Vrijdag vol warmte

Het begon in de ochtend, ik werd depressief wakker, echt heel naar, maar na iets gedaan te hebben, een dingetje met een denderdoor, een iets dat belangrijk was, me ergens voor inschrijven of zo, de laptop voor me en Mystique in de kamer. Ik kon niet meer maar ging toch door, en daar werd ik voor betaald door vrienden. Ik ging naar Lemele, met m'n ziel. Ik werd misselijk maar nam de trein naar Ommen. Ik checkte in en weer uit en ging in de trein zitten. Ik liep zo ver mogelijk van de conducteur vandaan, de hele trein door. Ik passeerde alle mensen en ineens was daar de conducteur. Hij is naar de andere kant gelopen en begon te controleren. Ik liep weer naar de andere kant van de trein en hoopte dat hij niet op tijd hier was voordat ik in Ommen aan kwam. Iedere keer dat ik de trein doorkeek kwam hij een stukje dichterbij, ik was niet ver verwijderd van een boete. En net voor hij in de tussenruimte was, stopte de trein in Ommen. Ik had geluk. Hier moest ik wachten op Ina, die in haar Volkswagen bus aan kwam rijden en die eerst moest tanken, ik werd er niet goed van. Ik was weer helemaal fucked in m'n hoofd en was rottig en keek op m'n telefoon uit frustratie, en begon te schaken uit narigheid. Ik had ook moeie benen. Het was koud en grijs buiten. Maar in de auto was het oké. 'Je hebt het gewoon even moeilijk, maar dat gaat ook wel weer over.' Zei Ina. We reden naar de supermarkt en Ina ging boerenkool halen om een hele pan vol te maken voor een week lang. En ik bleef in de auto zitten met een rustig en goed muziekje. Ik genoot van de muziek, de zachte muziek van een artiest, ik had er de klote van, de muziek was goed. Het maakte me warm. Ik bleef nog even zitten. Ina kwam weer in de auto met bevroren boerenkool, ik zakte in de spanning. Ik schreef over werk, want we kwamen bij Bert aan, met zijn lange haren. Ik sneed de aardappels in stukjes, hoefde nergens aan te denken. Ik sneed ze door, had m'n ogen half gesloten. En even later gaf Bert me wat schuurwerk; ik moest de planken langs een bandschuurmachine halen om de kant wat gladder te maken. De schuurmachine deed zijn werk, ik stond er bij en zag het stof in wolkjes om me heen waaien, de wolkjes kwamen in m'n neus. Bert lachte naar me ondertussen en besloot om ook wat te gaan doen, hij liep naar de schuur, van de auto, naar de planken. Hij bekeek ze. Het was goed gekeurd. De planken kwamen er mooi vanaf, ik pakte de volgende na iedere geschuurde plank en kwam in de flow van het schuren, het was leuk en makkelijk meditatief werk. Bert legde nieuwe planken neer, ik nam het werk. Ik werd één met alles, en het leek alsof ik op reis was. Ik was bezig in een caféetje en voelde me vrij, ik kon alles doen wat ik wilde. Ik kon een parfum ruiken, ik kon muziek luisteren en later die avond had ik een afspraak om gezellig te stappen met een paar oude vrienden. Maar eerst pauze. We dronken een warme bak koffie, ze waren leuk en de geur van rookworst en boerenkool hing in de kamer. Het werd schemer buiten en Bert stak een houtkachel aan. 'Lekker sfeertje.' zei ik met een gitaar op de bank. Het was zo knus en warm en ik zong een paar liedjes, eigen liedjes, cocaine liedjes, landloperliedjes, en the house of the rising sun. Ik probeerde alles te geven en zong. Ik kreeg er een goed gevoel voor terug terwijl het buiten donker werd. 'Die kast staat goed daar! Hij heeft een wat groter en ruimer frame.'

   'Ja, hij is net wat breder en mooier dan die andere kast.' zei Bert.
   'Waren dat liedjes van jouw zelf?'
   'Ja'
   'Mooi.'
   'Dankjewel.'
   We speelden een potje schaak en ik won, ik won drie keer, elke keer schaakmat. 'Potverredomme!' riep Bert uit.
   Ina lachte. 'Gaat ie goed Bert?'
   Er kwam wat vuur en het eten kwam op tafel. Ik had geen idee. Ik wilde vreten en schepte op. Er kwamen nog een paar mensen, Mairin en haar vriend, die ook opschepten. Ze had haar vader verloren en zat nu al een paar weken zijn rotzooi op te ruimen, die arme meid. Ik denk dat ik en zij wel een steuntje konden gebruiken. Het was een bende daar. Maar het was warm en gezellig aan tafel. Ik keek om me heen en het was net als kerst met een hele familiaire sfeer, alsof iedereen lekker zichzelf was, warm. Ik was het niet gewend omdat mijn vader altijd de sfeer verpestte thuis aan tafel, zijn eikel zelf. Maar ik dacht alleen maar aan hoe fijn het was om samen te eten. En ik schepte twee keer op, mijn bord vrat ik er zo bij op. Ik vrat alles op, de worst, de spek, de kool. Ik keek om me heen en ze hadden het over een vissenkom. Het. Dat hout brand goed. Ik zei dat dat hout goed brandde. Ik voelde me toch wel goed. Na het eten poepte ik en werd ik misselijk, begon ik met Gigs te bellen terwijl de anderen nog een lekker kopje koffie dronken aan tafel, belde ik op de bank, met Gigs. 'Yoo kerel.'

   'Yoo Gigs.'
   'Heb je nog gepraat met dat chickie?'
   'Nee nog niet mee gepraat, dat wil ik nog wel gaan doen. Ik dacht er ook aan om weer eens met een man te daten. Ze hebben wel een man willen.'
   Ik moet rust nemen denk ik, lekker op de bank met een filmpje. Maar dan weer gewoon lekker kopje thee, mezelf warm houden. Ik bestel een pizza en ga niks meer doen. Deze herinneringen blijven wel. We gingen de volgende avond, dezelfde avond nog bracht Ina me naar Ommen. Ik werd daar afgezet en onderweg zongen we liedjes van the Beatles. 'Na na na nanana na, nanana naa, hey jude.' En dat zong Ina hard mee en het was zo leuk en gezellig in de auto. We reden door de donkere landschappen en zongen muziek en verlichtten onze zielen. Ik zakte op mijn stoel en zakte door. ik stopte het. Ik stond op en zong weer en Ina zong zo leuk mee. We bleven hetzelfde liedje herhalen. 'Na na na nanana naaa. Hey jude.'
   In Ommen kwam ik al snel bij het caféetje uit en liep naar binnen via de verkeerde deur. Ik bleef nog even zitten, pakte m'n ukulele en begon te spelen. Ik speelde muziek en een paar mensen keken naar me en ik speelde muziek, muziek muziek. Hayk zat voor me. 'Hey man. Hoe is tie met je?'
   Vuur in de tent. Het was alweer bij het volgende caféetje. En ik bleef nog even zitten maar het duurde niet lang. Ik schreef niet, maar het verhaal schreef zichzelf. Ik schreef morgen verder over gister.
   Ik zat weer in het café, Charlie's pub heette het, we liepen naar binnen, we moesten doen alsof het een spontane ontmoeting was; en daar stonden Sietzel en Robijn. Sietzel had een blauwe pantalon aan, een colbertje, een witte bloes, een boerenpetje en een enorme rode baard. Hij was kaal van stuk. Robijn was met zijn vriendin, Mandy, een dun en klein meisje met een smal gezicht, grote ogen, een puntige neus en een klein kontje. Robin had grote brede armen in een polo shirt, die hij in zijn geblokte pantalon had gestopt. Hij was meestal aan het woord in onze groep. We zaten aan de tafel, een rond tafeltje met vijf stoelen en proostten op Tom. Er was geen depressiviteit, ik maakte deze plek mijn thuis. Ik wilde ook nooit meer naar huis, het was fijn om tussen mijn oude schoolvrienden te zijn. 'Freek.' zei Robin, 'Ben jij nog maagd of wat?'
   Ik kreeg dat warme gevoel van een groet.
   We gingen naar een biljart tafel achterin de kroeg, we speelden een potje en lieten de ballen tikken tegen de ballen, zodat ze in de putjes rolden. Ezelen, een potje waarin we alle ballen mochten putten maar als je niks putte kreeg je de 'e' van ezel. Maar ik was een keer een grote vent en putte niks.  maar alles wat ik deed was energie stoppen in liefde voor anderen. Ik miste de bal volledig bij het volgende schot. Slava deed waarschijnlijk het zelfde met biljarten in Jacks met die meiden. Hij miste ook. En die ene vent die er bij kwam staan raakte alles in één keer. Ik had er veel schijt aan. Robin maakte foto's met zijn hand bij Sietzel zijn gulp. Hij liet het toe, later kwamen deze foto's in de groepsapp terecht. Sietzel vergat mijn naam. Hij zei: 'hoe heet je ook alweer?' Het was een pijnlijk en echt moment na alles wat we mee hebben gemaakt. 'Ah, je hebt al genoeg op.' zei ik.
   'Valt wel mee.'
   'Lul.'
   We stonden buiten om wat frisse lucht te halen. Ze rookten en dronken, ik zat aan de 0.0letjes. Ze stonden om de tafel en ik brulde de nacht in. 'Heeeeuj.' schreeuwde ik.
   Er werd op gereageerd met 'Heeeeeujh.'
   'Heeeeeuj'
   Sietzel en Robin stonden met z'n tweeën in te schreeuwen op Mandy, om de beurt zaten ze woorden te roepen.
   'Ik wordt helemaal overprikkeld van jullie.' riep ze. Ik bleef staan en probeerde bij mezelf te blijven.
   'Wat is er Hayk?' vroeg Robin.
   'Ik lach om Freek.'
   Ik had eigenlijk wel zin om door te gaan tot zes uur 's ochtends. Ik had er de energie voor en de zin in. Sietzel liet een boer. Hayk wilde gaan maar hij bleef er bij. We zaten met zijn drieën, Robin en Hayk aan een tafeltje bij de deur van de kroeg en het ging over Links. 'Links is niks waard. De kogel komt altijd van links.' zei Robin, hij boog voorover om om beter bij ons te zitten en zichzelf duidelijk te maken. 'Iedereen is bang voor rechts en dat moeten we houden zo. Wij, rechts zijn sterker dan links. Links is slap.'
   'Iedereen denkt dat ze niks kunnen, maar wij hebben het laatste woord. De zon gaat schijnen.' zei Hayk. 'Weet je dat ik laatst Fifa deed en dat er iemand met mijn naam was?'
   Ik luisterde.
   'Kijk wij lopen in grote groepen over de brug en iedereen is bang. We lopen met zwarte capuchons en sjaals voor de mond. Wij hebben meer power dan links.'
   'Dat hele 9 eleven is ook in scene gezet. Dat was eigenlijk een grap.' zei ik. Ik zei maar zo wat rommel. Ik was het niet met ze eens.
   'Straks worden alle zebrapaden regenboogpaden, dat moeten we echt niet hebben. Wij zullen daar tegen opstaan.' zei Robin.
   Ik keek. Ik dacht: waar maak je je druk om en moest mijn lach inhouden.
   Hayk kwam met zijn gezicht bij Robin en zei dingen tegen hem. Hij fluisterde. Robin keek naar mij. 'We hebben een linkse spion in ons midden.' Ik wist niet wat ik moest doen. Ik vroeg: 'Waarom is links slecht? Maak je je dan geen zorgen om het klimaat?'
   Hayk maakte een wegwerpgebaar. 'Klimaat is een sprookje.'
   'Denk aan onze zuurstof, denk aan leven op aarde.'
   'Bullshit,.' zei Robin. 'Wij zijn een land met 18 miljoen inwoners. China en Amerika hebben miljoen keer meer inwoners. Wij kunnen niks. In Amerika geven ze bij iedere winkel plastic tasjes. Ze kijken helemaal niet naar Nederland. Wij zijn een lachertje als land.'
   'Hoe denk je dan van de legalisatie van wiet? Wij zijn een voorloper.' zei ik.
   'Neeman, wij gedogen het. In Amerika is het legaal. Wij lopen achter.'
   Ik zei: 'Fabrieken, we moeten meer vervuilen.'
   'Doe effe serieus.' zei Robin. 'Wij zijn vrienden.'
   'Dat klopt.' zei ik. 'Ik zal jullie complotwappies altijd als vriend zien, ookal praten jullie onzin.'
   'Hahahahah' Robin en Hayk lachten. Ik wist pas dat ze het ook een keer deden. Ik denk dat het alleen maar een stom flatgebouw is. Ik was goed voor hen. 'Leg een steen onder je kussen.'
   'Ey laten we een spelletje doen.' zei Robin. 'We houden onze handen onder tafel en het moment waarop ik "ja" zeg houden we onze handen boven tafel. Op dat moment zegt Freek door hoeveel mannen hij afgezogen is. En dan laten wij met onze vingers een gok doen. Wie het dichtste bij zit wint de wedstrijd en krijgt gratis bier.'
   'Robin en Tom en Hayk en Mandy deden mee en zeiden allemaal meer dan twee.
   Ik liet nul vingers zien.
   'Travestieten tellen ook heh Freek.'
   'Oh.' zei ik een liet één vinger zien.
   'Hayk telt ook heh.'
   'Oh.' zei ik en liet twee vingers zien.
   We zaten aan tafel op een bank en het was oké, het was goed, warm en Robin kwam naar me toe. Hij zei: 'Maar Freek, wij zijn je vrienden heh, wij zien soms dat jij keuzes maakt en dan denken wij: maar gaat dat wel goed? Jij gaat soms met mensen om.' hij zette een bierviltje op tafel en maakte er een cirkel omheen met zijn vinger. 'Wij proberen jou binnen de perken te houden. Maar we zien dat jij ook vrienden hebt die jou niet tegen houden en jou te ver laten gaan. Maar aan de andere kant, wanneer ik een gek idee heb zoals op het paard met een hond en een raaf op mijn schouder naar Spanje lopen, dan ga ik als eerste naar jou toe met dat idee.' Het was goed zoals het was. We hadden het goed, ik voelde me fijn. Het waren toch echte vrienden. Tom was in gesprek beland met Hayk en Mandy. Robin had een mooie avond georganiseerd. Ik moest de laatste trein halen en nam afscheid. We gaven elkaar knuffels en Robin kwam nog met een tweede handenklap en iedereen was er. 'Bedankt voor de mooie avond.' riep ik ze na. Sietzel stond buiten. Ik zei: 'Houd je taai heh. De kliniek is even kut, maar je komt er goed door.' Sietzel gaf me een knuffel. Ik gaf hem er één terug. Het was goed.