geel. Simon had een rood geel biertje voor me gekocht. Ik dronk. De penal werd genomen, de aanloop en het schot... Raak!! Het besef was er nog niet maar we gingen helemaal loco. Iedereen sloeg elkaar in de armen en we sprongen en zongen met volle longen. Het besef kwam na een minuut of vijf van juichen dat we de beker hadden gewonnen.
   We liepen de stad in en dit had ik nog nooit meegemaakt. Iedereen. Ieder fucking een was uitzinnig; er werd getoeterd door de hele stad, mensen in auto's en mensen die uit het raam hingen, de hele stad vol met mensen, drukte en vlaggen van rood geel en getoeter, vuurwerk. Er was een saamhorigheid in de stad, een soort trots van het kleine Deventer die zichzelf op de kaart heeft gebracht. Mensen waren trots op hun stad. De spelers. Er waren mensen die rondrenden en bij stoplichten werd er getoeterd en iemand op een scootmobiel stak zomaar over terwijl hij op twee wielen doorreed. De gekte werd compleet door mensen die elkaar feliciteerden en knuffelden. Voor sommigen werd het de mooiste dag uit hun leven. En ook van mijn leven!