Tweede werkdag

Yeah, de blog van vandaag. Dit was me een werkdag. Het is half acht en ik ben net anderhalf uur vrij, terwijl we vanochtend om half acht al op de parkeerplaats stonden. Morgen dezelfde tijd.

   Het werk begint leuk te worden; lekker met het bussie heen en weer steeds, vol collega's. Vanochtend speelde ik, geinspireerd door Aaron, een liedje van Woody Ghutrie toen we met het bussie naar de wijngaard reden. 'The gambling man is rich and the working man is poor and I ain't got no home in this world anymore. I ain't got no home I'm just a roaming round. I'm just a wandering worker and I go from town to town. And the police make it hard, wherever I may go and I ain't got no home in this world anymore.' Het was wel grappig om te zingen terwijl de rest stil was. Het was echt zo'n vibe van een groep werkende mensen voor een minimumloon in het busje onderweg naar de plek.

   Het werken was prima te doen; ik stond weer tegenover speedy, Maddy eigenlijk. Hij is een ontzettend stevig gebouwde man uit het leger en zit uren in de sportschool. Hij liet me een foto van hem zien waar hij een kilo of honderd tilt. In de pauzes at hij niet wat wij aten, maar had hij zijn bakje rijst met vis mee, proteïne. Hij at ontzettend gezond. Maar als je hem ziet, hij scheurt bijna zijn shirt uit en zijn stoffen korte broek zit strak om zijn benen en billen heen. Hij was mijn buddy vandaag, we stonden steeds tegenover elkaar. We zeiden wederom weinig, mede omdat hij geen Engels kon en ik geen Frans, maar we waren wel lekker aan het knippen en waren vaak ver voor de anderen klaar. Steeds wanneer ik wat slapper werd, ging hij sneller en zag je zijn handen bijna trillen van de snelheid waarmee hij de druiventrossen vasthield.

   Dan was er nog Celie, een dunne kleine rokende vrouw met rood haar. Ze was een jaar of dertig en praatte de heletijd op een heel hoog stemmetje en maakte veel selfies op haar telefoon. Een keer maakte ze een filmpje van haarzelf terwijl ze praatte. Veel Franse vrouwen doen dat overigens, die praten met een super hoge stem, of in ieder geval een stem die steeds aan het eind van de zin omhoog gaat, alsof het een vraag is. Celie wilde vandaag dat ik Disney liedjes ging spelen die zij kon zingen. Dit ging best goed!

   In de pauzes kregen we bier en wijn, behalve in de laatste kleine pauze, toen water. Ik vroeg Maddy er over.

   'No biere at work!' hij sloot zijn ogen en maakte een afkappend gebaar met zijn hand. Hij was er duidelijk op tegen dat we bier en wijn kregen tijdens de pauze. Ik moet zeggen dat de meesten daar niet zo op tegen waren, die dronken het achter elkaar weg, meerdere glazen. Ik vind het nog steeds gek.

   Dan was er nog Mathilde; een dun verlegen meisje met een zachte stem die als een van de besten Engels kon en veel voor mij vertaalde. ik vraag me af hoe oud ze was. Ze kon negentien zijn, maar ze kon ook veertien zijn. Ze heeft iets mysterieus over haar heen, iets onheilspellends

   Maxime, een enorme man met een enorme buik en enorme handen en voeten, een reus onder de mensheid. Hij is een van de hoge mensen, vrienden van de baas. Ik weet weinig over hem, naast dat hij veel 'Volle so's' voor me leeg gooide en 'Vide so's' voor me klaarzette - volle en lege emmers. Ik vind hem typisch iemand die op een wijngaard werkt; een echte bourgondier die geniet van zijn malse stuk vlees met aardappelpuree en zijn blonde speciaalbiertje. Ik zie hem al zo zitten met een slabbetje om, stampend met zijn bestek op de tafel. Niet denigrerend bedoeld, hij is een super aardige man, en ik ken hem verder niet echt. Maar hij is vriendelijk.

   Dan heb je Arthur, een jongen met een baardje en lang haar. Hij heeft door heel Frankrijk gelift en spreekt vloeiend Engels. Hij staat er vaak naast en kijkt naar anderen die met elkaar praten. Hij zegt niet zoveel en trekt soms een gek gezicht. Ik moet hem ook nog wat beter leren kennen.

   Maar dit zijn, naast vijftien anderen, de mensen waarmee ik werk de komende twee weken. Het bleek toch twee weken te zijn! Een dikke meevaller.

   Ik heb mezelf vandaag twee keer in mijn vinger geknipt, gecouped. 'It's better to cut in your own finger than when someone cuts your finger.' zei een man met een biershirt. Ik weet zijn naam nog niet, maar kom daar wel achter. Hij weet veel van wijn en hij lult makkelijk. 'Because you feel when you cut your own finger and than you can stop giving power.'

   Hij had gelijk.

   In de pauze heeft Maddy ukulele gespeeld. Hij kon het niet, zei hij, maar wist er aardig geluid uit te krijgen. Hij had nog nooit op een ukulele gespeeld en het klonk erg Arabisch. 'Are you Arabisch?' vroeg ik.

   'Yes, Arabisch.'

   Hij zei weinig, en wat hij zei was erg kort, maar ik mag hem; hij naait me op en dat is goed. Hij hoefde ook niet te drinken tijdens de laatste pauze. Hij was de enige die door bleef knippen, zonder een woord te zeggen.

   Ik had vandaag mijn mondharmonica mee met standaard, zodat ik mondharmonica kon spelen zonder dat ik hem vast hoefde te houden. Tijdens het werk kon ik dus lekker mondharmonica spelen, geweldig!

   Het was een goed dagje, en ik ben echt kapot gewoon. Het is half negen en ik zit in een knus restaurantje in Colmar aan de gracht. Er staat hier een jazz muziekje op en het is hier ongeveer vijvendertig vierkante meter en er staan veel lampen aan, er razen koelkasten en er zitten een paar stelletjes te genieten van hun eten. Overal aan de muur hangen kaarsjes, houten kerstboompjes, cactussen en... ik heb net ook genoten van mijn eten, een zalmsalade met garnaaltjes, sla, tomaatjes en nog een ander visje. Een prachtige salade die goed samen gaat met een pinot noir uit vierennegentig. Ik lul maar wat.

Gisteravond trouwens, ben ik nog bij iemand in de stacaravan geweest. Hij heette Victor en we zaten met zijn vijven in die krappe zelfgebouwde caravan met een vrachtwagenzeil als muur aan de zeikant. Het ding was twee bij vier of zo en er stond een tv, een tafel en een paar stoelen. Hij zette Franse rap op en we rookten spul en hij gaf met zijn laatste rum. 'This is rum I give to people who come here for the first time in my caravan. You get the last bit.' Hij schonk mijn glas in en liet nog een halve slok in de fles zitten, voor wanneer er nog iemand anders voor het eerst in zijn caravan zou komen, dat denk ik. Hij was dun gebauwd en had zijn eigen tattoos gezet met een machientje. Hij begon te vertellen over een vriend van hem terwijl hij zijn joint aan stak. 'I have a friend who does so many drugs. He tried microdosing on LSD but that's really hard to control it. He actually went crazy. He went nuts and did a challenge to be on mushrooms for one week, take it every day and every day more and more. We all told him to stop doing that because he couldn't even seperate a car from the road anymore. He didn't know what a car was anymore.'

   'Whut?!'

   'Yeah, he is out of control. Sometimes we visit him.' Hij keek naar Leon. 'And he can't really function normally anymore. We actually have to visit him to bring him meals and care for him. He is like a plant. He can't really move anymore and just looks in front of him, sitting on the bench, taking drugs. We don't really know what to do with him anymore.'

   Ik keek naar Leon. 'Is that the guy you told me about who was taking too much drugs?'

   'Unfortunaly, yes.'

   Ik weet niet precies wat er toen gebeurde, maar er werd gepraat en er stond Franse rap op met veel bass en iedereen praatte Frans tegen elkaar.

   Poow, ik ben kapot en ga zo naar m'n tent toe. Morgen roept de plicht weer en moet ik weer half acht op de parkeerplaats zijn. Wordt vervolgd...

Haha ik denk nog even terug aan gisteravond bij Victor. Ik lig in bed en moet lachen want het paard naast me in de wei maakt allemaal gekke geluiden. We hadden het gisteren nog over paarden. 'I always feel unconfortable with horses.' Zei hij.

   Ik kon me er wel in vinden.

   'Oh wait!' Zei hij, en zette op youtube een filmpje op van een hinnekend paard. 'Earlier we tried to trick them with this video and they would always come and went crazy. They came here and started rolling and standing on their backpaws, but now they know that sound and they won't come anymore.'

   Toen kwamen er anderen binnen en die schoten direct in de lach bij het horen van dat filmpje. Ze wisten direct waarover het ging. Ik kwam niet meer bij. Met die gedachte ga ik slapen.