Een band met Maëlie

 Ik heb een nieuw super toetsenbord gekocht omdat de oude kapot is gegaan, stekkerproblemen. Dus daarom deze, een Zwitserse voor een heleboel Franck; ik ben de belastingdienst dankbaar voor deze.

   Ik denk dat het goed is om eventjes te schrijven over de afgelopen dagen, want het was heel leuk met hele leuke mensen. Ik denk dat het goed is om even op te schrijven wat er gebeurd is, om me te kunnen herinneren hoe veel leuke kanten Maëlie heeft. Want ze is niet zomaar iemand. Ik heb haar onder de boom in de schaduw leren kennen, aan de kade van het meer van Geneve met het Alpinozicht aan de overkant. Ze was aan het stijldansen met koptelefoon op, rollend door het gras, langzame passen, elegant op haar tenen, vloeibaar bijna. Het was alsof ze een act aan het opvoeren was, een act op klassieke muziek, ballet maar dan met schwung.

   Ik zat op een stoeltje in de schaduw toe te kijken en wilde eigenlijk een boekje lezen, maar ze trok m'n aandacht telkens weer.

   'Is it okay if I use this tree?' vroeg ze, leunend tegen de bast van de boom waaronder ik zat.

   'Bien sur.' zei ik, 'is it okay if I watch you?'

   Ze lachte en zette een pas om haar as. 'Well I cannot, not let you watch.' ze zette haar koptelefoon op en klom in de boom.

Ik kijk momenteel naar het helderblauwe meer, zit op een stoel op drie meter afstand, en zie duizenden kleine visjes zwemmen, waartussen grotere visjes.

Maëlie hield zich met beide handen stevig vast aan de onderste tak van de boom en hief haar lichaam naar boven. Langzaam, als een turnster in de ringen, hield ze haar bovenbenen horizontaal en haar tenen gestrekt en bewoog haar lichaam tot boven de tak, ging op de tak zitten, pakte een tak boven haar vast, pakte een andere tak vast en ging naar dezelfde houding boven de tak waarop ze eerst zat. Als een soort slangenmens klom ze hoger de boom in, tussen de takken door, haar bekken openend door haar benen in de weidte te strekken, diep in en uit ademend en af en toe spontaan lachend. Ze liet haarzelf één worden met de boom, gleed tussen de takken door en klom hoger, bijna tot boven de boombladeren. Ze hief haarzelf tussen de takken door, schuurde tegen het schors en bewoog haar bekken heen en weer terwijl ze haar rug verticaal recht hield, in beide handen een tak, gespreid op de hoogte van haar schouders en plots liet ze haar zelf vallen maar ving zichzelf op met haar linker knieholte en haar rechter wreef. Ze hing als een vleermuis in de boom en hief haar handen tot op de grond, tot waar haar haren hingen; liet de takken los met haar benen en stond handstand zonder ondersteuning ondersteboven, liep een paar passen vooruit en viel languit neer op het gras. Ze hijgde een paar keer uit en deed haar koptelefoon af terwijl ik haar een applausje gaf. 'Wauw, that was briliant.'

   'Thank you.' zei ze.

   Ik kijk naar de visjes en het lijken er steeds meer te worden, van duizenden naar tienduizenden, zonnebadend.

   'Were you opening chakra's?' vroeg ik.

   'Sort of. I was just being weird. I like to be weird in public, it makes me feel happier to be myself and act weird while people are around.' Ze ging in de kleermakerszit zitten. 'Makes me feel free.'

   'Well, I didn't think that was weird. I thought that was impressive. It seemed like you were exploring with yourself and the tree.'

   'I was doing what I like to do. I used to work in a circus but due to covid there are no shows anymore. So I try to keep myself in shape just by acting like this and expressing like this.' Ze bewoog als water, ging zitten in een houding met haar billen en ellebogen in gras, voorover gebogen met haar hoofd leunend op haar handen. 'So what makes you be here?'

   'I'm just passing through. I had some stomachacing yesterday so I want to take a day off.'

   'D'accord.' Ze stond op.

   'I'm on the way to Rome, by foot, and this is such a nice place.' We zaten aan dezelfde plek als waar ik nu zit, onder de boom met het meer voor ons en het Alpinozicht aan de overkant, de Unesco wijnvelden aan de rechterkant. Het had ietwat Balinese looks, met verschillende lagen, maar dan wijnvelden in plaats van rijstvelden. Af en toe kronkelt er een trein tussendoor, alsof het letterlijk tussen de druivenstruiken door rijdt, precies een meter van elkaar verwijderd.

   'Rome.' zei ze. 'That's something. And you go on tomorrow?'

   'Well maybe.' Ik dacht eraan om de volgende dag naar de overkant te zwemmen en m'n tas te laten brengen door iemand in een kano. 'I have to see how I feel tomorrow.'

   Ze liep naar de heg.

   'You are here tonight?' vroeg ik.

   'Well maybe.'

   'We could meet tonight if you want?'

   'Yeah we could meet here tonight, maybe share a meal.' Ze had een bepaalde uitdagende blik in haar ogen.

   'See you tonight than.'

   'See you tonight.' Ze liep richting haar caravan.

   Ik moest naar de campingbaas om mezelf in te checken van de vorige dag en kwam bij de bali een man tegen. Hij droeg een zonnebril, een rugtas naast hem, korte haren omhoog gekamd in een scheiding op de zeikant, big smile op z'n gezicht. Hij zat in de zon en keek om zich heen. 'Finally, the summer has begun.' zei hij. 'This is the life.' Hij spreidde z'n armen uit en legde ze in z'n nek.

   'This is just the beginning.'

   'Yeah great!'

   We kwamen elkaar weer tegen bij de plek waar ik m'n hangmat had opgehangen. 'Is that your hamac?' Vroeg hij.

   'Oui.'

   'I have a hamac as well. Normally I go to sleep in the nature with it, find some trees and cook from what the nature has to offer, just stay in the wild. Damn, it's funny how things go, that we both travel around in a hamac and meet here together. I never go to campings.' Hij zat op een plastic campingstoeltje en we keken naar het uitzicht. 'Look at this man. What a place.'

   'Yeah, it's amazing.'

   'I just came from there.' zei hij en wees naar de kant van de wijnvelden, de heuvel die de kade van het meer deed scheiden, oranje daken die uitstaken boven het groen. 'Over there is some kind of bay, close to Lausanne. But I didn't came from there. I came from over the hill. I like to sleep in the forest and be with myself.' Hij was achtendertig en net gescheiden van een vijftienjarig huwelijk. 'I used to live with my wife for a long time but I had to give her fifty procent, fifty procent for her and fifty procent for me. But I want one hundred procent for me.' zei hij en wees naar z'n borst.

   'D'accord.'

   'So I go to the forest and try to find food. I love nature. I love nature more than people. I'm walking through Swiss at the moment for twelve days.' zei hij. 'But I would like to go on to the other side, just on to the Alpes and later via Austria to Rumania or somewhere. It doesn't really matter.'

   'You're a free man.'

   'I feel so fucking free.' Lachte hij. 'This is the most free life. I have no social media, deleted all, have no phone number. There is no possibility to get any contact with my family and friends. This is life man.'

   'Wow.'

   'I just go to where I want to go and try to find what I can find. Actually, I'm a lost guy.' Hij keek me plots serieus aan.

   'You seem pretty cool.'

   'That's what I want, nothing better than to be lost in the world, to be right inside it.' Er waren geen bomen meer over om z'n hangmat aan op te hangen. 'I'll just lay my little matras over here and sleep on the ground. That's what I mean man. Just right inside it, being completely lost.'

   'There is just this moment.' zei ik.

   We knikten ja en keken naar voren, de blauwe hemel, wolkloos, een uitzicht van water met een oneindig diepe horizon, geen overkant en een zacht vijventwintig-graden-zomerbriesje wat onze blote armen en benen kuste. 'This is the life.' zei hij.

   'So I need to go to the supermarket because I have a date tonight.' zei ik.

Echt waar, ik kijk uit over het meer onder de boom op een stoeltje, rek mezelf uit en gaap, zie de paddelaars op de surfboarden. Vanavond is er show in Vevey waar ik samen met Maëlie heen ga.

Maelie, dacht ik. Ik ga vanavond voor haar koken. Ik wilde een ratatouille maken en Richard ging mee, de man van het leven. 'C'est la vie. That's life.' zei hij, hangend tegen de stenen muur voor de bushalte. 'Actually, this is the first time I'm taking the bus, but it's okay because I'm going back with the bus also.'

   'You're free man, why do you worry about that?'

   'Well, for you it's different because you started like way longer before I guess. I think I have got to experience that myself, but for now I just want to do everything walking.'

   'Yeah, for the beginning I only wanted to walk as well, but people will just offer you lifts what is hard to decline.'

   Hij keek me begrijpend aan. 'People offer me so much.' zei hij, 'the only thing I need to do is smile and they will give me free food and let me sleep. I only have to tell them what I'm doing.'

   Ik herkende het heel erg. Ik liet Joekoe zien. 'I like playing for people.'

   'Ah I see.'

   'Dat was een goed wapen, die ukulele.' zei Ed een paar maanden geleden.

   De bus kwam en we reden naar Vevey centrum waar we de Aldi in doken. Deze prijzen waren enigszins normaal, gezien europa. Hier betaal je gemiddeld 75 cent voor een appel.

   Maar het was al behoorlijk laat, een uur of zeven en de winkel ging sluiten. Maelie en ik hadden geen tijd afgesproken op de plek, alleen 'tonight.' dus ik wilde niet te laat komen.

   Gelukkig kwamen we ook niet te laat want er was niemand. En het begon al te schemeren terwijl Richard en ik vast begonnen met een broodje kaas. 'The only thing missing is some grapes.' We zaten op dezelfde plek en zagen de zon bijna achter de heuvel verdwijnen. Ik had nog wel dagen daar met hem kunnen zitten. 'This is life man.' zei hij, 'Life's so good.'

   Hij had gelijk. Maar ik maakte me wel enigszins zorgen om m'n afspraak en besloot een rondje te wandelen over de camping om te kijken of ze ergens was. En daar liep ze, met haar fiets in de hand en een dude naast haar. 'Heey.' riep ze. 'Nice to see you here.' ze zei gedag tegen de dude, die een caravan in liep waarna ze zich op mij focuste. 'I'm so sorry. I had to work till late.' We stonden bij haar tentdoek, vlak voor de caravan. 'But hey, here I am, and here we are.' Ze liep de caravan in en begon spullen klaar te zettem, wierrook en kaarsjes. 'Please, come in!'

   Ik liep binnen.

   'So I'm not a camping guest, but I live here for a little while, for some months. I live here from march till this time. It's just a place to stay until the circus goes on, and after that we'll be on the road again.'

   'Wauw, that's awesome.'

   'Yeah it is.'

   'So let me just get my stuff and than we go cook?' Vroeg ik.

   'Yeah, we would eat together heah.'

   Richard zat er nog in het donker met z'n zonnebril, genietend van het eten en het uitzicht. 'Women.' zei hij, 'Fucking women, always trouble.'

   'She's there!' zei ik.

   'Oh great. have a nice time!'

   Ik pakte m'n spullen en liep naar Maëlie. Ik wilde gewoon een leuke avond maken. We kookten. Ik maakte een salade en zij een bonenmelange. 'So I have this light. I hope you could fix it.' zei ze. Het was een olielampje, aan te krijgen, maar ook weer uit te gaan. Het was een onding. Maar we praatten over onze families. 'I have one brother. He was like a father for me. He was always there and he cares a lot for me. Sadly he isn't here. He lives in France at the moment. My parents weren't happy when I told them to go into circus.' zei ze. 'But what made you do this trip? Why are you doing this?'

   Ik ging op haar bed zitten.

   'Yeah sit down please.' ze ging ook zitten, wijntje in haar hand, schuin tegenover me met haar voeten op de rand van de stoel.

   'Well, I want to live like a useful life. When I can help or inspire others with their lifes, that's my main goal.'

   'Oh yeah.' zei ze. 'And how do you inspire others?'

   'By the things I'm doing. I need to care for my ankle because I had an injury. And I want to care so good for that, like massage it two times a day, that others might think: "I need to care better for my ankle."' Ik moest enigszins lachen om mezelf, wat ik zojuist zei.

   'Ah that's shit. I have like a bandage for it. You can have it if you want.'

   'Thanks. But you are in the circus? What is your act? For how long? You travel around?'

   Ze dronk. 'Yeah, I want to be artist. I'm at the circus now for ten years.' ze was zesentwintig. 'And I'm doing acts like standing on somebody's neck and balancing on the courd. I'm from Spain, Spanish girl, and the circus goes everywhere. I can't wait to get back again, when this whole covid shit is over.'

   Proost.

   Het eten was klaar en we besloten aan de kade te gaan zitten, vlak voor de boten. 'What a place this is. I love to sit here. I always sit here.'

   'Yeah it's good.'

   We aten.

   'So you have a boat?'

   'No.' zei ze, 'but we could jump on one.'

   Ik moest lachen in mezelf en kneep in m'n vuistje. 'I'd like that.'

   We namen onze borden mee en gingen op een willekeurige boot zitten en aten verder.

   Ik zei haar dat ik wellicht wilde gaan zwemmen naar de overkant.

   'That's the point,' zei ze, 'We must do and not think. There are people spending all their life's sitting and waiting for things to happen, but we must do, just like we do now. I want to come with you to Saint-Gingolph.' zei ze.

   'Yeah do!'

   'We should find something we could give ourselves when we arrive. Like an ice cream or something.'

   'Haha, good one. We should. Another good meal maybe.'

   'Yeah!'

   'What's your name?' vroeg ik.

   'Haha Maëlie, and yours?'

   'Fred.'

   We raakten elkaar aan. Het was schemerig van het maanlicht.

   'It's so weird, because my ex is just living over there in his caravan, ten meters from here. We split up like two weeks before.'

   We kusten elkaar en ze zei: 'Thank you.' nadat ik stopte. Ze wilde niet meer vanwege haar ex. 'I have to pipi.' zei ze en liep van de boot af.

   Ik had m'n bord in m'n hand en besloot na een paar minuten naar de caravan te lopen om Joekoe op te halen, m'n echte liefde, onwisselvallig in zijn simpelheid. Bij de caravan stond ze. 'Hey, come in.' zei ze.

   Ik kwam binnen en we stonden samen in de caravan. 'You want to sleep in the caravan with me tonight?'

   'Sure.'

   Ze zette muziek op en we begonnen te slowdancen. 'I heard there was a secret chord, that David played and it pleased the lord. But you don't really care for music, do you? It goes like this the forth the fifth, the minor fall, the major lift, the battled king composing halellujah.' We hadden elkaar vast. Ze kwam een kop lager dan ik en leunde tegen m'n borst aan. 'I want to play this song.' zei ik. 'Maybe we could play this together.'

   We hebben samen Leonard Cohen gespeeld. 'Your faith was prove, it wasn't much. I couldn't feel so I tried to touch. Her beauty in the moonlight overthrew you.'

   'I couldn't feel, so I tried to touch.' zei ik. Deze zin deed wat met me. Het kreeg plots een hele andere betekenis.

   'Yeah I could feel that.'

De volgende dag.

De volgende dag hebben we samen wat gegeten in de voortent en zei ze: 'We talked, me and my ex are together again.'

   Tja, wat moest ik daar mee. Ik dacht: is dit een goed iets? Is dit iets waar ik blij mee moet zijn? Iets wat ik in gang heb gezet? Is dit het nuttige wat ik graag na wil streven? Ik besloot dat het goed was dat ze weer bij elkaar waren. We zouden immers die dag samen naar de overkant van het meer zwemmen en wilde dat doen in een goede sfeer. Eigenlijk wilde ik haar door elkaar schudden.

   Maar eerst moest ik nog een paar aankopen doen in Vevey voordat ik de Alpen in trok en waarschijnlijk in geen maanden bij een stad aan ga komen. Ik had een toetsenbord nodig en eigenlijk nog een extra slaapzak. We besloten eerst samen in de kajak naar Vevey te varen. Het was Maëlie's idee. Een geweldig idee; we mochten de kajak van haar vriend gebruiken. 'Ze liep naar haar vriend toe en kwam terug met een waterdichte tas, paddles en een kajak. 'Omg!' riep ze, springend in de lucht met een witte smile op haar gezicht, haar handen om haar rok die ze voor de tweede keer die ochtend gewisseld had, blij-eiïg, 'I can't believe we're going to kayak to Vevey. I hope the kayak will hold the two of us because it's a one person.'

   'Oh god.'

   We hadden een tas vol spullen, elektronica, belangrijke papieren en behoorlijk natte billen, de eerste meters al. Maar we dreven, de kayak dreef! Het was wennen met zitten, want Maëlie zat op een soort punt met haar billen, maar we voeren en kwamen al snel uit op open water. We hadden elkaar nog wat dingen te vertellen. 'I'm so sorry for being so inconsistent yesterday. I shouldn't have said you could sleep with me yesterday. But I was just happy with you. Also because I thought you wouldn't steal anything. My phone was inside the caravan but at least you would take it and on the way decide that you would bring it back.'

   'Haha, yeah I thought you would come back because your phone was still there. But I wouldn't even take it, haha. And I knew you would come back, because j'ai foi a toi.'

   'You are quality.' zei ze. 'There are a lot of people, I hate those people, who won't do anything with there time. But it's just fun to be with you.'

   'Thank you!'

   We waren stil

   'Just hear the sound of the water and enjoy.' het geluid van een paddle door het water was kolkend en klotsend, en het was het enige geluid wat er was. Af en toe kraakte er iets in het bootje. 'I'm also sorry.' zei ik na een poosje, 'for not respecting you when you said you didn't want to kiss, and I still did.'

   'It's okay, and yeah, I had told you that I didn't want that, but let it be a lesson.'

   We paddelden.

   'I'm just happy that we have a lot to say to each other.'

   'And left! Right! Left! Right! Left! Right! Left!'

   'A gouche! Droit! Gouche! Droit! Gouche! Izquierda! Derecha! Izquierda! Derecha!' Ze ging van links naar rechts. Samen gingen we van links naar rechts.

   'Yeah, Spanish!'

   'Haha, let's talk French together.' zei ze.

   We praatten Frans. Ze had een zacht Frans accent, enigszins opwindend wanneer ze Frans tegen me praatte. 'Est-ce que vous n'auriez pas plus de plezier à être un singe fou avec moi?' Ze draaide zich om.

   Voulez-vous coucher avec moi? Dacht ik, ik voelde het tintelen

   'Nous sommes déjà deux singes.'

   'Ma sue vetement est meilleur.' zei ze en ging in een andere houding op een andere plek zitten. 'C'est une ann.' et 'souvent.'

   We kwamen in Vevey aan en knoopten het bootje aan wal, paddles eronder en gingen het stadje in. 'I love Vevey.' zei ze, 'it's like a small city. I love small cities because it's not so crowded.' Maar voordat we Vevey in gingen, haalde ze haar fiets op terwijl ik genoot van het uitzicht. Ik genoot van ieder moment samen en besloot erop te mediteren.

   Ze kwam terug met een fiets, lachend. 'You want to cycle?'

   'Sure.' Ik stapte op de fiets en Maëlie ging achterop staan. Ze ging staan, als een ware circusartiest en legde haar handen op m'n schouders. Haar balans was briljant, geen enkele keer bewoog ze naar links of rechts. Mensen keken ons aan in de straat, en ik zag dat een paar mensen lachten. Ondertussen pakte ze m'n camera en filmden we de rit. 'You're strong.' zei ze. 'Most people will go all the ways, weeling, wheely.' Wheely?

Ik kijk naar het meer en zie de glinsteringen van het zonlicht in het water, recht voor me, de zon staat recht voor me. Er liggen mensen op handdoeken boekjes te lezen, zacht gepraat, picknickend en af en toe komt de geur van Amsterdam voorbij.

We kwamen bij de winkel en keken naar toetsenborden, maar de roltrap stond de verkeerde kant op. 'You wanna run this way up?'

   'Ahoui.' zei ze, 'Why not.'

   'We have to be training for our swimming soon.' Maar voordat ik het kon zeggen, rende ze al voor me uit om de rollende roltrap op te rennen, giechelend. Toen we boven waren en ons afzetten op de laatste trede, renden we naar voren, zo de juiste winkel in. Ze hielp me met het kopen van een toetsenbord in het Frans, 'un clavier de bluetooth.' Ze praatte zo snel in het Frans dat het lastig was om haar bij te houden. En wat me ook opviel, was dat ze plots een andere rok aan had dan toen we in de boot zaten. Waar had ze dat gedaan?

   We kochten een toetsenbord in een andere winkel. 'C'est one hundred seven Francks.' zei de man. Ik moest wel, anders kon ik niet schrijven. Gelukkig had de belastingdienst net precies honderdzeven euro overgemaakt. Ik kocht hem.

   'Now I want to get out of the shop, very quick. I'm just thinking how nice it would be to get outside again. When I'm doing some shopping, I always think of how nice the weather is outside and how nice it will be.'

   'Yeah, you seem so energized all the time. Where do you get all that good energy from?'

   'It's just that I think of a positive situation, or be with nice people like you, and the only thing I do is make that stronger from out of my belly. I'm quite a buddhistic person, so I try to drain energy from positive things and make that stronger. We need a book!' zei ze. 'Let's go buy a book for us together so we could write in that from your trip. And when you are on half of your trip, you send it to me and I start writing in it!'

   'Oh my god. that's a great idea! But first you needed to go to the bank for your mother.'

   'That's true. We gingen eerst naar de bank en belandden in een boekwinkeltje met een leuke kaft. 'Look at this one.' zei ze. Ze wees naar een boekje waarop stond: 'Do the things you don't dare. It'll improve the quality of life.' iets in die richting.

   'Omg that's so much how we are.'

   'It's true.'

   Ze wees naar een andere. 'But this one is nicer!' - 'Vous, il n'y a pense pas des problemes, il y a pense des solutions.' op de kaft stond een mannetje met een blote buik en de vlammen van een raket aan de onkerkant van z'n romp. Hij richtte rechtstreeks op de sterren.

   We kochten dit boekje. Het was acht euro veertig, maar omdat de mevrouw achter de kassa zo leuk was, kregen we hem voor acht euro. 'We need more artists.' zei de winkelaresse. Ze had grijs krullend haar, als een chique dame met rode lippenstift, een jaar of zestig. 'We need to go on the streets.' ze balde haar vuisten. 'Go on the streets and be an artist, express yourself!'

   Ook Maëlie kreeg korting op een cadeautje voor mij. 'This is my way of thanking you.' zei ze. En voordat ik het zag, stond ze al op haar handen en spreidde haar benen compleet als in een spagaat.

   We klapten voor haar. 'Merci, merci beaucoup, merci beaucoup.'

   Buiten de winkel zei ze: 'I get so happy from these kind of persons. At her age with this great positive energy, still expressing her. We need more of those people. She's an inspiratation. I want to become just like her in the future, be that energized.' We liepen verder.

   'But Fred, it's already like four o'clock and I have to work at five. There's no way we could possibly swim together to Saint-Gingolph today and be back in time.'

   I agreed. Ik was het met haar eens.

   'So what we could do is that you stay another night and that we go swim tomorrow!'

   I agreed. Ik was het met haar eens.

   Nu is het de volgende dag en zit ik nog steeds op de camping om kwart voor zes. Vanochtend hebben we met vrienden van haar ontbeten, Davide en Blaise, die vanavond een show geven in het centrum van Vevey. Ze waren coole guys, hadden veel weg van surfers. Later meer daarover. Het volgende hoofdstuk is in de maak!.